Thursday 27 May 2010

Οι 10 καλύτερες ομάδες της Ιστορίας στα Παγκόσμια Κύπελλα. Re-Post

Είναι δύσκολο να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Φυσιολογικό είναι μια τέτοια λίστα, να έχει ενστάσεις. Εξηγούμαστε: οι παρακάτω ομάδες, κατά την γνώμη μας, πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους στο ποδόσφαιρο. Άλλες για την τεχνική τους και το θέαμα, άλλες για την ομαδικότητα τους, άλλες για την διάρκεια τους. Μερικές δεν κατέκτησαν καν το τρόπαιο.

Τις περισσότερες από τις ομάδες αυτές δεν τις ζήσαμε. Ακούσαμε και διαβάσαμε τόσα όμως όταν ήμασταν παιδιά, που μας έκαναν να ψάξουμε σε αρχειακό υλικό (βίντεο, Ίντερνετ, αφιερώματα) για να τις χαρούμε.

Υ.Γ Η Αργεντινή του 1986 ήταν ένα θαύμα, όχι όμως και ομάδα.


1)Βραζιλία 1970

Φελίξ, Κάρλος Αλμπέρτο, Εβεράλντο, Μπρίτο, Πιάτσα, Κλοντοάλντο, Ζαϊρζίνιο, Ζέρσον, Τοστάο, Πελέ, Ριβελίνο

Για την ομάδα αυτή, έχουν γραφτεί πολλά βιβλία. Η καλύτερη ομάδα ποδοσφαίρου που πέρασε από τον πλανήτη, ανάλογη της μπασκετικής Dream-team. Ομάδα με επίθεση –κυριολεκτικά- φωτιά, μεσαία γραμμή που απαρτιζόταν από θρύλους του αθλήματος, και άμυνα που στεκόταν αξιοπρεπώς όταν οι αμυντικοί δεν ήταν ξεχασμένοι ψάχνοντας το γκολ. Το 3ο Μουντιάλ του Πελέ, που έφτασε στο απόγειο της φήμης του.6 νίκες σε 6 αγώνες. Ο προπονητής Ζαγκάλο (παίχτης της Βραζιλίας το 58 και το 62) είχε την ευχέρεια να παρατάσσει την ομάδα του με 3 δεκάρια και 2 επιθετικούς, αστέρια αδιαμφισβήτητης αξίας: ο επιθετικός μπακ Αλμπέρτο, ο βελούδινος ενδιάμεσος Ζέρσον, ο βιρτουόζος επιθετικός Τοστάο, ο ταχύτατος εξτρέμ Ζαϊρζίνιο-άξιος διάδοχος του μεγάλου Γκαρίντσα-, ο ανυπέρβλητος Πελέ και ο Ριβελίνο συνέθεταν την “ομάδα των θαυμάτων”.

Βίντεο


2)Ολλανδία 1974-1978

Γιόνγκμπλοντ, Σουρμπίρ, Χάαν, Ρίσμπεργκερ, Κρολ, Γιάνσεν, Φαν Χάνεγκεμ, Νέεσκενς, Ρεπ, Κρόϊφ, Ρέζεμπρινγκ

Με βάση την υπερομάδα του Άγιαξ στις αρχές των '70ς και με έναν σούπερσταρ ονόματι Γιόχαν Κρόιφ στη σύνθεσή της, η Ολλανδία φάνταζε (και ήταν) το απόλυτο φαβορί για το ΠΚ του 1974. Εθνική Ολλανδίας και Ολοκληρωτικό Ποδόσφαιρο έγιναν έννοιες ταυτόσημες. 11 ποδοσφαιριστές, ένας για όλους και όλοι για έναν..Τον Κρόιφ. Ηττήθηκε -απόλυτα δίκαια είναι η αλήθεια- από τη Δ.Γερμανία στον τελικό. Το απόλυτο highlight, το γκολ στον τελικό. 14 πάσες για να φτάσει η μπάλα στο Νο14 και να κερδίσει το πέναλτυ.
Στο ΠΚ του 1978 (και χωρίς τον Κρόιφ πια), τη σκυτάλη από τον Ρίνους Μίχελς παρέλαβε ο Ερνστ Χάπελ. Η Ολλανδοί έπαιξαν εξίσου απολαυστική μπάλα (κάποιοι λένε ότι σαν ομάδα ήταν ακόμα καλύτερη κι απ του '74) αλλά ξαναηττήθηκαν στον τελικό, ξανά από γηπεδούχους, αυτή τη φορά την Αργεντινή. Άξιζε σίγουρα κάτι καλύτερο..και ίσως αυτό το κάτι θα ήταν να μην κατέληγε η μπάλα στο δοκάρι μετά το πλασέ του Ρέζενμπρινγκ στο τέλος της κανονικής διάρκειας του τελικού...Άλλα όσοι έζησαν την ατμόσφαιρα τότε, δε θέλουν να σκέφτονται τι θα γινόταν αν η μπάλα πήγαινε μέσα...

Βίντεο


3)Γερμανία 1974

Μάγερ, Φόγκτς, Μπράιτνερ, Σβάρτσενμπεργκ, Μπεκενμπάουερ, Μπόνωφ, Χένες, Γκαρμπόφσκι, Όφερατ, Μύλερ, Χόλτσενμπαϊν

Για οκτώ ολόκληρα χρόνια ο Φραντς Μπεκενμπαόυερ δεν μπορούσε να ‘χωνέψει’ πώς η Γερμανία έχασε το τρόπαιο στην Αγγλία το 1966. Με συμπαραστάτες όμως μεγάλης κλάσης όπως ο Μάγερ, ο Μύλερ, ο Μπράιντνερ και ο Όφερατ(που δέσποζαν στην Ευρώπη και σε επίπεδο συλλόγων με την μεγάλη Μπάγερν του 74-76) κατάφερε να σταματήσει το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο της ομάδας του Κρόιφ. Η Γερμανία του Χέλμουτ Σεν παίζοντας στα γνώριμα γήπεδά της, προσπάθησε να κάνει λίγα λάθη και με τη δύναμη και την τεχνική των στελεχών της έφτασε ως την τελική νίκη. Ο Μύλερ παραμένει το πρότυπο σέντερ-φορ(πώς δηλαδή σκοράρουμε χωρίς χώρο και χρόνο στη διάθεση μας). Η χρονιά αυτή καθιέρωσε και τον Μπεκενμπάουερ στο ρόλο του λίμπερο –ως τότε έπαιζε μπακ-, λίμπερο-μοντέλο, ο καλύτερος ‘ελεύθερος' στον κόσμο.

