Thursday 30 September 2010

Η αυταπάτη της "βαριάς φανέλας" και το νεκροταφείο ταλέντων

Πριν από μερικές μέρες, ο Νίκος Νιόπλιας, στα πλαίσια της κατσάδας προς τους ποδοσφαιριστές του, απευθυνόμενος στον Αλέν Μπουμσόνγκ φέρεται να είπε το εξής:
"Εδώ δεν είναι Λυών. Ο ΠΑΟ έχει μεγαλύτερη ιστορία"
Προφανώς και εννοούσε την Ευρωπαϊκή ιστορία των δύο ομάδων. Όπου ο μεν Παναθηναϊκός έχει παίξει και σε έναν τελικό και δυο ημιτελικούς Πρωταθλητριών, CL κλπ κλπ. Απ'την άλλη όμως, όσες φορές έχει πάει στους 8 το τριφύλλι μέσα σε 50 χρόνια, έχει πάει η Λυών σε λιγότερο από 15.


Κάπου μέσα σ'αυτή τη σύγχιση εντοπίζεται το ιδιοσυγκρασιακό πρόβλημα του ΠΑΟ. Αναμφισβήτητα οι Πράσινοι είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές όσων αφορά τους συλλόγους μας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έχουν κάνει πολλά διπλά, έχουν γονατίσει κι έχουν αποκλειστεί ηρωϊκά κοψοχολιάζοντας μεγάλους αντιπάλους. Αυτό, όμως, έχει τεράστια διαφορά από το να αυτοαποκαλείσαι "βαριά φανέλα" (χωρίς να έχεις κατακτήσει Ευρωπαϊκό τρόπαιο!!) και να θες να μπεις στο ίδιο ιστορικό και διαχρονικό τσουβάλι με ομάδες τύπου Βέρντερ, Πόρτο, Βαλένθια, Ρόμα και λοιπές 'μεσαίες' της Ευρώπης.
Η φανέλα του ΠΑΟ είναι βαριά και προκαλεί ένα κάποιο δέος στην Αρτμέντια, τη Ζαπορίζια, τη Σπάρτα Πράγας και λοιπές δυνάμεις του χώρου. Για τους πιο -και πιο και πιο- πάνω, ο Panathinaikos είναι απλά ένας σεβαστός Ευρωπαϊκός σύλλογος. Nothing more, nothing less που λέμε και στο Κιβεράκι. Και στην τελική, με τη φανέλα και μόνο, λίγες ομάδες στην Ευρώπη μπορούν να κερδίσουν. Και μέσα σ'αυτές σίγουρα δεν είναι ο ΠΑΟ.
Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν στην πράσινη οικογένεια (αν δεν το έχουν καταλάβει ήδη) ότι ο Παναθηναϊκός διέπρεψε στην Ευρώπη -όποτε διέπρεψε- επειδή είχε καλή ομάδα και όχι γιατί το τριφύλλι στο στήθος προκαλεί δέος στους αντιπάλους. Οι πορείες από το '84 μέχρι το '88, οι πορεία το '96 και οι 3 κολλητές πορείες στις αρχές των '00ς δεν έγιναν επειδή ο Παναθηναϊκός κουβαλούσε στο DNA του τον τελικό του Wembley. Έγιναν γιατί ήταν μια ομάδα με ισχυρή διοίκηση, καλούς προπονητές και καλούς ποδοσφαιριστές. Τελεία.
Γι αυτό και όποτε "παίρνουν αέρα" ορισμένα μυαλά και μιλούν για βαριά φανέλα, έρχεται κάποια Στουρμ Γκρατς, κάποια Λανς, κάποια Σταντάρ Λιέγης και κάποια Κοπεγχάγη να τους προσγειώσει...
Βλέποντας στιγμιότυπα από το χτεσινό ματς Σάλκε-Μπενφίκα και διαβάζοντας σήμερα τους ύμνους για τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, ο αναστεναγμός βγήκε αβίαστα. Αλλά στο βάθος βγήκε και μια ικανοποίηση γι αυτό το παληκάρι που κατάφερε να ξεφύγει από το νεκροταφείο νεαρών ποδοσφαιρικών ταλέντων που λέγεται Ολυμπιακός.


