Monday 30 November 2009

Ντέρμπι, η επόμενη μέρα

Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα 2 στα 2 χτες από κάποιον. Περισσότερο περίμενα νίκη του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο και νίκη του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Και σήμερα θα είχα στο ποστ έναν ωραιότατο και βολικό τίτλο: "Έκαστος στο είδος του...". Αλλά ο αθλητισμός και τα ομαδικά παιχνίδια δεν καθορίζονται από τι τίτλο θέλω να βάλω εγώ στις αναρτήσεις μου...
Η επικράτηση του ΟΣΦΠ στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ ήταν καθολική και αναμφισβήτητη. Πρωταθλήματα και κούπες δεν έκρινε, έδωσε όμως τα πρώτα σημαντικά μηνύματα στη σαιζόν. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα.

Καραϊσκάκη

Με ελαφριά την καρδιά και με περίσσιο ενθουσιασμό μετά το 2-0, ο οποιοσδήποτε φίλος του Ολυμπιακού μπορεί να πει "Τα δεύτερά μας είναι καλύτερα απ'τον ΠΑΟ". Στην απέναντι πλευρά, με επίσης ελαφριά καρδιά αλλά με περισσή απογοήτευση, οι φίλοι του τριφυλλιού θα λένε "Είμαστε καλύτεροι και αναστήσαμε τον πεθαμένο..."
Και οι 2 παραπάνω φράσεις είναι υπερβολικές, αλλά περιέχουν μια δόση αλήθειας. Όσον αφορά το χτεσινό ματς μόνο, όμως. Οι χτεσινές αντίπαλες 11άδες, αν βρεθούν 10 φορές αντιμέτωπες, έχω την αίσθηση ότι τις περισσότερες νίκες θα κάνει ο ΠΑΟ. Προσέξτε. Μιλάω για τις χτεσινές 11άδες. Άρα, τα δεύτερα του ΟΣΦΠ δεν είναι γενικά καλύτερα απ'τους βασικούς του ΠΑΟ. Απ'την άλλη, για ποιον 'πεθαμένο' μιλούν οι φίλαθλοι του ΠΑΟ? Για μια ομάδα που πέρασε από Τούμπα και ΑΕΚ νικηφόρα? Για μια ομάδα που βρίσκετα 1 πόντο μακριά από τους 16 του Champions League?
Καθαρά αγωνιστικά, το ματς δεν έκρυβε εκπλήξεις ούτε σημαντικές ανατροπές. Η εικόνα ήταν ξεκάθαρη. Η μια ομάδα κατέβηκε να πάρει το ματς διασφαλίζοντας στο ακέραιο ότι στα μετόπισθεν θα είναι "κομπλέ". Και το σημαντικό είναι ότι οι τραυματισμοί κατά τη διάρκεια του ματς, ούτε την αποσυντόνισαν και -πολύ περισσότερο- δεν την πτόησαν. Οι παίχτες του Ολυμπιακού ήταν 100% συγκεντρωμένοι στο πλάνο και το στόχο. Συν τοις άλλοις -ειδικά στον άερα- έχασαν ελάχιστες προσωπικές μονομαχίες. Και παρόλο που ο Παναθηναϊκός είχε την πρωτοβουλία, τις περισσότερες κλασικές ευκαιρίες (και τα γκολ φυσικά) τα είχαν οι ερυθρόλευκοι.
Και είναι απορίας άξιο πώς η περιρρέουσα ατμόσφαιρα από οπαδούς, εφημερίδες, πρόεδρο κλπ δεν "πέρασε" στους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ. Όταν ακούς γύρω σου όλη τη βδομάδα "ΤΕΛΕΙΩΣΤΕ ΤΟΥΣ", "ΕΙΝΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ", "ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ", δεν είναι λογικό να μπαίνεις μέσα στο γήπεδο και να ΜΗΝ τρως σίδερα! Υπήρχαν στιγμές στο ματς όπου έβλεπες τον Σπυρόπουλο, το Σίλβα και το Βύντρα να περνούν σαν σταματημένους τους (καταπονημένους) Ντουντού, Μαρέσκα, Μπράβο, Λεονάρντο κλπ. Αλλά... μετά το χάος. Ατολμία, έλλειψη πάθους και κυρίως έλλειψη πίστης, ειδικά μετά το καταπληκτικό 2ο γκολ του Μήτρογλου. Η ταλαιπωρία στο πούλμαν ήταν θέμα, αλλά θα ήταν δικαιολογία εάν ο ΠΑΟ δεν έκανε την 70λεπτη προετοιμασία που επιθυμούσε πριν τον αγώνα. Τα υπόλοιπα περί "Ριζούπολης" και "κλίματος" είναι άστοχα. Ο Τζόρβας έχει τα 1000 δίκια, αλλά ούτε αυτό είναι δικαιολογία για μια ήττα με κάτω τα χέρια από τον μισό Ολυμπιακό.
Στον Ολυμπιακό, απ'την άλλη, πρέπει ανάψουν καμιά λαμπάδα στην Παναγία την Στοκχολμιώτισσα, που έφερε στο δρόμο τους τον Μέλμπεργκ... Αν εξαιρέσουμε τη διπλή ευκαιρία του Σισέ (όπου εκεί έδρασε ο Νικοπολίδης), ο Σουηδός νίκησε κατά κράτος το Γάλλο. Ήταν -και εκ των προτέρων άλλωστε- η πιο ενδιαφέρουσα μονομαχία. Και από πλευράς ονομάτων και από πλευράς ποδοσφαιρικής ποιότητας. Ο δε Ζαϊρί -ναι, αυτός που όλοι "κράζαμε" στην αρχή της χρονιάς- ήταν η μοναδική πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τον ΟΣΦΠ. Και χτες ήταν σε "απ'ευθείας σύνδεση" με τον Κώστα Μήτρογλου. Αυτός κι αν έχει ακούσει... Από τους αντιπάλους βέβαια. Αλλά ο πιτσιρικάς δε μάσησε. Ούτε από την "κατάσχεση όπλων" απ'τον πρόεδρο, ούτε από τα ειρωνικά "Πού πας ρε Καραμήτρογλου" των αντιπάλων. Έδωσε της απαντήσεις σε όλους εκεί που έπρεπε. Στο χορτάρι.
Ματ -λοιπόν- του Ζίκο στον Τεν Κάτε? Εε όχι. Τα ματ γίνονται απέναντι σε προπονητές που έχουν σχέδιο και κατεβάζουν σοβαρά σύνολα στον αγώνα. Ο Ζίκο έκανε απλά τα αυτονόητα απέναντι σε μια ομάδα που δεν ήταν ομάδα. Και άλλα 45 λεπτά να παίζανε, ο χτεσινός Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να βάλει γκολ στον χτεσινό Ολυμπιακό.
Απο δω και πέρα, το μόνο ερωτηματικό είναι οι πράσινοι. Για τον ΠΑΟ τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και τώρα θα φανεί αν μπορεί να αντέξει στην πίεση και να κηνυγάει τον Ολυμπιακό. Ο ΟΣΦΠ δεν έχει πρόβλημα, ό,τι και να γίνει. Ακόμα κι αν χάσει βαθμούς στην πορεία. Έχει μάθει απ'την αρχή της χρονιάς να ζει με προβλήματα, ελλέιψεις και κυρίως... στην κόψη του ξυραφιού!