Βίντεο


4)Βραζιλία 1982

Περέζ, Λεάντρο, Ζούνιορ, Λουιζίνιο, Όσκαρ, Σερέζο, Φαλκάο, Σόκρατες, Ζίκο, Σερτζίνιο, Έντερ

Ίσως είναι η πιο αγαπημένη εθνική ομάδα ανάμεσα στους ποδοσφαιρόφιλους...Με προπονητή τον Τέλε Σαντάνα, που επέβαλλε ουσιαστικά στους ποδοσφαιριστές το επιθετικό στυλ παιχνιδιού, η Βραζιλία τέλειωσε αήττητη τα προκριματικά για το ΠΚ του 1982 και πριν αυτό ξεκινήσει, κέρδισε σε φιλικά την Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, όλες στην έδρα τους. Κερδίζοντας δύσκολα την ΕΣΣΔ, και "σκορπίζοντας" με 4ρες Σκωτία και Νέα Ζηλανδία, πέρασε στην προημιτελική φάση όπου στο 1ο ματς επικράτησε εύκολα της "αιώνιας αντιπάλου" Αργεντινής (του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Μαραντόνα) με 3-1. Στον αγώνα με την Ιταλία, έφτανε ακόμα και η ισοπαλία στους Καριόκας για να περάσουν στον ημιτελικό. Όμως, ο Σαντάνα -που το "δόγμα" του ήταν πως το ποδόσφαιρο πρέπει να είναι θεαματικό και γι αυτούς που παίζουν και γι αυτούς που βλέπουν- είχε άλλη άποψη. Φουλ επίθεση! Ακόμα κι όταν το σκορ ήταν 2-2, οι Βραζιλιάνοι δεν οπισθοχώρησαν. Επιτέθηκαν..και το πλήρωσαν. Οι Ιταλοί κέρδισαν με 3-2 και προκρίθηκαν. Όμως, παρά το ότι έφυγαν με άδεια χέρια από την Ισπανία, ο μαέστρος Ζίκο, ο αρχοντικός Σόκρατες, ο Φαλκάο, ο Έντερ και οι υπόλοιποι, στάθηκαν αφορμή να αποκτήσει η Βραζιλία φανατικούς φίλους παντού, περισσότερους ίσως και απ'όσους απέκτησε όταν ήταν νικήτρια...

Βίντεο


5)Ουγγαρία 1954

Γκρόσιτς, Μπουζάνσκι, Λάντος, Μπόζικ, Λόραντ, Ζακαρίας, Τσίμπορ, Χιντεγκούτι, Κόκτσις, Πούσκας,Μπουντάι

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η "Αράντσιπατ" (Χρυσή Ομάδα στα Ουγγρικά) ήταν ισάξια -αν όχι καλύτερη- ακόμη και με τη Βραζιλία του '70. Μια ομάδα που πρωτοπόρησε σε θέμα τακτικής στο τότε ποδόσφαιρο, εφαρμόζοντας έναν 'πρόδρομο' του 4-2-4. Μια ομάδα που δεν γνώρισε την ήττα για 33 σερί ματς. Στο διάστημα αυτό οι Ούγγροι εκτός του ότι κέρδισαν το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του '52, έγιναν η πρώτη ΜΗ βρετανική ομάδα που κέρδισε την Αγγλία στο Γουέμπλει (για την ακρίβεια τη διέλυσε με 6-3 και λίγο καιρό μετά την ξαναδιέλυσε με 7-1 στη Βουδαπέστη). Το αήττητο σερί τους σταμάτησε στον πιο κρίσιμο αγώνα. Στον τελικό του ΠΚ του 1954 στην Ελβετία. Αφού νίκησαν Βραζιλία και Ουρουγουάη σε προημιτελικό και ημιτελικό αντίστοιχα, έχασαν 3-2 από τη Δ.Γερμανία (την οποία στους ομίλους είχαν -όπως συνήθιζαν να κάνουν τότε- διαλύσει με 8-3...). Το "Θαύμα της Βέρνης ήταν γεγονός. Η Ουγγαρία του "Καλπάζοντα Συνταγματάρχη" Πούσκας, του Κότσις, του Χιντεγκούτι κλπ, έμεινε βασίλισσα χωρίς το στέμμα...

Βίντεο


6)Ιταλία 1982

Τζοφ, Τζεντίλε, Καμπρίνι, Κολλοβάτι, Σιρέα, Οριάλι, Ταρντέλι, Αντονιόνι, Κόντι, Ρόσι, Γκρατσιάνι

Ομάδα αουτσάιντερ, ερχόμενη από μια χρονιά που σημάδεψε το Ιταλικό ποδόσφαιρο λόγω διαιτητικών σκανδάλων και αποκαλύψεων –βλ. “Calciopolis”. Στην πρώτη φάση του τουρνουά, παίζοντας μίζερο ποδόσφαιρο, χρειάστηκε 3 ισοπαλίες για να καταφέρει να περάσει στον επόμενο γύρο. Το περίεργο σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης, έφερε αντιμέτωπες σε προημιτελικό όμιλο τις Αργεντινή, Βραζιλία, Ιταλία. Η Ιταλία του Έντσο Μπέαρζοτ και του 40χρονου τερματοφύλακα Τζοφ, νίκησε εύκολα σε ένα παιχνίδι με δυνατές μονομαχίες την Αργεντινή του πρωτοεμφανιζόμενου Μαραντόνα, με 2-1. Επόμενο ματς, η Βραζιλία του Σόκρατες, του Ζίκο, του Φαλκάο και του Έντερ , του επιθετικού με το φαρμακερό αριστερό πόδι (οι Βραζιλιάνοι περνούσαν και με ισοπαλία). Ο Πάολο Ρόσι είχε άλλη άποψη, με χατ-τρικ άφησε εκτός 4αδας μια πολύ μεγάλη –και υπεροπτική-ομάδα (ο Μπέαρζοτ διέταξε τον Οριάλι να μην πάει ποτέ η μπάλα στο αριστερό του Έντερ), και ολοκλήρωσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Στα ημιτελικά, οι Ιταλοί αντιμετώπισαν την Πολωνία σε ένα ματς που όλοι ήξεραν τι θα συμβεί (2-0). Ο τελικός αποδείχτηκε εύκολος, απέναντι στους κουρασμένους από τον φοβερό ημιτελικό με τη Γαλλία (3-3, 5-4 πεν.), Γερμανούς. Στο Μπερναμπέου της Μαδρίτης, το 3-1 έστεψε την Ιταλία παγκόσμια πρωταθλήτρια για 3η φορά στην ιστορία της.

Βίντεο


7)Γαλλία 1998

Mπαρτέζ, Tιράμ, Nτεσαγί, Μπλαν, Λιζαραζού, Βιεϊρά, Nτεσάν, Πετί, Zιντάν, Tζορκαέφ, Γκιβάρς

Η ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν. Μια ομάδα χωρίς αποτελεσματικό επιθετικό, που διακρίθηκε για την άψογη αμυντική της λειτουργία και την υπεροχή στην μεσαία γραμμή. Χαρακτηριστικό είναι πως ο Μπαρτέζ δέχθηκε 2 γκολ σε 7 ματς. Οι παίχτες αυτοί, άφησαν τον κόσμο άφωνο καθώς ήταν το αουτσάιντερ για την κατάκτηση του τροπαίου. Απέδειξαν όμως την αξία τους και στελέχωσαν (μερικοί ακόμα στελεχώνουν) τις κορυφαίες ομάδες της ηπείρου. Έγιναν η πρώτη εν ενεργεία πρωταθλήτρια κόσμου που καταφέρνει να κατακτήσει και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ολλανδία και το Βέλγιο το 2000.

