Friday 25 February 2011

Ήταν ωραίο το ταξίδι...

Περισσότερο κι απ'τις -τηρουμένων των αναλογιών- εκπληκτικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ και του Άρη κόντρα σε ΤΣΣΚΑ και Μάντσεστερ Σίτυ αντίστοιχα, το κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν η εν γένει αντιμετώπιση των τεσσάρων ματς από τους δύο κορυφαίους συλλόγους της Θεσσαλονίκης.
Στο άκουσμα και μόνο των αντιπάλων μετά την κλήρωση το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η σύνεση. Ούτε αιθεροβασία αλλά ούτε και μιζέρια. Ξέρουμε με ποιους πάιζουμε, είναι ανώτεροι (θεωρητικά και πρακτικά), θα παλέψουμε στο maximum των δυνατοτήτων μας και ό,τι καλύτερο είναι να έρθει ας έρθει. Προσέξτε: Όχι απλά "πάμε και ό,τι γίνει".
Ο Άρης και ο ΠΑΟΚ μας υπενθύμισαν το πώς θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακομπλεξάριστη μεν, αλλά με επίγνωση των δυνατοτήτων μας, ξέροντας ποιο είναι το πραγματικό μας ταβάνι.



Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω το ματς της Αγγλίας, παρακολούθησα όμως με μεγάλη αγωνία το ματς της Μόσχας και σας διαβεβαιώνω ότι όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι Έλληνες που το παρακολούθησαν ζήσανε πολλά μαζεμένα συναισθήματα και τα καταευχαριστήθηκαν. Φώναξαν, πετάχτηκαν απ'την καρέκλα, τσαντίστηκαν, πανηγύρισαν, στεναχωρήθηκαν και εν τέλει τους έμεινε μια πικρή περηφάνια. Πικρή μεν, αλλά περηφάνια.



Την ίδια ώρα που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός γελοιοποιούνται αμφότεροι για τη "μαρμίτα" επί της ουσίας, ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης, ο Άρης κι ο ΠΑΟΚ αν προτιμάτε, κερδίζουν όλο και πιο πολλούς φίλους παίζοντας ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Αυτό που μπορούν.

