Friday 25 February 2011

Ήταν ωραίο το ταξίδι...

Περισσότερο κι απ'τις -τηρουμένων των αναλογιών- εκπληκτικές εμφανίσεις του ΠΑΟΚ και του Άρη κόντρα σε ΤΣΣΚΑ και Μάντσεστερ Σίτυ αντίστοιχα, το κέρδος για το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν η εν γένει αντιμετώπιση των τεσσάρων ματς από τους δύο κορυφαίους συλλόγους της Θεσσαλονίκης.
Στο άκουσμα και μόνο των αντιπάλων μετά την κλήρωση το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η σύνεση. Ούτε αιθεροβασία αλλά ούτε και μιζέρια. Ξέρουμε με ποιους πάιζουμε, είναι ανώτεροι (θεωρητικά και πρακτικά), θα παλέψουμε στο maximum των δυνατοτήτων μας και ό,τι καλύτερο είναι να έρθει ας έρθει. Προσέξτε: Όχι απλά "πάμε και ό,τι γίνει".
Ο Άρης και ο ΠΑΟΚ μας υπενθύμισαν το πώς θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακομπλεξάριστη μεν, αλλά με επίγνωση των δυνατοτήτων μας, ξέροντας ποιο είναι το πραγματικό μας ταβάνι.



Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω το ματς της Αγγλίας, παρακολούθησα όμως με μεγάλη αγωνία το ματς της Μόσχας και σας διαβεβαιώνω ότι όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι Έλληνες που το παρακολούθησαν ζήσανε πολλά μαζεμένα συναισθήματα και τα καταευχαριστήθηκαν. Φώναξαν, πετάχτηκαν απ'την καρέκλα, τσαντίστηκαν, πανηγύρισαν, στεναχωρήθηκαν και εν τέλει τους έμεινε μια πικρή περηφάνια. Πικρή μεν, αλλά περηφάνια.



Την ίδια ώρα που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός γελοιοποιούνται αμφότεροι για τη "μαρμίτα" επί της ουσίας, ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης, ο Άρης κι ο ΠΑΟΚ αν προτιμάτε, κερδίζουν όλο και πιο πολλούς φίλους παίζοντας ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Αυτό που μπορούν.

No comments:

Αναζήτηση στο Μπακότερμα