Βίντεο


8)Βραζιλία 1958

Γκιλμάρ, Ντ. Σάντος, Ν. Σάντος, Ζίτο, Μπελίνι, Ορλάντο, Γκαρίντσα, Ντιντί, Βαβά, Πελέ, Ζαγκάλο

Η πρώτη -και μοναδική μέχρι σήμερα- εθνική ομάδα (το επανέλαβε το 2002) που κατέκτησε το τρόπαιο μακριά από την ήπειρό της...Η Εθνική Βραζιλίας έφτασε στη Σουηδία για το ΠΚ του 1958, έχοντας στο τιμ της ψυχολόγο και οδοντίατρο(!) αλλά και ένα ανερχόμενο "διαμάντι" 17 μόλις ετών. Ήταν ο Πελέ. Πλαισιωμένος από τον μέγιστο ντριμπλέρ Γκαρίντσα, τον "εγκέφαλο" Ντιντί, τον Βαβά, τον Ζαγκάλο κλπ, και υπό της οδηγίες του αυστηρού Βιθέντε Φεόλα (ο οποίος από τη μία απαιτούσε από τους παίκτες του να τηρούν με ευλάβεια τη λίστα απαγορεύσεών του και απ'την άλλη έπαιρνε και κανένα υπνάκο στον πάγκο!), οδήγησε τη Βραζιλία στη γη της ποδοσφαιρικής Επαγγελίας. Γκολ, θέαμα, αυτοσχεδιασμοί, φαντασία και η εξιλέωση για το στραπάτσο του 1950 ήρθε πολύ φυσιολογικά. Ήταν η αρχή μιας θαυμαστής ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας αλλά και της καθιέρωσης της Εθνικής Βραζιλίας ως της καλύτερης "πρέσβειρας" του φαντεζί ποδοσφαίρου.

Βίντεο


9)Αγγλία 1966

Μπάνκς, Κοέν, Ούϊλσον, Στάϊλς, Τζ. Τσάρλτον, Μούρ, Μπολ, Χαρστ, Μπ. Τσάρλτον, Χαντ, Πίτερς

Για πρώτη και μοναδική φορά (και μάλιστα εντός συνόρων) η Αγγλία του Σερ Άλφρεντ Ράμσεϊ κέρδισε το ΠΚ το 1966. Μια "σκοτεινή" διαιτησία στον προημιτελικό με την Αργεντινή και η πιο αμφισβητούμενη φάση στην ιστορία του ποδοσφαίρου (πέρασε ή δεν πέρασε τη γραμμή...??) στον τελικό με τη Δ.Γερμανία δεν στάθηκαν ικανές να αμαυρώσουν -τελικά- τη μεγάλη επιτυχία των Λιονταριών, που προσέφεραν γκολ και θέαμα, τιμώντας το αληθινό ποδόσφαιρο που οι ίδιοι δίδαξαν στον κόσμο. Ο άξονας Μπανκς, Μουρ, Τσάρλτον, Χαρστ ήταν εκπληκτικός, με τον τελευταίο να γίνεται ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει πετύχει χατ-τρικ σε τελικό ΠΚ. Η νίκη του 1966 ήταν μια λύτρωση και συνάμα μια δικαίωση για ένα ποδοσφαιρικό έθνος που -όσο στενόμυαλο και συντηρητικό κι αν είναι- δεν παύει να αγαπάει το ποδόσφαιρο. Εκείνη η ομάδα, είναι χωρίς αμφιβολία το Ιερό Τοτέμ για όλους τους Άγγλους φιλάθλους.

Βίντεο


10)Γερμανία 1982-1990

(ιδανική 11αδα)

1) Τερματοφύλακας - Χάραλντ Σουμάχερ, 2) δεξί μπακ - Χανς-Πέτερ Μπρίγκελ, 3) αριστερό μπακ - Αντρέας Μπρέμε, 4) Στόπερ - Ούλι Στίλικε, 5) Στόπερ Γιούργκεν Κόλερ, 6) Mέσος - Λόταρ Ματέους, 7) Μέσος - Τόμας Χέσλερ, 8) Μέσος - Πιερ Λιτμπάρσκι, 9) Επιθετικός - Ρούντι Φέλερ, 10) Επιθετικός - Καρλ-Χάιντς Ρουμενίνγκε, 11) Επιθετικός - Γιούργκεν Κλίνσμαν

Ομάδα με μεθοδικότητα, χαρακτήρα, ψυχή, τσαμπουκά...Δεν είχε (σε ποσότητα) τους παιχταράδες προηγούμενων χρόνων αλλά σίγουρα ήταν η πιο..."γερμανική" Γερμανία. Στιγμές όπως ο ημιτελικός (το πασίγνωστο "Θρίλερ της Σεβίλλης") το '82 απέναντι στους Γάλλους, η ισοφάριση από 0-2 σε 2-2 κόντρα στην Αργεντινή του Ντιέγκο στον τελικό του '86, ο ημιτελικός με την Αγγλία το '90, εδραίωσαν και παγίωσαν το αξίωμα που θέλει την Εθνική Γερμανίας να παλεύει (και παράλληλα να τρομάζει τον αντίπαλο) μέχρι ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη του αγώνα...Ήταν η περίοδος όπου τα Πάντσερ "μισήθηκαν" από πολλούς ποδοσφαιρόφιλους...Ήταν εκείνη περίοδος, επίσης, όπου οι Γερμανοί αγνοούσαν το πώς χάνει κανείς στη διαδικασία των πέναλτυ...Φιναλίστ το '82 και το '86, νικητές (με αρκετά "σύννεφα" ωστόσο) το '90

Βίντεο

Βίντεο



Tuesday 25 May 2010

Ιστορίες Παγκοσμίου Κυπέλλου

Το τριήμερο πέρασε και ευχόμαστε να περάσατε όσο καλά επιθυμούσατε. Εμείς πάντως, εν μέσω γιορτών και γεννεθλίων φίλων, με τελικό Champions League (για τον οποιό θα γράψουμε σύντομα), με θέατρο και άλλα πολλά, μια χαρά τα περάσαμε. Και βρήκαμε και χρόνο να ετοιμάσουμε το επόμενο αφιέρωμα για την ενότητα Μουντιάλ, την οποία εγκαινιάσαμε πριν λίγο καιρό. Σήμερα το ποστ είναι μακροσκελές, καθώς περιλαμβάνει τους 18 διαιτητές των περασμένων τελικών του Μουντιάλ.


1930 - John Langenus, Βέλγιο (1891-1952)

Ο Langenus υπήρξε -αποτυχημένος- ποδοσφαιριστής στα νιάτα του, μέχρι που αποφάσισε να μάθει τους (τότε) κανονισμούς ποδοσφαίρου και να δώσει εξετάσεις στην Αγγλία για να γίνει διαιτητής. Πέρασε με τη δεύτερη τα τεστ των αυστηρών εξεταστών-διαιτητών και σφύριξε το πρώτο του ματς το 1906. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι (μεσολάβησε και η συμμετοχή του ως διαιτητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928) και το 1930 ήρθε η μεγάλη στιγμή. Έμεινε στην ιστορία σαν ο πρώτος διαιτητής στην ιστορία των τελικών των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Ιστορική και η σολομώντια λύση που έδωσε στο πρόβλημα που προέκυψε σχετικά με το ποια μπάλα θα χρησιμοποιούνταν στον αγώνα. Αυτή των οικοδεσποτών Ουρουγουανών ή των φιλοξενούμενων Αργεντίνων? Ο Langenus πρότεινε το ένα ημίχρονο να παιχτεί με τη μπάλα των Ουρουγουανών και το δεύτερο με αυτή των φιλοξενούμενων! Ο Langenus συμμετείχε επίσης και στα ΠΚ του 1934 και του 1938 (διαιτήτευσε τον μικρό τελικό).