Διαβάζαμε πριν 2-3 χρόνια στο Sky Sports αποθεωτικά σχόλια για "τον 16άρη που τα βάζει με τους 18άρηδες και τους 19άρηδες στα διεθνή τουρνουά". Διαβάζαμε και σε άλλα ξένα sites για το hot prospect for the center backs' future στην Ευρώπη. Για τον άνθρωπο που στα 17 του ήταν έτοιμος πια να παίξει βασικός και που έκανε αστέρες του παρελθόντος όπως ο Μπρούνο Κόντι και ο Γιάαπ Σταμ να τρίβουν τα μάτια τους και να μιλούν για -τουλάχιστον σε φυσικά προσόντα- φαινόμενο.
Και η κατάληξη ποια ήταν? Να πουληθεί 2.5 εκ. ευρώ το παιδί στη Σάλκε. Θα μου πείς αν τον πούλαγε με 8 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα ήσουνα ευχαριστημένος? Όχι ακριβώς, γιατί θα θελα να βλέπω τον Κυριάκο αντί για το Μοντεστό, τουλάχιστον για κανα δυο χρονάκια ακόμα και μετά να αντικαταστήσει τον Μέλμπεργκ κι ύστερα ας τον πουλήσει και 500.000 αμα λάχει στη Γουεστ Μπρομ.
Αλλά καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα. Kάπως έτσι κατέληξε και ο Παπασταθόπουλος στη Μίλαν. Αν έμενε στην ΑΕΚ.....



ΥΓ: Στις 20 Σεπτέμβρη κλείσαμε 2 χρόνια διαδικτυακής ζωής. Το Σαββατοκύριακο αναμένονται εκπλήξεις και πλούσια χάπενινγκς. Stay Tuned.

Friday 24 September 2010

Mεγάλες και όχι τόσο μεγάλες στιγμές

Στάδιο Μάριο Ριγκαμόντι, Μπρέσια, 22 Σεπτεμβρίου 2010.
Καθυστερήσεις του αγώνα Μπρέσια - Ρόμα, και οι Ρωμαίοι βρίσκονται πίσω στο σκορ με 2-1 και βρίσκονται μονίμως στην επίθεση για το γκολ της ισοφάρισης.  Ο Παναγιώτης ο Κονέ, με τάκλιν, τραυματίζει σε μια φάση, τον Ζούλιο Σέρχιο, τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα της Ρόμα. Εκείνος σφαδάζει, αλλα καθώς η Ρόμα έχει εξαντλήσει τις αλλαγές της, ο Σέρχιο μένει στον αγώνα, σφαδάζοντας, για να μην αφήσει την ομάδα με 10. Το βίντεο είναι περιγραφικότατο από μόνο του.





Καθώς όμως οι περισσότεροι από τους αναγνώστες του blog, θα είναι ενήμεροι για το θέμα, και θα έχουν αναγνωρίσει την μεγαλειώδη του διάσταση, ας δούμε και άλλη μια επική στιγμή.

«Οι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας ΚΑΕ και ΠΑΕ ΠΑΟΚ, που θέλουν να παρακολουθήσουν τη μεγάλη συναυλία της Δέσποινας Βανδή και της Έλλης Κοκκίνου, που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 1η Οκτωβρίου 2010 στο PAOK Sports Arena, μπορούν να προμηθευτούν τα εισιτήριά τους από το κλειστό γήπεδο του ΠΑΟΚ με έκπτωση 10%."

Δεν θα δικαιολογήσω την ειρωνεία μου. Κάποια πράγματα είναι χωρίς εξηγήσεις, λάθος κινήσεις.
Sic transit gloria mundi, Θοδωρή.

