Barça bounce back in style (5-1)

Διπλό ενδιαφέρον για το blog λοιπόν. Από την μία η Mπάρτσα -που ποτέ δεν κρύψαμε ότι αγαπάμε, θαυμάζουμε, και υποστηρίζουμε- και από την άλλη ο Παναθηναϊκός.

Για τον Παναθηναϊκό όμως η χθεσινή βραδυά δεν χωράει κριτική. Ρεαλιστικά δείτε το. Tρως 5 γκολ, γλιτώνεις με 1 δοκάρι, πιάνεις πέναλτυ, έχεις κατοχή 26%, 12 σουτ έχουν πάει στο τέρμα σου, έχεις κάνει ένα σουτ (που μπήκε και γκολ), σε κάνουν ότι θέλουν, έχουν 792 πάσες, έχεις τον Μέσι να δηλώνει ανικανοποίητος, και το ματς λήγει 5-1. Χαίρεσαι ? Σωστός. Είσαι στην μίρλα? Διαπράτεις ύβρη και έπρεπε να φας 10. Εντάξει αυτό που λένε οι περισσότεροι είναι λογικό, η έλλειψη πάθους δηλαδή. Αλλά και εκεί υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. ΟΚ να έχεις πάθος, και τι θα κερδίσεις δηλαδή. Ο Σιμάο χτες πήγε με φόρα πολλές φορές να ανακόψει, να σταματήσει και να "τσουγκρίσει" αντιπάλους, και τι κατάφερε? Φυσικά τίποτα, γιατί αν πας πάνω τους ρε παιδιά θα σου φύγουν πως να το κάνουμε, και δημιουργείς μόνος σου ρήγμα διπλάσιο από ότι αν δεν πήγαινες να κλέψεις (!). Πολύ ωραίο γκολάκι του Γκοβού, κυρίως λόγω της πάσας του Σισέ (τακουνάκι που βέβαια βγαίνει 1 στις 50 και δεν ενδείκνυται για εκτός έδρας ματς στο Καμπ Νου, αλλά χαλάλι). Εκεί έχει ευθύνη ο Αμπιντάλ, που δεν περιμένει να δει την εξέλιξη της φάσης πιστεύοντας πως η φάση θα τελείωσει στο κοντρόλ του Σισέ.

Αφού αρχίσαμε με τα κακώς κείμενα της Μπάρτσα, πάμε να επεκταθούμε αναλυτικά στα νέα, στα συν και τα πλην της ομάδας.

Τι είχαμε το καλοκαίρι? Είχαμε την πώληση του Γιάγια στην Σίτυ, κίνηση που είναι θετική καθώς δεν υπολογιζόταν από τον Πεπ, καλώς ή κακώς. Στο πίσω μέρος του μυαλού υπήρχε ο Φάμπρεγας, που δεν τελικά δεν αποκτήθηκε, και στην θέση του ήρθε ο Μασεράνο, κίνηση που μου αρέσει πολύ. Όχι τόσο για βασική επιλογή συνεχώς, αλλά αν μη τι άλλο δίνεις στον Ινιέστα θέση πιο ελεύθερη αριστερά  και χωράς Τσάβι, Σέρχιο και Μασεράνο σε ματς που χρειάζεται. Να πούμε εδώ πως ο Σέρχιο είναι ο αδύναμος κρίκος από πλευράς τεχνικής και άνεσης να διαχειριστεί το ένας με έναν (γι αυτό και ο Μουρίνιο πέταγε πάνω του Ετό και Πάντεφ και έπαιρνε ανάσες), αλλά το παιδί έχει διασκελισμό και πάσα πολύ καλή. Εκλεχθηκε και ο νέος πρόεδρος, o Σάντρο Ροσέλ, πρώην σύμβουλος και man behind the curtain του Λαπόρτα. Φέτος του πήγε κόντρα, και με ποσοστό πάνω από 60% εκλέχθηκε πρόεδρος. Προεκλογικά δήλωσε πως θέλει να φέρει μια πιο δημοκρατική διακυβέρνηση του club μαζί του. Για να δούμε.