1934 - Ivan Eklind, Σουηδία (1905-1981)

Eίχε την τύχη/ατυχία να είναι ο άρχοντας του πιο αμφιλεγόμενου -ίσως- τελικού όλων των εποχών. Μην ξεχνάμε ότι το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι είχε ποιήσει τα πάντα εν σοφία, προκειμένου η Ιταλία να στεφθεί πρωταθλήτρια. Το ίδιο έκανε και ο Eklind, αρνούμενος 2 πέναλτι για τους Τσεχοσλοβάκους και κλείνοντας τα μάτια στο (κατά διαστήματα) αντιαθλητικό παιχνίδι των Ιταλών. Ο Σουηδός ρέφερι ήταν παρών και στο ΠΚ του 1938 αλλά και (εντυπωσιακό!) 12 χρόνια μετά σ'αυτό που έγινε στη Βραζιλία!



1938 - Georges Capdeville, Γαλλία (1899–1991)

Είναι ο μοναδικός μέχρι σήμερα διαιτητής που σφύριξε σε τελικό στην πατρίδα του. Αυτόν ανάμεσα στην -τελική νικήτρια- Ιταλία και την Ουγγαρία. Ένα χρόνο αργότερα (1939), διαιτήτευσε έναν από τους τελευταίους αγώνες της Εθνικής Αγγλίας πριν το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κόντρα στην Γιουγκοσλαβία.




1950 - George Reader, Αγγλία (1896–1978)

Ο δάσκαλος από το Nuneaton της Αγγλίας, ξεκίνησε τη διαιτητική του καριέρα το 1930 και σύντομα έδειξε ότι θα γίνει απ΄τους κορυφαίους. Έφτιαξε ένα καλό όνομα, τόσο ώστε να τον καλούν να σφυρίξει διεθνείς φιλικούς αγώνες σε όλη την Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και είχε ήδη συνταξιοδοτηθεί στα 53 του, το 1950 στα 56 του, αποφάσισε να δεχθεί την πρόσκληση της FIFA για να συμμετάσχει στο τουρνουά. Ήταν, μάλιστα, ο άρχοντας και του εναρκτήριου ματς, ανάμεσα στη Βραζιλία και το Μεξικό. Τα πήγε περίφημα και έτσι αποφασίστηκε -αργότερα- να διαιτητεύσει και τον τελικό (Το τελευταίο ματς του τουρνουά του 1950 δεν μπορεί να θεωρηθεί -τυπικά- τελικός, ουσιαστικά όμως ήταν). 'Εγινε, λοιπόν, ο γηραιότερος διαιτητής που έχει σφυρίξει σε τελικό ΠΚ, αλλά και γενικότερα σε ματς Μουντιάλ.


1954 - William Ling, Αγγλία (1908–1984)

Για 2η συνεχόμενη φορά τον τελικό του ΠΚ διαιτήτευσε Βρεττανός και δη Άγγλος. Έχοντας στο ενεργητικό του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου (1948) και έναν τελικό Κυπέλλου Αγγλίας (1951), ο Ling ταξίδεψε στο ΠΚ της Ελβετίας για να εκπροσωπήσει τη Γηραιά Αλβιόνα μαζί με τον Ουαλλό Benjamin Mervyn Griffiths, τον Σκωτσέζο Charles Edward Faultless και τον Άγγλο Arthur Ellis. Αφού σφύριξε το θρυλικό 8-3 της Ουγγαρίας επί της Γερμανίας στη φάση των ομίλων, κλήθηκε να σφυρίξει και στον τελικό. "Μελανό" σημείο, η απόφασή του να αποδεχτεί την υπόδειξη του επόπτη και να ακυρώσει ως οφσάιντ γκολ του Πούσκας στο 86ο λεπτό.


1958 - Maurice Guigue, Γαλλία (1912- )

Είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία από τους εν ζωή διαιτητές των τελικών. Μετά το ματς Βόρεια Ιρλανδία - Τσεχοσλόβακία 2-1, ο Γάλλος Guigue είχε την τύχη να διαιτητεύσει και τον τελικό. Και λέμε τύχη, γιατί ήταν ένας από τους απολαυστικότερους στην ιστορία του θεσμού με τη Βραζιλία του 17χρονου Πελέ να νικά την οικοδέσποινα Σουηδία με 5-2.



1962 - Nikolay Latyshev, Σοβιετική Ένωση (1913–1999)

O Nikolay Latyshev ξεκίνησε την καριέρα του στο χώρο του ποδοσφαίρου σαν παίκτης και μάλιστα έφτασε να αγωνιστεί και στη Δυναμό Μόσχας. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 γίνεται διαιτητής και το 1952 γίνεται ο πρώτος διαιτητής της FIFA από τη Σοβιετική Ένωση. Σφύριξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956 (4 αγώνες), καθώς επίσης και στο ΠΚ του 1958 (1 αγώνα) προτού διαιτητεύσει σε 4 ματς του τουρνουά του 1962, συμπεριλαμβανομένου και του τελικού, όπου η Βραζιλία κόντρα στους Τσεχοσλοβάκους κατέκτησε για 2η συνεχόμενη φορά το τρόπαιο.


1966 - Gottfried Dienst, Ελβετία (1919–1998)

Ήταν ο άνθρωπος που "έβαλε την υπογραφή του" για να κατοχυρωθεί το πιο αμφισβητούμενο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στον τελικό του 1966 ανάμεσα στην Αγγλία και τη Δ.Γερμανία, ο Dienst χρειάστηκε τη συμβουλή του επόπτη Bakhramov για να μετρήσει το γκολ του Geoff Hurst που -ακόμα και σήμερα- συζητιέται. Παρόλα αυτά, ο Dienst ανήκει σε ένα πολύ κλειστό club διαιτητών, καθώς μόνο αυτός κι ο Ιταλός Sergio Gonella έχουνε σφυρίξει τελικό Μουντιάλ και τελικό Euro (ο Dienst ήταν ο διαιτητής του Ιταλία-Γιουγκοσλαβλια το 1968). Επίσης, είναι από τους ελάχιστους (4) που έχουν διαιτητεύσει δύο τελικους Κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης ('61 και '65).


1970 - Rudolf "Rudi" Glöckner, Ανατολική Γερμανία (1929–1999)

Οι Βραζιλιάνοι δεν ήθελαν Ευρωπαίο διαιτητή για τον τελικό του '70. οι Ιταλοί δεν ήθελαν Νοτιοαμερικάνο... Να σημειώσουμε ότι τότε δεν υπήρχαν πρωτοκλασσάτοι Ασιάτες ή Αφρικανοί διαιτητές στη FIFA. O -τότε- πρόεδρος της FIFA Sir Stanley Rous είχε δύσκολο πρόβλημα να λύσει και τελικά επέλεξε (ο ίδιος) τον Ανατολικογερμανό Rudi Glöckner για να διευθύνει τον αγώνα. Κι αυτός στάθηκε κάτι παραπάνω από αντάξιος των περιστάσεων, καθώς η απόδοσή του (όπως γράφτηκε μετά το ματς) ήταν ισότιμη του θεάματος που πρσέφεραν Ιταλοί και Βραζιλιάνοι. Ο Glöckner σφύριξε -επίσης- και στο ΠΚ του 1974, καθώς και στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1974 αλλά και αυτόν του ΟΥΕΦΑ 2 χρόνια αργότερα. Παραμένει -μέχρι σήμερα- ο μοναδικός Γερμανός που έχει σφυρίξει τελικό Μουντιάλ.