Wednesday 15 September 2010

Barça bounce back in style (5-1)

Διπλό ενδιαφέρον για το blog λοιπόν. Από την μία η Mπάρτσα -που ποτέ δεν κρύψαμε ότι αγαπάμε, θαυμάζουμε, και υποστηρίζουμε- και από την άλλη ο Παναθηναϊκός.

Για τον Παναθηναϊκό όμως η χθεσινή βραδυά δεν χωράει κριτική. Ρεαλιστικά δείτε το. Tρως 5 γκολ, γλιτώνεις με 1 δοκάρι, πιάνεις πέναλτυ, έχεις κατοχή 26%, 12 σουτ έχουν πάει στο τέρμα σου, έχεις κάνει ένα σουτ (που μπήκε και γκολ), σε κάνουν ότι θέλουν, έχουν 792 πάσες, έχεις τον Μέσι να δηλώνει ανικανοποίητος, και το ματς λήγει 5-1. Χαίρεσαι ? Σωστός. Είσαι στην μίρλα? Διαπράτεις ύβρη και έπρεπε να φας 10. Εντάξει αυτό που λένε οι περισσότεροι είναι λογικό, η έλλειψη πάθους δηλαδή. Αλλά και εκεί υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. ΟΚ να έχεις πάθος, και τι θα κερδίσεις δηλαδή. Ο Σιμάο χτες πήγε με φόρα πολλές φορές να ανακόψει, να σταματήσει και να "τσουγκρίσει" αντιπάλους, και τι κατάφερε? Φυσικά τίποτα, γιατί αν πας πάνω τους ρε παιδιά θα σου φύγουν πως να το κάνουμε, και δημιουργείς μόνος σου ρήγμα διπλάσιο από ότι αν δεν πήγαινες να κλέψεις (!). Πολύ ωραίο γκολάκι του Γκοβού, κυρίως λόγω της πάσας του Σισέ (τακουνάκι που βέβαια βγαίνει 1 στις 50 και δεν ενδείκνυται για εκτός έδρας ματς στο Καμπ Νου, αλλά χαλάλι). Εκεί έχει ευθύνη ο Αμπιντάλ, που δεν περιμένει να δει την εξέλιξη της φάσης πιστεύοντας πως η φάση θα τελείωσει στο κοντρόλ του Σισέ.
Αφού αρχίσαμε με τα κακώς κείμενα της Μπάρτσα, πάμε να επεκταθούμε αναλυτικά στα νέα, στα συν και τα πλην της ομάδας.
Τι είχαμε το καλοκαίρι? Είχαμε την πώληση του Γιάγια στην Σίτυ, κίνηση που είναι θετική καθώς δεν υπολογιζόταν από τον Πεπ, καλώς ή κακώς. Στο πίσω μέρος του μυαλού υπήρχε ο Φάμπρεγας, που δεν τελικά δεν αποκτήθηκε, και στην θέση του ήρθε ο Μασεράνο, κίνηση που μου αρέσει πολύ. Όχι τόσο για βασική επιλογή συνεχώς, αλλά αν μη τι άλλο δίνεις στον Ινιέστα θέση πιο ελεύθερη αριστερά  και χωράς Τσάβι, Σέρχιο και Μασεράνο σε ματς που χρειάζεται. Να πούμε εδώ πως ο Σέρχιο είναι ο αδύναμος κρίκος από πλευράς τεχνικής