Thursday 28 May 2009

Giant Steps

"Giant Steps is a 1960 album by jazz musician John Coltrane, released on Atlantic Records....The recording exemplifies Coltrane's melodic phrasing that came to be known as sheets of sound, and features the use of a new harmonic concept now referred to as Coltrane changes. Jazz musicians continue to use the Giant Steps chord progression as a practice piece and as a gateway into modern jazz improvisation. The ability to play over the Giant Steps/Coltrane cycle remains to this day one of the benchmark standards by which a jazz musician's improvising skill is measured." Wikipedia

Οι παραπάνω λέξεις είναι μόνο μια μικρή έκφραση θαυμασμού και σεβασμού για τον δίσκο του John Coltrane (ενός από τους μεγαλύτερους σαξφωνίστες -αν όχι του μεγαλύτερου- της Jazz και της "Σοβαρής" μουσικής), Giant Steps. Ο δίσκος αυτός, ανέδειξε και πρωτοεμφάνισε στην μουσική μια καινούρια ''εκφραση', τα παραπετάσματα ήχου, με την μεγάλη πυκνότητα σε νότες, το σπάσιμο κανόνων και καλουπιών του χρόνου..Ανέδειξε με λίγα λόγια την ιδιοφυΐα αυτού του μουσικού. Και για αυτούς τους λόγους μνημονεύεται ως ο δίσκος με την μεγαλύτερη επιρροή στην Jazz μουσική.

Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχετε καταλάβει που το πάω. Η γνώμη μου είναι πως η επιρροή και η καινοτομία αυτού του δίσκου, είναι εφάμιλλη με το ποδόσφαιρο που δοκίμασε, δίδαξε και έπαιξε η Barcelona φέτος. To πόσο μπροστά για την εποχή τους ήταν και οι δυο, αυτό που θα αφήσουν παρακαταθήκη για τους επόμενους, τον δρόμο της επιτυχίας, τα γιγάντια βήματα εμπρός. Δεν πρόκειται για τον τελικό και την άνετη επικράτηση της, ούτε για το τρεμπλ, λίγη σημασία έχουν αυτά. Πρόκειται περί του "καινούργιου" που πρόσφερε η ομάδα. Τα απλά και αυτονόητα έγιναν όλα πράξη. Η αμυντική γραμμή στιβαρή και χωρίς λάθη, που ταυτόχρονα ανεβαίνει με την μορφή των 2 μπακ-εξτρεμ να επιτεθεί. Οι μέσοι που κρατούν ΟΣΟ ΘΕΛΟΥΝ την μπάλα, και όταν πρέπει δημιουργούν, πασάρουν, σκοράρουν, χωρίς όμως να χάνουν τον αμυντικό τους προσανατολσιμό. Η επίθεση, η γραμμή κρούσης κάθε ομάδας, φαίνεται ότι "γυροφέρνει" στην περιοχή, ουσιαστικά όμως περιμένει την στιγμή να κάνει το λάθος η αντίπαλη άμυνα και να την σκοτώσει, με ένα σουτ, μια διείσδυση, μια πάσα σε έναν συμπαίχτη. Αν δεν γίνει αυτό όμως είναι ικανή να φτάσει μόνη της στην εστία παίρνοντας την μπάλα από πίσω. Αυτά δηλαδή που διδάσκονται σε σχολές ποδοσφαίρου, προπονητικής κτλ έγιναν όλα πράξη φέτος από τους Καταλανούς. Είμαι πεπεισμένος πως θα μνημονεύεται σαν καινοτόμος ομάδα, όπως η Ολλανδία με το total football.

Όμως δεν είμαστε δημοσιογράφοι, δεν χρειάζεται να κουράσουμε με χαζές αναλύσεις κάτι πολύ απλό.



















ΥΓ1 Εντυπωσιακό! Η Μπαρτσελόνα είχε στην 18αδα του τελικού 10 ποδοσφαιριστές που προερχονται από τις ακαδημίες του συλλόγου.

ΥΓ2




Eίμαστε τυχεροί που σε είδαμε...









