Wednesday 17 August 2011

Ο Μουρίνιο Στην Υπηρεσία Του Εθνικιστικού Μένους

Κυριακή βράδυ, 14 Αυγούστου 2011. Μετά από “ξηρασία” σχεδόν 3 μηνών κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση μου για να απολαύσω πραγματικό ποδόσφαιρό (είχε προηγηθεί η πρεμιέρα του Αγγλικού πρωταθλήματος για να είμαι δίκαιος ) ωστόσο το Super Cup Ισπανίας μεταξύ της πρωταθλήτριας Ευρώπης και Ισπανίας Μπαρτσελόνα και της κυπελλούχου Ισπανίας Ρεάλ Μαδρίτης , μετά και τα όσα είχαν διαδραματιστεί τον περασμένο Μάιο , είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το συνδρομητικό συνδέεται με το Bernabeu, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική , το πλάνο από τη φυσούνα είναι άκρως ενθαρρυντικό,( ο Μπουσκέτς κοντοστέκεται και χαιρετά ένθερμα τον Ίκερ Κασίγιας ) και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι τα “παρατράγουδα” αποτελούν παρελθόν, ότι έγινε έγινε, νέα χρονιά αρχίζει , μεγάλες ομάδες και οι δύο, ας επικεντρωθούμε επιτέλους στο ποδόσφαιρο που αποδεδειγμένα μπορούν να διαφημίσουν με τον καλύτερο τρόπο οι δυο κορυφαίες ομάδες του ισπανικού ποδοσφαίρου, μακριά από γκρίνιες , κοκορομαχίες και βρώμικα χτυπήματα που κανέναν δεν τιμούν.

Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα

φάνηκε ότι οι Μαδριλένοι αυτή την περίοδο βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Δείχνουν πιο “φρέσκοι” με περισσότερες δυνάμεις , χωρίς απουσίες και τραυματισμούς , πήραν τον έλεγχο του αγώνα απέναντι σε μια “μπουκωμένη” ακόμα και με αρκετές αλλαγές (αναγκαστικές) στην ενδεκάδα της Μπάρτσα , που παρατάχθηκε χωρίς Πικέ, Πουγιόλ , Μπουσκέτς και Τσάβι .

Ενώ λοιπόν όλα έδειχναν ότι η Ρεάλ κυριαρχούσε στον αγωνιστικό χώρο , ανέλαβε δράση ο γνωστός “ύποπτος” δηλαδή ο Ζοσέ Μουρίνιο! Από την πρώτη φορά που ο διαιτητής της αναμέτρησης αποφάσισε να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα για να σφυρίξει υπέρ της Μπάρτσα θαρρείς και διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα τον προπονητή της Ρεάλ , άρχισε να εκτινάσσεται από τον πάγκο του και με έντονες χειρονομίες να διαμαρτύρεται επί δικαίων και αδίκων.

Η αντανάκλαση της συμπεριφοράς του , στον αγωνιστικό χώρο ήταν άμεση. Οι παίκτες της Ρεάλ , που έπαιζαν πραγματικά σπουδαία , για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να επιδίδονται στα γνωστά πλέον αντιαθλητικά μαρκαρίσματα χάνοντας συνεπακόλουθα και το ρυθμό τους , ακολουθώντας όμως τον ρυθμό του προπονητή τους!

Κάπως έτσι ο φουκαράς ο Αμπιντάλ είδε να περνάει όλη η ζωή του σε ταινία κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια του, με τις σχάρες του παπουτσιού του Κεντίρα στον ρόλο της.. οθόνης (σχετική φωτό) , Πέδρο και Άλβες βγήκαν τουλάχιστον από μία φορά.. άουτ μαζί με την μπάλα από τακλιν του ψυχικά επικίνδυνου Πέπε , ο Καρβάλιο πάλευε να.. μεγαλώσει 2-3 νούμερα την φανέλα του Μέσι , τραβολογώντας τον όπου τον προλάβαινε , μέχρι και ο συνήθως ήρεμος Τσάμπι Αλόνσο έκανε κάποια τάκλιν που θα τα ζήλευε ακόμα και ο ..Γκατούζο!

Το αποτέλεσμα ήταν η Μπάρτσα να φύγει από την Μαδρίτη (και χάρη στον εξαιρετικό για μια ακόμη φορά Βαλντές) με μια ισοπαλία (2-2) που της δίνει πλεονέκτημα στον επαναληπτικό αγώνα του Κάμπ Νου , όπου θα έχει όλα τα αστέρια της στην διάθεση της , τον κόσμο στον πλευρό της (πιθανώς και τον Φάμπρεγκας στην αποστολή.)

Όσο για την Ρεάλ , συμπληρώνοντας ένα χρόνο με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της τα κέρδη της είναι ,εκτιμώ, λιγότερα από τα αναμενόμενα. Να με συγχωρήσουν οι φίλοι της , αλλά ούτε μαγικό ποδόσφαιρο αποδίδει ενώ με τα καμώματα του Πορτογάλου (που έστειλε για άλλη μια φορά στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, τον βοηθό του , Αϊτόρ Καράνκα ) κινδυνεύει να “μικρύνει” σαν μέγεθος .

Ο Μουρίνιο κατάφερε μέσα στα άλλα, να ξυπνήσει το εθνικιστικό μένος των Μαδριλένων , που περήφανα ανεμίζουν στο γήπεδο χιλιάδες σημαίες της Ισπανίας , αλλά δεν ξεχνάνε να αποδοκιμάζουν άγρια τον Τσάβι , τον Μπουσκέτς , τον Ινιέστα , την σύντροφο του Πικέ , τον Πικέ, ακόμα και τον Βίγια , πρώτο σκόρερ της δικής του “υποτίθεται ” αγαπημένης εθνικής ομάδας της Ισπανίας .

Όλα αυτά τα παιδιά δηλαδή , που πέρυσι το καλοκαίρι έγιναν η αφορμή για να γεμίσουν οι Μαδριλένοι την Puerta de Sol , κεντρική πλατεία της Μαδρίτης για να πανηγυρίσουν ,όχι όπως συνηθίζουν, μια επιτυχία της αγαπημένης τους Ρεάλ , αλλά της εθνικής Ισπανίας που κατέκτησε το Μουντιάλ , με 7 παίκτες της Μπάρτσα στην ενδεκάδα και σκόρερ του μοναδικού τέρματος στον τελικό , έναν Καταλανό , τον Αντρές Ινιέστα.

Είναι τα ίδια παιδιά που δεν δηλώνουν ψεύτικους τραυματισμούς για να αποφύγουν να συμμετάσχουν στα φιλικά της εθνικής τους όπως έκανε π.χ. ο “καθαρόαιμος” Ισπανός σταρ της Ρεαλ , Σέρχιο Ράμος στον τελευταίο αγώνα της Ισπανίας εναντίον της Ιταλίας. Στον ίδιο αγώνα δηλαδή που Πικέ και Μπουσκέτς έπαιξαν και τραυματίστηκαν.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι Καστιγιάνοι αναπολούν τις εποχές που με Σαλγκάδο – Ιέρο και τα λοιπά “παραπαίδια” της Ρεάλ Μαδρίτης , η εθνική τους ομάδα δεν σταύρωνε επιτυχία σε διεθνή διοργάνωση ούτε με αίτηση.

Όσο για τον αγαπημένο τους Ραούλ , που προχθές εσκεμμένα φώναζαν το όνομα του, για να “πικάρουν” τον Βίγια την ώρα που έβγαινε αλλαγή , ας κοιτάξουν στην άκρη του πάγκου τους και θα δούνε ποιος και με ποιο τρόπο , τον “πέταξε” πέρυσι το καλοκαίρι από την ομάδα τους, της οποίας αποτελεί ζωντανή ιστορία.

Αν όλα τα παραπάνω, δεν “μικραίνουν” μια ομάδα , τότε δεν ξέρω τι μπορεί να το κάνει. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ , πρέπει να αναλογιστεί αν το κόστος της επανάκτησης των σκήπτρων στο ισπανικό ποδόσφαιρο από την Ρεάλ Μαδρίτης με τον συγκεκριμένο προπονητή και αυτή την ηθική, αξίζει τον κόπο.

Η ηθική είναι σε πρώτο πλάνο στην Μπάρτσα. Πολλές φορές με αγωνιστικό κόστος. Αλλά αυτή ήταν , είναι και θα είναι η Μπάρτσα.


Υ.Γ. Πριν από 5 χρόνια , όλο το Μπερναμπέου χειροκρότησε όρθιο τον Ροναλντίνιο , που με τη φανέλα της Μπάρτσα , σκόραρε εις βάρος της Ρεάλ. Αυτό λέγεται ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Φαντάζεστε μια αντίστοιχη εικόνα , με τον Μουρίνιο προπονητή της Ρεάλ ? Ούτε για αστείο…

Αναδημοσίευση από balacticos.blogspot.com 

Wednesday 29 June 2011

Για πάντα στις καρδιές μας, του Νίκου Βαρλά

"Δεν τοποθετήθηκα γρήγορα για την ανακοίνωση των προέδρων, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσα! Δεν το πίστεψα, δεν το πιστεύω ακόμα και δεν θα το πιστέψω μέχρι να το δω με τα μάτια μου να γίνεται πράξη...

Μέχρι να υπογράψει ο Μίλος στην ΤΣΣΚΑ (την άλλη Τρίτη), μέχρι να απογοητευτεί εντελώς ο σοκαρισμένος Σπανούλης που ήρθε με στόχο να ΜΕΙΝΕΙ για πάντα στον Ολυμπιακό. Μέχρι να διαλυθεί αυτή η ομάδα και να αποσυντεθεί η τεράστια προσπάθεια που οι ίδιοι οι Αγγελόπουλοι έχουν καταβάλλει και μαζί ολόκληρο το (σαθρό) οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ, αρνούμαι να συμβιβαστώ! Όπως αυτοί αρνήθηκαν να συμβιβαστούν με τον «ελληνικό τρόπο» στη διοικητική τους φιλοσοφία, έτσι κι εγώ αρνούμαι να συμβιβαστώ με επόμενη μέρα χωρίς αυτούς. Δικαίωμά τους, δικαίωμά μας να ελπίζουμε!

Στο μυαλό μου είχα ένα μπλογκ αποτίμησης για την προσφορά των Αγγελόπουλων τα μεγάλα τους πλεονεκτήματα και τα αρκετά τους λάθη. Για τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ και για την «μαύρη» επόμενη μέρα. Άλλαξα γνώμη και πάω με το ρεύμα... Θα ασχοληθώ μόνο με δύο πράγματα. Ποιοι στα αλήθεια είναι ο Γιώργος και ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος και γιατί ο κόσμος του Ολυμπιακού, αλλά και πολλά «υγιή» μυαλά φιλάθλων και οπαδών άλλων ομάδων τους αποθεώνουν τις 3 τελευταίες μέρες λες και έχουν πάρει 7 συνεχόμενα τριπλ κράουν!