και άνεσης να διαχειριστεί το ένας με έναν (γι αυτό και ο Μουρίνιο πέταγε πάνω του Ετό και Πάντεφ και έπαιρνε ανάσες), αλλά το παιδί έχει διασκελισμό και πάσα πολύ καλή. Εκλεχθηκε και ο νέος πρόεδρος, o Σάντρο Ροσέλ, πρώην σύμβουλος και man behind the curtain του Λαπόρτα. Φέτος του πήγε κόντρα, και με ποσοστό πάνω από 60% εκλέχθηκε πρόεδρος. Προεκλογικά δήλωσε πως θέλει να φέρει μια πιο δημοκρατική διακυβέρνηση του club μαζί του. Για να δούμε.
Πάμε και στο ζουμί. Ibra out-David in. Εγώ δεν θα τον κακολογίσω τον Σουηδό. Προσπάθησε (όχι πολύ είναι η αλήθεια) να γίνει μέρος της ομάδας και του συστήματος, αλλά δεν έκατσε, δεν είναι όλοι για την Μπάρτσα οκ. Μεγάλος παίχτης βέβαια, καλή του τύχη εκεί που πάει παρέα με τον Ρόνι. Αντ' αυτού ήρθε ο Βίγια, παίχτης παγκόσμιας κλάσης, 9αρι με τρίπλα, τελείωμα, μυαλό, σουτ και ταχύτητα. Ότι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε λοιπόν. Πολύ δύσκολο να μην  εγκλιματιστεί στην ομάδα, και πιστέυω πως γρήγορα θα ξεχάσει το "κοινό" ποδόσφαιρο και θα προσαρμοστεί στο "άλλο" αυτό της Μπάρτσα. Welcome!
Στον Πεπ τώρα. To Σάββατο, άφησε έξω τον Τσάβι, μέσα ο Μασεράνο με 2 εβδομάδες προπόνηση στην Βαρκελώνη, έξω ο Άλβες, μέσα ο Αντριάνο (ααα δεν τα είπαμε αυτά, καλός παίχτης, βασικούρα στην Σεβίλη,  ήρθε ως αντί Ανρί, να εναλλάσεται με τον Πεδρίτο στα ματς, μακάρι να βγει.) Χάθηκε το ματσάκι λοιπόν με τον γνωστό τρόπο: λίγο η τύχη, λίγο η υπεροψία, τσιμπάς το γκολ και μετά κλείνονται σαν αστακοί (όλοι αυτοί που βλέπουν κάθε μέρα 3 φορές το χαμένο ματς του Μουρίνιο τον Μάϊο και γλείφονται). Τέλος πάντων, λίγη σημασία έχει, απλά το λέω γιατί η Μαδρίτη έχει δυναμική και πιστεύω ότι μέχρι το El Classico θα πάμε χέρι χέρι. Ένα άλλο πράγμα που με πειράζει, είναι το "θα μπούμε με την μπάλα μέσα". Χάνονται πολλά γκολ έτσι, πχ χτες θα μπορούσε να είναι άλλη ομάδα απέναντι μας και να νικούσαμε μόνο 3-1, δηλαδή τέτοια διαφορά κλάσης να μεταφραζόταν σε ένα φτωχό 3-1.
Απο κεί και πέρα όμως υπάρχουν στοιχεία, εμπνεύσεις και δέσιμο που μόνο να τα θαυμάζεις μπορείς.
Aπολαύστε



Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο. Οι άλλοι να πονοκεφαλιάζουν για το πως θα σε παίξουν, και εσύ να είσαι cool. Μόνο η Μαδρίτη πρόπερσυ (και μπράβο της γιατί είναι μεγάλη ομάδα) στο Μπερναμπέου είπε "Κύριοι εγώ αδιαφορώ για τον αντίπαλο, θα παίξω το παιχνίδι μου, με 4-4-2". Τώρα το αν έφαγε 6 ή 8 είναι άλλο θέμα.
Πάμε για πολλά και φέτος. Είμαστε εδώ για τις Ίντερ αυτού του κόσμου, είμαστε μπροστά από όλους, είμαστε κάτι παραπάνω από ένα Club.
(πωπω φανατίλα ε?)

Τα γκολ από χθες.








ΥΓ. Από το El Sobrero"Δυστυχώς γι’ αυτόν η συνέχεια ήταν αναπόφευκτα μαρτυρική αφού και ο Θεός κάποια στιγμή ξυπνάει, σε αντίθεση με τον Νίκο Νιόπλια που άφησε τον Λέτο στο παιχνίδι και στην αμυντική αδιαφορία του, αναγκάζοντας τον Λουκά τον Βύντρα να φτάσει στα όρια της τρέλας, ..νιώθοντας συνέχεια δεξιά του, αριστερά του και πίσω του επαφές και κινήσεις. Το τελικό 5-1 αποτελεί σαφέστατα μαγική εικόνα και για το ‘5′ και για το ‘1′, αφού οι Καταλανοί επιδόθηκαν σε οργασμό φλυαρίας και αστοχίας ακριβώς στις στιγμές εκείνες που το «πωωωωΩΩΩ» των θεατών και τηλεθεατών από τις ενέργειες που είχαν προηγηθεί, έφτανε στο ζενίθ του. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η μπάλα δεν μπήκε στα δίχτυα περισσότερες από 5 φορές νούμερο σχεδόν κολακευτικό με βάση την απόδοση των δυο ομάδων και τα στατιστικά ρεκόρ στις πάσες που κατέγραψαν οι μετρητές της UEFA, που παραλίγο να βγουν σε αχρηστία στην φάση του τρίτου γκολ."


Monday 6 September 2010

Πάλι εδώ!

Καλό χειμώνα δε λέμε. Tο καλοκαιράκι μπορεί να τελείωσε, αλλά παρά τις όποιες κλιματικές αλλαγές και τα όσα μας πιπιλίζουν το μυαλό, μεσολαβεί κι ένα φθινόπωρο βρε αδερφέ!
Τόση μεγάλη αποχή απ'το blog δεν είχε ξαναϋπάρξει από πλευράς μας, είναι η αλήθεια. Και συνέβη όχι επειδή δεν υπήρχε κάποια αθλητική δραστηριότητα μετά το Μουντιάλ, ούτε γιατί αποφασίσαμε να το 'κόψουμε', ούτε και γιατί ξεμείναμε στην Ιθάκη μας! Απλά, οι μπαταρίες μας είχαν αδειάσει τόσο πολύ, που χρειάστηκε αρκετός χρόνος να τις ξαναφορτίσουμε, ανεξάρτητα αν βρισκόμασταν σε διακοπές ή όχι. Άσε που γουστάραμε ενδόμυχα να σας "εξαφανιστούμε" για λίγο. Έτσι, για να δούμε αν θα σας λείψουμε ή όχι.
Ανασκόπηση των όσων έγιναν ενώ απουσιάζαμε δε θα κάνουμε, ούτε και βαρύγδουπες προβλέψεις για το μέλλον. Μόνο μερικές επισημάνσεις.

- Οι μεταγραφές του Ολυμπιακού της εποχής Μαρινάκη πολλές και σημαντικές. Το πείραμα Λίνεν αποτυχημένο. Το ξαναζεσταμένο φαγητό "Βαλβέρδε" ίσως αποδειχτεί χειρότερο. Και τα πάντα ξεκινούν από την επιβολή της κατάκτησης του πρωταθλήματος 'επειδή δεν υπάρχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις'...

- Τον Τόρρες για σέντερ φορ και τον Φέρντιναντ για σέντερ μπακ να έφερνε ο Τζίγγερ, πάλι μουρμούρα θα είχε. "Δε σβήνονται με έναν Σισέ κι έναν Γκοβού 30 χρόνια" διατείνονται πολλοί Παναθηναϊκοί. Τι να πεις. Εύχομαι να μην είναι πάνω από 5 τα γκολ της Μπαρτσελόνα απόψε, γιατι θα χουμε θύματα...

- Αν θέλουν Πατέρας-Μαρινάκης να ξεβρωμίσουν το ποδόσφαιρο, ας αφήσουν να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ...