Thursday 24 February 2011

Ίντερ - Μπάγερν

Πεθαίνω για τέτοια ματς. Για ματς με ρυθμό -και έναν διαιτηταρά να συνεπικουρεί κι όχι να ευνουχίζει το ρυθμό αυτό- και εκατέρωθεν επιθέσεις. Επιθέσεις βγαλμένες από συστήματα αλλά και από προσωπικές ενέργειες. Από στημένες φάσεις κι από λάθη. Σουτ έξω απ'την περιοχή. Άλλα on target κι άλλα στα τσακίδια, δεν έχει σημασία. Αλλαγές παιχνιδιού, λάθος πάσες, τάκλιν καθαρά, τραυματισμοί...
Αυτό το ανελέητο "by the book", όπου όλα γίνονται σχεδόν τέλεια (από Μπαρτσελόνα και Άρσεναλ κυρίως) είναι μεν το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα που το χαζεύεις, αλλά μοιάζει λίγο με τα "τέλεια" μοντέλα των περιοδικών. Θες να έχει και τα πιασίματά της λίγο η γυναίκα ρε παιδί μου, σε γοητεύει να έχει και λίγο στραβά δόντια κλπ.
Έτσι και σε έναν αγώνα, γουστάρεις λίγo "distortion". Τέτοιος ήταν κι ο χτεσινός, όπου αν δεν έκανε το λάθος ο Σέζαρ, θα μιλούσαμε σίγουρα για έναν απ'τους κορυφαίους αγώνες χωρίς γκολ τα τελευταία 20 χρόνια. Α! Και μιας και είπα για το λάθος του Σέζαρ, θύμισε πάρα πολύ το λάθος του Όλιβερ Καν στον τελικό του ΠΚ του 2002. Αλλά είπαμε, σε ένα παιχνίδι λαθών, δεν μπορεί να επιτευχθεί αλλιώς γκολ.
Ο Σέζαρ πέρα απ'το λάθος δεν ήταν κακός στο ματς, αλλά την παράσταση έκλεψε ο ομόλογός του της Μπάγερν, ο Τόμας Κραφτ, με ΤΕΣΣΕΡΙΣ σπουδαίες αποκρούσεις και μάλιστα με ποικιλία. Και με τα αντανακλαστικά του και με τη θέση του. Η Μπάγερν ανέκαθεν φημιζόταν για τον "άσο" της και δείχνει ότι συνεχίζει να επενδύει πάνω στη συγκεκριμένη θέση. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει αν ο πιτσιρικάς θα εδραιωθεί κάτω απ'τα δοκάρια των Βαυαρών ή το χτεσινό ήταν "φωτοβολίδα". Πιτσιρικάς είπα? Σωστά. Δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι η Μπάγερν Μονάχου δε διστάζει να δώσει ευκαιρίες σε νέους ποδοσφαιριστές. Κι όταν λέμε ευκαιρίες, εννοούμε βούτηγμα στα βαθιά. Μπρίνο, Λουίς Γκουστάβο, Μπαντστούμπερ, Μίλλερ. 20κάτι και οι τέσσερις. Και αναρρωτιέσαι σε τι διαφέρει ο πολυδιαφημισμένος (για τα ταλέντα του) Άλεξ Φέργκιουσον από την εν γένει πολιτική της κορυφαίας Γερμανικής ομάδας...? Anyway, ψιλά γράμματα.
Ο Ρόμπεν χτες ήταν ΜΟΝΙΜΗ πηγή κινδύνων για την Ίντερ και έστω και στο τέλος επιβραβεύτηκε για την εμφάνισή του, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτός που σκόραρε. Ο Ριμπερί προσωπικά δε μου άρεσε, εκτός ίσως απ'το διάστημα 80'-90' και δυσκολεύομαι να θυμηθώ μεγάλο ματς όπου εκτέλεσε τόσα πολλά κακά στημένα.
Ο Λεονάρντο στην αντίπερα όχθη, έκανε το αυτονόητο. Κόπιαρε τον Μουρίνιο. Και γιατί να μην το κάνει? Οι ποδοσφαιριστές του σχεδόν "αναλλοίωτοι" ποσοτικά (κυρίως) και ποιοτικά σε σχέση με πέρυσι... Τρία αμυντικά χαφ, αποκομμένος σέντερ φόρ με βοήθειες, μια χαρά. Για άλλη μια φορά θαύμασα τρεις ποδοσφαιριστές των Νερατζούρι. Ετό, Σνάιντερ, Μαικόν (με αυτή τη σειρά). Ο Καμερουνέζος έχει απίστευτο χάρισμα να μπορεί να κοντρολλάρει ξεχωριστά (και ταυτόχρονα) το σώμα του απ'τη μέση και κάτω με αυτό απ'τη μέση και πάνω. Δε θυμάμαι άλλον προδοσφαιριστή (πλην του Ρονάλντο στα καλά του) να μπορεί να το κάνει αυτό.
Το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες και νομίζω ότι ένα σκορ τύπου 1-1 ή και 2-2 θα ήταν το πιο δίκαιο. Όσο για τον επαναληπτικό? Ας είναι όπως ο χτεσινός αγώνας και όλα τα άλλα περιττεύουν.





Βonus photo




Wednesday 23 February 2011

Swamp Soccer


Είσαι σκληρός τώρα εσύ ε?


 Και εσύ περνιέσαι για tough guy?




Tιτίκες είστε..
   Τιτίκες μπροστά σε αυτόν..




Γιατί αυτός φίλε μου Τζενάρο και φίλε μου Νάιτζελ, δεν θέλει το χορταράκι του το κοντοκουρεμένο, τα παπουτσάκια του τα Total360NikeAdidasPuma Speed -τι φοράτε δεν ξέρω-.. Ούτε το μαλλάκι του το καθαρό, ούτε 3 γιατρούς και 2 τραυματιοφορείς σε περίπτωση που τραβηχτεί κάποιος μυς.
Swamp Soccer λοιπόν, Ποδόσφαιρο των Βάλτων. Για σκληρά αγόρια (και κορίτσια)
Προήρθε από την πόλη Bishop Auckland της Αγγλίας (αν και υπάρχουν και στοιχεία που μαρτυρούν πως παιζόταν και σε βάλτους της Φινλανδίας), σαν ένας τρόπος προετοιμασίας και σκληραγώγησης για στρατιώτες, καθώς η άθληση μέσα σε βάλτους και έλη προυποθέτει φυσική αντοχή και σωματική δύναμη.
Το πρώτο οργανωμένο πρωτάθλημα, έγινε  το 1998 στην Φινλανδία. Αυτήν την στιγμή, υπάρχουν 260 ομάδες Swamp Soccer παγκοσμίως.
Το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έγινε το 2000, στην Φινλανδική πόλη Hyrynsalmi.
Οι κανόνες:
-Υπάρχουν 3 τύποι ομάδων. Αντρικές, Γυναικείες και Μικτές
-Κάθε ομάδα αποτελείται από 6 παίχτες (1 τερματοφύλακας και 5 παίκτες). Ο αριθμός των αλλαγών και της συχνότητας αυτών είναι απεριόριστος. Ολόκληρη η ομάδα μπορεί να κατέβει στο γήπεδο με 12 παίκτες μάξιμουμ.
-24 λεπτά διαρκεί το ματς, δύο 12λεπτα που τα χωρίζει διακοπή ημιχρόνου.
-Το γήπεδο είναι λίγο μεγαλύτερο από ένα γήπεδο 5χ5.
-Ελεύθερα, κόρνερ, πλάγια άουτ, φάουλ και πέναλτυ εκτελούνται με punts, δλδ με τα χέρια οι παίκτες αφήνουν την μπάλα στο πόδι και κλοτσάνε πριν αυτή πέσει κάτω (όπως στο Rugby και το American Football)
-Oι ομάδες πρέπει να διακρίνονται μεταξύ τους από ιδίου χρώματος φανέλα (ή βάψιμο όπως θα δείτε)