Αυτοί είναι!

Οι Αγγελόπουλοι «μεγάλωσαν» ως Ολυμπιακοί στα «πέτρινα χρόνια» του ποδοσφαίρου, με την πενταετία του «ξανθού» και την χρυσή χρονιά του Ντούντα! Η ομάδα και το μπάσκετ μπήκε στην ψυχή και την καρδιά τους. Όταν πήγαν στις ΗΠΑ να σπουδάσουν εκμεταλλεύτηκαν την περίσταση και έγιναν θαμώνες στα γήπεδα του ΝΒΑ.

Για να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2004. Όταν συνειδητοποίησαν πως το «παιδικό τους όνειρο» μπορεί να επαναληφθεί! Αυτή την φορά δεν θα ήταν δίπλα στην ομάδα ως φίλαθλοι. Στο ΣΕΦ, στο Τελ - Αβίβ, στη Σαραγόσα, στο Μόναχο, στη Ρώμη. Θα ήταν οι πρωταγωνιστές!

Εννιά στους δέκα παράγοντες του επαγγελματικού αθλητισμού μπαίνουν στο κουρμπέτι πρώτα για να πάρουν και μετά για να δώσουν! Να εξασφαλίσουν λαϊκό έρεισμα, παράπλευρα επαγγελματικά και επιχειρηματικά οφέλη, να διαχειριστούν έσοδα, να βγάλουν λεφτά. Οι Αγγελόπουλοι είναι το μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία μαζί με τον Γουλανδρή που όλα αυτά ούτε καν τους πέρασαν από το μυαλό!

Ήρθαν με αποκλειστικό στόχο να δώσουν αυτό που είχαν... μέσα τους. Αστείρευτη αγάπη και προσφορά για το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό. Να ζήσουν ξανά το όνειρό τους και να αποκαταστήσουν... ιστορικά την τάξη.

Πήραν τον Ολυμπιακό... «Ολυμπιακάκι» σε όλα τα επίπεδα. Την περίοδο που το μπάσκετ είχε γίνει μπασκετάκι... Έβαλαν σε 7 χρόνια περίπου 150 εκατομμύρια Ευρώ. Έδωσαν νέο όραμα στον κόσμο, χάρισαν μακροημέρευση ακόμα και στους... Γιαννακόπουλους που λίγο πριν είχαν αφήσει τον Μποντιρόγκα για 1 εκατομμύριο δολάρια.

Παρείχαν οξυγόνο στο άθλημα, «σήκωσαν» τον Ολυμπιακό με επενδύσεις ακατανόητες με βάση τα οικονομικά δεδομένα που διέπουν το επαγγελματικό μπάσκετ. Έφεραν παικταράδες, δεν κοιμόταν τα  βράδια για να μιλάνε με ΗΠΑ και να κλείνουν παίκτες, έκαναν το χόμπι τους!

Τι πήραν; Δύο κύπελλα και αχαριστία από όλους, εκτός από τους 3-4 χιλιάδες Ολυμπιακούς που ήταν πάντα εκεί, θιασώτες και συνοδοιπόροι στην πορεία τους προς την κορυφή! Ποτέ δεν διεκδίκησαν την οπαδική υστεροφημία που τους αξίζει. Γιατί, ποτέ δεν «έπαιξαν» το παιχνίδι της κοινής γνώμης. Η απάντηση είναι απλή. Όταν δεν νιώθεις πως πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, δεν συμμετέχεις στον «ζωολογικό κήπο»!

Στις διαπραγματεύσεις ήταν «εύκολος στόχος» για ατζέντηδες και παίκτες μέχρι το καλοκαίρι του 2009. Γιατί, λειτουργούσαν αυθόρμητα και παρορμητικά! Μιλούσαν για λεφτά, αλλά γνώμονας δεν ήταν η λογική. Μόνο η αγάπη και το πάθος για την ομάδα.

Όταν έχεις μεράκι για κάτι και δεν υπολογίζεις τα χρήματα, έτσι λειτουργείς. Ποτέ δεν ήταν εταιρία για τους Αγγελόπουλους η ΚΑΕ. Ήταν ένα... ακριβό play station και το παιχνίδι δεν είχε ομάδα του ΝΒΑ, αλλά τον Ολυμπιακό τους.

Το καλοκαίρι του 2009 βγήκε μπροστά ένας από τους πιο έμπειρους και σκληρούς διαπραγματευτές στην ελληνική οικονομία. Ένας άνθρωπος που έχει κλείσει κάθε λογής συμφωνίες δισεκατομμυρίων. Ο Γιώργος Σκινδήλιας. Αυτόματα διαφοροποιήθηκε το οικονομικό και διαπραγματευτικό προφίλ του συλλόγου.

Μέχρι τότε τα αδέλφια πήγαιναν με... 1000 στον καρόδρομο του μπάσκετ! Από τότε και μετά η μηχανή όχι απλά πάτησε το φρένο, σχεδόν σήκωσε χειρόφρενο... Γιατί, όταν σου «σκοτώνουν» το συναίσθημα και δεν σέβονται τις θυσίες σου (οι εντός, εκτός και επί... τα αυτά), υποχωρεί η θέληση, το πάθος, η λογική του «έρωτα» και βγαίνει στον αφρό η ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης!

Τα τελευταία δύο χρόνια και μέχρι να φτάσουμε στο αβέβαιο σήμερα ο Ολυμπιακός άλλαξε και με εξαίρεση την αρπαγή του Βασίλη, έβαλε ένα STOP! Αυτό το παιχνίδι ο Γιώργος Σκινδήλιας το ξέρει πολύ καλά...

Όλοι ήθελαν να πάρουν από τον Ολυμπιακό... Οι παίκτες, οι ατζέντηδες, ο... Παναθηναϊκός, η ΕΟΚ, ο ΕΣΑΚΕ, η ΚΕΔ, ο κόσμος της ομάδας. Κανείς δεν ήθελε ή δεν κατάφερε να τους δώσει πίσω αυτά που αξίζουν. Όχι βέβαια σε λεφτά. Σε προθέσεις και αποτελέσματα...

Η απάντηση!

Μα, καλά δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να «κάνουν καλά» το κουκλοθέατρο του ελληνικού μπάσκετ; Τόσα λεφτά βάζουν, δεν μπορούν να προστατεύσουν τις επενδύσεις τους; Πόσες φορές έχετε κάνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό σας ή στους φίλους σας;

Σας έχω την απάντηση! Ξέρετε για ποιους μιλάμε; Υπάρχουν ιστορίες που δεν δημοσιεύονται και μπορούν να καταδείξουν την τεράστια δύναμη της οικογένειας στην Ελλάδα και όχι μόνο. Υπάρχει, όμως, μια ειδοποιός διαφορά. Για αυτή την οικογένεια οι εταιρίες είναι μπίζνες και έχουν αποδείξει ότι δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Ένα τεράστιο κομμάτι βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας, τους ανήκει.

Μόνο που ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στο μυαλό τους ποτέ δεν ήταν ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΠΙΖΝΕΣ, ΚΟΝΟΜΑ! Ήταν το λατρεμένο χόμπι, ήταν η «εκτόνωση», ήταν το αγνό παιδικό όνειρο που έπαιρνε σάρκα και οστά.

Στο δικό τους μυαλό έφτανε να γίνουν τεράστιες επενδύσεις και να πληρωθούν αδρά παίκτες και προπονητές με παράλληλη οργανωτική αναδόμηση του συλλόγου σε όλα τα επίπεδα. Πίστευαν ότι όλα θα γίνουν αυτόματα. Έκαναν λάθος! Τα τελευταία δύο χρόνια συνειδητοποίησαν πως πρέπει να κινηθούν διαφορετικά... Το έκαναν! Με τον δικό τους τρόπο! Νόμιμα, με προτάσεις, με παρεμβάσεις, με ξεκάθαρες συζητήσεις.

Το... «σύστημα» ήθελε να τους αφαιμάξει. Αλλά ακόμα δεν μπορούσε! Οι σύνδεσμοι και οι σχέσεις με την «άλλη πλευρά» ήταν το τεράστιο εμπόδιο. Χρόνια τώρα ήταν όλοι μια... οικογένεια. Μετά μπήκε και μια δεύτερη στο μπάσκετ! Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως στόχος ήταν να «μείνουν ζεστοί» οι Αγγελόπουλοι και όταν αποφασίσουν κάποιοι άλλοι να φύγουν, τότε ο δρόμος θα ήταν ανοιχτός και τα «σκυλιά δεμένα».

Ο Βασιλακόπουλος ήταν και είναι ο μεγαλύτερος θιασώτης αυτής της τακτικής και αποδείχτηκε περίτρανα και με τις δηλώσεις που έκανε την ημέρα της ανακοίνωσης. Δεν υπολόγισαν καλά, όμως... Τώρα που έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού για κάποιους άλλους θα έλεγαν με τον τρόπο τους: Περάστε καλοί μας Αγγελόπουλοι. Μόνο που αυτοί τελικά έφυγαν πρώτοι! Και το «σύστημα» αντί να αφαιμάξει, έχει λουφάξει και τώρα κατανοεί ότι θα καταρρεύσει! Είναι θέμα χρόνου χωρίς κανένα «ισχυρό πόλο» να γίνει το μπάσκετ ημιεπαγγελματικό σε πρώτη φάση και μετά να «πεθάνει». Σας αρέσει αυτό κύριοι της ΕΟΚ και της ΚΕΔ; Τώρα, τι θα κάνετε;

Για να τελειώνουμε με αυτή την ερώτηση. Οι Αγγελόπουλοι δεν ήθελαν, ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι στον αθλητισμό και στον Ολυμπιακό θα χρειαστεί να παρακαλέσουν ή να «φτιάξουν» λαμόγια, «αιματορουφήχτρες», ανθρωπάκια που έχουν μάθει να λειτουργούν και  να ζούνε με τον «ελληνικό τρόπο». Αυτόν που μας έφτασε ως εδώ... Όχι ως μπάσκετ. Ως κοινωνία!

Ζήτησαν από τον χώρο να «ξεβράσει» την αρρώστια και να κινηθεί στα δικά τους πλαίσια. Των επενδύσεων, των οραμάτων, του «καθαρού» αθλητισμού. Ο χώρος πως αντέδρασε; Τους «ξέβρασε»! Δεν θα αλλάξουν αυτοί. Θα αλλάξουν όλοι οι άλλοι και θα το δείτε!