- ΑΕΚ και Άρης (ειδικά ο 2ος) έχουν χρυσή ευκαιρία να αφήσουν καλές εντυπώσεις στο Europa League φέτος. Και καλό θα ήταν -δεδομένου του ότι τα "τέρατα" (με την καλή έννοια) ΟΣΦΠ και ΠΑΟ θα σφαχτούν για 1η και 2η θέση- να ρίξουν το βάρος εκεί.

- Γουστάρω επαρχία (ανέκαθεν). Δώσ μου αποστολές σε Βόλο, Ξάνθη, Τρίπολη, Κρήτη και πάρε μου την ψυχή. Εκτός απο Ολυμπιακό και ΠΑΟ, έχουμε Πανιώνιο και Ατρόμητο, και πολύ σου είναι αγαπητό Λεκανοπέδιο...

- Πάμε στα διεθνή. Ανυπομονώ για Fabulous 4. Δυνητικά, είναι ικανοί να κάνουνε παπάδες στο γήπεδο. Δυνητικά... Γιατί έχουμε δει κατά καιρούς πολυδιαφημισμένους Γκαλάκτικος να πηγαίνουν άπατοι. Ανυπομονώ για Ζοζέ και δηλώσεις μέσα στη χρονιά, ιδιαίτερα μετά την πρώτη σφαλιάρα που θα φάει απ' τη Μπαρτσελόνα. Ανυπομονώ για διαβολική μπάλα στο Καμπ Νου από Πέδρο,Μέσσι,Βίγια,Ινιέστα και φυσικά Τσάβι. Ανυπομονώ να δω τη Μάντσεστερ Σίτι να τερματίζει 7η. Όσα λεφτά και να χώσεις κυρία Μάντσεστερ Σίτι, μπορείς να αγοράσεις παιχταράδες, όχι όμως και φανέλα. Ανυπομονώ να δω τι σκατά θα κάνει η Ίντερ φέτος... Πόση αίγλη και πόσο βάρος της έδωσε τελικά το περσινό CL κι αν είναι ικανή να παραμείνει πρωταγωνίστρια. Ανυπομονώ να δω Μπάγερν επιτέλους στην κορυφή... Περισσότερη ανυπομονησία σε επόμενα ποστ.

- Άλλο θέμα. Μουντομπάσκετ. Ποιότητα. Όχι όμως από αυτούς που περιμέναμε αλλά από κάτι ξεχασμένες δυνάμεις που φώναξαν 'παρών' και τάραξαν τα διεθνή ύδατα του αθλήματος. Οι Σέρβοι και οι Λιθουανοί. Για να δούμε αν μαζί με τους Τούρκους θα πρωταγωνιστήσουν στο μπάσκετ τα επόμενα χρόνια. Και να δούμε, επίσης, πόσο θα αντέξουν μακριά απ'την κορυφή Ισπανοί και Αργεντίνοι. Και Έλληνες.

- Μην πάτε στο ΝΒΑ παληκάρια μου, μη δοκιμάζετε την τύχη σας, μην προσπαθήσετε να βελτιωθείτε ατομικά. Εξάλλου το ΝΒΑ είναι φουλ από ταλεντάρες (εσχάτως Ερντέν και... Ασίκ!). Πού χώρος για σας... Καθήστε στην Ελλαδίτσα και την Ευρωλίγκα, καλά είναι. Και στο Ευρωμπάσκετ του 2011 θα πανηγυρίζουμε την 7η θέση.

- Έλεος με τις εφημερίδες......... ΕΛΕΟΣ!



- "Ο Αρχοντίδης έχει πάρει στην Εθνική 100 παίχτες και βάλε.. Δεν μπορείς να κάνεις έτσι Εθνική ομάδα!!!" Νίκος Αλέφαντος
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα...

Η σαιζόν, λοιπόν, για το Μπακότερμα ξεκινάει από σήμερα. Θα είμαστε μαζί σας καθημερινώς και αδιαλλείπτως και μην ξεχνάτε ότι στις 20/09 κλείνουμε 2 χρόνια ζωής ;)

Αναζήτηση στο Μπακότερμα