Πάρτε μια γεύση από αγώνες..είναι σκληρό...






Και μερικές ομάδες από πρόσφατο αγγλικό τουρνουά..












Monday 21 February 2011

Mea Culpa

Όπως ειπώθηκαν κάποιες συγγνώμες, έτσι ζητάω κι εγώ (κι εγώ άλλωστε με συναισθηματική φόρτιση έγραφα), χωρίς να με πειράζει και χωρίς να χρειαστεί να ντρέπομαι γι αυτό. Ειδικά για τον Κατσουράνη ζητάω διπλή συγγνώμη.
Ο Μαρινάκης κι ο Κατσουράνης κάνανε την αρχή, κάνανε το πρώτο βήμα. Είναι κι αυτό κάτι... Άλλοι συνήθως κοίταζαν να πολώσουν κι άλλο το κλίμα...

Αλλά...

Δε φτάνει μόνο η συγγνώμη κε Μαρινάκη. Σε μια χώρα που θέλει να διέπεται από νόμους δε φτάνει μια συγγνώμη. Αν ήταν έτσι, ο οποιοσδήποτε είχε διαπράξει αδίκημα θα ξεμπέρδευε με μια συγγνώμη. Είχες τα κότσια να βγεις σαν άντρας και να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ σου. Κυρίως, το λάθος να κάνεις το ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ. να μας βγάλεις τρελούς και να μας κάνεις να ντρεπόμαστε. Για να έχει νόημα η συγγνώμη, πρέπει να δεχτείς ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ (χωρίς εφέσεις και λοιπά τερτίπια) και να ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΕΙΣ την όποια τιμωρία κατά του μαγαζιού σου. Και την τιμωρία και τις συνέπειές της. Πάνω σ'αυτές πρέπει να πατήσεις αν όπως λες θες να ξαναφέρεις τον Ολυμπιακό στην κορυφή και παράλληλα να καθαρίσεις και το ποδόσφαιρο.

5 αγωνιστικές κεκλεισμένων να φας? 10 να αντιπροτείνεις.
-3 βαθμούς να φας? -5 να προτείνεις.
100.000 ευρώ πρόστιμο? 1.000.000 εσύ, κι ας μην έχει "φιλανθρωπική χροιά"

Και κάτι άλλο. Είσαι πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, μιας ανώνυμης εταιρείας. Δεν είσαι πρόεδρος των Ολυμπιακών... Ο Ολυμπιακός εξέφραζε τη νοοτροπία του Πειραιά το 1950. Στον 21ο αιώνα, υπάρχουν πάνω από 3.000.000 γαύροι στην Ελλάδα (από την Καλαμάτα μέχρι την Αλεξανδρούπολη) και άλλοι τόσοι και περισσότεροι εκτός συνόρων. Δεν είμαστε όλοι απ'το λιμάνι κε Μαρινάκη. Ούτε θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση με τα 200, 300, 1000 άτομα που θέλουν να κάνουν κουμάντο στο Καραϊσκάκη. Δε γίναμε Ολυμπιακοί επειδή καταγόμαστε απ'τον Πειραιά, αλλά γιατί αγαπάμε το δαφνοστεφανωμένο έφηβο.

Sunday 20 February 2011

Είσαι απλά...


Είσαι απλά επικίνδυνος. Κρίμα γιατί πολλοί πιστέψαμε ότι κάτι θα άλλαζες, τώρα που είσαι καβάλα στο άλογο και σίγουρος πρωταθλητής... Αντί να βγεις και να πεις ότι όσοι μπήκανε μέσα ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΟΥΝ στο γήπεδο, μας δουλεύεις μες στα μούτρα μας ότι κέρδισε το ποδόσφαιρο. Και "αν γινανε θα τα καταδικάσω". Τι να καταδικάσεις? Φραστικά? Άντε δώσε 100.000 ευρώ στα ιδρύματα, να ξεπλύνεις με το χρήμα τη ντροπή (κατά πώς κάνει και μια φιλάνθρωπη κυρία από τους απέναντι...). Αν εσύ είσαι αυτός που ηγείται του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα από δω και πέρα, λυπάμαι, αλλά το μέλλον είναι ζοφερό.