1974 - John Taylor, Αγγλία (1930- )

Θεωρείται από πολλούς η κορυφαία σφυρίχτρα όλων των εποχών και σίγουρα ήταν η κορυφαία στην εποχή της. Οι περισσότεροι τον αναφέρουν με το παρατσοούκλι του, Τζακ. Μυθικό και το άλλο του παρατσούκλι, "Χασάπης", λόγω του επαγγέλματός του. Στην 33χρονη καριέρα του ως διαιτητής συμμετείχε στο ΠΚ του 1970 και σε αυτό του 1974, φυσικά, όπου και διήυθυνε τον τελικό ανάμεσα στην Ολλανδία και τη Δ.Γερμανία, σφυρίζοντας μάλιστα δύο πέναλτι (ορθότατα) στο πρώτο μισάωρο. Ήταν επίσης διαιτητής του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1971 όπου αναμετρήθηκαν ο Άγιαξ και ο Παναθηναϊκός.


1978 - Sergio Gonella, Ιταλία (1933- )

Άλλος ένας κορυφάιος ρέφερι. Ο Gonella (μαζί με τον Dienst όπως αναφέραμε πιο πάνω) είναι ο μοναδικός διαιτητής που έχει διευθύνει τελικό Euro και τελικό Μουντιάλ (είχε σφυρίξει στον τελικό του Euro 1976). O τελικός του 1978 μεταξύ της οικοδέσποινας Αργεντινής και της Ολλανδίας (νικήτρια η Αργεντινή) ήταν και το τελευταίο ματς της 13χρονης, σπουδαίας καριέρας του Gonella. Αίσθηση προκάλεσε η άρνησή του να μην επιτρέψει στον Ολλανδό René van de Kerkhof να αγωνιστεί με επίδεσμο στο χέρι... Οι Ολλανδοί απείλησαν με αποχώρηση και τελικά βρέθηκε μια λύση, καθώς το πρόβλημα ήταν έτσι κι αλλιώς ασήμαντο.


1982 - Arnaldo David Cézar Coelho, Βραζιλία (1943-)

Καθηγητής φυσικής αγωγής στο επάγγελμα, ξεκίνησε σαν διαιτητής beach soccer και το 1965 έγινε διαιτητής ποδοσφαίρου. Είναι ο ρέκορντμαν, καθώς στην σχεδόν 25χρονη καριέρα του (σταμάτησε το 1989) έχει διευθύνει τα περισσότερα διεθνή ματς ως διαιτητής της FIFA (294). Το 1982, στον τελικό του Σαντιάγο Μπερναμπέου (Ιταλία-Δ.Γερμανια), έγινε ο πρώτος μη Ευρωπαίος και συνάμα πρώτος Νοτιοαμερικανός άρχοντας ενός τελικού Μουντιάλ. Έχει εργαστεί και ως σχολιαστής αγώνων ποδοσφαίρου σε τηλεοπτικό σταθμό της χώρας του.


1986 - Romualdo Arppi Filho, Βραζιλία (1939-)

Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, τον τελικό του θεσμού σφύριξε ένας Νοτιοαμερικάνος και μάλιστα Βραζιλιάνος. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του στη FIFA ως διαιτητής από το 1963 μέχρι το 1990! Στο ΠΚ του 1986 διηύθυνε 2 αγώνες προτού διαιτητεύσει στο μεγάλο τελικό στην Πόλη του Μεξικού, εκεί όπου ο Ντιέγκο Μαραντόνα, αντιμετωπίζωντας τη Δ.Γερμανία, στέφθηκε πρωταθλητής κόσμου για πρώτη και τελευταία φορά.


1990 - Edgardo Codesal, Μεξικό (1951-)

Ο τελικός του ΠΚ του 1990 δεν είχε πολλές αμφισβητούμενες φάσεις. Απεναντίας, είχε πολλές ξεκάθαρες. Ο μόνος που -φαίνεται- δεν τις πήρε χαμπάρι ήταν ο Μεξικανός ρέφερι (γεννημένος στην Ουρουγουάη) Edgardo Codesal. Δεν έδωσε καθαρό πέναλτυ στους Αργεντινούς, δεν έδωσε καθαρό πέναλτυ και στους Γερμανούς. Μόνο που για τους δεύτερους... 'ρέφαρε' με ένα ανύπαρκτο πέναλτυ (το οποίο είδε από καμιά 40ριά μέτρα) που έκρινε και τον αγώνα. Επίσης, άφησε την (ούτως η άλλως λειψή και μέτρια) τότε Αργεντινή με 9 παίκτες και τον Ντιέγκο Μαραντόνα να κλαίει. H εικόνα του Codesal να τον κυνηγάνε όλοι οι Αργεντίνοι είναι αλήστου μνήμης...


1994 - Sándor Puhl, Ουγγαρία (1955-)

Από τους πιο διάσημους και πετυχημένους ρέφερι της πρόσφατης ποδοσφαιρικής ιστορίας. Ο Ούγγρος, παρά το ότι έκανε ένα μεγάλο λάθος στον προημιτελικό του Μουντιάλ του 1994 ανάμεσα στην Ιταλία και την Ισπανία (δεν είδε τον Τασότι να ρίχνει αγκωνιά στον Λουίς Ενρίκε), επιλέχτηκε να σφυρίξει το μεγάλο τελικό μεταξύ Βραζιλίας και Ιταλίας και η αλήθεια είναι ότι τα πήγε αρκετά καλά. Ήταν επίσης διαιτητής στον τελικό του Champions League Γιουβέντους - Ντόρτμουντ το 1997.


1998 - Said Belqola, Μαρόκο (1956–2002)

Έγινε διεθνής διαιτητής το 1993, και το πρώτο ματς που διηύθυνε ήταν ένας φιλικός αγώνας ανάμεσα στην Αγγλία και τη Γαλλία. Το 1998 (κι έχοντας ήδη σφυρίξει 2 τελικούς Κόπα Άφρικα το '96 και το '98) γίνεται ο πρώτο διαιτητής απ'την Αφρικανική ήπειρο που σφυρίζει σε τελικό ΠΚ. Σε έναν πολύ εύκολο τελικό, όπου η Γαλλία συνέτριψε με 3-0 τη Βραζιλία. Ο Said Belqola έφυγε το καλοκαίρι του 2002 (στα μέσα του Μουντιάλ της Ιαπωνίας.Ν.Κορέας) νικημένος απ'τον καρκίνο.



2002 - Pierluigi Collina, Ιταλία (1960-)

Τι να πρωτογράψει κανείς για αυτόν τον διαιτητή θρύλο, για τον πρώτο (και ίσως τελευταίο) διαιτητή-σταρ του οποίου η λάμψη ουκ ολίγες φορές ξεπερνούσε αυτή των αθλητών. Δεν υπήρξε ποτέ έστω και ίχνος κακής πρόθεσης ή δόλου προς το πρόσωπό του και τα όποια λάθη του... δεν ήταν γι αυτόν λάθη, καθώς ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι "δεν είδε". Πάντα μα πάντα "έτσι έκρινε". Διαιτητής του τελικού του ΠΚ του 2002 (Βραζιλία-Γερμανία), του Champions League του 1999 (Μάντσεστερ Γ.-Μπάγερν Μονάχου) και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του 2004 (Βαλένθια-Σέλτικ).