ΣΕΦ

Ο Βασίλης Σπανούλης στη συνέντευξη τύπου είπε κάτι πολύ σωστό: "Υπερεκτιμήσαμε τις δυνατότητές μας". Μόνο που ξέχασε να συμπληρώσει "...και υποτιμήσαμε τον Ολυμπιακό". Ναι μεν οι ερυθρόλευκοι δεν είναι ακόμα "στρωμένοι και λυμένοι" σαν ομάδα, δεν παύουν όμως να έχουν τρομερές μονάδες, που -φυσικά- δεν είναι κατώτεροι των αντίστοιχων του ΠΑΟ. Οι αφορισμοί τύπου "Όσο αξίζουν όλοι οι ψηλοί του ΟΣΦΠ αξίζει ο Πέκοβιτς" και "στην περιφέρεια είστε πολύ λίγοι" πήγαν περίπατο χτες.
Ο Ολυμπιακός χτύπησε τον ΠΑΟ εκεί που δεν το περίμενε. Παίζοντας σκληρή άμυνα και βάζοντας τρίποντα. Ό,τι περίπου κάνουν και οι πράσινοι τόσα χρόνια. Ο Ομπράντοβιτς επέλεξε την πεπατημένη. Άφησε ελεύθερα σουτ στον Παπαλουκά, κλείνοντας τους πιο "επικίνδυνους", αλλά ο Τεό (ο οποίος ήταν συγκλονιστικός χτες) δεν του τη χάρισε αυτή τη φορά. Αλλά σάμπως του τη χάρισαν και οι..."κλεισμένοι"? Δείτε τον Κλέιζα του 4ου δεκαλέπτου. Έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να πετύχει καλάθι ακόμα και με 3 παίκτες κρεμασμένους πάνω του.
Πάνω απ'ολους όμως βρίσκεται ο Τζος Τσίλντρες, ο οποίος κάτω απ'το βάρος του θανάτου του πατέρα του, έκανε το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι του από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. 19 πόντοι, 10 ριμπάουντ. Σημαντικοί αριθμοί, αλλά αριθμοί... Ο τρόπος που πηδούσε για το ριμπάουντ, ο τρόπος που έτρεχε, που μάρκαρε, που κάλυπτε ήταν αυτός που τον καθιστά (για μένα) κορυφαίο του ματς.
Απ'την άλλη, ο Σπανούλης με το Νίκολας πάλευαν μόνοι απ'την περιφέρεια. Η άμυνα του Ολυμπιακού στα πικ-εντ-ρολ του ΠΑΟ, περιόρισε Πέκοβιτς και Μπατίστ σε μέτρια εμφάνιση. Ο Φώτσης σε ρηχά νερά, ο Διαμαντίδης με νεύρα, ο Καλάθης εκτός κλίματος. Οι ερυθρόλευκοι έτρεξαν όσο μπορούσαν και δεν άφησαν και περιθώρια στους πράσινους για επιθετικά ριμπάουντ. Απεναντίας, τα διεκδίκησαν με επιτυχία οι ίδιοι στην αντίπαλη ρακέτα.
Η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ έπαιξε ρόλο. Ήταν γιορτινή λόγω της νίκης στο ποδόσφαιρο και -χωρίς εντάσεις και αγωνίες- κύλησε έτσι μέχρι το τέλος, μιας και ο ΠΑΟ δεν απείλησε ιδιαίτερα.
Το είχα γράψει πριν λίγες μέρες. Το ζητούμενο -πια- για τον Ολυμπιακό δεν είναι αν μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Του κερατά. Το θέμα ήταν αν μπορούσε να τον κερδίσει άνετα, για να δείξει ότι "κάτι αλλάζει". Έδειξε ότι μπορεί.

...'Ενας προφήτης μα ΤΙ προφήτης!!!!

Thursday 26 November 2009

Wednesday 25 November 2009

From A to Z...

Φανταστείτε μια εκπομπή για το Champions League χτες βράδυ σε μια χώρα της Ευρώπης. Ας πούμε... την αντίστοιχη Σούπερ Μπάλα της Πολωνίας.

"Τελευταίο ματς για απόψε, το Alkmaar-Olympiakos, και έχουμε κοντά μας τον Κάζιμιρ Αμπαλόφσκι για να μας περιγράψει τις καλύτερες στιγμές του αγώνα. Κάζιμιρ, μέτριο ματς ε?"

"Ναι Αρκάντιους, 0-0 το τελικό αποτέλεσμα, με το ματς να μη διεκδικεί δάφνες ποιότητας, καθώς η Ελληνική ομάδα κατέβηκε με φανερό σκοπό να κρατήσει το μηδέν πίσω και το πέτυχε. Η ομάδα του Ζίκο η οποία παρατάχθηκε με πολλές απουσίες ήταν στημένη πολύ καλά και ο τρόπος επίθεσης της AZ δεν ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος για να την απειλήσει. Ο Ολυμπιακός μάλιστα είχε και κάποιες καλές ευκαιρίες να φύγει και νικητής από την Ολλανδία, αλλά οι παίκτες του δεν ήταν αρκετά τολμηροί και αποτελεσματικοί για να το καταφέρουν."

Λίγο πολύ, σε όλες τις αντίστοιχες "Σούπερ Μπάλες" ανά τον κόσμο τα ίδια θα ελέχθησαν χτες βράδυ. Και λογικό. Εξάλλου, ανεξάρτητα με το τι έγινε στον αγώνα, το Άλκμααρ-Ολυμπιακός είναι για τους ξένους ό,τι το Ρούμπιν Καζάν-Ντιναμό Κιέβου για μας...