Είσαι απλά τζάμπα μάγκας... Έχεις χίλια δίκια γι αυτούς που μπήκαν και σου επιτέθηκαν, αλλά για τις δηλώσεις σου (όχι μόνο απόψε) και τις κοκορομαχίες με το Μαρινάκη θα πρέπει να ντρέπεσαι. Ήρθες σχεδόν τελειωμένος στην Ελλάδα και αναστήθηκες μεσιέ, και μη μας το παίζεις ότι μας κάνεις και χάρη. Να σε δούμε τι ψάρια θα πιάσεις στα προηγμένα πρωταθλήματα. Εκεί απ'όπου έφυγες -επαναλαμβάνω- σχεδόν τελειωμένος για να ρθεις εδώ και να μας πουλήσεις το καραγκιοζιλίκι σου για εκκεντρικότητα.


Είσαι απλά ανίκανος και το αποδεικνύεις σε κάθε ευκαιρία. Κι εσύ και οι βοηθοί σου...


Είσαι απλά ένας τραμπούκος που μονίμως "τον προκαλούν" και απλά "απαντά στις προκλήσεις γιατί δεν αντέχει". Μας κούρασες. Εισαγγελέα θέλεις.


Είστε απλά θλιβεροί. Και οι τρεις. Και καλά ο Λέτο και ο Σιμάο κι ο Σισέ. Είναι ξένοι, μισθοφόροι, δεν έχουν κανένα δέσιμο. Ξεκινήσατε ρε παληκάρια απ'το πούλμαν για να πάτε στα αποδυτήρια να την πέσετε στον Τοροσίδη? Σε ποιον ρε? Σ'αυτόν που θα παίζετε παρέα στην Εθνική αύριο? Συγχαρητήρια...



Είσαι απλά ΜΑΓΚΑΣ! Ο μόνος που είχες το θάρρος να πεις έξω από τα δόντια τα πράγματα και ο μόνος που λυπήθηκε (πραγματικά κι όχι υποκριτικά) για την ασχήμια. Είσαι απλά η ελπίδα. Κανονικά εσύ έπρεπε να φύγεις από δω. Για να σωθείς.


ΥΓ1: Όσοι Ολυμπιακοί πιστεύουν ότι δεν έγινε τίποτα και δηλώνουν περήφανοι είναι απλά υποκριτές και ηλίθιοι.
ΥΓ2: Όσοι Παναθηναϊκοί πιστεύουν ότι το πρωτάθλημα χάθηκε σήμερα (κι όχι με τόσες και τόσες γκέλες στα προηγούμενα ματς) είναι το αντίθετο απ'τους παραπάνω Ολυμπιακούς. Ηλίθιοι και υποκριτές.
ΥΓ3: Όσοι λοιποί "ανακάλυψαν" την κατάντια του εκτρώματος που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο απόψε είναι αυτοί που ουσιαστικά τη συντηρούν. Ο νοών νοείτο.
ΥΓ4: Κανονικά θα πρεπε να ξαναμπούμε σαν μπλογκ στη σιωπή, αυτή τη φορά σκόπιμα, μετά και το σημερινό "σόου". Αλλά δε θα το κάνουμε. Απλά θα αλλάξουμε στάση. Προς όλους.

Fondeus



Σισέ, Τζόρβας,Κατσουράνης, Λέτο, Ιωννίδης και Νίνης κατέβηκαν από το πούλμαν και άρχισαν μα ψάχνουν στα αποδυτήρια, προκειμένου να βρουν τον Τοροσίδη, για άγνωστο λόγο, με τον Αργεντίνο να φωνάζει «φέρτε μου τον Τοροσίδη να τον γ....»!


Τότε, βγήκε από το δωμάτιο ο Μαρινάκης, ο οποίος έσπρωξε τον Νίνη και ο Τζόρβας τον ρώτησε «γιατί τον σπρώχνεις;». Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και της Σούπερ Λιγκ απάντησε «Τζόρβα φύγε από εδώ. Απόψε σας γ....», ενώ αμέσως δέχθηκε την απάντηση του Τζόρβα. «Τι γ....; Εγώ θα σε γ.... π.... ξεπλένη, που μέσα σε ένα χρόνο έχεις φέρει το ποδόσφαιρο 200 χρόνια πίσω!»,


Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίστηκαν αργότερα κατά την αναχώρηση του πούλμαν του Παναθηναϊκού με πρωταγωνιστή τον Τάσο Μητρόπουλο. Ο Τζόρβας φεύγοντας χτυπούσε πόρτες, ο Λέτο συνέχισε να ψάχνει τον Τοροσίδη με τον Σισέ να τον τραβάει και ο Νίνης μουρμουρούσε διάφορα! Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Τάσος Μητρόπουλος, ο οποίος έπιασε τον Καραγκούνη και του λέει, «άντε γ....», για να λάβει την απάντηση από τον Τζόρβα, ο οποίος του είπε «πρόσεξε το στόμα σου γιατί θα έχεις πρόβλημα»!