Ποτέ!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία των ΗΠΑ και του ΝΒΑ μαζί με τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Την σεζόν 2008-9, ο Ολυμπιακός είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ στην ιστορία του, ίσως το πιο γιγάντιο που έχουμε δει ποτέ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αποτέλεσμα; Τρεις τίτλοι ο Παναθηναϊκός. Το χειρότερο σενάριο. Το πως φτάσαμε εκεί σε κύπελλο και πρωτάθλημα (με εξαίρεση τον ημιτελικό του Βερολίνου που ανέκυψαν μεγάλα αγωνιστικά προβλήματα) όποιος θέλει το θυμάται, όποιος όχι πέφτει και κοιμάται.

Έβαλαν απίστευτα λεφτά, συνέχισαν να έχουν 0 τίτλους, η οικονομική «ζημιά» ήταν πολύ μεγάλη για τα δεδομένα του μπάσκετ και υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να είναι μουδιασμένοι, ξενερωμένοι, σκεπτικοί...

Ξέρετε τι είδα στην Αμερική; Δύο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ανθρώπους! Γιατί; Μα, ήταν στον ΦΥΣΙΚΟ τους χώρο! Έδωσαν έξτρα χρήματα για να πάει η ομάδα εκεί και να παίξει με τους Σπερς και τους Καβαλίερς. Καμάρωναν μια ομάδα γεμάτη σταρ που περίμεναν να την συναντήσουν και να κάνουν ρεπορτάζ για αυτή αμερικανοί δημοσιογράφοι! Ο Ολυμπιακός ήταν θέμα όχι στις ελληνικές εφημερίδες, οπαδικές και μη, αλλά σε αυτές των ΗΠΑ.

Πλήρωσαν για να γίνουν αυτά τα παιχνίδια, πήραν μαζί τους και δημοσιογράφους! Ούτε που μπορώ να φανταστώ πόσα ξόδεψαν για να κάνουμε εμείς αυτό το «ταξίδι ζωής», να είμαστε στις καλύτερες θέσεις στο αεροπλάνο, να μείνουμε σε πανάκριβα ξενοδοχεία, να τα έχουμε όλα έτοιμα. Μεγάλη ζωή! Μας το χρωστούσαν; Σε καμία περίπτωση.

Περίμεναν κάτι από εμάς; Το παραμικρό! Εμείς περνούσαμε τέλεια στα καλύτερα γήπεδα, στα καλύτερα ξενοδοχεία, στα καλύτερα εστιατόρια και το ταξίδι του Ολυμπιακού στις ΗΠΑ ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ θέμα και πρωτοσέλιδο στις ελληνικές εφημερίδες, ακόμα και αυτές που είχαν απεσταλμένο στην Αμερική!

Γούσταραν να το ζήσουν και πλήρωσαν! Αυτό δεν κάνουν τόσα χρόνια; Δεν θα ξεχάσω τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο με μάτια που λάμπουν να περιμένει να ξεκουμπιστούμε από το προπονητικό του Κλίβελαντ για να κάνει σουτ! Ούτε τον Γιώργο που όταν τελείωσε ο δεύτερος αγώνας με τους Καβς πάνω σε μια κουβέντα γεμάτος χαρά και περηφάνια μου είπε: «Του χρόνου σκέφτομαι να πάμε στο Λος Άντζελες και στην Νέα Υόρκη! Καλά ταξίδια! Τι λέτε»;

Να σου δίνουν την ευκαιρία να κάνεις ένα όνειρο πραγματικότητα, να σου πληρώνουν άνευ λόγου και αιτίας το ταξίδι και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά να σου μιλάνε στον πληθυντικό!!! Που δείχνει ότι δεν σε  θεωρούν υποχείριό τους, αλλά σε ΣΕΒΟΝΤΑΙ! Αυτούς πόσοι τους σεβάστηκαν πραγματικά; Πόσοι τους είπαν την αλήθεια; Πόσοι μάτωσαν για αυτούς;

Ακόμα και ο Λεμπρόν στα αποδυτήρια είπε: Μου αρέσει πολύ ο Ολυμπιακός. Είναι απίστευτο για μια ευρωπαϊκή ομάδα να έχει τέτοιους παίκτες! Σε ευχαριστούμε, αλλά κάτσε εκεί που είσαι... Πιο πολλές πιθανότητες έχεις να πάρεις πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, παρά στην Ελλάδα!

Μην το ψάχνετε. Οι Αγγελόπουλοι είναι οι μοναδικοί παράγοντες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου στο ελληνικό μπάσκετ, που υποστηρίζουν και τους εκπροσωπεί απόλυτα το: FOR THE LOVE OF THE GAME. Το παιχνίδι που γίνεται μέσα στο παρκέ, όχι το άλλο.

Για αυτό βγήκε η ανακοίνωση! Γιατί, με αυτά που έζησαν, εισέπραξαν, έμαθαν τον τελευταίο καιρό, αηδίασαν! Δηλητηριάστηκε στο μυαλό τους η μαγεία του παιχνιδιού, όπως έχουν μάθει αυτοί να την πρεσβεύουν και να την υπηρετούν από μικρά παιδιά.

Μπήκαν για να ζήσουν το όνειρό τους (και εμείς κωλόφαρδα να επωφεληθούμε από αυτό) και απομυθοποίησαν όλα τα παιδικά τους πρότυπα! Τον «ξανθό», παίκτες που θαύμαζαν και τους συνάντησαν μετά σε άλλα πόστα, δεν αποκλείω ακόμα και τον «Δράκο» ή τον Ντούντα!

Άρχισαν να ξενερώνουν και να απογοητεύονται σταδιακά. «Πονούσαν» που το γήπεδο είχε 3 χιλιάδες κόσμο τις σεζόν με τα μεγαλύτερα μπάτζετ, αλλά το κράτησαν μέσα τους. Δεν πίεσαν επικοινωνιακά, δεν προσπάθησαν να εμπλακούν στα δρώμενα των Μ.Μ.Ε, δεν παρέκλιναν ούτε εκατοστό από τις ηθικές τους αξίες.

Μέχρι που απηύδησαν και μας χαιρέτησαν....

Να, γιατί!

Ό,τι ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις νιώθω ότι βρίσκει αυτές τις μέρες εφαρμογή στην σχέση του κόσμου με τους Αγγελόπουλους. Όταν έχεις κάτι δεδομένο δεν το εκτιμάς. Τότε, ελλοχεύει ο κίνδυνος να το χάσεις. Μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη, τρίτη και φαρμακερή!

Όταν το χάσεις, συνειδητοποιείς ότι το απώλεσες γιατί ποτέ δεν το εκτίμησες όσο έπρεπε. Αυτό το πράγμα συμβαίνει τώρα και εξαπλώνεται με τον πιο αυθόρμητο και πανέμορφο τρόπο! Ο κόσμος του Ολυμπιακού σοκαρίστηκε! Μπαίνεις στα φόρουμ και διαβάζεις όχι Ολυμπιακούς, αλλά οπαδούς της ΆΕΚ, ΤΟΥ ΠΑΟΚ, ΤΟΥ ΆΡΗ, ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ(!) να γράφουν και να λένε το ίδιο πράγμα.

«Οι Αγγελόπουλοι είναι ό,τι πιο υγιές έχει αναδείξει ο ελληνικός αθλητισμός τα τελευταία χρόνια». Μιλάμε για άνευ προηγουμένου παραδοχή. Δημιουργήθηκε αυτό το γκρουπ στο facebook και τα μέλη αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς! Τόσα προβλήματα έχουμε, ζούμε «μαύρες μέρες» και όμως η αποχώρηση των Αγγελόπουλων είναι «μαχαιριά στην καρδιά» για τον απλό κόσμο.

Διάβασα ένα μήνυμα κάπου στο διαδίκτυο. «Είστε τρελοί; Εδώ ο κόσμος καίγεται και εσείς ασχολείστε με το μπάσκετ; Όποιος κάνει συλλαλητήριο για αθλητικό θέμα αυτή την εποχή είναι εκτός τόπου και χρόνου». Πόσο λάθος κάνεις φίλε...

Αυτή είναι η «ρηχή ανάγνωση»! Από πίσω κρύβεται κάτι άλλο. Ο κόσμος έχει περισσότερη ανάγκη ΑΠΟ ΠΟΤΕ να δημιουργήσει στο μυαλό του πρότυπα ηγετών που είναι «καθαροί», τίμιοι, αγνοί και ενδιαφέρονται για τους συνανθρώπους τους και την κοινωνία. Γιατί έχει ένστικτο. Βλέπει τι γίνεται στην κοινωνία, στην Ελλάδα.

Οι ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ εκφράζουν ακριβώς αυτό! Την καθαρότητα μέσα στην βρωμιά! Την ανιδιοτελή προσφορά μέσα σε ένα κόσμο ανταλλαγμάτων χωρίς καμία ηθική αξία. Την αγωνία και την ελπίδα ότι δεν γίνεται να είναι όλοι οι ΙΔΙΟΙ σε αυτό το ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ που λέγεται Ελλάδα και αθλητισμός!

Για αυτό «ξύπνησε» ο κόσμος. Γιατί, σε μια εποχή που δεν έχει από που να πιαστεί και όλα καταρρέουν στην ζωή του και τα μάτια του, προσπέρασε και δεν εκτίμησε δύο ανθρώπους που αν και έχουν τεράστια δύναμη, δεν κορόιδεψαν κανέναν.

Δεν έκλεψαν, δεν μαχαίρωσαν πισώπλατα, δεν ζήτησαν, δεν ρούφηξαν, δεν αφαίμαξαν κανέναν. ΜΟΝΟ ΕΔΩΣΑΝ! Η αυθόρμητη αντίδραση του κόσμου και η αντιστροφή του κλίματος στη συνείδησή του ως προς τους Αγγελόπουλους έχει γίνει με τον πιο εκκωφαντικό  τρόπο για αυτό τον λόγο.

Δεν πηγάζει τόσο από την αγάπη για τον μπασκετικό Ολυμπιακό, όσο από την ΑΝΑΓΚΗ να πιστέψει σε κάτι αγνό, ηθικό, ΑΛΗΘΙΝΟ! Είναι κοινωνική και ανθρώπινη αντίδραση, όχι οπαδικός εγωισμός!

Για πάντα...