Μπαρτσελόνα:

Βίκτορ Βαλντές, Μέντες Σιλβίνιο, Γεράρδ Πικέ, Κάρλες Πουγιόλ, Τσάβι, Αντρές Ινιέστα (92' Ροντρίγκεθ Πέδρο), Γιάγια Τουρέ, Σέρχιο Μπουσκέτς, Σαμουέλ Ετό, Τιερί Ανρί (72' Σεϊντού Κεϊτά), Λιονέλ Μέσι

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ:

Εντβιν φαν ντερ Σαρ, Νεμάνια Βίντιτς, Ρίο Φέρντιναντ, Πατρίς Εβρά, Τζον Ο'Σέι, Ράιαν Γκιγκς (75' Πολ Σκόουλς), Λουίς ντε Αμπρέου Αντερσον (46' Κάρλος Τέβεζ), Γι Σουνγκ Παρκ (66' Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ), Μάικλ Κάρικ, Γουέιν Ρούνεϊ, Κριστιάνο Ρονάλντο

Wednesday 27 May 2009

Καλή Επιτυχία

Ερίκ Καστέλ - Μέρος 4ο






Και ήττα από τη Ρεάλ και σοβαρός τραυματισμός του Στεφάν. Δύσκολα τα πράγματα...

* Κάνετε δεξί κλικ επάνω στις εικόνες και "Άνοιγμα σε νέο παράθυρο" (ή καρτέλα, ό,τι προτιμάτε) για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Tuesday 26 May 2009

Διαφορές...

Η σκηνή όπου ο Θανάσης Γιαννακόπουλος κατεβαίνει να τα ψάλλει στους ανεγκέφαλους (που πέταξαν ό,τι πέταξαν), φορώντας τη γνωστή γραβάτα και φτιάχνοντας τα "βρακιά" του, ήταν απείρου κάλλους πραγματικά. Και δώστου να γυρίζει τη ζώνη ο κυρ-Θανάσης, και δώστου να ξανασηκώνει τα παντελόνια, κι από πίσω κι ο Παύλος. Με πιάσαν τα γέλια...
Στις αρχές του 4ου δεκάλεπτου κοπήκανε βέβαια. Η διαφορά είχε μεγαλώσει τόσο, που προτίμησα να περάσω δημιουργικότερα την ώρα μου, απ'το να κάτσω να δω τα τελευταία λεπτά της ξεφτίλας. Έπαιζα Biotronic στο Facebook... Μπήκα κατά τις 12 παρά σ'ένα αθλητικό site να δω το αποτέλεσμα. 91-64. Αμ, γι'αυτό έφτιαχνε τα παντελόνια ο Θανάσης. Μας είχαν πάρει τα σώβρακα και δεν τους έκαναν...
Ένυγουέι, για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, όταν τα περισσότερα ματς φέτος κρίθηκαν στο καλάθι, φυσικά και η διαφορά των 2 ομάδων δεν αντικατοπτρίζεται στο χτεσινό ματς. Kαι μιας και μιλάμε για διαφορές, νισάφι πια το στοιχειωμένο 73-38. Χίλιες φορές να είχαμε χάσει με 36 μια φορά, παρά τόσες 20ρες, 25ρες και 30ρες... Υπερβολή, αλλά μερικά πράγματα δεν αντέχονται και σε οδηγούν μοιραία στην υπερβολή.
Περισσότερο κι απ'την ίδια την ήττα, είναι πιο εκνευριστικοί οι αφορισμοί τύπου "Να φύγει ο Γιαννάκης", "βγάλτε τις φανέλες", "να παραιτηθούν οι πάντες" κλπ. Ο Παναθηναϊκός είναι απλά καλύτερη ομάδα. Nothing more, nothing less.

Sunday 24 May 2009

Adios...



Mετά από 16 χρόνια με τα πάνω της και τα κάτω της, η Newcastle United αποχαιρετά με οδυνηρό τρόπο την Premier League...
Andy Cole, Les Ferdinand, Alan Shearer, Peter Beardsley, Faustino Asprilla, Michael Owen. Ήταν μερικοί μόνο απ΄τους πολλούς καλούς παίκτες που στελέχωσαν την ομάδα αυτά τα 16 χρόνια, και που την οδήγησαν (δις) στο Champions League, υπό τις οδηγίες του Kevin Keegan (πρώτα) και του Sir Bobby Robson (ύστερα).
Eλπίζουμε το ιστορικό -και συμπαθές- σωματείο της βόρειας Αγγλίας να είναι ξανά πίσω στα μεγάλα σαλόνια του Αγγλικού ποδοσφαίρου τη σαιζόν 2010-2011.




Saturday 23 May 2009

Απορώ με την καρδιά μου........