2006 - Horacio Elizondo, Αργεντινή (1963-)

Ο Αργεντινός διαιτητής θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που απέβαλλε τον Ζινεντίν Ζιντάν από τον τελικό του Μουντιάλ του 2006. Όχι άδικα είναι η αλήθεια. Παρόλο που οι Γάλλοι φώναζαν ότι ο (4ος εκείνη τη βραδιά) Κανταλέχο είδε σε ριπλέι τη φάση σε βίντεο (κάτι που απαγορευόταν) την ώρα που έβγαινε η απόφαση, οι διαιτητές (κι ο Elizondo μαζί, φυσικά) ενήργησαν σωστά. Ο τελικός ήταν το 5ο ματς που σφύριξε ο Elizondo στα γήπεδα της Γερμανίας.


Πηγές: Wikipedia
worldreferee.com

row51.blogspot.com

Περιμένουμε τα σχόλιά σας, τις παρατηρήσεις σας και τις απόψεις σας. Φυσικά, αν θυμάστε (οι παλιότεροι κυρίως) κάποια πολύ καλή ή πολύ κακή διαιτησία, μη διστάσετε να κάνετε comments!

Friday 21 May 2010

Ιστορίες Παγκοσμίου Κυπέλλου

Κινούμαστε σε ρυθμούς Μουντιάλ εδώ και κάποιες μέρες και θα συνεχίσουμε στο ίδιο μήκος κύματος ενόψει τριημέρου. Σήμερα το μενού περιλαμβάνει τους άρχοντες των πάγκων. Και συγκεκριμένα τους προπονητές του επερχόμενου Μουντιάλ οι οποίοι συμμετείχαν ως παίκτες σε προηγούμενες διοργανώσεις. Κάποιοι απ' αυτούς κατέκτησαν το πολυπόθητο κύπελλο και τώρα σκοπεύουν να το πράξουν και ως προπονητές (κάτι που μόνο ο Μάριο Ζαγκάλο και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ έχουνε καταφέρει).


Diego Maradona - Αργεντινή

Είναι μεγάλο το στοίχημα του Ντιέγκο φέτος. Η αμφισβήτηση για τις προπονητικές του ικανότητες είναι αντιστρόφως ανάλογη της λατρείας του ποδοσφαιρικού κοινού (και κυρίως των συμπατριωτών του) προς το πρόσωπό του. Ως παίκτης έζησε ΟΛΑ τα συναισθήματα στα Παγκόσμια Κύπελλα του '82, του '86, του '90 και του '94.




Dunga - Βραζιλία

Δυο τελικοί και ένα κύπελλο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος απολογισμός για τον κόουτς της κορυφαίας εθνικής ομάδας στον κόσμο. Το φορτίο είναι βαρύ, ο πάγκος της Βραζιλίας ανέκαθεν ήταν "ηλεκτρικός" και ο Ντούνγκα καλείται να κάνει ό,τι έκανε ως παίκτης-αρχηγός το 1994. Να τερματίσει πρώτος. Συμμετείχε επίσης στα Μουντιάλ του '90 και του '98 (ως αρχηγός).




Fabio Capello - Αγγλία

Μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στα μεγάλα κλαμπ της Ιταλίας, ο Καπέλλο κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο μιας εθνικής ομάδας. Και τι πάγκος, αυτός κι αν είναι... "ηλεκτρική καρέκλα". Ως παίκτης ο Καπέλλο συμμετείχε (πετυχαίνοντας μάλιστα και 1 γκολ) στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974.




Morten Olsen - Δανία

Σπουδαία φυσιογνωμία ο Μόρτεν Όλσεν. Σχεδόν 20 χρόνια προσέφερε της υπηρεσίες του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του (1970-89), ενώ ήδη μετρά και 10 χρόνια στον πάγκο της ομάδας. Ήταν μέλος της σπουδαίας Danish Dynamite Team που συμμετείχε στο Μουντιάλ του Mεξικού το 1986.




Huh Jung-Moo - Νότια Κορέα

Από το 2007 καθοδηγεί από τον πάγκο τους συμπατριώτες του ο Huh Jung-Moo και φέτος τους οδήγησε στην 4η (κατά σειρά) συμμετοχή στο θεσμό. Όπως έκανε και σαν ποδοσφαιριστής 25 χρόνια πριν, όταν -με δικό του γκολ κόντρα στην Ιαπωνία- έστειλε τη Νότια Κορέα στα τελικά του ΠΚ του 1986, σπάζοντας μια 'ανομβρία' 32 ετών. Στα γήπεδα του Μεξικού, μάλιστα, σκόραρε απέναντι στην Ιταλία στη φάση των ομίλων.




Javier Aguirre - Μεξικό

Μετά την περίοδο 2001-2002 (οπότε και είχε ξαναοδηγήσει ως κόουτς το Μεξικό στα τελικά), ο Αγκίρε ξανακάθισε πέρυσι στον πάγκο της χώρας του. Συμμετείχε ως -βασικός μάλιστα- ποδοσφαιριστής του Μεξικού στο ΠΚ του 1986.




Vladimír Weiss - Σλοβακία

Μέλος της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας που έλαβε μέρος στο μουντιάλ του '90 στην Ιταλία, ο Βάις αγωνίστηκε σε 3 ματς. Στα 2 μπήκε ως αλλαγή στο τελευταίο 10λεπτο και στο 3ο ξεκίνησε βασικός και αντικαταστάθηκε στη συνέχεια. To 2008 ανέλαβε τα ηνία της εθνικής ομάδας της χώρας του και κατάφερε να την πάει για πρώτη φορά -ως Σλοβακία- σε τελικά ΠΚ.




Ricki Herbert - Νέα Ζηλανδία

Πέντε χρόνια παρουσίας στον πάγκο της Νέας Ζηλανδίας κλείνει φέτος ο Χέρμπερτ. Η ομάδα του είναι απ τις μικρότερες σε δυναμικότητα (θεωρητικά πάντα) που θα δούμε το καλοκαίρι στη Νότια Αφρική. Ο Χέρμπερτ έπαιξε σε όλα τα ματς των προκριματικών αλλά και στα 3 ματς της παρθενικής εμφάνισης των Νεοζηλανδών στα παγκόσμια κύπελλα το 1982.


Wednesday 19 May 2010

Ερίκ Καστέλ - Μέρος 27ο

Ο Ερίκ Καστέλ επιστρέφει -και παράλληλα ζητά συγγνώμη για τη μακρά απουσία....





Monday 17 May 2010

Ιστορίες Παγκοσμίου Κυπέλλου

Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα ματς που έγραψαν ιστορία για το απρόσμενο αποτέλεσμά τους. Τότε που -όπως συχνά λένε- "ο Δαυίδ νίκησε το Γολιάθ". Και για να μην αδικήσουμε καμιά 'έκπληξη', ας τις πάρουμε με χρονολογική σειρά.


1938 Κούβα-Ρουμανία 2-1

Οι Κουβανοί μπήκαν από το... παράθυρο στο Μουντιάλ του 1938, εξαιτίας της παραίτησης του Μεξικού, και λίγοι πίστευαν ότι θα σκοράρουν έστω σε ένα παιχνίδι. Αυτοί όχι απλώς σκόραραν αλλά κατάφεραν να κερδίσουν την (αρκετά ισχυρή τότε) Ρουμανία.




1950 ΗΠΑ-Αγγλία 1-0

Στην πρώτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο η Αγγλία υπέστη ένα από τα μεγαλύτερα στραπάτσα στην ιστορία της. Οι -υπερόπτες- Άγγλοι είχαν κερδίσει και στις προηγούμενες 7 αναμετρήσεις τους Αμερικανούς με συνολικό σκορ 45-2!!! Την επόμενη του αγώνα στη Μεγάλη Βρετανία, ο κόσμος διαβάζοντας το σκορ του αγώνα στις εφημερίδες, νόμιζε πως επρόκειτο για τυπογραφικό λάθος.