Ο ΟΣΦΠ χτες είχε (άλλη) μια μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει την πρόκριση, αλλά το φοβήθηκε το ματσάκι. Υπερτίμησε την έδρα και τις δυνατότητες της Άλκμααρ? Δε θέλησε να πάει για τα πολλά μπας και χάσει και τα λίγα? Οι τραυματισμοί και το γενικότερο ψιλοάσχημο κλίμα έπαιξαν ρόλο? Όλα μαζί? Η αλήθεια είναι ότι χτες η Άλκμααρ ουσιαστικά έπαιζε το τελευταίο της χαρτί για πρόκριση στην επόμενη φάση, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές της δεν έδειχναν να το έχουν πάρει πρέφα. Μπορεί και να μην τους ενδιέφερε. Who knows, που λέμε και στο ΚΙβέρι... Επιμένω ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε από χτες να τα τελειώσει όλα, γιατί τα 2α και τα 3α της Άρσεναλ εξακολουθούν να είναι πιο ποιοτικά σύνολα από οποιαδήποτε ελληνική ομάδα και συν τοις άλλοις θα παίξουν χωρίς άγχος και με μοναδικό κίνητρο να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και τα όσα έμαθαν απ τον Βενγκέρ στο χορτάρι. Με σκοπό να κερδίσουν ακόμα περισσότερο την εκτίμησή του. Θυμηθείτε τι έπαθε ο Παναθηναϊκός πριν από μερικά χρόνια από τα δευτερότριτα της Άρσεναλ στο ΟΑΚΑ, όπου ηττήθηκε με 1-3 την τελευταία αγωνιστική. Βέβαια, αν χάσει ο Ολυμπιακός και χάσει και η Σταντάρ, τότε οι ερυθρόλευκοι του Πειραιά θα γίνουν η πρώτη ελληνική ομάδα που περνάει στην επόμενη φάση του Champions League με 7 βαθμούς! Θα δούμε...


ΝΤΕΡΜΠΙ x 2

Ο Παναθηναϊκός έχει το πάνω χέρι ενόψει Κυριακής στο Καραϊσκάκη γιατί πάει για 2 αποτελέσματα. Γνωστό αυτό. Γνωστό επίσης ότι διαθέτει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σε θέσεις όπου ο Ολυμπιακός ίσως να μη διαθέτει καν παίκτη. Γνωστό επίσης ότι και οι 2 ομάδες μπάλα δεν παίζουν, μη γελιόμαστε. Ο Παναθηναϊκός μασκαρεύει την αδυναμία του επειδή παίζει φουλ επίθεση και κάνει πολλές ευκαιρίες στους αγώνες του. Το πώς τις πραγματοποιεί δε φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τους οπαδούς του. Ο δε Ολυμπιακός ακόμα ψάχνεται για την "ταυτότητά" του στο γήπεδο μετά τη φυγή Κετσπάγια. Να πω την αμαρτία μου, αν ο Κετσπάγια ήταν ακόμα στον ΟΣΦΠ, ακόμα και με τόσους τραυματισμούς πιστεύω θα κέρδιζε. Τουλάχιστον, είμαι σίγουρος ότι δεν θα τρωγε γκολ.
Το ότι και οι δύο δεν έχουν δείξει δείγματα σωστής επιθετικής ανάπτυξης (κάθε άλλο...) ίσως οδηγήσει το ντέρμπι σε κάτι καλό. Να γίνει τελείως άναρχο το ματς και να δούμε τη μπάλα πάνω κάτω (μπορεί και με πολλά γκολ!). Σωστό ποδόσφαιρο δε θα χει παιχτεί σίγουρα -σάμπως παίχτηκε και ποτέ ανάμεσα σε ΟΣΦΠ-ΠΑΟ??- αλλά από πλευράς σασπένς θα είναι σίγουρα ό,τι πρέπει!

Για το μπάσκετ? Τι να πω? Εκεί κι αν είναι θολή και μπερδεμένη η κατάσταση... Δεν ξέρεις ποιος έχει γρίπη, ποιος είναι τραυματίας και ποιος είναι υγιής! Ο Παναθηναϊκός αγωνιστικά βρίσκεται σε ένα "πικ" αφύσικο για τη χρονική περίοδο που διανύουμε και παίζει τρομερό μπάσκετ. Με εξαίρεση το ματς με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη (όπου η ήττα και ανώδυνη ήταν και καλό του έκανε) δείχνει να πατάει γερά στα πόδια του και να ξέρει τι ζητάει και πώς να το παίρνει. Αντίθετα ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμα "στρώσει". Νίκες κάνει, κατά διαστήματα παίζει όμορφο μπάσκετ, αλλά δε σου δίνει την εντύπωση ότι είναι "λυμένη ομάδα". Και φυσικά δε δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να κυριαρχήσει εύκολα του ΠΑΟ. Ότι μπορεί να τον κερδίσει (και μάλιστα στο ΣΕΦ) μπορεί. Του κερατά δηλαδή. Ότι μπορεί να τον κερδίσει άνετα όμως...? Αν το καταφέρει θα είναι ένα πρώτο σημαντικό μήνυμα για τη σαιζόν. Άλλο το 71-67 πχ κι άλλο το 86-68 ρε παιδί μου.
Θα μου πείτε "ρε μεγάλε, και με 1 πόντο να κερδίσει καλά θα είναι". Δεκτό, αλλά όλοι ξέρουμε ότι όταν τα ματς στο μπάσκετ πάνε στον πόντο, περισσότερες πιθανότητες έχει να κερδίσει ο εμπειρότερος... Και όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο εμπειρότερος...


YΓ: Ο Ερίκ Καστέλ επιστρέφει αύριο βράδυ. Το νου σας!

Friday 20 November 2009

Θα μας λείψετε

Μια λίστα με τους παίχτες που θα μας λείψουν στην Νότια Αφρική... Κρίμα παιδιά, θα χάσετε συνδυασμό βουβουζέλας και Αλέκου Θ.
4-4-2


Τερματοφύλακας: Petr Cech (Czech Republic - Chelsea)


A
ριστερό Μπακ: John Arne Riise (Norway - Roma)

Στόπερ: Thomas Vermaelen (Belgium - Arsenal)

Στόπερ: Christian Chivu (Romania - Ιnter)

Δεξί μπακ: Zdenek Grygera(Czech Republic - Juventus)

Αριστερός μέσος: Andrei Arshavin (Russia - Arsenal)

Κεντρικός μέσος: Juan Roman Riquelme (Argentina - Boca Juniors)

Κεντρικός μέσος: Luka Modric (Croatia - Tottenham)

Δεξιός μέσος: Antonio Valencia (Ecuador - Manchester United)

Επιθετικός: Dimitar Berbatov (Bulgaria - Manchester United)

Επιθετικός: Zlatan Ibrahimovic (Sweden - Barcelona)

Αλλαγές:


Alexander Hleb(Belarus - Stuttgart )

Yossi Benayoun (Israel - Liverpool)

Antonio Cassano (Italy - Sampdoria)

Emmanuel Adebayor (Togo – Manchester City)

Edin Dzeko(Bosnia-Herzegovina - Wolfsburg)




ΥΓ Θα τα πούμε και για το ντερμπάκι και για το Τσουλού..