Ένα πράγμα ξέρω. Οι Αγγελόπουλοι ΔΕΝ έφυγαν για τα λεφτά. Στα... αρχ τους τα λεφτά όταν μιλάμε για Ολυμπιακό και μπάσκετ! Το έχουν αποδείξει. Έφυγαν γιατί δεν άντεξαν την έλλειψη παραδοχής και αναγνώρισης από τον κόσμο τον οποίο ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ να κάνουν χαρούμενο χωρίς καμία υστεροβουλία και απαίτηση. Όλα τα άλλα τα άντεχαν. Ξέρουν πως όταν πάρουν ένα πρωτάθλημα (σύντομα ελλείψει αντιπάλου), μετά δεν θα σταματάνε.

Τους έδιωξε η αντιμετώπιση μερίδας του κόσμου που τους διαπόμπευσε γιατί δεν ήρθε το άμεσο αποτέλεσμα με αντίπαλο «Θεούς και δαίμονες» και επειδή κατόρθωσαν παρά τις... προκλήσεις, να μην διαβρωθούν με καμία έκπτωση στις ηθικές τους αξίες. Να κάνουν υπομονή για να έρθει η δική τους εποχή σε Ελλάδα και Ευρώπη μπορούσαν. Να κλείσουν τα αυτιά τους, τα μάτια τους και τα PC τους δεν μπορούσαν....

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού αυτή την στιγμή. Θα γυρίσουν; Δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί ποτέ δεν ένιωσα ότι έφυγαν. Μπορώ, όμως, να κλείσω με αυτό που νιώθω μετά από 7 χρόνια τριβής μαζί τους και 14 που πονάω για το μπάσκετ της ομάδας.

Καλά έκαναν και αντέδρασαν αμείλικτα στην αχαριστία. Αυτό που τους «σκότωσε» ψυχικά έχει... αναστηθεί και γιγαντώνεται! Αυτή η στενοχώρια που έχει ο κόσμος, η καθολική παραδοχή είναι ο μεγαλύτερος τίτλος, το πιο σημαντικό «λάφυρο» για ηγέτη ομάδας.

Αν φύγουν, το μόνο που ζητάμε είναι να αφήσουν τον Ολυμπιακό όπως τον έφτιαξαν. Δεν είναι από αυτούς που θα γκρεμίσουν ό,τι έχτισαν με τόσο κόπο. Η επόμενη μέρα; Αντίστοιχη με αυτή της Ελλάδας. Αν μείνουν; Να το κάνουν τώρα!

Που όλοι έχουν συνειδητοποιήσει πέντε πράγματα, που με μπάτζετ στα 15 εκατομμύρια και πιο κάτω ο κόσμος θα είναι ευτυχισμένος και θα στηρίξει. Μια επιστροφή... ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΗ δεν θα είναι γιατρειά. Θα έχουν «εξατμιστεί» πολλά αγωνιστικά ατού. Θα πάμε στο φτου και από την αρχή.

Περιμένουμε όλοι. Από τον τελευταίο οπαδό του Ολυμπιακού, μέχρι τον υγιή Έλληνα φίλαθλο, ακόμα και τον Βασίλη Σπανούλη. Που έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια του. Ήρθε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για το όραμά τους.

Αυτό της κατάκτησης της κορυφής με τρόπο ΑΓΓΕ(ΛΟΠΟΥ)ΛΙΚΟ. Μην τον αφήσετε να... μεταναστεύσει. Μην κάνετε έξωση στα όνειρά μας. Μην απεμπολήσετε τα δικά σας.

Έχετε κάνει τόσα λάθη, τα οποία είναι απαραίτητα, μέχρι να βρείτε το μονοπάτι της κορυφής. Την οποία έχετε πλησιάσει και όταν την πατήσετε, η «σημαία σας» θα μείνει εκεί για χρόνια... Ο συνειδητοποιημένος κόσμος που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο λόγω των τεκταινόμενων στην Ελλάδα, ΠΡΟΤΙΜΑΕΙ εσάς με τα λάθη σας, από αυτούς που έχουν ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ και δεν κάνουν ποτέ λάθος...

ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΤΕ ότι δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα απολύτως και με τους «άρχοντες» του ελληνικού μπάσκετ. Νιώθουν στο πετσί τους την αντίδραση του κόσμου και δεν έχουν πλέον επιλογή...

Μείνετε. Αν φύγετε; Για πάντα στις καρδιές μας Αγγελόπουλοι."

Νίκος Βαρλάς, thrylos.gr,  29/06/2011 15:55

Live Stream από Σύνταγμα

Monday 27 June 2011

Συγχαρητήρια

"...Και για να κλείσω επειδή η ανακοίνωση των αδερφών Αγγελόπουλων αναφέρεται κυρίως σε όσα συμβαίνουν τόσα χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια σε όλους όσοι πολέμησαν (όχι έκαναν κριτική στις όποιες λανθασμένες επιλογές τους) τους αδερφούς Αγγελόπουλους, σε όλους όσοι τους στέρησαν με δόλιους τρόπους και αθέμιτα μέσα, όσα, όλα αυτά τα χρόνια δικαιούνταν με βάση την προσφορά τους.

Τέλος θα ήθελα να συγχαρώ τους ανθρώπους του ελληνικού μπάσκετ που φρόντισαν με όλες τις δυνάμεις τους να μην αδικηθούν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι… Το ελληνικό μπάσκετ μετά από αυτή την εξέλιξη να είναι σίγουροι όσοι το διοικούν και το διαφεντεύουν ότι θα πάει μπροστά, πολύ μπροστά."




Thursday 26 May 2011

Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες...

Οι πολιτισμένοι Σουηδοί...

Η περιγραφή του παρακάτω βίντεο τα λέει όλα.

A spectator attacks Pär Hansson, goalkeeper in Helsingborg, in the swedish football derby between Malmö FF and Helsingborg IF (24/5-2011). The game was later canceled due to that the police couldn't guarantee the players safety.


Νωρίτερα, ο τερματοφύλακας της Χέλσινμποργκ είχε δεχτεί φωτοβολίδα ακριβώς δίπλα του και παρουσιάστηκε πρόβλημα στην ακοή του. Ο διαιτητής μάζεψε τους ποδοσφαιριστές στο 20ό λεπτό και αποσώρησαν, ενώ μετά από λίγη ώρα ο αγώνας διεκόπη οριστικά...

Wednesday 25 May 2011

Η ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της, φέτος, έχουν αποδείξει ότι...

Η ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της, 



φέτος, 



έχουν αποδείξει ότι είναι οι μόνοι που αντιστέκονται απέναντι σε διοργανώτριες αρχές και όργανα που με τις αποφάσεις τους εθελοτυφλούν και "νομιμοποιούν" την παρανομία, αφήνοντας ατιμώρητους 



ή και καμία φορά επιβραβεύοντας τους αυτουργούς της.



Το οφείλουμε στην ιστορία μας, 



στα παιδιά μας 



και στον αυτοσεβασμό του καθένα μας ξεχωριστά."









 ΥΓ Ξέρω πολλούς ΑΕΚτζήδες που δεν συμφώνησαν με την κατάθεση της ένστασης. Όπως και πολλούς Ολυμπιακούς που δεν συμφώνησαν για τον Βάλνερ. Το θέμα έχει 2 πλευρές και μόνον δύο. Ο ΚΑΠ έχει συνταχθεί και υπογραφεί από τις ομάδες. Θα τηρείται ή όχι; Αν δεν τηρείται τι κάνουμε; Έχουμε τιμωρίες; Έχουμε. Και εκεί τελειώνει το θέμα.
Καλά κάνει η ΑΕΚ και ενίσταται λοιπόν, όπως καλά έκανε και ο Ολυμπιακός τότε. Αλλιώς θα μπορούσε η Χ ομάδα να παίξει για 5 λεπτάκια με 12 μωρέ και τι έγινε, 5 λεπτάκια είναι αυτά. Η ΑΕΚ το 2008, έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος επικοινωνιακά. Ακολούθησε την ιστορία με το CAS. Όποιος αισθάνεται "ηθικός" πρωταθλητής αδιαφορεί για δίκες και λέει "κόψτε τον λαιμό σας, πάρτε 3 βαθμούς στα χαρτιά". Όμως η ΑΕΚ  νομιμοποιήσε έτσι τα γεγονότα ως αντίδικη και -τελικώς- χαμένη. Στα του παρόντος, φυσικά και είναι κρίμα για τον Βόλο, όμως αυτόν τον παράγοντα έχουν, με αυτά τα ρίσκα ζούσαν.


Friday 20 May 2011

Περί Πόρτο



Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το άρθρο του Ηλία Μπαζίνα, το οποίο δημοσιεύεται σήμερα, 20/05 στην εφημερίδα Φίλαθλος, με τίτλο "Αντί Πινακίου Φακής".


Η Πόρτο είναι ίσως η καλύτερη ομάδα του κόσμου από την πλευρά της σχέσης μεταξύ ονόματος και διαχείρισης. Όχι πως η Πόρτο δεν είναι υπολογίσιμο όνομα και σοβαρή φανέλα. Είναι! Και κούπες έχει πάρει και -το πιο σπουδαίο- θα εξακολουθήσει να διεκδικεί με ίσους όρους απέναντι στα πιο βαριά ονόματα του Ευρωπαϊκού χώρου. Όμως δεν παύει να είναι μια φανέλα του 8. Με αποτελέσματα όμως του 9 και διαχείριση του 10. Είναι μια ομάδα υπόδειγμα μαγκιάς, με την πολύ καλή έννοια του όρου.
Στους αντίποδες έχουμε κάποιες ομάδες με φανέλες του 10 και διαχείριση για κουραβελτόσημο του 2,5 ευρώ. Ρεάλ, Ίντερ, Λίβερπουλ κ.α.
Η κακοδαιμονία των ομάδων αυτών ξεκινάει από το ότι ΑΤΥΧΗΣΑΝ (τονιζω τη λέξη διότι πράγματι σε περιπτώσεις όπως αυτές η τύχη ΠΑΙΖΕΙ...) να έχουν "μεγάλα αφεντικά" που δεν ξέρουν τόπι. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ξέρουν, αστροφυσική ή συνταγές για λαζάνια ή ανατομία της μπεκάτσας, και με αφήνει παγερά αδιάφορο, ό,τι κι αν είναι. ΤΟΠΙ πάντως δεν ξέρουν. Τόπι ξέρει η Πόρτο.
Βέβαια, υπάρχουν κι εκείνοι που λένε, για παράδειγμα, ότι ο Μπελούτσι δεν της βγήκε. Έχουν εν μέρει δίκιο. Πάντως, ακόμα κι από τον Μπελούτσι, η Πόρτο τα λεφτά δε θα χάσει!
Όσο για τους καραπαιχταράδες της, το Χουλκ και το Φαλκάο, αυτή την ώρα οι τιμές τους στο χρηματιστήριο είναι στα ουράνια! Έχω την πληροφορία ότι ΚΑΙ οι δύο παίχτες όταν ήταν εικοσάρηδες, προτάθηκαν αντί πινακίου φακής σε μεγάλη ελληνική ομάδα του κέντρου. Και... απορρίφθηκαν! (ΤΟΠΙ, είπαμε!...) Και ο μεν Φαλκάο πληρώθηκε απ'την Πόρτο ΛΙΓΑ μεν λεφτά, αλλά πάντως όχι και ξεφτίλα! Ο Χουλκ όμως, αυτό το τανκ, αγοράστηκε με κουκιά.
Εδώ δηλαδή έχουμε κάποια αντιστροφή του φαινομένου της αγοράς οπλικών συστημάτων από την Ελλάδα. Εμείς αγοράζουμε, αντί ενός τάνκερ φορτωμένου εβρά, κάτι υποβρύχια, που παρακαλάνε να τα αφήσεις να σκυλοπνιγούν εν ειρήνη, ξαπλωτά στο πλάι. Με συνέπειες για τους υπογραφατζήδες των σχετικών συμβάσεων, ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ, ναούμ! Να υποχρεωθούν, πχ, να φάνε με το ζόρι διπλή μερίδα καρβονάθρα ή ΑΚΟΜΑ και ορφανή μακαρονάδα ΧΩΡΙΣ ΤΥΡΙ! Έλεος! Να γιατί είμαστε κολοσσιαίοι και κανένας σάτυρας δεν μπορεί να μας ακουμπήσει ναούμ!