1954 Δ.Γερμανία - Ουγγαρία 3-2

Έμεινε στην ιστορία σαν το Θαύμα της Βέρνης. Το 1954, η Δυτική -τότε- Γερμανία δεν ήταν το ποδοσφαιρικό μέγεθος που είναι σήμερα. Φάνταζε πολύ μικρή μπροστά στην υπερηχητική και πρωτοπόρα ομάδα της Ουγγαρίας. Έχοντας χάσει -νωρίτερα- στη φάση των ομίλων με 8-3!!! οι Γερμανοί έμοιαζαν εύκολη λεία για την ομάδα του Πούσκας. Παίζοντας όμως με σθένος και έχοντας και την τύχη με το μέρος τους, έπιασαν στον ύπνο τους Μαγυάρους και κατέκτησαν το 1ο τρόπαιο στην ιστορία τους.




1966 Βόρεια Κορέα - Ιταλία 1-0

Το 1966, στα γήπεδα της Αγγλίας, η Ιταλία του Ματσόλα, του Ριβέρα, του Φακέτι κλπ ήταν ένα από τα ακλόνητα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Στη φάση των ομίλων όμως, γνώρισαν μια ήττα-σοκ από την πρωτάρα Β.Κορέα, που αποδείχτηκε (ψυχολογικά) πολύ καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία της Σκουάντρα Ατζούρα στο θεσμό. Για πολλούς, παραμένει η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών.




1974 Ανατολική Γερμανία - Δυτική Γερμανία 1-0

Ο πρώτος (και τελευταίος) εμφύλιος στην ιστορία των Μουντιάλ βρήκε νικήτρια τη "μικρή" ποδοσφαιρικά Α.Γερμανία κόντρα στους 'αδερφούς' από τη Δύση. Που δεν ήταν μόνο διοργανωτές αλλά και ένα από τα φαβορί. Οι Δυτικογερμανοί κατέκτησαν τελικά το τρόπαιο, αλλά εκείνη η ήττα έκαναν χρόνια να την ξεχάσουν...




1982 Αλγερία - Δ.Γερμανία 2-1

Άλλο ένα σοκ για τα 'πάντσερ', αυτή τη φορά στο Μουντιάλ της Ισπανίας. Στην πρεμιέρα της διοργάνωσης (και όντας πρωταθλητές Ευρώπης) αντιμετώπισαν τους πρωτάρηδες Αλγερινούς και υπέστησαν μια αναπάντεχη ήττα. Κι αν δεν 'κανόνιζαν' και το ματσάκι με την Αυστρία την τελευταία αγωνιστική των ομίλων, οι Βορειοαφρικάνοι θα είχαν περάσει εις βάρος τους στην επόμενη φάση...




1982 Βόρεια Ιρλανδία - Ισπανία 1-0

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 είχε κι άλλη έκπληξη. Με θύματα τους διοργανωτές και θύτες τους ηρωικούς Βορειοϊρλανδούς. Τελευταία αγωνιστική των ομίλων και οι Ισπανοί είναι σχεδόν στην επόμενη φάση, απλά περιμένουν να πέσουν στον όμιλο με Αυστρία και Γαλλία, παρά σ'αυτόν με Αγγλία και Γερμανία. Οι Βορειοϊρλανδοί τους κερδίζουν, τους παίρνουν την πρωτιά και τους ρίχνουν στον όμιλο με Αγγλία και Γερμανία..




1990 Καμερούν - Αργεντινή 1-0

Πάλι έκπληξη σε πρεμιέρα. Αυτή τη φορά, τα "Λιοντάρια" του Ροζέ Μιλά, βρήκαν 'μπόσικη' την -μέτρια τότε- πρωταθλήτρια κόσμου Αργεντινή και με έξυπνη τακτική (και λίγο ξύλο παραπάνω κάνουν την έκπληξη, βάζοντας την Αλμπισελέστε σε περιπέτειες... Το 1990, το Καμερούν έγινε η πρώτη Αφρικανική ομάδα που προκρίνεται στα προημιτελικά ενός Μουντιάλ.




1994 Βουλγαρία - Γερμανία 2-1

Έχοντας αποκλείσει στα πέναλτι το Μεξικό, οι Βούλγαροι πέφτουν στα προημιτελικά απάνω στη δυνατή Γερμανία. Κανείς δεν πίστευε ότι θα κάνουν την υπέρβαση, όμως το ταλέντο του Στόιτσκοφ, του Ιβάνοφ, και κυρίως το γκολ του αξέχαστου Λέτσκοφ, έστειλαν τους Γερμανούς σπίτια τους νωρίς νωρίς.




1998 Κροατία - Γερμανία 3-0

Προημιτελικά του Μουντιάλ της Γαλλίας. Τα πάντσερ αντιμετωπίζουν για 2η συνεχή φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο μια ομάδα έκπληξη απ΄τα Βαλκάνια στην ίδια φάση. και μυαλό δεν έδειξαν να έβαλαν. Η αλλοπρόσαλλη παρέα των Κροατών τους φιλοδώρησε με 3 γκολ (κι αν δεν ήταν επιπόλαιη το σκορ θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο) και πέρασε στα ημιτελικά.




2002 Σενεγάλη - Γαλλία 1-0

Πρωτάρης απ'την Αφρική κερδίζει σε πρεμιέρα Μουντιάλ την παγκόσμια πρωταθλήτρια με 1-0. Σας θυμίζει κάτι? Βέβαια. Ό,τι έπαθε η Αργεντινή το 1990 απ'το Καμερούν, το έπαθε η Γαλλία το 2002 απ'τη Σενεγάλη... Mια ήττα από την οποία δε συνήλθε και -συνυπολογιζόμενης και της απουσίας του Ζιντάν- δεν πέρασε ούτε στους 16.




Περιμένουμε τα σχόλιά σας, τις παρατηρήσεις σας και φυσικά... τις ενστάσεις για κάποια ματς που ίσως ξεχάσαμε ή δεν βάλαμε σκόπιμα :)

Friday 14 May 2010

Ιστορίες Παγκοσμίου Κυπέλλου

Μουντιάλ έρχεται σε περίπου ένα μήνα, και το Μπακότερμα -παρά τις όποιες δυσκολίες μας και τις αραιές αναρτήσεις μας τελευταία- θα το παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς.
Μέχρι τότε όμως, θα έχουμε διάφορα αφιερώματα για προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα. Αρχής γενομένης από σήμερα, με ένα αφιέρωμα σε μερικούς αγώνες που έμειναν στην ιστορία για το ανελέητο...ξύλο που έπεσε ΕΝΤΟΣ αγωνιστικού χώρου.

1954 Ουγγαρία - Βραζιλία 4-2 (3 αποβολές)




1962 Χιλή - Ιταλία 2-0 (Η "μάχη του Σαντιάγο")




1978 Αργεντινή - Βραζιλία 0-0




2006 Πορτογαλία - Ολλανδία 1-0 (4 αποβολές)




Κι ένα βιντέακι δώρο... Απάνθισμα σκληρών φάουλ σε προηγούμενα Μουντιάλ

Wednesday 12 May 2010

Europa League

Ημέρα τελικού η σημερινή. Απόψε, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Φούλαμ διεκδικούν στο Αμβούργο το πρώτο Europa League στην ιστορία... Ένα Europa League που αποτελεί την συνέχεια (και ολοκλήρωση) της συγχώνευσης του Κυπέλλου Κυπελλούχων και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Δείτε μερικά από τα ομορφότερα γκολ που σημειώθηκαν σε τελικούς Κυπελλούχων και ΟΥΕΦΑ στα βίντεο που ακολουθούν.