Thursday 19 November 2009

H συγκλονιστική ιστορία του Νίκου Γόδα

Απόσπασμα από το βιβλίο Μια θρησκεία χωρίς απίστους:Ποδόσφαιρο, των Νίκου Μπογιόπουλου και Δημήτρη Μηλάκα, εκδ. Λιβάνη




13/10/1944
Το πανηγύρι έχει στηθεί από την προηγούμενη μέρα στους δρόμους της Αθήνας, για την αποχώρηση των Γερμανών από την πρωτεύουσα, συνεχίζεται. Όμως, την ίδια ώρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ δίνει μια από τις σημαντικότερες μάχες εναντίον του κατακτητή. Στόχος των μαχητών του ΕΛΑΣ ήταν η σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρείας (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι, ενώ δε θα λειτουργούσαν ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, ούτε και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνα-Πειραιάς.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει φρουρές στις παραπάνω στρατηγικές περιοχές, είχαν παγιδεύσει τα επίκαιρα σημεία, καθώς και τα κυριότερα κτίρια του Πειραιά, με εκρηκτικές ύλες, με τρόπο ώστε το πάτημα ενός κουμπιού να ανατινάζονταν όλα, με ανυπολόγιστες ζημιές και θύματα. Τα καλώδια ξεκινούσαν από έναν οχυρό των κατακτητών στην οδό Οδυσσέως. Αρχικά οι ειδικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αποκόψουν τα καλώδια στην οδό 2ας Μεραρχίας και άλλα σημεία. Την υπεράσπιση του εργοστασίου ανέλαβε το πρώτο τάγμα από τα 4 του ΕΛΑΣ στον Πειραιά. Μια μέρα πριν, στις 12 Οκτώβρη, ολόκληρο το τάγμα τέθηκε σε επιφυλακή. Οι λόχοι πήραν θέσεις μάχης γύρω και μέσα στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής. Τα χαράματα της 13ης Οκτωβρίου οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις της ΣΕΛΛ και πήραν το δρόμο για το ηλεκτρικό εργοστάσιο. Μόλις έφτασαν κοντά, κατέβηκαν απ'τα φορτηγά και πλησίασαν την είσοδο του εργοστασίου. Εκείνη τη στιγμή δέχθηκαν πυρά μέσα από το εργοστάσιο. Η μάχη ήταν σκληρή, κράτησε δυόμιση ώρες. Νίκη για τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Η Ηλεκτρική είχε σωθεί. Ανάμεσα στους λόχους που έδωσαν τη μάχη, ήταν και ο επίλεκτος 5ος λόχος του ΕΛΑΣ. Επικεφαλής του ήταν ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ο επιθετικός του Ολυμπιακού, λοχαγός Νίκος Γόδας.
Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και η Μικρασιατική Καταστροφή τον έστειλε μαζί με την οικογένειά του πρώτα στη Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά, όπου και ρίζωσαν. Ο Νίκος, όπως και όλοι του οι συνομήλικοι, αναζητούσε μέσα από το παιχνίδι του με την μπάλα μικρές χαρές που θα τον έκαναν έστω και για λίγο να ξεχάσει τη δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετώπιζε. Αν και μικρός, το ταλέντο του φάνηκε αμέσως και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο με μια τοπική ομάδα της Κοκκινιάς. Μερικά χρόνια πριν τον πόλεμο, στο ισόγειο του πατρικού του ανοίγει μια ταβέρνα, «Τα Αραπάκια». Η επιτυχία του (και) στην επιχείρηση του είναι τόσο μεγάλη, που όλοι οι αστέρες της εποχής περνάνε από «Τα Αραπάκια» για να πουν μερικά τραγούδια.
Εν μέσω του πολέμου, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό, που ήταν η μεγάλη του αγάπη, ταυτόχρονα όμως περνάει και στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του 5ου Επίλεκτου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, και δίνει το παρών σε όλους τους αγώνες για τη λευτεριά και την κοινωνική αλλαγή.
Το 1942 είναι πλέον βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού και σκοράρει στην νίκη με 4-0 κατά του Εθνικού, ενώ το ίδιο κάνει και κατά του Απόλλωνα. Τον Μάιο του 1943 ξεκινά βασικός στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, στον τελικό του τουρνουά που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είναι πρωταγωνιστής στο τελικό του Κυπέλλου Χριστουγέννων, όταν ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 5-2.
Αλλά ο Γόδας είναι 'βασικός' και στους αγώνες για την ελευθερία. Εκτός από τη μάχη της Ηλεκτρικής τον συναντάμε να ηγείται του λόχου του στη μάχη της οδού 7ης Μαρτίου το 1944. Τον Δεκέμβρη του 1944 ο εχθρός έχει αλλάξει και ο Γόδας πλέον πολεμά τους Άγγλους στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Όπως διηγήθηκε χρόνια μετά ο Σταμάτης Σκούρτης, σύντροφος του Γόδα και ανθυπολοχαγός του:
"Σύντροφε ανθυπολοχαγέ, εμείς απ' όλους τους άλλους ΕΛΑΣίτες είμαστε οι πιο προνομιούχοι.
Όσοι από μας σκοτωθούμε είμαστε τυχεροί γιατί θα θαφτούμε σε κανονικό και μάλιστα προνομιούχο μνήμα".
Η μονάδα του Νίκου αποδεκατίζεται και περνά στο Βελούχι, προκειμένου να ενταχθεί στο 36ο Σύνταγμα. Όμως στις αρχές του 1945 και λίγο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ο Νίκος αρρωσταίνει απο πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα όπου συλλαμβάνεται -κάποιος "καλοθελητής" εξυπηρέτησε τις διωκτικές αρχές στο έργο τους- και οδηγείται αρχικά στις φυλακές της Αίγινας (όπου έπαιζε μπάλα στην ποδοσφαιρική ομάδα που είχαν συστήσει οι φυλακισμένοι) και κατόπιν στην απομόνωση των φυλακών της Κέρκυρας.
Η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη: θάνατος.
Το μόνο που μένει να γίνει γνωστό είναι το πότε.
Όμως το ηθικό δεν κάμπτέται, ιδιαίτερα από τη στιγμή που στη φυλακή διαρρέει η φήμη
πως η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε συμβιβασμό με την κυβέρνηση του βουνού.
Ο Γόδας έμεινε στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Η «περιήγησή» του στην εξορία μόλις έχει αρχίσει. Φυλακές Αβέρωφ, Αίγινα, Κέρκυρα. Ο Γόδας μένει στη φυλακή τρία χρόνια, χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να σωθεί. Ο Σταμάτης Σκούρτης κι ο Σπύρος Ανδρεάδης, και οι δύο μελλοθάνατοι που σώθηκαν ύστερα από παρέμβαση του ΟΗΕ το 1949, είναι κατηγορηματικοί στο ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν ενδιαφέρθηκε να σώσει τον Γόδα, κάτι που γράφει στο βιβλίο του «Ώσπου να ξημερώσει» (εκδόσεις Κιβωτός).
Στην Κέρκυρα απομόνωση. Ο Γόδας μαζί με τα άλλα Πειραιωτάκια, τον Λούβαρη και τον Κουφαδάκη, ακόμα και λίγο πριν το απόσπασμα, σχεδιάζουν πώς θα στήσουν την ομάδα όταν βγουν από τη φυλακή. Οι σύντροφοί τους τους θυμούνται, όποτε το ραδιόφωνο μετέδιδε κάποιον αγώνα, αυτοί να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, να ακούνε τον αγώνα, πότε να γελάνε, πότε να βρίζουνε, πότε να μουτζώνουν...
Ο Νοέμβρης έχει 19, Κυριακή, Βρέχει με το κανάτι. Ο Λούβαρης και οι άλλοι δύο γυρίσανε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο.

"Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή".
"Δεν θα το ήθελα".
"Γιατί;".
"Η τσιριμονιά τελειώνει βιαστικά και δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα. Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια, είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει, είναι σαν να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω. Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει".

Έτσι κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Γόδα ο συμπολεμιστής και συγκρατούμενός του στην Κέρκυρα Σταμάτης Σκούρτης, που θυμάται χαρακτηριστικά:
"Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτ. Και αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός όπως και κομμουνιστής.

"Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου",
ήταν τα τελευταία λόγια του Νίκου φεύγοντας από τη φυλακή όταν τον οδηγούσαν στο νησί Λαζαρέτο, στο λιμάνι της Κέρκυρας, για να τον εκτελέσουν.

Στο βιβλίο του «Ωσπου να ξημερώσει» (εκδ. Κιβωτός), ο Σταμάτης Σκούρτης (σήμερα γενικός γραμματέας του Συλλόγου Εκτοπισθέντων-Φυλακισθέντων Κέρκυρας) περιγράφει ως εξής την εκτέλεση:
«...ο ήλιος σκάει πίσω απ' τα βουνά και δεν ξέρεις τι είναι πιο κόκκινο,
η φανέλλα που φοράει κατάσαρκα ο Νίκος, που οι λευκές λωρίδες της κοκκίνησαν απ' το αίμα, ή ο ήλιος; Η οικογένεια του Νίκου Γόδα μού μετέφερε τα λόγια του σε κάποιο απ' τα γράμματά του σε ανύποπτο χρόνο, αφού η εκτέλεση ανακοινωνόταν πάντα στον μελλοθάνατο το τελευταίο βράδυ:
"Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου. Αν κάνετε γιο, να του δώσετε τ' όνομά μου".

Ο Νίκος Γόδας υπήρξε ένας πραγματικός ήρωας,ένας άνθρωπος που ξεπέρασε το μέσο όρο για να βρεθεί στο πάνθεον της κόκκινης ιστορίας,τιμώντας μέχρι την τελευταία του πνοή τις ιδέες που τον συνεπήραν στη σύντομη ζωή του,στη ζωή των μόλις τριάντα χρόνων.

Tuesday 17 November 2009

17 Νοέμβρη...

Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Μόνο αυτό το βίντεο...


Monday 16 November 2009

Μη με ρωτάς...

Μη με ρωτάς...

Να σου απαντήσω τι? Τι είναι ένας ποδοσφαιριστής? Τι θες να είναι? Τι νομίζεις ότι είναι? Κανένα ανδρείκελο που κατασκευάστηκε σε εργαστήρια τρελών επιστημόνων? Και που είναι προγραμματισμένο να τα κάνει όλα τέλεια και μέσα και έξω απ'το γήπεδο?

Μη με ρωτάς...

Να σου απαντήσω γιατί παίρνουν τόσα λεφτά? Ναι οκ, εγώ κι εσύ δε θα τα βγάλουμε σε μια ζωή κι αυτοί θα τα βγάλουν σε 5 χρόνια. Ναι οκ. "Κλωτσάνε ένα τόπι για μιάμιση ώρα". μαζί σου. Αλλά να σε ρωτήσω κι εγώ με τη σειρά μου: Πας ΚΑΙ πρωί ΚΑΙι απόγευμα στη δουλειά σου? Κοιμάσαι συχνά σε ξενοδοχεία? Σε περιορίζει κανείς να γ...εις τη γυναίκα ή τη γκόμενά σου πάνω από μια φορά τη μέρα? Σε ταϊζει κανείς αναβολικά με το ζόρι? Σου απαγορεύει το αφεντικό σου να ξενυχτήσεις και να πιεις κάθε βράδυ άμα γουστάρεις? Κι αν αργήσεις να πας στο γραφείο μια ώρα το επόμενο πρωί, υπάρχει περίπτωση ο διευθυντής σου να σου ρίξει πρόστιμο κανά πεντοχίλιαρο ευρώ έτσι για να συμμορφωθείς?

Μη με ρωτάς...

Όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και όλοι έχουν δικαίωμα άμα δεν τη γουστάρουν να την τερματίσουν όπως γουστάρουν. Γιατί έτσι γουστάρουν. Κι ας είναι ποδοσφαιριστές. Δε θα απολογηθούν σε σένα σε μένα και στον οποιονδήποτε γιατί παίζουν χαρτιά, γιατί καπνίζουν, γιατί είναι αλκοολικοί, γιατί παίρνουν ναρκωτικά, γιατί δέρνουν τη γυναίκα τους, γιατί πάνε στα μπουζούκια, γιατί σταμάτησαν τη μπάλα στα 26, γιατί γιατί γιατί...

Μη με ρωτάς...