Απορώ με την καρδιά μου...


... που κάθεται και σπάει τα νεύρα της βλέποντας ματς ψυχοβγαλτικά σαν το ΟΣΦΠ-ΠΑΟ της Πέμπτης, ενώ θα πρεπε να κλείσει η TV πριν τελειώσει, γιατί η κατάληξη είναι γνωστή.

... που φοβάται μήπως φύγει ο Γκριρ απ'τον Ολυμπιακό και πάει στον ΠΑΟ. (μη χάσουμε το "κελεπούρι")

... που ελπίζει μπας και αλλάξουν οι "συνήθειες" των διαιτητών στα κρίσιμα σημεία.

... που ενδόμυχα ενέκρινε την "τρομοκρατία" του τελευταίου 1.36" σαν έσχατη λύση νίκης για τον Ολυμπιακό.

... που έχει μια διαίσθηση ότι το ματς στο ΟΑΚΑ είναι διπλό, κόντρα σε κάθε λογική (και φαντασία).

... που αντέχει να πονά (μετά από τόσες σφαλιάρες ετών στο μπασκετάκι!)


Άιντε βρε Γιαννάκη, σε πιστεύω. Θα κάνω υπομονή και ο (μπασκετικός) ουρανός θα γίνει πιο κόκκινος. Γιατί προς το παρόν είναι καταπράσινος, όσο κι αν δε μας αρέσει...

Thursday 21 May 2009

Κυππελούχος UEFA η Σαχτάρ Ντόνετσκ

Σαχτάρ Ντόνετσκ: Πιάτοφ, Σρνα, Κούτσερ, Τσιγκρίνσκι, Ρατς, Ουίλιαν, Λεβαντόφσκι, Ιλσίνιο (100' Ιλσίνιο), Ζάντσον (112' Ντουλιάι), Φερναντίνιο, Αντριάνο (89' Γκλάντκι)

Βέρντερ Βρέμης
: Βίζε, Φριτς (95' Πασάνεν), Πρεντλ, Νάλντο, Μπένις, Νίμεγερ (103' Τζιόλης), Φρινγκς, Μπάουμαν, Οζίλ, Πιζάρο, Ρόζενμπεργκ (78' Χουντ)

Διαιτητής: Λουίς Μεδίνα Κανταλέχο (Ισπανία)
Κίτρινες: Σρνα, Λεβαντόφσκι, Ιλσίνιο - Φρινγκς, Φριτς, Τζιόλης, Μπένις



Wednesday 20 May 2009

Ερίκ Καστέλ - Μέρος 3ο

Προπόνηση ενόψει Κολωνίας, λοιπόν, για Μπαρτσελόνα και Ερίκ Καστέλ. Ο ήρωάς μας όσο κι αν προσπάθησε να κρατήσει την ανωνυμία του απ' τους Παμπλίτος, αργά ή γρήγορα θα φανερωνόταν. Ας δούμε τι ακολουθεί...








Ισοπαλία στο πρώτο ματς....
Η συνέχεια την επόμενη Τετάρτη...

* Κάνετε δεξί κλικ επάνω στις εικόνες και "Άνοιγμα σε νέο παράθυρο" (ή καρτέλα, ό,τι προτιμάτε) για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Friday 15 May 2009

Ερίκ Καστέλ - Μέρος 2ο

Στο πρώτο μέρος γνωρίσαμε τον νέο μεταγραφικό απόκτημα της Βarca από την Ίντερ, Ερίκ Καστέλ και αφού είδαμε την πρώτη του προπόνηση, τον αφήσαμε σε μια αλάνα απέναντι σε ένα μάτσο πιτσιρικάδες που έπαιζαν ποδόσφαιρο...






Η συνέχεια την επόμενη Τετάρτη...

