Wednesday 15 December 2010

Όπως και να ‘χει, αργά ή γρήγορα, θα τα πούμε.

Δεν χαθήκαμε. Εδώ είμαστε. Μαζευόμαστε σιγά σιγά, σκορπίσαμε λίγο τελευταία. Τρέχουμε με διάφορα. Ευχαριστούμε όλους όσοι επικοινώνησαν και ρώτησαν «μάγκες τι έγινε το κλείσατε? Είστε καλά?»
Παιδιά την αλήθεια να πούμε. Δεν είχαμε όρεξη για γράψιμο.

Νομίζετε ότι δεν παρακολουθούμε?
Είστε γελασμένοι!
Νομίζετε ότι δεν τον είδαμε τον Γραφικό μετά την πεντάρα?
Νομίζετε ότι δεν είδαμε τα ελληνικά ντέρμπι? Τον Σισέ, τον Μιραλάς, τον Βιεϊρίνια?
Τις ελληνικές επιτυχίες στην Ευρώπη, και το έπος του Άρη?
Νομίζετε ότι δεν τσεκάρουμε την Αγγλία και το θρίλερ που παίζει εκεί?
Δεν τσεκάρουμε την Ιταλία?
Δεν τσεκάρουμε την Μπάρτσα?
Νομίσατε ε?
Αφού ξέρετε.

Όπως και να ‘χει, αργά ή γρήγορα, θα τα πούμε.

 

Είναι σα να λες σ' έναν τυφλό ότι δε βλέπει,
σ' έναν που λέει ψέματα ότι τον λένε ψεύτη.
Είναι σα να λες σ' ένα παιδί πως παιδιαρίζει,
σ' έναν αλήτη της ζωής πως 'δω και 'κει γυρίζει.
Κι είναι το ίδιο σα να μου λες πως οι γυναίκες
καταστροφές κρύβουν στο αίμα τους.

Μια γυναίκα τη ζωή μου πάντα, την κανόνιζε,

μια γυναίκα στη ζωή μου πάντα, έμπαινε κι αλώνιζε,
μια γυναίκα...

Είναι σα να λες σ' έναν τυφλό ότι δε βλέπει,

σ' έναν που λέει ψέμματα ότι τον λένε ψεύτη.
Κι είναι το ίδιο σα να μου λες πως οι γυναίκες
καταστροφές κρύβουν στο αίμα τους.

Μια γυναίκα τη ζωή μου πάντα, την κανόνιζε,

μια γυναίκα στη ζωή μου πάντα, έμπαινε κι αλώνιζε,
μια γυναίκα...

Αναζήτηση στο Μπακότερμα