Οι παίκτες των πρασίνων αποχώρησαν και όταν είχαν μπει όλοι στο λεωφορείο έκανε ξανά την εμφάνισή του ο γενικός αρχηγός του Ολυμπιακού, ο οποίος άρχισε να τους βρίζει, λέγοντας «εγώ σας γ...» και εκείνοι να χτυπούν τα τζάμια του λεωφορείου! Οι παίκτες του Παναθηναϊκού όπως ήταν φυσικό ήταν έτοιμοι να κατέβουν και τους συγκράτησε ο Γόντικας, ο οποίος αποφάσισε να κατευνάσει τα πνεύματα. Όταν, λοιπόν, ο προεδρεύων αντιπρόεδρος της ΠΑΕ ρώτησε τον Μητρόπουλο, «γιατί βρίζεις;», πήρε την απίστευτη απάντηση, «όταν με βρίζουν, βρίζω κι εγώ και σήμερα σας γ....» και τον Γόντικα να σχολιάζει, «πολλοί γ...δες μαζευτήκατε εδώ πέρα!», για να λήξει εκεί το επεισόδιο.

Πέρα από το προφανές, δηλαδή την τραγική εικόνα, την εμετική κατάληξη, του όλου σκηνικού απόψε..
Δυο πράγματα να πω. ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ όσοι φωνάζουν για "αλητεία" απόψε.  Ευθυνόφοβοι όσοι σκούζουν για την κόλαση του Καραισκάκης. ΜΑΛΑΚΕΣ όλοι μας. Οι περισσότεροι σήμερα λένε "ΑΙΣΧΟΣ..ΕΛΑΤΕ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΟΑΚΑ"
Γιατί του χρόνου, 70.000 κόσμος θα πάει στο ΟΑΚΑ, ξεχνώντας τα σημερινά "δεν ασχολούμαι με το έκτρωμα", με προθέσεις να κάνουν τα ίδια αν τους δοθεί η ευκαρία. 
Γιατί μετά τα περσινά, μετά τα χαμένα δάχτυλα της κοπέλας του security στο ΟΑΚΑ, οι αντίστοιχοι ΘΙΓΜΕΝΟΙ, που φώναζαν για ΚΟΛΑΣΗ του ΟΑΚΑ, κατέβηκαν απόψε στο Φάληρο να κάνουν τα ίδια.
Γιατί μετά τα περσινά, στον 4ο τελικό του ΣΕΦ, όλοι οι θιγμένοι και καθωσπρέπει, ανέβηκαν στο ΟΑΚΑ και πέταξαν φωτοβολίδα στον Παπαλουκά.
Αν του χρόνου, στα ματς σε ΟΑΚΑ και Καραισκάκη, υπάρχουν πάνω από 1000 άτομα στο γήπεδο, όλοι που φωνάζουν/με σήμερα, είναι/είμαστε ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ.
Αν του χρόνου, στα ματς σε ΟΑΚΑ και Καραισκάκη, υπάρχουν πάνω από 1000 άτομα στο γήπεδο,  όλοι αυτοί που λένε πως θέλουν το υγιές ποδόσφαιρο, θα έχουν αποτύχει.
Γιατί τότε θα στηρίζουν/στηρίζουμε το έκτρωμα που σήμερα σιχτιρίζουμε.



Skywalker


Friday 18 February 2011

Best Sports Photo of the Year (Boston Big Picture)



Netherlands' Demy de Zeeuw is kicked in the face by Uruguay's Martin Caceres during their World Cup semi-final in Cape Town, July 6, 2010. First Prize Sport Single, Mike Hutchings, South Africa, Reuters. 

(Πηγή)

Thursday 17 February 2011

Happy Birthday MJ...

Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Απλά, χρόνια πολλά μεγάλε...
Αξίζει να ξοδέψετε 30 λεπτά απ'το χρόνο σας για τα βίντεο που ακολουθούν.




Εκατοντάδες πάσες... Δύο κανονιές!