* Κάνετε δεξί κλικ επάνω στις εικόνες και "Άνοιγμα σε νέο παράθυρο" (ή καρτέλα, ό,τι προτιμάτε) για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Thursday 14 May 2009

Το πρώτο


Διαιτητής: Luis Medina Cantalejo Θεατές: 55.000
ATHLETIC BILBAO: Gorka Iraizoz, Lertxundi Del Campo Koikili, Fernando Amorebieta, Andoni Iraola, Aitor Ocio, Gaizka Toquero Pinedo (59' Εtxeberria), David López (59' Susaeta), Francisco Javier Yeste, Pablo Orbáiz (60' Velez), Aguinaga Javi Martinez, Fernando Llorente
FC BARCELONA: Jose Manuel Pinto, Gerard Pique, Carles Puyol, Daniel Alves, Xavi (88' Pedrito), Lionel Messi, Seydou Keita, Gneri Toure Yaya (87' Sylvnho), Sergi Busquets, Samuel Eto'o, Bojan Krkic (83' Hleb)



To πρώτο τρόπαιο από τα τρία που θέλει (και μπορεί) να κατακτήσει η Βarcelona, ήρθε χθες το βράδυ στον τελικό του Copa Del Rey, με αντίπαλο την Athletic Bilbao. Πολύ καλή απόδοση από Messi, Toure, Hleb, Xavi, Alves, παίζοντας για τους απόντες (Marquez, Abidal, Henry, Iniesta)... Ντεφορμέ ο Ετό, που έχασε τουλάχιστον 3 γκολ. Ελπίζουμε να κάνει συντήρηση για την Ρώμη.

Wednesday 13 May 2009

Ένας ήρωας απ'τα παλιά στο ΜΠΑΚΟΤΕΡΜΑ

Μεγαλώσαμε με τις περιπέτειές του. Πολλοί από μας γίναμε Μπαρτσελόνα μόνο και μόνο εξ'αιτίας του... Το απόλυτο ποδοσφαιρικό -χάρτινο- είδωλο των παιδικών μας χρόνων αποκλειστικά στο ΜΠΑΚΟΤΕΡΜΑ. Από σήμερα και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή η ιστορία του Ερίκ Καστέλ σε εικόνες.
Πατέρας του διάσημου κόμικ (το πρώτο τεύχος βγήκε το 1979) είναι ο Βελγο-Γάλλος Raymond Reding (1920-1999).








H συνέχεια την Παρασκευή...

* Κάνετε δεξί κλικ επάνω στις εικόνες και "Άνοιγμα σε νέο παράθυρο" (ή καρτέλα, ό,τι προτιμάτε) για να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Sunday 10 May 2009

Πώς ήσουν και πώς έγινες!

Στο σημερινό post, εδώ στο Μπακότερμα, "παίζουμε για τη φανέλα"... Μικρές ιστορίες για την εξέλιξη της φανέλας (των εμφανίσεων αν προτιμάτε) ιστορικών ομάδων στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική.


ITAΛΙΑ


Ροζ φανέλα, η πρώτη σου... Κυρία


H Juventus ιδρύθηκε το 1897 και οι πρώτη της φανέλα ήταν ροζ (και μάλιστα συνοδευόμενη από μαύρη γραβάτα)! Από το συνεχές πλύσιμο όμως, οι φανέλες ξεθώριασαν τόσο, που οι ιθύνοντες αναγκάστηκαν να τις αλλάξουν. Το 1903, λοιπόν, ρώτησαν τον John Savage (μέλος της Juventus τότε) αν είχε κανέναν γνωστό στην Αγγλία για να τους στείλει καινούργιες. Αυτός απευθύνθηκε σε έναν φίλο του που ζούσε στο Nottingham και ήταν οπαδός της Notts County (το αρχαιότερο επαγγελματικό σωματείο ποδοσφαίρου στον κόσμο). Κι αυτός... έστειλε πίσω τις ασπρόμαυρες εμφανίσεις της Notts County! Οι Γιουβεντίνοι εντυπωσιάστηκαν απ'τα χρώματα και αποφάσισαν να κρατήσουν -για πάντα- τις εμφανίσεις αυτές...




Ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει μωβ


Εμπνευσμένες από το έμβλημα της πόλης ήταν οι παρθενικές εμφανίσεις της Fiorentina το 1926. Mαύρο σορτσάκι και ερυθρόλευκη φανέλα. Ο μύθος λέει ότι το 1928, μετά από ένα "ατυχές" πλύσιμο στον ποταμό Άρνο, τα χρώματα σε σορτσάκια φανέλες και κάλτσες 'αναμίχθηκαν' τόσο περίεργα, που όλα μαζί απέκτησαν ένα περίεργο μπλαβί χρώμα. Από τότε αποφασίστηκε ότι μωβ θα είναι οι εμφανίσεις της ομάδας, εξ ου και το παρατσούκλι 'Βιόλα'.