Thursday 19 May 2011

Τελικός των διεκδικητών για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη στο Μπακότερμα. Σκάκι. Θα περιλαμβάνει σκακιστική επικαιρότητα, ιστορικά στοιχεία, παρτίδες κτλ. Έχω μια παλιά αγάπη για το άθλημα και θα προσπαθήσω μέσα από το blog να βάλω ένα λιθαράκι στην Ελληνική Σκακιστική Διαδικυακή δραστηριότα που κάνει ομολογουμένως βήματα μπροστά, καθώς πέρα από τις ιστοσελίδες της ΕΣΟ και των συλλόγων, ξεφυτρώνουν συχνά ελληνόφωνα σκακιστικά ιστολόγια και ιστοσελίδες.

Μια σύντομη αναδρομή.

Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής για το Σκάκι είναι κάτι που προκαλεί δέος και θαυμασμό για τους σκακιστές και όχι μόνο. Είναι ο -αδιαμφησβήτητα- ισχυρότερος παίχτης του κόσμου. 

Ανεπίσημοι πρωταθλητές (πριν από το 1886) 
Πριν από το 1886, ο ισχυρότερος σκακιστής του κόσμου ήταν εκείνος που συζητιόταν πιό πολύ, εκείνος που έκανε τις πιο εντυπωσιακές νίκες, με λίγα λόγια ήταν κάτι ρευστό. Μεγάλοι σκακιστές που έχουν συνεισφέρει πάρα πολλά στην σύγχρονη θεωρία ανήκουν σε αυτούς.

Αδιαμφισβήτητοι παγκόσμιοι πρωταθλητές (1886-1946)
Σε αυτήν την περίοδο το σύστημα λειτουργούσε ως εξής: ο Α παίκτης που εθεωρείτο ως ο πιο ισχυρός του κόσμου, δεχόταν πρόταση-πρόκληση από τον Β παίχτη και ΑΝ δεχόταν διεξαγόταν ένα ματς  με πολλές παρτίδες για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Κάποια στιγμή, όσο και να το ανέβαλλε ο Α για παράδειγμα, έπρεπε να παίξεί με αυτόν που τον προκαλούσε επίσημα για να μην χάσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του και επέλθει η αμφισβήτηση. Αν ο Β παίχτης επικρατούσε, στεφόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής και περίμενε μέχρι να λάβει πρόκληση από τον Γ παίκτη κ.ο.κ. Τεράστιοι σκακιστές στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές εκείνη την περίδο όπως ο Αλιέχιν και ο Καπαμπλάνκα.

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIDE (1948-1993)
Με εξαίρεση τις -ανα περιόδους- μικρο-αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής του, αυτό το σύστημα έμεινε στις συνειδήσεις της σκακιστικής κοινότητας το πιο δίκαιο και σταθερό. ΟΛΟΙ οι σκακιστές του κόσμου είχαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τον τίτλο. Τα εθνικά τουρνουά έβγαζαν τους πρώτους που με την σειρά τους έπαιζαν σε τουρνουά γεωγραφικών περιοχών Zonal και Interzonal. Από κάποιο σημείο και μετά έφταναν στους 8 και τους 4 μέχρι να βγει ο διεκδικητής που θα έπαιζε με τον Πρωταθλητή σε ματς. (σημ. με ισοπαλία σε αυτό το ματς, ο Πρωταθλητής κρατούσε τον τίτλο του)
Δεν ήταν πάντα ήρεμα τα πράγματα στα ματς αυτά με αποκορύφωμα τις απαιτήσεις του Φίσερ στο περίφημο ματς με τον Σπάσκυ το 1972, την άρνησή του να κατέβει στο ματς με τον Κάρποφ τον 1975, και τον μαραθώνιο Κάρποφ - Κασπάροφ το 1984-1985 (που κράτησε 72 παρτίδες με 40 ισοπαλίες 16 νίκες αντίστοιχα για κάθε έναν!)


Δύο τίτλοι
Θυμάστε οι μπασκετικοί τι χαμός δημιουργήθηκε με την Ευρωλίγκα και την Σουπρολίγκα; Ε κάτι χειρότερο έγινε όταν ο Κασπάροφ αποφάσισε μαζί με άλλους Γκρανμέτρ να αποσχιστεί από την Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία. 

"Μεταξύ του διαστήματος 1993-2006 υπήρχε διένεξη στο σκακιστικό κόσμο για το ποιός είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Μέρος της διένεξης αυτής είχε προέλθει από το γεγονός ότι έως τις αρχές της δεκαετίας του '90, ο τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή καθοριζόταν από μεμονωμένα ματς διψήφιου αριθμού παρτίδων μεταξύ του κατόχου του τίτλου και ενός διεκδικητή, ο οποίος είχε προηγουμένως αποκτήσει το δικαίωμα να αναμετρηθεί μαζί του κερδίζοντας στον κύκλο του Τουρνουά των Υποψηφίων. Σε όλες τις παρτίδες ακολουθούταν η "κλασική" (μακρά) διάρκεια χρόνου. Οι διοργανώσεις της FIDE από το 1997 και μετά διεξάγονταν με τη συμμετοχή περισσοτέρων των 100 παικτών με σύστημα νοκ-άουτ, οι δε παρτίδες είχαν υποχρεωτικά αρκετά μικρότερη διάρκεια. Στο τέλος κάθε γύρου, τυχούσες ισοπαλίες μεταξύ παικτών επιλύονταν με πολύ γρήγορες παρτίδες (διάρκειας μερικών λεπτών) ράπιντ ή μπλιτς. Πολλοί θεωρούσαν ότι το σύστημα αυτό δεν ήταν το πιο αντικειμενικό στην ανάδειξη του καλύτερου παίκτη. Γνωστοί γκρανμαίτρ όπως οι Κασπάροβ και Κράμνικ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη νέα μορφή των τουρνουά αυτών. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE το 2005 προσπάθησε να επιλύσει τα προβλήματα αυτά εισάγοντας ένα νέο τρόπο ανάδειξης του Παγκόσμιου Πρωταθλητή με τη συμμετοχή μικρού αριθμού κορυφαίων παικτών σε τουρνουά διπλών παρτίδων.
Παρόλα αυτά, τα κλασσικά ματς διεκδίκησης και υπεράσπισης του τίτλου συνέχισαν να γίνονται με παραδοσιακές συνθήκες από τους παίκτες που αντιτίθενταν στη FIDE.  Η FIDE αναγνωρίζε ως Παγκόσμιο Πρωταθλητή εκείνον που προέκυπτε από τα τουρνουά της, με τελευταίο τον Βέσελιν Τοπάλοβ, νικητή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της FIDE το 2005. θεωρούταν ως ο "Κλασσικός" Παγκόσμιος Πρωταθλητής (έχοντας νικήσει τον τελευταίο αδιαφιλονίκητο Παγκόσμιο Πρωταθλητή
Η μακρόχρονη αυτή διαφωνία επιλύθηκε οριστικά τον Οκτώβριο του 2006 με την αναμέτρηση Κράμνικ-Τοπάλοβ η οποία έλαβε χώρα στην Ελίστα, πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Καλμυκίας, μέλος της νυν Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε ματς 12 παρτίδων, οι παίκτες αναδείχθηκαν ισόπαλοι 6-6. Ακολούθησαν 4 παρτίδες "τάι-μπρείκ" γρήγορου (ράπιντ) σκακιού, στις οποίες επικράτησε ο Κράμνικ με σκορ 2,5-1,5 και αναδείχθηκε ως ο Επίσημος (Αδιαφιλονίκητος) Παγκόσμιος Πρωταθλητής Σκακιού.
Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δεν είναι απαραίτητα ο παίκτης με τη μεγαλύτερη βαθμολογία ΕΛΟ: Παραδείγματος χάρη, παρόλη τη νίκη του Κράμνικ έναντι του Τοπάλοβ, στη λίστα ΕΛΟ του Ιανουαρίου 2007, ο Τοπάλοβ παραμένει πρώτος, με τον Κράμνικ να καταλαμβάνει την τρίτη θέση.
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 στη Σόφια, στον τελικό στις 13 Μαΐου του 2010 ο Άναντ κέρδισε τον Τοπάλοβ και παρέμεινε παγκόσμιος πρωταθλητής." Πηγή

Οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές 
Ανεπίσημοι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές

    * Ρούι Λόπεθ ντε Σεγκούρα, ~1560, Ισπανία
    * Πάολο Μπόι και Λεονάρντο ντα Κούτρι, ~1575, Ιταλία
    * Αλεσσάντρο Σάλβιο, ~1600, Ιταλία
    * Τζοακίνο Γρέκο, ~1620, Ιταλία
    * Λεγκάλ ντε Κερμέρ, ~1730–1747, Γαλλία
    * Φρανσουά-Αντρέ Φιλιντόρ, ~1747–1795, Γαλλία
    * Αλεσάντρ Ντεσαπέλ, ~1800–1820, Γαλλία
    * Λουί ντε λα Μπουρντοναί, ~1820–1840, Γαλλία
    * Χάουαρντ Στώντον, 1843–1851, Αγγλία
    * Άντολφ Άντερσεν, 1851–1858, Γερμανία
    * Πωλ Μόρφυ, 1858–1859, ΗΠΑ
    * Άντολφ Άντερσεν, 1858–1866, Γερμανία
    * Βίλελμ Στάινιτς, 1866–1886, Αυστρία
    Επίσημοι (αδιαφιλονίκητοι) Παγκόσμιοι Πρωταθλητές