Δεν παίρνω το μέρος κανενός. Αλλά δεν πιστεύω και κανέναν. Και βαρέθηκα τα "σοκ" και τα "δάκρυα" και τα "συγκλονισμένος ο ποδοσφαιρικός κόσμος" και τα άπειρα tribute video στο youtube μισή ώρα μετά το θάνατο κάποιου με μουσική υπόκρουση κακέκτυπα του My Immortal και τα λοιπά και τα ρέστα. Βαρέθηκα τις ενός λεπτού σιγές και τις περιόδους που θα πρέπει να "αναλογιστούμε τις ευθύνες μας". Βαρέθηκα να ακούω ότι "μπροστά στην ανθρώπινη ζωή, το ποδόσφαιρο είναι δευτερεύον". Είναι, ναι. Για μια βδομάδα, όσο κρατήσει ο πόνος και η οδύνη. Μετά πάλι τσακωμοί, σύνδεσμοι, ξεφτίλες και εκατέρωθεν δηλώσεις για διαιτησίες και Βαρούχες και και και... Και κάντε και γρήγορα γιατί έρχεται και ντέρμπι.

الهدف الثانى عماد متعب (μεγάλε σιγά μην έχουμε τίποτα heart attacks)



Για την ιστορία με αυτό το γκολ στο 90φεύγα οι Αιγύπτιοι κατάφεραν να πάνε στα μπαράζ εναντίον των Αλγερινών.

Monday 9 November 2009

Υπάρχει μια καραμέλα..

"...Υπάρχουν στον Ολυμπιακό πολύ πιο σοβαρά θέματα από αυτό της διαιτησίας. Υπάρχει μια πράσινη καραμέλα που για χρόνια ο Παναθηναϊκός την είχε στο στόμα και την παρουσίαζε για να δικαιολογήσει τις δικές του αδυναμίες. Να μην μπει ο Ολυμπιακός στην ίδια διαδικασία. Να τον απασχολήσουν πώς να καλύψει τις χτυπητές αδυναμίες που έχει, να τον απασχολήσει πώς να ενισχυθεί η ομάδα, να προβληματιστεί για το θέμα των τραυματισμών...
..Να το πούμε πιο απλά. Να μην φτάσει ο Ολυμπιακός στο σημείο να βαδίσει σε μονοπάτια από τα οποία θα εγκλωβιστεί, να μην μπει σε μια διαδικασία να κάνει σημαία του τα λάθη των διαιτητών, ακόμα και αν συνεχιστούν να είναι εναντίον του. Το έκανε κάποτε ο Παναθηναϊκός και δε νομίζουμε ότι ουσιαστικά κέρδισε κάτι...
..Μέσα στους βασικούς του στόχους είναι ο Ολυμπιακός, την κατάκτηση δηλαδή του πρωταθλήματος και την ευρωπαϊκή πρόκριση. Ο προβληματισμός δεν είναι γιατί έμεινε πίσω από τον Παναθηναϊκό δυο βαθμούς ή γιατί έχασε από την Σταντάρ. Το θέμα είναι ότι το τίμημα των λανθασμένων κινήσεων βγαίνει σιγά - σιγά και το έχει μπροστά του ο Ολυμπιακός..."

Toυ Λάζαρου Μουρκάκου από το Contra.gr




YΓ Τι λες ρε μεγάλε σοβαρά? Είσαι respect όμως, τόσους τίτλους και διακρίσεις έχεις πάρει. Μπράβο Τάσο τιτλούχε, πολυνίκη.


Friday 6 November 2009

Pro Evolution Soccer 2010 (Konami) VS Fifa 10 (EA Sports) ή μαλλον περί ανέμων και υδάτων ή μάλλον άσκοπη καβλάντα.

"Θέλω να το δω"

To 1997 στο σπίτι του ξάδερφου μου, σε PC, είχα την πρώτη εμπειρία με τα “new gen”ποδοσφαιράκια. Oι –μαγικές κατά τα άλλα-εποχές του 2D στα Sensible και στα Kick Off, είχαν μόλις παρέλθει. Fifa 1997. Ήταν το πρώτο που παρουσίασε το «polygonal players» feature, και την 32-bit AI(Τεχνητή νοημοσύνη του παιχνιδιού). Η Newcastle θυμάμαι δέσποζε στο παιχνίδι με Aprilla και Ferdinard μπροστά, Speed, Given, Beardsley κτλ. Το 1998 με το Fifa98 RTWC(Road to World Cup) o τίτλος πραγματικά πήρε τα πάνω του και άλλαξε τα δεδομένα και τα ζητούμενα στους τίτλους ποδοσφαίρου. Θυμάμαι ώρες και ημέρες να παίζω Premier League με την United των Cole, Yorke, Beckham, Keane(θυμάμαι όμως να βάζω και αρκετά συχνά γκολ από την σέντρα). H συνέχεια δεν ήταν ανάλογη ως προς την βελτίωση του gameplay, μόνο ο τομέας των γραφικών έκανε βήματα. Μέχρι και το Fifa 2001 ήμουν Fan της EA. Περισσότερο λόγω κεκτημένης ταχύτητας και ενθουσιασμού παρά της πραγματικής βελτίωσης των τίτλων της. Τα επόμενα 2-3 χρόνια απραξία ως προς τα ποδοσφαιράκια. Το 2004 όμως, τα μικρότερα μου ξαδέρφια στο Άργος με μύησαν στα ISS Pro Soccer και συγκεκριμένα στο Pro Evolution Soccer 3.* Εκείνα τα χρόνια (..συγκίνηση) στα χέρια της παρέας βρέθηκε ένα XBOX, και μετά από άσκοπες περιπλανήσεις σε τίτλους παιχνιδιών γενικώς, μπήκαμε (και μείναμε εκεί για 4 χρόνια) στον μαγικό κόσμο του Pro με το Pro Evolution Soccer 5. Στον κόσμο του εθιστικού gameplay, της τσαντίλας, της κόντρας, των τραυματισμών, των κοντρών, του Messi, του φαντάσματος, του Andriano, του Etoo, του Nedved, του κωλοδάχτυλου, του ΓΚΚΚΚΡ, του ΓΑΜΩ! ΓΑΜΩ! ΓΑΜΩ! , του "θέλω να το δω", του "μόνο ο Αλευρομάγειρας τέτοιο τεχνητό οφσαιντ", των μαζώξεων για Champions League –και καλά-. Ακολούθησε αλλαγή στην κονσόλα με PS2, αλλά το Pro ήταν Pro. Ούτε τα Isar της Μπάγερν, ούτε τα Palm του Πελέ, ούτε τα Peloponnisos και Athenakos FC για Ολυμπιακό και Πανθηναϊκό μας πείραζαν. Οι τίτλοι από το Pro 5 μέχρι και το Pro 9 (με το Champions League) μας ικανοποίησαν στο έπακρο. Δηλαδή για το value for money (ή το fun for money), τα 60 ευρώ ήταν τσάμπα (60 ευρώ γιατί τόσο κάνουν οι καινούριοι τίτλοι για το XBOX360, αλλάξαμε πάλι κονσόλα, ξέχασα να το αναφέρω, next gen παιχίδια; Next gen κι εμείς). Για να μην μακρυγορώ κι άλλο, είμασταν φαντατικά ταγμένοι στο Pro.