Mε το σταυρό στο... στήθος (προσωρινά)


Παραδοσιακά από την ίδρυσή της το 1908, η Internazionale Milano, φορούσε φανέλα με μαύρες και σκούρες μπλε ρίγες. Το 1928, η Inter συγχωνεύτηκε με την Unione Sportiva Milanese και από αυτή τη συγχώνευση προέκυψε η Ambrosiana SS Milano. Η φανέλα της νεοσύστατης ομάδας ήταν άσπρη με έναν κόκκινο σταυρό στο στήθος, απεικονίζοντας ουσιαστικά τη σημαία της πόλης του Μιλάνου (που είναι ίδια με τη σημαία της Αγγλίας). Με τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η ομάδα επέστρεψε στο κανονικό της όνομα και τις πρώτες της κυανόμαυρες εμφανίσεις, τις οποίες διατηρεί μέχρι σήμερα.



Με στυλ ελληνικό


Από το 1900, οπότε και γεννήθηκε, η SS Lazio δεν περιελάμβανε μόνο ποδοσφαιρικό τμήμα. Γι αυτό και οι ιδρυτές της, επέλεξαν να της δώσουν έναν ολυμπιακό χαρακτήρα. Και διάλεξαν τα χρώματα της χώρας που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γαλανόλευκη λοιπόν εμφάνιση για τους Laziali όπως λέγονται. Η πρώτη φανέλα της Lazio ήταν χωρισμένη σε 4 τεταρτημόρια, εναλλάξ γαλανά και λευκά, μαζί με μαύρο σορτσάκι και κάλτσες. Ύστερα από μια μικρή περίοδο όπου φορούσε ολόλευκα, η Lazio κατέληξε στη σημερινή της εμφάνιση. Γαλανή φανέλα και άσπρο σορτσάκι.





ΑΓΓΛΙΑ


Στις ράγες της ιστορίας...


Σιδηροδρομικοί εργάτες ήταν οι ιδρυτές της Manchester United. Η οποία δε λεγόταν έτσι από την αρχή, αλλά Newton Heath LYR (Lancashire & Yorkshire Railways ήταν το όνομα της εταιρείας για την οποία δούλευαν οι εργάτες). Μισή πράσινη και μισή χρυσή ήταν η πρώτη φανέλα του ιστορικού συλλόγου. Σιγά σιγά το ποδοσφαιρκό σωματείο άρχισε να "αποκόπτεται" από την εταιρεία και το 1892 το "LYR" έφυγε από το όνομα της ομάδας, αλλά τα χρώματα παρέμειναν. Για να φτάσουμε στα 1902, οπότε και η Newton Heath μετονομάστηκε σε Manchester United, αλλάζοντας παράλληλα και τις χρυσοπράσινες φανέλες της με τις -μέχρι σήμερα- πασίγνωστες κόκκινες.



Απ'τα σπλάχνα των μετέπειτα εχθρών!


Το 1892 ο ιδιοκτήτης του Anfield, o ζυθοποιός John Houlding, αύξησε δραματικά το ενοίκιο για να αγωνίζεται εκεί η ομάδα της Everton. Οι ιδιοκτήτες της ομάδας δεν το δέχτηκαν και αποχώρησαν. Μετά από 3 μέρες ο John Houlding ίδρυσε τη Liverpool και οι εμφανίσεις της νεοσύστατης ομάδας ήταν...αυτές που άφησαν πίσω οι Evertonians! Μπλε σορτσάκια και γαλανόλευκη φανέλα (το ίδιο διάστημα, 1892-1896, η Everton αγωνιζόταν με κόκκινα!). Ώσπου το 1896, αποφασίστηκε να δωθούν στην ομάδα τα χρώματα της πόλης του Liverpool. Άσπρο σορτσάκι, κόκκινη φανέλα. Ο αναμορφωτής του συλλόγου, Bill Shankley, ήταν αυτός που το 1966 έιχε την ιδέα να γίνει και το σορτσάκι κόκκινο. Με την ολοκόκκινη αμφίεση, άλλωστε, η Liverpool κατέκτησε τα πάντα...



Από το Nottingham με αγάπη...


