Πέρα κι απ'το 6ο, το 9ο ή το 20ό, σημασία έχει και τι αφήνεις πίσω σου. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά συνολικά σαν ομάδα. Κάποιοι σύλλογοι έμειναν στην ιστορία ως παραγωγοί ταλέντων. Κάποιοι άλλοι ως απαρτία 'αστέρων'. Πολλές 'ομάδες προπονητή' εμφανίστηκαν στην Ευρωλίγκα. Άλλες διέπρεψαν παίζοντας σπουδαία άμυνα, άλλες διαλύοντας με την επίθεσή τους τους αντιπάλους. Η προσφορά και το μέγεθος του Παναθηναϊκού στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν μπορεί να περιοριστεί σε αριθμό τίτλων (όσο κι αν είναι το ΠΡΩΤΟ που μετράει) ούτε σε αγωνιστικές καινοτομίες.
Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη ομάδα μοντέλο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ στον 21ο αιώνα. Μοντέλο διοίκησης/προπονητή/παικτών/κόσμου (με τα καλά και τα άσχημα που έχουν κάθε οπαδοί). Είναι ο πρώτος ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, κι εδώ είναι η προσφορά. Το μάθημα του πώς παίρνεις τίτλους κι όχι πόσους παίρνεις. Το μάθημα του πώς ξεπερνάς τις ήττες και τις αποτυχημένες χρονιές για να επανέλθεις τροπαιούχος.
Πριν από 2 χρόνια, μετά το F4 του Βερολίνου, σε αυτό ΕΔΩ το post είχα γράψει το εξής:
"Αν ο Μουρίνιο -στο ποδόσφαιρο- αυτοαποκαλείται 'εκλεκτός', ο Ζέλικο μάλλον θα πρεπε να αποκαλείται 'εκλέκτορας'..."
Και παρακολουθώντας -εκ του σύνεγγης- τα φετινά καραγκιοζιλίκια του Πορτογάλου (ανεξάρτητα από τις προπονητικές του ικανότητες) μπαίνω ξανά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας "Special One". Ο Ομπράντοβιτς ΕΙΝΑΙ ο Special One για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί δεν τον ενδιαφέρει καν ο τίτλος αυτός. Είναι ερωτευμένος όπως δήλωσε με το μπάσκετ. Με τις προπονήσεις, με τα συστήματα, με τους παίχτες, με τις νίκες, με τις κούπες...
Η εύκολη εξήγηση είναι "πάνω απ'ολους ο Ζοτς". Ο ίδιος όμως επιμένει στο "πάνω απ'όλους ο Παναθηναϊκός". Υπήρξε ζωή μετά τον Μποντιρόγκα, υπήρξε ζωή μετά το Σισκάουσκας, μετά τον Σπανούλη και τον Πέκοβιτς. Προφανώς και θα υπάρξει ζωή και μετά τον Διαμαντίδη. Και κάπως έτσι θα ρθει και το 7ο και το 8ο και το -πολυπόθητο 9ο- για να φτάσει τη Βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης. Mε ή χωρίς Ομπράντοβιτς...
No comments:
Post a Comment