    * Βίλελμ Στάινιτς, 1886–1894, Αυστρία/ΗΠΑ
    * Εμάνουελ Λάσκερ, 1894–1921, Γερμανία
    * Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, 1921–1927, Κούβα
    * Αλεξάντερ Αλιέχιν, 1927–1935, Ρωσία/Γαλλία
    * Μαξ Όυβε, 1935-1937, Ολλανδία
    * Αλεξάντερ Αλιέχιν, 1937–1946, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1948–1957, Σοβιετική Ένωση
    * Βασίλι Σμυσλόβ, 1957–1958, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1958–1960, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Ταλ, 1960–1961, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1961–1963, Σοβιετική Ένωση
    * Τίγκραν Πετροσιάν, 1963–1969, Σοβιετική Ένωση
    * Μπόρις Σπάσκυ, 1969–1972, Σοβιετική Ένωση
    * Μπόμπι Φίσερ, 1972–1975, ΗΠΑ
    * Ανατόλι Κάρποβ, 1975–1985, Σοβιετική Ένωση
    * Γκάρι Κασπάροβ, 1985–1993, Σοβιετική Ένωση/Ρωσία
    * Βλαντιμίρ Κράμνικ, 2006–2007, Ρωσία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2007–παρόν, Ινδία
    "Κλασικοί" Παγκόσμιοι Πρωταθλητές (1993 - 2006)

    * Γκάρι Κασπάροβ, 1993–2000, Ρωσία
    * Βλαντιμίρ Κράμνικ, 2000–2006, Ρωσία
   Παγκόσμιοι Πρωταθλητές FIDE (1993 - 2006)

    * Ανατόλι Κάρποβ, 1993–1999, Ρωσία
    * Αλεξάντερ Χάλιφμαν, 1999–2000, Ρωσία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2000–2002, Ινδία
    * Ρουσλάν Πονομάριοβ, 2002–2004, Ουκρανία
    * Ρουστάμ Κασιμτζάνοβ, 2004–2005, Ουζμπεκιστάν
    * Βέσελιν Τοπάλοβ, 2005–2006, Βουλγαρία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2007– Ινδία

Στο παρόν, τα πράγματα φαίνεται να έχουν ομαλοποιηθεί, με ενστάσεις βεβαίως από πολλούς για τον τρόπο διεξαγωγής τους (ο πανίσχυρος Νορβηγός Κάρλσεν με δήλωσή του παραιτήθηκε του δικαιώματός του να συμμετάσχει στο φετινό τουρνουά των 8 υποψηφίων).

Οι αγώνες άρχισαν στις 5 Μαίου στο Καζάν της Ρωσίας Οι προημιτελικοί και οι ημιτελικοί ήταν ματς 4 παρτίδων (σετα  ισόπαλα αποτελέσματα ακολούθησαν αγώνες ράπιντ και τέλος, όταν χρειάστηκε, μπλιτς). Ο τελικός των αγώνων των διεκδικητών αποτελείται από 6 παρτίδες.


Οπότε ο Ισραηλινός -Ρώσος είναι βέβαια και αυτός :) - με τον Ρώσο Γκριστσούκ θα αναμετρηθούν σε 6 παρτίδες για το ποιός θα κάτσει το 2012 απέναντι από τον Άναντ.

Για αρχή, θα δοκιμάσουμε να μεταδώσουμε την πρώτη παρτίδα, που παίζεται τώρα.
Εννοείται ότι περιμένουμε προτάσεις και σχόλια, ακόμα και υποδείξεις!!!




Live chess broadcast powered by ChessBomb and Chessdom


Wednesday 18 May 2011

Europa League. Πάλαι ποτέ κύπελλο UEFA? Όχι μόνο...

Εν αναμονή του μεγάλου τελικού για το Europa League απόψε, λογικό είναι να διαβάζετε σε αθλητικά sites και blogs αφιερώματα για περασμένους τελικούς, δυναστείες, εκπλήξεις, σκόρερ κλπ κλπ. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- αναφέρονται, βέβαια, στο παρελθόν του κυπέλλου UEFA. Θεωρώντας ότι το Europa League αποτελεί τη συνέχειά του. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το Europa League αποτελεί συνέχεια ΚΑΙ του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Κυπελλούχων, το οποίο σταμάτησε το 1999, αλλά η ουσία είναι ότι δεν καταργήθηκε, παρά συγχωνεύτηκε με το τότε Κύπελλο UEFA.
Άρα, είναι άδικο να αφήνουμε απ'εξω από τα κάθε λογής retro αφιερώματα το θρυλικό Cup Winners Cup. Εξάλλου, ο θεσμός του Κυπέλλου δεν έχει -ακόμα- καταργηθεί σε κάποια χώρα, ενώ στην πατρίδα του ποδοσφαίρου παραμένει ο αρχαιότερος θεσμός.
Κύπελλο Κυπελλούχων λοιπόν... με πολλές αναμνήσεις (προσωπικά) που ξεκινούν από το 1986. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Ήταν Πάσχα, πρωί αν θυμάμαι καλά. Δεν ήξερα -φυσικά- ποιοι παίζουν και γιατί παίζουν. Ύστερα από χρόνια έμαθα για την υπερομάδα Ντιναμό Κιέβου του Βαλερί Λομπανόφσκι που αποτέλεσε τη βάση της ΕΣΣΔ εκείνο το καλοκαίρι για το Μουντιάλ του Μεξικού.


Διαβάστε ΕΔΩ ένα καταπληκτικό άρθρο για το συγκεκριμένο αγώνα.

Κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι μέχρι να έρθουμε στο 1991, τότε που αντιπάθησα για πρώτη φορά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γιατί κέρδισε τη Μπαρτσελόνα του αγαπημένου μου Ερίκ Καστέλ...



Μετά από δυό χρόνια ήταν η πορεία του Ολυμπιακού με τον ανεπανάληπτο Μίρτσο και το γκολ του Βαΐτση στο Μονακό, μέχρι τους 8, που με έκαναν να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγης το τι έγινε. Παράλληλα, ο φίλος μου ο Μιχάλης παρακολουθούσε κι "έχτιζε" την παθολογική του αγάπη για την Πάρμα (παθολογική αγάπη που κρατάει μέχρι σήμερα) και την καμάρωσε νικήτρια το 1993 και φιναλίστ το 1994.





Και φυσικά, ποιος δε θυμάται το γκολ του Ναΐμ την επόμενη χρονιά, στο Σαραγόσα-Άρσεναλ? (μόνο ο Σίμαν μπορούσε να το φάει αυτό το γκολ)



To 1997 περίμενα με αγωνία να δω τα μαγικά του Ρονάλντο στον τελικό κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν. Η εφηβική μου αφέλεια επέβαλλε στο "Φαινόμενο" να περνάει 4-5 παίκτες και να σημειώνει χατ-τρικ. Τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι, αλλά έτσι κι αλλιώς η Μπαρτσελόνα κέρδισε με 1-0 (χάρις σε πέναλτυ που κέρδισε και εκτέλεσε ο Ρονάλντο). Κάτι ήταν κι αυτό.



To 'τέλος εποχής' ήρθε το 1999 με τη Λάτσιο (την...τότε Μάντσεστερ Σίτι) να παίρνει το τρόπαιο απέναντι στη Μαγιόρκα, με τις γκολάρες του Βιέρι και του Νέντβεντ.



Το Κύπελλο Κυπελλούχων από τότε, συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο UEFA. Ε και? Είπαν κάποιοι... Καλύτερα. Τι τους θέλανε τόσους θεσμούς? Οι παλιότεροι όμως, έχουν να θυμούνται απίστευτα ματς και δη τελικούς.


Αποκαθήλωση των κατόχων, Τότεναμ - Ατλέτικο Μαδρίτης 5-1, 1963


O πρώτος Γερμανικός τίτλος, Ντόρτμουντ-Λίβερπουλ 2-1, 1966


Η εισβολή των φιλάθλων κοστίζει, Γκλάσκοου Ρέιντζερς - Ντιναμό Μόσχας 3-2, 1972


Η σφαγή της Λιντς στη Θεσσαλονίκη, Μίλαν - Λίντς 1-0, 1973


Και η θεία δίκη απ'το Μαγδεμβούργο, Μαγδεμβούργο - Μίλαν 2-0, 1974


Η πρώτη μεγάλη Ντιναμό, Ντιναμό Κιέβου - Φερεντσβάρος 3-0, 1975


To show του Ρέζενμπρινκ και του Βαν ντερ Ελστ, Άντερλεχτ - Γουέστ Χαμ 4-2, 1976


Το πρώτο της Μπάρτσα, Μπαρτσελόνα - Φορτούνα Ντίσελντορφ 4-3, 1979


O τελικός με τους λιγότερους θεατές και τα ομορφότερα γκολ, Ντιναμό Τιφλίδας - Καρλ Τζάις Ιένα 2-1, 1981


Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, Αμπερντίν - Ρεάλ Μαδρίτης 2-1, 1983


Mεγάλη Κυρία, Γιουβέντους - Πόρτο 2-1, 1984


Οι τελευταίοι Βρεττανοί πριν τον αποκλεισμό, Έβερτον - Ραπίντ Βιέννης 3-1 1985


Ένα αστέρι γεννιέται, Άγιαξ - Λοκομοτίβ Λειψίας 1-0, 1987


Tροπαιούχοι στην παρθενική εμφάνιση στην Ευρώπη, Μαλίν - Άγιαξ 1-0, 1988



Και κάτι, κλείνοντας, για το "ουεφάκι" όπως το αποκαλούν πολλοί Ελληνάρες υποτιμητικά. Χαζέψτε τη Μπράγκα στον τελικό (που τη θέλατε και για ιδανικό αντίπαλο κάποιοι το καλοκαίρι) και λιώστε στα πλέι οφ.
Εξακολουθούμε να ΜΗΝ ασχολούμαστε μέχρι να τελειώσει η σαιζόν με τη Superleague. Παρακολουθούμε όμως τη μεταγραφολογία και όπως έχουμε υποσχεθεί θα κριθούν οι πάντες τον Αύγουστο...

Tuesday 10 May 2011

20 χρόνια Champions League

Για όσους δεν το ξέρετε, αυτή είναι η 20ή σαιζόν του Champions League (ξεκίνησε πειραματικά με 2 ομίλους το φθινόπωρο του 1991). Μετά το βίντεο με τις αποκρούσεις, που σημείωσε τεράστια επιτυχία), το νέο μας πόνημα αφορά σ'αυτά τα 20 χρόνια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και σηματοδοτεί και την αρχή σε μια σειρά αφιερωμάτων που θα ολοκληρωθούν λίγο πριν το μεγάλο τελικό της 28ης Μαΐου.