Ως Dial Square ιδρύθηκε η γνωστή μας Arsenal το 1886. Δύο ιδρυτικά της μέλη, ο Fred Beardsley και ο Morris Bates ήταν παλιοί παίκτες της Nottingham Forest. Όταν, λοιπόν ο νεοϊδρυθής σύλλογος έψαχνε για "υλικό", οι δυο άντρες έστειλαν γράμμα στο Nottingham για "βοήθεια". Mετά από λίγες μέρες παρελήφθησαν ένα σετ εμφανίσεων (μπορντώ φανέλα και κάλτσες και άσπρο σορτσάκι) και μια μπάλα ποδοσφαίρου. Αφού μετονομάστηκε σε Royal Arsenal kai μετά σε Woolwich Arsenal, η ομάδα πήρε το τελικό της όνομα το 1914 και η εμφάνισή της ήταν σκούρα κόκκινη φανέλα, άσπρο σορτσάκι και μπλε κάλτσες. Το 1933, ο θρυλικός προπονητής Herbert Chapman, εισηγήθηκε να μετατραπεί σε πιο ανοιχτό το κόκκινο στη φανέλα και να γίνουν άσπρα τα μανίκια.



Στα χνάρια της Βασίλισσας


Η -τα τελευταία χρόνια βασανισμένη- Leeds United, ιδρύθηκε το 1920. Η πρώτη της εμφάνιση περιελάμβανε άσπρο σορτσάκι και κυανόλευκη ριγέ φανέλα. Το 1934 ήρθε να προστεθεί και το κίτρινο χρώμα και να αλλάξει και το σχέδιο στη φανέλα. Όταν ο σύλλογoς προσέλαβε προπονητή τον Don Revie, αυτός αποφάσισε να μετατρέψει τη Leeds από ένα μικρό κλαμπ σε Ρεάλ Μαδρίτης. Και η πρώτη κίνησή του ήταν να υιοθετήσει για την ομάδα τα χρώματα της βασίλισσας της Ευρώπης. Τα ολόλευκα αντιμετωπίστηκαν με δυσπιστία, αλλά σε λίγα χρόνια το Elland Road έγινε πεδίο δόξης λαμπρό για τον Don Revie και την ομάδα του που έφτασε πολύ ψηλά και στην Αγγλία και στην Ευρώπη.





Rest of the World


Ο θρύλος του 1900


Aν και αποφασίστηκε τα χρώματα της νεοσύστατης Bayern Mονάχου το 1900 να είναι το μπλε και το άσπρο, τα πρώτα 5 χρόνια η ομάδα αγωνιζόταν με μαύρο σορτσάκι και άσπρη φανέλα. Έπειτα, το μπλε αντικαταστάθηκε με το κόκκινο στα σορτς κι έτσι το ερυθρόλευκο (με τις όποιες παραλλαγές) έγινε το κυρίαρχο χρώμα για την πιο επιτυχημένη ομάδα της Γερμανίας. Το 1970 και το 1995 το μπλε επανήλθε προσωρινά, προτού ο σύλλογος επιστρέψει στις ερυθρόλευκες εμφανίσεις του.



Oι καταβολές μιας Βασίλισσας...


Η Βασίλισσα της Ευρώπης, Ρεάλ Μαδίτης, δοξάστηκε κατακτώντας την Ευρώπη και κυριαρχώντας -φυσικά- στην Ισπανία με τις πασίγνωστες ολόλευκές της εμφανίσεις. Λίγοι γνωρίζουν ότι όταν ιδρύθηκε το 1902, η φανέλα της είχε μια διαγώνια μπλε ρίγα. Λίγο καιρό μετά, οι άσπρες φανέλες της Corinthian(!) έγιναν αφορμή να αλλάξει φανέλες και η Ρεάλ. Οι μπλε κάλτσες, απ'την άλλη αντικαταστάθηκαν με μαύρες, μέχρι να φτάσουμε στην οριστική εμφάνιση του σήμερα.



Η πορεία του Αίαντα


Άμα τη ιδρύσει του το 1894, ο Άγιαξ φορούσε ολόμαυρα, ενώ στο στήθος των παικτών (πάνω απ'τη φανέλα) ήταν δεμένη μια κόκκινη τελαμώνα(!) -κόκκινο, μαύρο, άσπρο είναι τα χρώματα της πόλης του Άμστερνταμ. Σύντομα η τελαμώνα εγκαταλείφθηκε και στη θέση της μπήκε μια τεράστια κόκκινη ρίγα. Το 1911 ο Αίαντας συμμετέχει για πρώτη φορά στην πρώτη κατηγορία, αλλά συμπτωματικά οι εμφανίσεις του είναι ίδιες με της Sparta του Ρότερνταμ. H ομάδα του Άμστερνταμ θα υποχρεωθεί να αλλάξει εμφανίσεις. Έτσι, το μαύρο χρώμα αντικαταστάθηκε με το άσπρο και με αυτά τα χρώματα ο Ajax έκανε την Ευρώπη να παραμιλλάει 60 χρόνια μετά...