Κύπελλο Κυπελλούχων




Κύπελλο ΟΥΕΦΑ

Monday 10 May 2010

Έννοιες που ενοχλούν...

Δεύτερος ο Ολυμπιακός στο Final Four του Παρισιού.. Σύμφωνα με το κλισέ "το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα αποδείχτηκε ανυπέρβλητο για τους Πειραιώτες". Εντάξει, ήταν καλύτερη η Μπαρτσελόνα -και όλη τη χρονιά- αλλά οι 18 πόντοι δεν αντικατοπτρίζουν τη διαφορά των ομάδων. Επίσης, οι 18 πόντοι δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για "το τι έφταιξε", "τι δεν πήγε καλά", "τρωτά σημεία" και άλλα συναφή. Οι 18 πόντοι, όμως, δεν είναι δυνατόν να αφήσουν και υποννοούμενα για ομάδες που "θα" μπορούσαν να κοντράρουν την Μπαρτσελόνα. Ο νοών νοείτο...
Η 2η θέση δεν είναι επιτυχία για τον Ολυμπιακό. Αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί και αποτυχία. Οξύμωρο? Οξύμωρο. Για να διευκρινήσω. Επιτυχία θα ήταν η πρωτιά, ενώ αποτυχία θα ήταν -σίγουρα- μια ήττα στον ημιτελικό απ'τους νεαρούς καμικάζι της Παρτιζάν...
Το θέμα μου εμένα είναι άλλο. Έχει όνομα και επώνυμο. Λέγεται Παναγιώτης Γιαννάκης. Όπως ήταν φυσικό, όλα τα πυρά πέσανε πάνω του. Και σαν κερασάκι στην υβριστική τούρτα, ήρθαν και τα σχόλια με αφορμή τις δηλώσεις του μετά τον τελικό..
"Άσε μας ρε Γιαννάκη!!! Πάλι υπομονή?? 800 φορές είπες 'υπομονή'! Σήκω και παράτα μας!"
Ο Γιαννάκης έχει κάνει λάθη. Κάποια απ'αυτά τραγικά, άλλα απλώς πταίσματα. Κάποια στοίχισαν, κάποια όχι. Το μεγαλύτερό του όμως "ελάττωμα" είναι ότι εξακολουθεί -με τις λέξεις και τις πράξεις του- να υπενθυμίζει σε όλους τους Έλληνες (κι όχι μόνο τους οπαδούς του Ολυμπιακού) κάποιες έννοιες που ενοχλούν... Ενοχλούν το μέσο Έλληνα αφάνταστα. Τις ακούει και κλείνει τ'αυτιά του ρε παιδί μου!




Υπομονή???? Εμείς που μάθαμε να γίνεται το δικό μας ΑΜΕΣΩΣ??? Υπομονή εμείς????
Δουλειά???? Εμείς που μάθαμε να κατακτάμε "νίκες" εύκολα και άνετα????
Ηρεμία???? Εμείς με το μεσογειακό ταμπεραμέντο ηρεμία?????
Καθαρό μυαλό???? Έχουμε εμείς οι ΑΡΙΣΤΟΙ ρε μαλάκα Γιαννάκη ανάγκη από καθαρό μυαλό????

Έτσι σκέφτεται ο μέσος Έλληνας. Τα θέλει ΟΛΑ, τα θέλει ΤΩΡΑ και τα θέλει όσο πιο ΑΚΟΠΑ γίνεται... Και η νοοτροπία μας αυτή έχει περάσει μοιραία εδώ και δεκαετίες στον αθλητισμό. Ο 'μισητός' Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς είχε πει κάποτε:
"Εσείς οι Έλληνες δεν αγαπάτε τα σπορ. Αγαπάτε τις νίκες στα σπορ."

Ο Γιαννάκης είναι η μεγαλύτερη φυσιογνωμία overall του ελληνικού αθλητισμού. Ο Γιαννάκης ήταν, είναι και θα είναι πάντα ΑΘΛΗΤΗΣ. Υπηρέτης του ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. Ενός αθλητισμού στον οποίον συμμετέχουν κι άλλοι που αγωνίζονται εκτός από μας και που δεν πρέπει να επιζητούμε τον αφανισμό τους. Του αθλητισμού όπου η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει και η ήττα είναι μές στο παιχνίδι. Όχι μόνο για να μάθεις απ΄τα λάθη της και να νικήσεις κάποια στιγμή, αλλά για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, σοφότερος... Εξάλλου, για τον Παναγιώτη Γιαννάκη που έχει χρυσό ως παίχτης και προπονητής σε Ευρωμπάσκετ, πρώτη και δεύτερη θέση σε Ευρωλίγκα ως παίκτης και προπονητής, 2η θέση στον κόσμο κλπ κλπ κλπ, για το Γιαννάκη που έχει χάσει 4 (!!!) αδέρφια, το να κερδίσει ή να χάσει ένα ματς δεν του λέει και πολλά.


Ο Γιαννάκης πολεμάει ό,τι τον βολεύει. Και δείχνει το δρόμο και στους υπόλοιπους. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δεν τον ακολουθούν πολλοί. Άλλωστε, οι σαμπάνιες και οι γαρδένιες είναι πιο ευχάριστες από την περισυλλογή και τον προβληματισμό. Με μια διαφορά όμως. Διαρκούν ένα και μόνο βράδυ...

Wednesday 5 May 2010

Marfin

Εσείς οι "γκρουπάκηδες" του Facebook (ΟΛΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ 3 ΝΕΚΡΩΝ ΣΤΗΝ MARFIN ΣΤΙΣ 5/5/10) και οι φιλήσυχοι πολίτες διαβάστε αυτό πριν επιδοθείτε σε συζητήσεις μικροπολιτικές περί ευθυνών.



"Νιώθω υποχρέωση απέναντι στους αδικοχαμένους συναδέρφους μου να πω αυτές τις αντικειμενικές αλήθειες. Στέλνω αυτό το μύνημα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα ενημερωτικά sites. Όποιος έχει ακόμα συνείδηση, ας το δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.

● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δε ...
διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση, δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.

● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.

● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.

● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.

● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ.Βγενόπουλου.

● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.

● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την προφορική προσφορά "ή δουλεύεις ή απολύεσαι".

● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.

Επιτέλους κύριοι, κάντε την αυτοκριτική σας και σταματήστε να περιφέρεστε παριστάνοντας τους σοκαρισμένους. Είστε οι υπεύθυνοι για αυτό που έγινε σήμερα και σε κάποιο ευνομούμενο κράτος (σαν κι αυτά που κατά καιρούς χρησιμοποιείτε σαν παράδειγμα από τηλεοράσεως) θα ήσασταν ήδη κρατούμενοι για τις παραπάνω πράξεις. Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ.Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο."


Όσο για τον επίδοξο πολιτικό Βγενόπουλο, στο παρακάτω video, δείχνει τον αριθμό των κότερων που διαθέτει μετά από τις φωνές των πολιτών ή είναι η ιδέα μας; (0.40)




ΛΙΓΗ ΣΚΕΨΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ

Αναζήτηση στο Μπακότερμα