Πάμε και στο ζουμί. Ibra out-David in. Εγώ δεν θα τον κακολογίσω τον Σουηδό. Προσπάθησε (όχι πολύ είναι η αλήθεια) να γίνει μέρος της ομάδας και του συστήματος, αλλά δεν έκατσε, δεν είναι όλοι για την Μπάρτσα οκ. Μεγάλος παίχτης βέβαια, καλή του τύχη εκεί που πάει παρέα με τον Ρόνι. Αντ' αυτού ήρθε ο Βίγια, παίχτης παγκόσμιας κλάσης, 9αρι με τρίπλα, τελείωμα, μυαλό, σουτ και ταχύτητα. Ότι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε λοιπόν. Πολύ δύσκολο να μην  εγκλιματιστεί στην ομάδα, και πιστέυω πως γρήγορα θα ξεχάσει το "κοινό" ποδόσφαιρο και θα προσαρμοστεί στο "άλλο" αυτό της Μπάρτσα. Welcome!

Στον Πεπ τώρα. To Σάββατο, άφησε έξω τον Τσάβι, μέσα ο Μασεράνο με 2 εβδομάδες προπόνηση στην Βαρκελώνη, έξω ο Άλβες, μέσα ο Αντριάνο (ααα δεν τα είπαμε αυτά, καλός παίχτης, βασικούρα στην Σεβίλη,  ήρθε ως αντί Ανρί, να εναλλάσεται με τον Πεδρίτο στα ματς, μακάρι να βγει.) Χάθηκε το ματσάκι λοιπόν με τον γνωστό τρόπο: λίγο η τύχη, λίγο η υπεροψία, τσιμπάς το γκολ και μετά κλείνονται σαν αστακοί (όλοι αυτοί που βλέπουν κάθε μέρα 3 φορές το χαμένο ματς του Μουρίνιο τον Μάϊο και γλείφονται). Τέλος πάντων, λίγη σημασία έχει, απλά το λέω γιατί η Μαδρίτη έχει δυναμική και πιστεύω ότι μέχρι το El Classico θα πάμε χέρι χέρι. Ένα άλλο πράγμα που με πειράζει, είναι το "θα μπούμε με την μπάλα μέσα". Χάνονται πολλά γκολ έτσι, πχ χτες θα μπορούσε να είναι άλλη ομάδα απέναντι μας και να νικούσαμε μόνο 3-1, δηλαδή τέτοια διαφορά κλάσης να μεταφραζόταν σε ένα φτωχό 3-1.

Απο κεί και πέρα όμως υπάρχουν στοιχεία, εμπνεύσεις και δέσιμο που μόνο να τα θαυμάζεις μπορείς.

Aπολαύστε

Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο. Οι άλλοι να πονοκεφαλιάζουν για το πως θα σε παίξουν, και εσύ να είσαι cool. Μόνο η Μαδρίτη πρόπερσυ (και μπράβο της γιατί είναι μεγάλη ομάδα) στο Μπερναμπέου είπε "Κύριοι εγώ αδιαφορώ για τον αντίπαλο, θα παίξω το παιχνίδι μου, με 4-4-2". Τώρα το αν έφαγε 6 ή 8 είναι άλλο θέμα.

Πάμε για πολλά και φέτος. Είμαστε εδώ για τις Ίντερ αυτού του κόσμου, είμαστε μπροστά από όλους, είμαστε κάτι παραπάνω από ένα Club.

(πωπω φανατίλα ε?)

Τα γκολ από χθες.

ΥΓ. Από το El Sobrero"Δυστυχώς γι’ αυτόν η συνέχεια ήταν αναπόφευκτα μαρτυρική αφού και ο Θεός κάποια στιγμή ξυπνάει, σε αντίθεση με τον Νίκο Νιόπλια που άφησε τον Λέτο στο παιχνίδι και στην αμυντική αδιαφορία του, αναγκάζοντας τον Λουκά τον Βύντρα να φτάσει στα όρια της τρέλας, ..νιώθοντας συνέχεια δεξιά του, αριστερά του και πίσω του επαφές και κινήσεις. Το τελικό 5-1 αποτελεί σαφέστατα μαγική εικόνα και για το ‘5′ και για το ‘1′, αφού οι Καταλανοί επιδόθηκαν σε οργασμό φλυαρίας και αστοχίας ακριβώς στις στιγμές εκείνες που το «πωωωωΩΩΩ» των θεατών και τηλεθεατών από τις ενέργειες που είχαν προηγηθεί, έφτανε στο ζενίθ του. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η μπάλα δεν μπήκε στα δίχτυα περισσότερες από 5 φορές νούμερο σχεδόν κολακευτικό με βάση την απόδοση των δυο ομάδων και τα στατιστικά ρεκόρ στις πάσες που κατέγραψαν οι μετρητές της UEFA, που παραλίγο να βγουν σε αχρηστία στην φάση του τρίτου γκολ."