Monday 9 May 2011

Επαγγελματίας Πρωταθλητής (Litterally...)

Πέρα κι απ'το 6ο, το 9ο ή το 20ό, σημασία έχει και τι αφήνεις πίσω σου. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά συνολικά σαν ομάδα. Κάποιοι σύλλογοι έμειναν στην ιστορία ως παραγωγοί ταλέντων. Κάποιοι άλλοι ως απαρτία 'αστέρων'. Πολλές 'ομάδες προπονητή' εμφανίστηκαν στην Ευρωλίγκα. Άλλες διέπρεψαν παίζοντας σπουδαία άμυνα, άλλες διαλύοντας με την επίθεσή τους τους αντιπάλους. Η προσφορά και το μέγεθος του Παναθηναϊκού στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν μπορεί να περιοριστεί σε αριθμό τίτλων (όσο κι αν είναι το ΠΡΩΤΟ που μετράει) ούτε σε αγωνιστικές καινοτομίες.
Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη ομάδα μοντέλο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ στον 21ο αιώνα. Μοντέλο διοίκησης/προπονητή/παικτών/κόσμου (με τα καλά και τα άσχημα που έχουν κάθε οπαδοί). Είναι ο πρώτος ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, κι εδώ είναι η προσφορά. Το μάθημα του πώς παίρνεις τίτλους κι όχι πόσους παίρνεις. Το μάθημα του πώς ξεπερνάς τις ήττες και τις αποτυχημένες χρονιές για να επανέλθεις τροπαιούχος.
Πριν από 2 χρόνια, μετά το F4 του Βερολίνου, σε αυτό ΕΔΩ το post είχα γράψει το εξής:
"Αν ο Μουρίνιο -στο ποδόσφαιρο- αυτοαποκαλείται 'εκλεκτός', ο Ζέλικο μάλλον θα πρεπε να αποκαλείται 'εκλέκτορας'..."
Και παρακολουθώντας -εκ του σύνεγγης- τα φετινά καραγκιοζιλίκια του Πορτογάλου (ανεξάρτητα από τις προπονητικές του ικανότητες) μπαίνω ξανά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας "Special One". Ο Ομπράντοβιτς ΕΙΝΑΙ ο Special One για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί δεν τον ενδιαφέρει καν ο τίτλος αυτός. Είναι ερωτευμένος όπως δήλωσε με το μπάσκετ. Με τις προπονήσεις, με τα συστήματα, με τους παίχτες, με τις νίκες, με τις κούπες...
Η εύκολη εξήγηση είναι "πάνω απ'ολους ο Ζοτς". Ο ίδιος όμως επιμένει στο "πάνω απ'όλους ο Παναθηναϊκός". Υπήρξε ζωή μετά τον Μποντιρόγκα, υπήρξε ζωή μετά το Σισκάουσκας, μετά τον Σπανούλη και τον Πέκοβιτς. Προφανώς και θα υπάρξει ζωή και μετά τον Διαμαντίδη. Και κάπως έτσι θα ρθει και το 7ο και το 8ο και το -πολυπόθητο 9ο- για να φτάσει τη Βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης. Mε ή χωρίς Ομπράντοβιτς...


Friday 6 May 2011

Κλάψτε, κλάψτε, κλάψτε, κλάψτε και πλαντάξτε!

Γειά σας αγαπημένοι μας φίλοι. Η διάθεσή μας είναι ανεβασμένη και για αυτό θα κάνουμε ένα μακροσκελές ποστ καζούρας να το πω; Χαβαλέ; Ανασκόπησης των 4 classico; Κάτι τέτοιο.

Αρχίζουμε με ένα μικρό Intro. 



Λίγο ξύλο ακόμα


Έλα εδωωωώ!



Εδώ ένα βίντεο με φάσεις που δυστυχώς τα καμάρια μας δεν πετύχαιναν τους Blaugrana.

 

Εδώ βλέπουμε μια περίπτωση 11 vs 11

Εδώ βλέπουμε όλα τα γκολ των 4 παιχνιδιών



Εδώ γελάμε με το κλάμα


(να βγει ο Δούρος στο τηλέφωνο)

Εδώ μιλάει η εικόνα


Εδώ μιλάει ο αστείος
 
L'equipe: Η Barça αγάπη και ευγένεια
Gazeta dello Sport: Ο Guardiola δίνει κι άλλο μάθημα στην Μαδρίτη
Mirror: Loser Ronaldo
La republica: To ποδόσφαιρο της Barça είναι ένας ύμνος στην δόξα
Bild: Κυνήγι του Messi αλλά η Barça είναι στον τελικό
 
Εμείς δεν μιλάμε πολύ φίλοι μας, τι να πούμε. Άλλωστε τα έχετε διαβάσει όλα, είμαστε σίγουροι.
Σε λίγες λέξεις πάντως μπορούμε να περιορίσουμε μια ανασκόπηση. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πέρασε άνετα στον τελικό τον σοβαρό, έχασε στα ίσα το κυπελλάκι, έχασε απο βλακείες την νίκη σε αδιάφορο ματσάκι στο πρωτάθλημα. Μια άλλη ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, πήρε 2 ισοπαλίες καλές, πήρε το κυπελλάκι στην παράταση στα ίσα, ξεβρακώθηκε στην έδρα της στο άλλο ματς. Έριξε πολύ ξύλο, έκανε πολύ λίγες φάσεις, φώναξε για την διαιτησία, αυτά. Καλό καλοκαίρι τους ευχόμαστε, καλά μπάνια, ηρεμία, ξεκούραση, και τον Φθινόπωρο θα είμαστε πάλι παρεούλα.
Εμείς έχουμε δουλίτσες.



YΓ  Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ2 Όποιος βγάζει πολλή γλώσσα...
ΥΓ3 Χαβαλέ κάνουμε φίλοι της Μαδρίτης, καζουρίτσα, συνηθίστε το, αλλά λογικά το έχετε συνηθίσει
ΥΓ4 Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ6 Σοβαρά τώρα. Μέχρι και τον τελικό της 28ης Μαΐου θα ακολουθήσουν αφιερώματα για τον Champions League, για όλους τους τελικούς, με αποκορύφωμα ένα βίντεο έκπληξη. 
ΥΓ7 Επίσης σοβαρά. Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ8 Μπράβο στην Σάλκε και στον Μεγάλο Ραούλ (άξιος αντίπαλος όχι σαν κάτι άλλα μειράκια), μπράβο και στον Σερ Άλεξ. Ευχόμαστε να δούμε έναν τελικό με σασπένς και όμορφο ποδόσφαιρο ;)
ΥΓ9 Visca Barca!
ΥΓ10 "Έλα μωρέ τώρα!! Ποιά Μπαρτζελόνα; Με τις ντόπες; Δεν είδες τον αράπη που έπαθε καρκίνο μωρέ τώρα"?






Gracias Equip

Thursday 28 April 2011

Sunday 17 April 2011

Αντώνης Νικοπολίδης

Είχαμε κηρύξει μια παύση όσον αφορά τα posts που σχετίζονται με τη Superleague και τη σαπίλα που αυτή πρεσβεύει. Τούτη δω η ανάρτηση όμως είναι επιβεβλημένη, γιατί είναι αφιερωμένη σ'έναν ποδοσφαιριστή που πραγματικά πήγε το ποδόσφαιρό μας μερικά βήματα μπροστά και που η καριέρα του φτάνει μοιραία στο τέλος της σήμερα.
Επειδή κάθε εποχή είναι διαφορετική -συγγνώμη για το κλισέ αλλά είναι αλήθεια- δεν μπορεί να πει κάποιος με βεβαιότητα αν ο Αντώνης Νικοπολίδης υπήρξε συνολικά ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας όλων των εποχών. Όμως, σε δύο τομείς ήταν. Στις τοποθετήσεις και στο να κατευθύνει την άμυνα. Ειδικά στο πρώτο, συγκαταλέγεται -όχι άδικα- στους κορυφαίους Ευρωπαίους (αν όχι στον κόσμο).
Σπάνια τον έβλεπες να πετάγεται απ τη μια άκρη της εστίας στην άλλη. Σίγουρα οι εκτινάξεις δεν ήταν το δυνατό του σημείο, αλλά φρόντισε να μην του χρειάζονται και πάρα πολύ. Ανέπτυξε την ικανότητα να διαβάζει τις φάσεις και να βρίσκεται τις περισσότερες φορές εκεί που (περίπου) πήγαινε η μπάλα. Όχι μόνο κάτω από τα δοκάρια, αλλά και πολύ έξω απ'αυτά, τιμώντας ουκ ολίγες φορές τον τίτλο του ταπεινού μας ιστολογίου.
Έκανε λάθη. Κάποια απ'αυτά είναι ιστορικά. Προκάλεσαν τη χλεύη και το γέλιο του κάθε κακεντρεχή. Η μεγάλη μαγκιά του ήταν ότι δεν άφησε τα λάθη αυτά να οδηγήσουν στην κάτω βόλτα την καριέρα του (ή να την οδηγήσουν σε μεγάλες κοιλιές). Νοήμων, ήξερε ότι κι αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι.
Η σοβαρότητά του, η υπομονή του (έζησε σχεδόν 10 χρόνια στη σκιά του μεγάλου Γιόζεφ Βάντσικ) και η σκληρή του δουλειά (είναι αξιοσημείωτο το ότι βελτιωνόταν συνεχώς όσο περνούσαν τα χρόνια) τον καθιέρωσαν κι ας μην ήταν ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ταλέντο.
Η διεθνής αναγνώριση για τον "Κλούνει" του ελληνικού ποδοσφαίρου (κυρίως λόγω Euro 2004) είναι άλλο ένα μεγάλο παράσημο.
Δε θέλω να πω περισσότερα, ας μιλήσει το βίντεο...


Friday 15 April 2011

Ninja Penalty Kick...

Λίγο από ninja, λίγο από τσίρκο... Αν κάποιος θελήσει να το πάει πολύ παραπέρα, μπορεί να πει πως ο τύπος είναι ο πρώτος που πανηγύρισε πέναλτυ προτού δει τη μπάλα να καταλήγει μέσα...




15/04/1989



Tuesday 12 April 2011

Αλήτη...

Καλά ρε, η κουκουβάγια τι σου φταιξε...?

Friday 8 April 2011

Παρακάλα να μη σε δει ο Remi...