Το είδαμε κι αυτό. Ομάδα να χάνει με 1-0 από τη Μπαρτσελόνα, να τη "χαζεύουν" οι Καταλανοί για μεγάλο διάστημα και να καταφέρνει παρόλα αυτά να γυρίζει το ματς. Όχι απλώς να ισοφαρίζει, να το ΓΥΡΙΖΕΙ!
Όχι με ταμπουρώματα, όχι με ξύλο, όχι με πάγωμα ρυθμού. Έπαιξε το παιχνίδι της όταν της δόθηκε η ευκαιρία (επί της ουσίας όταν η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να... αφήσει τη μπάλα από τα πόδια της), έτρεξε, έπαιξε απ'τα πλάγια -παίζοντας παράλληλα ψυχωμένα στην άμυνα- και κατάφερε αυτό που δεν είχε καταφέρει κανείς μέχρι τώρα. Να φέρει τούμπα εις βάρος της σκορ κόντρα στην πιο καλοκουρδισμένη και επικίνδυνη ποδοσφαιρική μηχανή των τελευταίων 20 ετών.
Η αλλαγή του Αρσάβιν έδωσε το σύνθημα για την τελική αντεπίθεση και σίγουρα ο Ρώσος ήταν το βαρόμετρο για την ανατροπή, σημειώνοντας και το 2ο γκολ. Σύμφωνοι και ότι ο Νασρί ήταν η μοναδική επιθετική απειλή απέναντι στο μονόλογο της Μπάρτσα στο 1ο ημίχρονο. Ποιος μπορεί να αρνηθεί όμως ότι ο Γουίλσιρ ήταν ο κορυφαίος των Κανονιέρηδων, προστατεύοντας ουσιαστικά τη φινέτσα του Φάμπρεγκας και καλύπτοντας τα νεύρα του Σονγκ? Εντάξει, πονέσανε τα αυτιά μας με τον Αλέκο που τον έλεγε μια Γουίλσιρ, μια Γουάιλσιρ και μια Γουάλισάιρ. Χάρηκαν όμως τα μάτια μας, γιατί έβγαλε στο χορτάρι μια παληκαριά αγγλική -και ξεχασμένη- που λείπει απ'την Άρσεναλ του Βενγκέρ. Και απέδειξε ότι το να είναι ένας Άγγλος ποδοσφαιριστής 'παληκάρι' δε σημαίνει κατ' ανάγκη ότι είναι και ξυλοκόπος. Στέκομαι στον πιτσιρικά, χωρίς όμως να παραβλέπω τα ατέλειωτα τρεξίματα του Έμπουε, τις σωστές τοποθετήσεις και την αυτοθυσία του Κονσιελνί και φυσικά την εκτελεστική δεινότητα του Ρόμπιν Φαν Πέρσι.
Οκ, επαναπαύτηκαν οι Μπλαουγκράνα από ένα σημείο και μετά, έχοντας βέβαια χάσει σπουδαίες ευκαιρίες τόσο να ανοίξουν νωρίτερα το σκορ όσο και να το διευρύνουν. Ειδικά από το 15' μέχρι και το τέλος του 1ου ημιχρόνου, οι παίχτες του Βενγκέρ απλά χάζευαν (όπως κι όλοι εμείς) τα "πόκεμον" -σύμφωνα με τον Αλέκο- της Μπαρτσελόνα να αλλάζουν αστραπιαία τη μπάλα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Κάποια στιγμή έφτασαν να αλλάξουν περί τις 30 πάσες τόσο γρήγορα και σε τόσο ευρύ πλάτος γηπέδου που έδειχναν πραγματικά να παίζουν μόνοι τους. Οι 629 πάσες συνολικά στο ματς είναι για άλλη μια φορά αδιάψευστος μάρτυρας. Ο Τσάβι (για άλλη μια φορά κι αυτος) άγγιξε το τέλειο. Ο Μέσι όμως ήταν σε μέτρια μέρα. Έδωσε την ασίστ στον Βίγια, είχε και 2-3 άλλες καλές τελικές πάσες, αλλά στο finishing ήταν εντελώς εκτός τόπου. Σε ρηχά νερά κι ο Ινιέστα και ο Πέδρο. Και η απουσία του Πουγιόλ καθοριστική, δε φάνηκε τόσο στο κέντρο της άμυνας, όσο στα αριστερά, που, όπως και να το κάνουμε, ο Μάξουελ είναι καλός, αλλά μέχρι εκεί.
Δε θα λεγα ότι η Μπαρτσελόνα εν τέλει είχε "τουπέ" και υποτίμησε την Άρσεναλ, αλλά ασυναίσθητα ίσως να της βγήκε ότι οι Κανονιέρηδες είναι -ας μη γελιόμαστε- πελάτες τους και ότι εύκολα ή δύσκολα θα την αποκλείσουν στη Βαρκελώνη. Το αν τα καταφέρουν θα αποδειχτεί φυσικά στο χορτάρι του Καμπ Νου. Κι εκεί η Άρσεναλ ίσως χρειαστεί να απαρνηθεί την επιθετική της φιλοσοφία για χάρη μιας μεγάλης πρόκρισης. Αξίζει να το πετύχει έτσι όμως? Ή να παλέψει με τα δικά της ιδανικά (και του προπονητή της φυσικά)
και να προκριθεί ως Άρσεναλ? Όσες φορές το προσπάθησε στο παρελθόν, έφαγε τα μούτρα της...