Ό,τι πει το...καράβι!


Η αγαπημένη ομάδα του Ντιέγκο Μαραντόνα, γεννήθηκε το 1905 από Ιταλούς μετανάστες στη γειτονιά La Boca του Buenos Aires. Τον πρώτο καιρό, ο σύλλογος φόραγε άσπρο σορτσάκι με ανοιχτόχρωμες φανέλες, γαλάζιες και -κυρίως- ροζ. Σύντομα αποφασίστηκε να αντικατασταθούν με ασπρόμαυρες ριγέ φανέλες. Το 1907, με τα ίδια -ασπρόμαυρα χρώματα- αγωνιζόταν και μια μικρή ομάδα με το όνομα Boedo. Έτσι, οι 2 ομάδες αποφάσισαν να παίξουν έναν αγώνα για να "λύσουν" τη διαφορά τους (ή την...ομοιότητά τους αν προτιμάτε) και ο ηττημένος θα υποχρεούτο να αλλάξει χρώματα. Η Boca Juniors έχασε και η Boedo κράτησε τα ασπρόμαυρα... Μετά το ματς, οι περισσότεροι παίχτες της Boca κατέβηκαν στο λιμάνι. Χολωμένοι, απ'την ήττα, αποφάσισαν -εν βρασμώ ψυχής- το εξής. Τα χρώματα της σημαίας του πρώτου καραβιού που θα πιάσει λιμάνι στη Boca θα είναι τα νέα τους χρώματα. Η Σουηδική φρεγάτα Drottning Sophia ήταν το πρώτο πλοίο που έφτασε, κι έτσι, το κίτρινο και το μπλε έγιναν από τότε τα χρώματα της ομάδας του Buenos Aires. Η πρώτη φανέλα δεν είχε τη σημερινή της μορφή. Η κίτρινη ρίγα δεν ήταν στη μέση αλλά ήταν διαγώνια με ένα παρόμοιο σχέδιο όπως της "μισητής" αντιπάλου River Plate. Τη σημερινή της μορφή την πήρε τo 1913.




Περί Εθνικών ομάδων



Σϊγουρα έχετε αναρρωτηθεί γιατί η Εθνική Ιταλίας φοράει μπλε, ενώ η σημαία της είναι πράσινη-άσπρη-κόκκινη. Το ίδιο και για την πορτοκαλί Ολλανδία, που δεν έχει καν πορτοκαλί στη σημαία της. Επίσης και οι Γερμανοί δεν έχουν καθόλου άσπρο χρώμα στη δική τους κι όμως, φορούν άσπρα.


Ιταλία
H Squadra Azzura (azzuro είναι το μπλε στα Ιταλικά) πήρε το χρώμα της από την Βασιλική δυναστεία της Σαβοϊας, η οποία ένωσε την Ιταλία το 1861.


Γερμανία
Oι Γερμανοί φορούν παραδοσιακά μαύρο σορτσάκι και άσπρη φανέλα. Τα χρώματα είναι παρμένα από το 19ο αιώνα και τη σημαία της Πρωσσίας (η οποία τότε ανήκε στη Γερμανική Αυτοκρατορία). Η σημαία ήταν ασπρόμαυρη και στη μέση απεικονιζόταν ένας αετός.


Ολλανδία
Mέχρι τον 17ο αιώνα, η Ολλανδική σημαία αντί για κόκκινη ρίγα (κόκκινο-άσπρο-μπλε τα χρώματα) είχε πορτοκαλί. Το πορτοκαλί είναι παραδοσιακά το χρώμα της Βασιλικής Οικογένειας (Βασίλειο της Οράγγης). ORANJE-orange- ποορτοκαλί.




Πηγές: http://en.wikipedia.org
http://wapedia.mobi/en/
http://www.historicalkits.co.uk

Περιμένουμε τα σχόλιά σας αλλά και τις... ενστάσεις σας!


ΥΓ: Οι εικόνες είναι προϊόν της συντακτικής ομάδας του blog.

Αναζήτηση στο Μπακότερμα