2009

Την περασμένη σαιζόν διαπίστωσα ένα διχασμό ανάμεσα στους gamers. Με το πρόσχημα πως η (ξεχασμένη) EA έφτιαξε ένα Fifa σίγουρα αντάξιο και ίσως καλύτερο από το PES 2009. Το τσέκαρα και δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για να το πάω πίσω στο video club για να πληρώσω και λιγότερα δηλαδή χαμένα χρήματα. Ωραία είχε πολλές licenced ομάδες, ωραία γραφικά, και αξιοπρεπές engine. Και τι να κάνουμε τώρα?



2010

Αντί προλόγου επίλογος. Υποπέσαμε σε σφάλμα. Πριν 3 εβδομάδες, παίξαμε το Demo του PES 2010, και το complete Fifa 10. Σφάλλαμε το ομολογούμε, βιαστήκαμε, υπήρξαμε ασεβείς.

-Έλα μωρέ ποιο Pro τώρα ρε συ, κοίτα εδώ μπάλα που παίζεται..

- Πωωω κοίτα τρίπλα που κάνει!

-Φοβερή ρε συ..πως την κάνει είπαμε?

-Να, RT και LT εναλασσόμενα γρήγορα, πατώντας Y και RS μέσα και ταυτόχρονα κίνηση με το LS.

Δεν θα μιλήσουμε σαν game testers-reviewers, απλοί gamers είμαστε. Η αλήθεια είναι πως το Fifa είναι πραγματικά καλό παιχνίδι. Με γενικούς όρους είναι ένα δύσκολο Simulation. Δηλαδή ναι σαφώς και μπορείς να παίξεις τα παιχνιδάκια σου με τους φίλους σου, αλλά για να καταλάβεις και να χρησιμοποιήσεις πολλά skills, πιστεύω ότι απαιτείται τουλάχιστον ένα 10ωρακι στην Arena mode, μόνος σου. Αυτόματα λοιπόν ακυρώνεται για τις παρέες. Και για τις παρέες του "πίνω μπάφους και παίζω pro" και για τους μεγαλύτερους σαν και εμάς που θέλουμε απλά να διασκεδάσουμε με τους φίλους μας. (εδώ πρέπει να πούμε πως η EA ξεκινάει πάντα με ντεσαβαντάζ στην Ελλάδα, γιατί το Pro είναι κάτι σαν ιερή αγελάδα, κυρίως στις ηλικίες 18-25, τις "πίνω μπάφους και παίζω pro" όπως είπαμε).

Και ρεαλιστικές κινήσεις πολλές και όμορφα animation, και λίγα κολλήματα, καθόλου lag(καθυστέρηση), πολλές τρίπλες, αλλά προσωπικά κάτι με χαλάει ρε γαμώτο. Υπάρχουν στιγμές που κουράζεται το μάτι μου, δεν βλέπω την μπάλα πως αλλιώς να το πω. Αυτός ο περιβόητος τεχνικός τομέας του παιχνιδιού ανήκει ακόμα στην Konami. Ένα πολύ καλό παιχνίδι εν κατακλείδι.

Μέχρι λοιπόν να πάρουμε την full version του PES, είπαμε πολλές φορές τέλος το Pro, θα παίζουμε FIfa. Και παλεύαμε να κάνουμε καμιά τρίπλα, να περάσουμε κάποιον αμυντικό και μαθαίναμε να κινούμαστε χωρίς την μπάλα. Πολύ ωραία. Το PES ήρθε όμως. Kαι θα μείνει στο drive της κονσόλας. Πολύ καλύτερα γραφικά και animation από το Fifa. "Ο δυναμικός φωτισμός είναι εξαιρετικός και η λεπτομέρεια αρκετών ποδοσφαιριστών (όπως του Rooney) είναι απίστευτη. Οι υφές είναι υψηλής ποιότητας και οι απαιτήσεις του παιχνιδιού κυμαίνονται σε λογικά πλαίσια. Τα collisions επιτέλους έχουν διορθωθεί και σπάνια θα δείτε παίκτη να περνάει μέσα από κάποιον άλλο...Ο σχολιασμός επί των πλείστων είναι πετυχημένος και το πλήθος συμβάλει αρκετά στην ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα." Για τον ήχο-σχολιασμό έχουμε ενστάσεις βέβαια αλλά δεν πειράζει. Για να τα λέμε όλα οι ζειμπεκιές των παιχτών που κάνουν ενίοτε σταματήματα και ενέργειες αψυχολόγητες που κοστίζουν υφίστανται ακόμα , αλλά ειλικρινά για μένα εκεί είναι μαγεία. Γιατί αυτά ισχύουν για όλους και η αδρεναλίνη ανεβαίνει.. Μεγάλη καθαρότητα στην οθόνη που δεν κουράζει και αξιόλογη ενίσχυση σε licensed ομάδες. Πάλι όμως λείπει η Bundesliga, και η Μπάγερν, κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ. Η εταρεία του Castlevania, του Silent Hill, του PES και του Metal Gear Solid δεν δίνει αρκετά χρήματα για δικαιώματα? Εντάξει δεν με ενδιαφέρει το πρωτάθλημα Κορέας και Μεξικού που έχει το Fifa, αλλά είναι βασικές οι ελλείψεις αυτές.

To κουράσαμε νομίζω το θέμα και ξεφύγαμε πολύ. Οι "ψαγμένοι" θα έχετε δει το εννιάρι και το 6, 5 του Gamespot, αλλά και τις κριτικές ελληνικών sites. Υπερβολές έχω να πω. Δεν αλλάζει ρε παιδί μου αυτή η τσίτα του να νικάς με 3-0 στο 65' και να είσαι χλωμός ακόμα και για την νίκη. Αν θέλετε να πιείτε καφεδάκι και να κάνετε τρίπλες μόνοι σας στο practice βάλτε το Fifa στην κονσόλα σας, αν πάλι σας πάρουν οι φίλοι σας για μάζωξη αλλάξτε δίσκο γρήγορα, βάλτε το Pro, αδειάστε τα τασάκια και έχετε έτοιμα τα ποτήρια.