Wednesday 16 February 2011

Αυτή τη φορά είναι οριστικό

Ξέρω, σας κουράσαμε με τα "επιστρέφουμε" κάθε μήνα. Ήμασταν ασυνεπείς, είπαμε ψέματα. Και κινδυνεύαμε να καταντήσουμε σαν το βοσκό του παραμυθιού που δεν τον πίστευε κανείς στο τέλος. Μετά το Μουντιάλ (όπου δεν πιστεύω να είχατε παράπονο) "αδειάσαμε" κάπως και μαζί με διάφορα γεγονότα χάσαμε -προσωρινά ευτυχώς- την όρεξή μας για γράψιμο. Δε βαρεθήκαμε ξαφνικά το ποδόσφαιρο, ούτε γράψαμε στα παλιά μας τα παπούτσια εσάς τους αναγνώστες.
Έπρεπε να γίνει κάτι δραστικό. Κάτι να μας ταρακουνήσει. Και ναι! Έγινε αυτό το κάτι και δεν πάει το μυαλό σας. Δεν είναι ούτε το ότι σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο Ρονάλντο ούτε το 71ο γκολ του μέγιστου Ραούλ στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ήταν η μεγαλοπρεπής ισοπαλία της Αρειανάρας κόντρα στη χρυσοποίκιλτη Μάντσεστερ Σίτυ. Ο Άρης μας έδειξε το δρόμο. Μας έδωσε τη σπίθα να τελειώσουμε το -μακρύ είναι η αλήθεια- διάλειμμά μας και να συνεχίσουμε. Ανανεωμένοι.
43 χρόνια, λοιπόν, και το ρεκόρ καλά κρατεί. Οι Άγγλοι (Άγγλοι...λέμε τώρα) ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για να σπάσει την παράδοση του Κλεάνθης Βικελίδης. Η νέα ανερχόμενη δύναμη της Πρέμιερ Λιγκ και Νο1 φαβορί για την κατάκτηση του φετινού ΟΥΕΦΑ. Τέβεζ και Τζέκο μπροστά, μαζί με Σίλβα και Ράιτ-Φίλιπς, καθώς και fullbacks βαρβάτους. Ρίτσαρντς και Κολάροφ. Ειδικά ο δεύτερος, αξίζει να αγωνιστεί σε μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό "τζάκι". Και τα αδέρφια Τουρέ φυσικά. Κι απ'την άλλη ο Κόκε εκτός αποστολής (με έντονη παραφιλολογία) και στην 11άδα μια πλειάδα 'αστέρων'. Πρίττας, Νέτο, Σακάτα, Τόχα, Φατί, Μπομπαντίγια...
Κι όμως, σε 90 λεπτά παιχνιδιού, η Σίτυ απείλησε με αξιώσεις μόνο 3 φορές. Τη μία με τον Τζέκο να μη μπορεί να νικήσει τετ-α-τετ το Σηφάκη (φάση από οφσάιντ όμως). Τη δεύτερη πάλι με το Βόσνιο στην κεφαλιά του που απέκρουσε εκπληκτικά ο Σηφάκης. Την τρίτη ξανά ο Τζέκο κι ένα φοβερό σουτ που πέρασε άουτ. That's all folks.
Κάποια στιγμή ο Μαντσίνι έφτασε να παίζει με 4 επιθετικούς αλλά ούτε αυτή η "αλχημεία" στάθηκε ικανή να διασπάσει τον συμπαγή και ψυχωμένο Άρη.
"Με συνταγή Κούπερ", θα πει το ένα κλισέ.
"Το αποτέλεσμα το πήρε ο κόσμος", θα πει το άλλο.
"Μίλησε η παράδοση", θα πει το παράλλο.
Όλα μαζί, λέω εγώ.
Και προσοχή! Μη βιαστεί κανένας ελαφρόμυαλος να πει ότι η Σίτυ υποτίμησε τον Άρη ή ότι δεν καιγόταν για το διπλό. Καμιά αγγλική ομάδα (ακόμα και μια αλλοιωμένη απ'το νεοπλουτισμό όπως η Μάνστεστερ Σίτυ) δεν υποτιμά αντίπαλο ούτε κατεβαίνει αδιάφορη σε ένα ματς. Και το πόσο πολύ ήθελε το διπλό ο Μαντσίνι δε φάνηκε μόνο απ' τους 4 επιθετικούς αλλά και από τις αντιδράσεις του στον πάγκο κάθε φορά που κάτι πήγαινε στραβά. Συν τοις άλλοις, το 0-0 είναι το πιο "ύπουλο" αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει μια ομάδα εκτός έδρας στο 1ο νοκ-άουτ ματς. Αν σπάσει ο Satan το ποδάρι του στο Μαντσεστερ και σκοράρει πρώτος ο Άρης τότε θα ζορίσουν τα πράγματα για τους "Πολίτες". Κι αυτό δεν το ξέρει μόνο ο Μαντσίνι, αλλά και οι πέτρες... Αυτό που ίσως αγνοεί είναι ότι για να παίξει μια ομάδα επιθετικά δε χρειάζεται απαραίτητα 4 επιθετικούς. Μπορεί και με 2. Καμιά φορά και με έναν. Δεν τον κακίζουμε. Ο -συμπαθής κατά τα άλλα- Ιταλός είναι αντικειμενικά λίγος για μια ομάδα με σούπερ παίκτες που φιλοδοξεί να κατακτήσει την Αγγλία και την Ευρώπη.
Επίσης έχουμε πει και παλιότερα, ότι με τα λεφτά, με τα πολλά λεφτά, αγοράζεις ακριβούς παίκτες, όχι όμως απαραίτητα και τίτλους. Και κυρίως δεν μπορείς να αγοράσεις βάρος φανέλας...
Αρκετά όμως με τη Σίτυ. Ο μεγάλος κερδισμένος χτες ήταν ο Άρης. Εκτός από το βαθμό της ισοπαλίας και την ελπίδα για κάτι καλό στην Αγγλία, οι κιτρινόμαυροι κέρδισαν και τον τίτλο της πιο πετυχημένης ελληνικής ομάδας για φέτος στα Ευρωπαϊκά κύπελλα. Ανεξάρτητα με το αν περάσει ή όχι ο ΠΑΟΚ την ΤΣΣΚΑ.
Όλοι όσοι αγωνίστηκαν για τον Άρη (εκτός απ'τον Καστίγιο που έπαιξε ελάχιστα) ήταν συγκινητικοί. Προσωπικά μου έκαναν εντύπωση και ξεχώρισα δύο. Τον Φατί και τον Σακάτα. Ο Φατί έδειξε (και) σε μεγάλο ματς ότι έχει πλούσια ποδοσφαιρικά προσόντα και ότι δεν είναι άλλο ένα γαλλικό κακέκτυπο του Βιεϊρά και -εσχάτως- του Τουρέ. Ο Ιάπωνας, απ'την άλλη έπαιξε με τρομερή ψυχή και αν αναλογιστεί κανείς από ποιο πρωτάθλημα προέρχεται και πόσο καιρό είναι στην Ελλάδα, μιλάμε για ένα μικρό θαύμα.
Για τον επαναληπτικό έχουμε καιρό ακόμα. Το άγχος έτσι κι αλλιώς το χει πια η Σίτυ...