Αν τυχόν και δει αυτό το video o Remi Gaillard, είναι ικανός να σουτάρει με μάσκα και αναπνευστήρα μέσα από τη θάλασσα και να σε κάνει ρεζίλι David...
To νου σου...



Πού πας ξυπόλητος στη Σάντα Μόνικα???

Πάρε -ξανά- μια γεύση σε περίπτωση που το χεις ξεχάσει!

5 X 5

Πέντε γκολ και πέντε κόκκινες κάρτες σημειώθηκαν στο χτεσινό ματς Κόλο Κόλο - Σάντος για την 4η αγωνιστική του 5ου ομίλου στο Κόπα Λιμπερταδόρες.



Ένα ματς καρμπόν από την ανάποδη -όσον αφορά τα γκολ- με αυτό της 3ης αγωνιστικής ανάμεσα στις δύο ομάδες, καθώς η Κόλο Κόλο ήταν αυτή που είχε κερδίσει 3-2.



Kαι στα δύο ματς, το σκορ άνοιξε ο Ελάνο με ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ εκτελέσεις φάουλ. Αξίζει να τις δείτε. Ειδικά σ'αυτήν του 2ου βίντεο, θυμίζει Ζουνίνιο...

Thursday 7 April 2011

Οι καλύτερες αποκρούσεις τερματοφυλάκων ελληνικών ομάδων

Το βίντεο περιέχει όσες επεμβάσεις μας επέτρεψε η μνήμη και το αρχείο μας να συμπεριλάβουμε. Η 'ιεραρχία' είναι φυσικά υποκειμενική, γι αυτό και θα θέλαμε τις απόψεις και τις όποιες διαφωνίες και ενστάσεις σας. Ναι, είναι κρίμα που δεν υπάρχει υλικό από τη θρυλική εμφάνιση του Τάκη Οικονομόπουλου στην Έβερτον, από την απόκρουση του Βασίλη Κωνσταντίνου στον ημιτελικό με τον Ερυθρό Αστέρα, από την εμφάνιση του Κελεσίδη με την Κάλιαρι και του Πεντζαρόπουλου στο Τάμπερε... Η λίστα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.




YΓ1: Στο βίντεο δε βάλαμε σκόπιμα αποκρούσεις πέναλτυ

ΥΓ2: Ξεκίνησε η Μεγάλη Καταγραφή... Τέλη καλοκαιριού έρχεται το Saga της μεταγραφολογίας. Θυμηθείτε το...

Tuesday 29 March 2011

Σ'ευχαριστώ ω εταιρεία!

Ένα απ'τα στοιχεία που καθιέρωσαν το Μπακότερμα στη συνείδηση των διαδικτυακών αναγνωστών, είναι και τα συχνά θεματικά αφιερώματα. Τελευταία φορά που καταπιαστήκαμε με κάτι τέτοιο ήταν το καλοκαίρι, την περίοδο Μουντιάλ.
Επιστρέφουμε λοιπόν στις "ιστορικές βουτιές" μας με ένα αφιέρωμα στις ποδοσφαιρικές ομάδες που είναι συνυφασμένες με διάσημες (και μη) εταιρείες. H ιδέα γεννήθηκε με αφορμή τη 'δική' μας Skoda Ξάνθη, απ'όπου και θα ξεκινήσουμε.


Skoda Ξάνθη

Ο Α.Ο. Ξάνθης ήταν αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο ομάδων της πόλης, της Ασπίδας και του Ορφέα, το 1967. Η πρώτη παρουσία στην -τότε- Α' Εθνική ήταν την περίοδο 1989/90 (ο σύλλογος δεν έχει υποβιβαστεί από τότε). Τον Οκτώβριο του 1991, γίνεται κάτι πρωτοποριακό για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η εταιρεία VIAMAR A.E. (αντιπρόσωπος της Skoda στην Ελλάδα), ανέλαβε εξολοκλήρου τη χορηγία της ομάδας και το όνομα έκτοτε άλλαξε σε Skoda Ξάνθη.



PSV Eindhoven

Χωρίς αμφιβολία, η πιο γνωστή ομάδα-εταιρεία στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο. Philips Sport Vereniging (Αθλητική Ένωση Philips). Όπως δηλώνει και το όνομα, η Eindhoven, όπως συνηθίζουμε να τη λέμε στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 1913 από την εταιρεία Philips ως ομάδα των εργατοϋπαλλήλων της. Την ίδια χρονιά χτίζεται και το Philips Stadion στη γειτονιά Philipsdorp ("το χωριό της Philips"). Περιττό να πούμε ότι απ'το 1982 (όταν και καθιερώθηκαν οι σπόνσορες στις εμφανίσεις των ομάδων της Eredivisie), o χορηγός στη φανέλα της PSV δεν έχει αλλάξει.



Bayer 04 Leverkusen

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η διοίκηση της μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας Bayer προσυπέγραψε το αίτημα του Wilhelm Hauschild και άλλων 170 υπαλλήλων για τη δημιουργία ενός γυμναστικού συλλόγου υπό τη σκέπη της εταιρείας. Έτσι, την 1η Ιουλίου του 1904 ιδρύθηκε η Turn- und Spielverein Bayer 04 Leverkusen, με το ποδοσφαιρικό τμήμα να δημιουργείται το 1907 και να αποκόπτεται (μαζί με το χάντμπολ, την πυγμαχία και το στίβο) από το υπόλοιπο σωματείο τον Ιούνιο του 1928 -κρατώντας και τα παραδοσιακά χρώματα κόκκινο και μαύρο- με το όνομα SV (Sportvereinigung) Bayer 04 Leverkusen.



Carl Zeiss Jena FC

H πάλαι ποτέ φιναλίστ του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ιδρύθηκε στην Ιένα το 1903, από εργάτες του διάσημου οίκου οπτικών Carl Zeiss. Ο χωρισμός της Γερμανίας μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη βρήκε όπως ήταν φυσικό στο ανατολικό κομμάτι, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα -λόγω της πολιτικής του καθεστώτος πάνω στον αθλητισμό- να αλλάξει πολλά ονόματα όπως SG Carl Zeiss Jena (1949), BSG Mechanik Jena (1951) και SC Motor Jena (1954). Μετά από περιπέτειες, ο σύλλογος επανιδρύθηκε το 1966 ως FC Carl Zeiss Jena, κρατώντας το όνομά του και μετά την ενοποίηση της Γερμανίας.



Red Bull Salzburg

Η Red Bull Salzburg έχει παράδοση με τις εταιρείες. Το Σεπτέμβρη του 1933 ιδρύθηκε με το όνομα SV Austria Salzburg και το 1978 μετονομάστηκε σε SV Casino Salzburg, ενώ το 1997 ο χρηματοοικονομικός όμιλος Wüstenrot προστέθηκε στο όνομα της ομάδας. Το 2005 η Red Bull αγόρασε την Austria του Salzburg, αλλάζοντας κυριολεκτικά τα πάντα -χρησιμοποιώντας μάλιστα σαν σλόγκαν το "είναι μια νέα ομάδα, χωρίς ιστορία". Οι παραδοσιακοί φίλαθλοι της ομάδας αντέδρασαν στις ριζικές αλλαγές, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν τις προθέσεις των νέων ιδιοκτητών, γι αυτό και ίδρυσαν εκ νέου την SV Austria Salzburg, με τα παραδοσιακά μωβ χρώματα. Παρόλα αυτά, η Red Bull την τελευταία 5ετία πρωταγωνιστεί (με 3 πρωταθλήματα) στην Αυστριακή Μπουντεσλίγκα.



Cruz Azul
Μια απ'τις πιο γνωστές ομάδες του Μεξικού στο ελληνικό κοινό (ελέω και του στοιχήματος...) είναι η Cruz Azul, την οποία ίδρυσαν οι εργάτες της τσιμεντοβιομηχανίας Cemento Cruz Azul το Μάιο του 1927. Παρόλο που η 8 φορές πρωταθλήτρια Cruz Azul έχει κι άλλους χορηγούς τα τελευταία χρόνια (Powerade, Umbro, Sony), το όνομα της "μαμάς" τσιμεντοβιομηχανίας δεν έχει αλλάξει.



Sheriff Tiraspol

Γνωστή μας από τα ματς κόντρα στον ΟΣΦΠ για τα προκριματικά του Cl πριν από 2 χρόνια, η Sheriff Tiraspol είναι μια πολύ νέα ομάδα, δημιούργημα του ομίλου εταιρειών Sheriff, που εδρεύει στη Μολδαβία και πιο συγκεκριμένα στο (αυτοαναγνωρισμένο ως) ανεξάρτητο κρατίδιο της Υπερδνειστερίας. Η Sheriff είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία του κρατιδίου (μετά την Tirotex), ένας πραγματικός κολοσσός της περιοχής, που δραστηριοποιείται στον κατασκευαστικό κλάδο, στον πετρελαϊκό, στα ΜΜΕ, έχει αλυσίδα σουπερμάρκετ και δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Η Sheriff Tiraspol μονοπωλεί το πρωτάθλημα της Μολδαβίας τα τελευταία 10 χρόνια.



Honda FC

H Honda Motor, όπως ήταν η αρχική της ονομασία, γεννήθηκε από τους εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Honda το 1971. Το παράδοξο είναι ότι παρά την "επωνυμία", ο σύλλογος έγινε επαγγελματικός 20 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Ύστερα από μια αποτυχημένη απόπειρα συγχώνευσης με την Honda Motor Sayama (καθώς η μαμά εταιρεία δεν επιθυμούσε αλλαγή έδρας), πολλοί ποδοσφαιριστές αποχώρησαν από την ομάδα, η οποία αποδυναμώθηκε και επέστρεψε δυναμικά στην -ενιαία πια- JFL στις αρχές της δεκαετίας του 2000.



Η λίστα δεν τελειώνει εδώ φυσικά, καθώς οι ποδοσφαιρικές ομάδες στην υφήλιο που έχουν άρρηκτες σχέσεις με οργανισμούς και εταιρείες είναι πάρα πολλές. Κλείνοντας, να αναφέρουμε ενδεικτικά τις:
Arab Contractors Sporting Club της Αιγύπτου, μέλος της ομώνυμης κατασκευαστικής εταιρείας.
Inti Gas Deportes του Περού, ομάδα της εταιρείας φυσικού αερίου Inti Gas.
Türk Telekomspor (πρώην ΡΤΤ) της Τουρκίας, με χορηγό τις Τουρκικές τηλεπικοινωνίες.
Airbus UK Broughton F.C. της Ουαλλίας, ομάδα της ομώνυμης αεροναυπηγικής εταιρείας.





Περιμένουμε τα δικά σας σχόλια, τις προτάσεις και τις ενστάσεις σας.

Αναζήτηση στο Μπακότερμα