ΥΓ Μαρέσκα δεν υπάρχει ούτε στον Ολυμπιακό ούτε πουθενά.



*Δεν σε χαλάει ψαρά που σε έχω για πλάκα πια..??? ξέρεις εσύ!

Thursday 5 November 2009

Πολλή συζήτηση για απλά πράγματα

Λιέγη

2-0 λοιπόν ο Ολυμπιακός. Περίμενε κανείς να προκριθεί ελληνική ομάδα από την 4η αγωνιστική ρε παιδιά? Εδώ παλεύει η Λίβερπουλ, η Μπάρτσα, η Ρεαλ και η Μπάγερν να τα καταφέρουνε.
Έκανε ένα λάθος και το έχασε το παιχνίδι, αφού τα αντίστοιχα λάθη των Βέλγων δεν τα έκανε γκολ. (Η συζήτηση για τα φάλτσα της μπάλας και το λάθος του Μέλμπεργκ είναι ανόητη και παράλογη, έγινε τελείωσε η φάση).Φυσικά και υπάρχει ένα "ίσως". Το "ίσως" αν έπαιζε με Γκαλέτι, Ντιόγο, Ζαιρί και Τοροσίδη να έκανε γκολ τις χτεσινές ευκαρίες και να δημιουργούσε κι άλλες. Σύμφωνοι, εξωπραγματική συχνότητα τραυματισμών και ατυχία αλλά πείτε μου αν θα κέρδιζε άνετα το χθεσινό ματς μια ομάδα με Μπελούτσι, Ντιόγο, Γκαλέτι, Τοροσίδη και Λέτο. (δείτε την φωτογραφία..)Κάτι που θα άφηνε και τον Ντούντου ήσυχο στα καθήκοντα του και όχι να επωμίζεται και το βάρος της ανάπτυξης της ομάδας. Θα μου πείτε ρε μεγάλε τον πούλησε τον Μπέλου σε καλή τιμή και για τον Λέτο κρίναμε πως δεν μας έκανε. Ωραία. Και? Απο εκεί και πέρα? Είναι γνωστά αυτά και δεν θα τα αναλύσω εγώ, τα διαβάζετε εδώ και 3 μήνες. Το θέμα είναι το εξής. Ας πούμε πως στράβωνε ένα περσινό ματς. Τι αλλαγές θα έκανε ο Ολυμπιακός? Τον Μήτρογλου, τον Όσκαρ και τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Και όλοι αυτοί θα αντιμετωπίζονταν με μεγάλη δυσπιστία από την ερυθρόλευκη κερκίδα. Φέτος όμως αυτοί είναι οι βασικές επιλογές. Ο Ζαιρί που αποκτήθηκε ως εναλλακτική λύση θεωρείται βασικούρα από τις λίγες. Σκεφτείτε να έμπαινε ένας Μήτρογλου ξεκούραστος στο 70' στο χθεσινό ματς. Έστω και ένας Όσκαρ ως λύση που θα ανακατέψει την τράπουλα (...). Από πολλά στόματα χτες, ακούστηκε η προτροπή "Έλλαα ρε Φέετφα σκίσ'τους!!!" και είναι λυπηρό αυτό. (κλισέ-με κάθε σεβασμό στον 19χρονο μεσοεπιθετικό).
Το πρόβλημα είναι βαθύ και δύσκολα λύνεται, ακόμα και αν λυθεί όμως τον Ιανουάριο φοβάμαι πως θα είναι αργά. Ειδικά αν συνεχιστεί αυτό το πρωτοφανές με τους τραυματισμούς. Και εδώ ας κάνουμε μια υποθετική αντιστροφή καταστάσεων. Με το χέρι στην καρδιά, δεν θα ήταν πάνω από 5 βαθμοί η διαφορά ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, αν οι ερυθρόλρυκοι έπαιζαν κομπλέ και οι πράσινοι χωρίς Σισέ και Σάλπι για 1.5 μήνα, χωρίς Λέτο, χωρίς Νίνη και χωρίς Κατσουράνη για πάνω από 3-4 ματς? Ή μήπως η αντιστοιχία Σισέ-Ντιόγκο, Σάλπι-Ντέρμπυσαιρ, Λέτο-Ζαιρί, Νίνη-Γκαλέτι, Κατσουράνης -Ντούντου-Μαρέσκα ότι θέλετε, δεν είναι σωστή?
Τέλος πάντων, προσωπική εκτίμηση πως ο Ολυμπιακός δύσκολα θα περάσει στην επόμενη φάση, εκτός αν κάνει ένα βράδυ όπως τα προηγούμενα με Άλκμααρ και Σταντάρ στο Φάληρο. Γιατί οι νύχτες απέναντι στους Ολλανδούς και στην Άρσεναλ μόνο εύκολες δεν θα είναι. Και αυτά περί των "δεύτερων" της Άρσεναλ τα ακούω βερεσέ. Εδώ θα είμαστε και θα δείτε πως τουλάχιστον 6 βασικοί θα είναι στην 11αδα της Άρσεναλ, ακολουθούμενοι από 5-6 διψασμένους και ταλαντούχους νέους παίχτες.

Μιλάνο

Δεν μπορεί θα υπάρχουν κι άλλοι που είδαν το παιχνίδι της Μίλαν με την Ρεάλ και θα παρατήρησαν τον Ροναλντίνιο. Ο Βραζιλιάνος εκτός από την στιγμή που πάει να εκτελέσει το πέναλτυ και 2-3 τρεξίματα μετά το 87'-88' ΔΕΝ ΚΟΥΝΙΟΤΑΝ. Αν του ερχόταν η μπάλα έκανε μερικές πετυχημένες μεταβιβάσεις και μερικές λάθος. Που είναι ρε σεις εκείνος που γκάζωνε και κοκκάλωνε 2 και 3 αμυυντικούς στο χορτάρι? Αμ το άλλο? Μπαίνουν οι ομάδες στο Σαν Σίρο και ποιός είναι ο αρχηγός? Ο φρέσκος και καψωμένος 32χρονος Ιταλός αμυντικός Νέστα? Ή μήπως ο 36χρονος "γατόπαρδος" πορτιέρι* Ντίντα? Όχι. Είναι ο 32χρονος δαντελένιος Αμπροσίνι.. Ασε μας ρε Μίλαν, μας κούρασες. Χέσε μας.


* Στα ισπανικά είναι portero, στα ιταλικά portieri. Πως στις Ελληνικές μεταδόσεις καθιερώθηκε ως "Πορτιέρο" δεν το γνωρίζω..

Αναζήτηση στο Μπακότερμα