ΥΓ1: Στα "καλά" σου (όσο διήρκησαν αυτά) ήσουν ό,τι τελειότερο είδα σε ποδοσφαιριστή


Ronaldo Best Solist ever
Ανέβηκε από pantrak1. - Ανακαλύψτε τα πιο καινούρια και καλύτερα αθλητικά βίντεο.


ΥΓ2: Κι εσύ ο κορυφαίος "εραστής" των διχτύων τα τελευταία 15 χρόνια. Παρόλο που αγαπάμε Πίππο, είσαι μέγιστος Ραούλ..




ΥΓ3: Στα πλαίσια της ανανέωσης του blog και του νέου 'αέρα' που μας διαπνέει αποφασίσαμε να "επικοινωνήσουμε" μαζί σας και πέραν των γραπτών. Γι αυτό λοιπόν, σε τακτά χρονικά διαστήματα θα μπορείτε να βλέπετε την καινούρια μας online-video εκπομπή με τίτλο -φυσικά- ΜΠΑΚΟΤΕΡΜΑ, ζωντανά από το Mpakoterma TV! (ε, βαρεθήκαμε να σας δείχνουμε συνέχεια βιντεάκια από μουντιάλ!)
Η αρχή θα γίνει το Σάββατο στις 10.30, μετά το μεγάλο ντέρμπι ΟΣΦΠ-ΠΑΟ. Θα συμμετέχετε κι εσείς με τα μηνύματά σας. Εννοείται.

Αναζήτηση στο Μπακότερμα