Wednesday 6 June 2012

Mπαμπά με ποιούς είμαστε?


Έχοντας τελειώσει -με επιτυχία- την 1η Δημοτικού, το καλοκαίρι του σωτήριου έτους 1988, ήταν η πρώτη φορά που κλήθηκα να πάρω στα σοβαρά το τι εστί Ποδόσφαιρο.

Το Μουντιάλ του '86 δεν το πολυθυμάμαι, θυμάμαι μόνο την πρεμούρα των μεγαλύτερων παιδιών για το Μαραντόνα, γεγονός που με έκανε να μην τον βλέπω και με πολύ καλό μάτι. Anyway. Στα εγχώρια, περισσότερο με ενδιέφερε να μαζεύω τα χαρτάκια της Καρουζέλ, παρά να βλέπω μπάλα. (Εντάξει, τα γκολ στην Αθλητική Κυριακή τα βλεπα -και του Θρύλου πρώτα πρώτα εννοείται). Η σχέση μου με την ποδοσφαιρική τηλεθέαση ήταν μάλλον χαλαρή (το Champions league ήταν ακόμα Πρωταθλητριών τότε..).

'Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!' 'Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!' 'Euro!' 'Πανευρωπαϊκό!'

Hey.. Guys.. Για σταθείτε! Πανευρωπαϊκό υπάρχει ΜΟΝΟ στο μπάσκετ! και είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ! 1987, forgot?? Τι? Έχει και στο ποδόσφαιρο? Και τι είναι αυτό το Πανευρωπαϊκό δηλαδή? Εθνικές ομάδες? Ααα.. Και η Ελλάδα γιατί δεν παίζει? Ααα.. δεν προκρίθηκε.. Και γιατί δεν προκρίθηκε, αφού ο Αναστόπουλος κι ο Σαραβάκος είναι οι καλύτεροι στον κόσμο?? Ααα.. δεν είναι ε...? Και ποιοι είναι τότε? ... ... ...

Α ρε πατέρα... θα περάσουν μερικά χρόνια ακόμα μέχρι το Google να σε φτάσει στις απαντήσεις που μου χεις δώσει..
Μέχρι την εφηβεία, η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών αγώνων που παρακολουθούσα στην TV, ήταν παρέα με τον πατέρα μου. Και -παράδοξο- δεν τον ρώτησα ποτέ τι είναι οφσάιντ, τι είναι πέναλτυ, τι διαφορά έχει η κόκκινη απ'την κίτρινη κάρτα. Αυτά τα έμαθα και τα κατάλαβα μέσα απ'τους αγώνες. Συνήθως τον ρωτούσα 'με ποιους είμαστε', 'πού παίζει αυτός? γιατί δεν τον παίρνουμε στον Ολυμπιακό?', 'πού βρίσκεται το τάδε γήπεδο', 'πόσους κατοίκους έχει η Ιρλανδία'. Τέτοια ωραία.

Στο Euro του 1988 λοιπόν, ο πατέρας μου (αν και παραδοσιακά αγγλόφιλος) ήταν με τη Σοβιετική Ένωση. 'Γιατί?' 'Γιατί παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο'. (Ακόμα και σήμερα μετά από μια Μπαρτσελονική 5ετία, δε μπορώ να ξεστομίσω τη φράση 'καλύτερο ποδόσφαιρο'... ο πατέρας μου όχι μόνο μπορούσε, ήταν και βέβαιος). Εγώ πάλι αποφάσισα να μην είμαι με κανέναν, παρά μόνο με τον Ολυμπιακό. Βέβαια, στο χωριό οι μεγαλύτεροι (ξανα)βρήκαν νέο ίνδαλμα. 'Φανμπάστεν!Φανμπάστεν!'. Μετά το Μαραντόνα το '86, τους δικαίωσε και αυτός...

Και να χω τον πατέρα μου στον τελικό να μου εκθειάζει το Ντασάεφ: 'αααα! Το Βουνό!' 'Πώωω.. είναι τερματοφυλακάρα!' Πάρε δύο.'Τι τερματοφυλακάρα ρε μπαμπά? δεν είδες τι γκολ έφαγε?' 'εεε δεν πιανότανε αυτό!' 'καλά καλά... εμένα μ'αρέσει πιο πολύ ο άλλος...' 'ε καλός είναι κι ο Φαν Μπρόικελεν αλλά όχι σαν τον Ντασάεφ. Έτυχε'... Πιάνει και πέναλτυ ο Φαν Μπρόικελεν και αρχίζω και νευριάζω. 'Μπαμπά με δουλεύεις?? Όλο ψέμματα μου λες :( '

Έφυγα για λίγο απ'το σπίτι, αλλά θα πεφτα πάλι στους θιασώτες-πρήχτες με τον Φαν Μπάστεν οπότε δεν απομακρύνθηκα πολύ. Δε θυμάμαι τι ακριβώς σκεφτόμουν, μόνο ήμουν απογοητευμένος γιατί πίστεψα στα λόγια του μπαμπά μου υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Πού ήταν το 'καλύτερο ποδόσφαιρο'? Έχασε... Ένιωθα πολύ ξεκομμένος από την πραγματικότητα. Όλοι μου οι φίλοι και τα άλλα παιδιά ήταν με τον Φαν Μπάστεν κι εγώ ήμουνα με τους ηττημένους.

Ξαναμπήκα στο σπίτι με μούτρα... 'Έλα εδώ ρε χαζέ! Δε γίνεται να κερδίζουν πάντα αυτοί που υποστηρίζουμε.' 'Ναι.. αλλά εσύ μου είπες ψέμματα ότι ήταν καλύτεροι..' 'Ναι, ήτανε, πριν τον αγώνα. Μέσα στον αγώνα ήτανε η Ολλανδία καλύτερη' 'καλά...'

Έμαθα νωρίς νωρίς ότι στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και κυρίως δεν κερδίζει πάντα αυτός που θέλουμε εμείς.

Μετά από 2 χρόνια η Σοβιετική Ένωση έπαψε να υφίσταται σαν χώρα και η Ολλανδία δεν ξανακέρδισε ποτέ διεθνή τίτλο.


Bonus Track εκείνων των ημερών




Sunday 20 May 2012

Olympiacos BC Euroleague Champions 2012 - Nothing is Impossible


by Don Basketblog
http://don-basketblog.blogspot.com/

2012  Kωνσταντινούπολη
Λίγα δευτερόλεπτα μετά το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη ένας 31χρονος μπασκετόφιλος γονατίζει. Είναι ψυχολογικά εξουθενωμένος , το σώμα του δεν μπορεί να αντιληφθεί όσα το μυαλό του καταγράφει,  τα πόδια δεν τον βαστούν. Ανοίγει το στόμα  όσο πιο πολύ μπορεί βγάζοντας μια άναρθρη κραυγή. Οι φίλοι  του (ορκίστηκαν πως) είδαν  απ’ το στόμα να  ξετρυπώνουν θαμπές, μαυρόασπρες εικόνες χαμένες στο χωροχρόνο: τον Πάσπαλι να πατάει γραμμή , τον Σαμπόνις , τον 24χρονο Γιασικεβίτσιους να πανηγυρίζει μετά το 7ο εύστοχο τρίποντο , τον Κόμαζετς να κοιτάει γεμάτος έκπληξη τον Έντνι , τον Μπένο Ούντριχ να σοκάρει το ΣΕΦ , τον Μποντιρόγκα να ποστάρει τον Χαρίση στο κλειστό του Κορυδαλλού , τον Παπαμακάριο να χάνει το τρίποντο , τον Μπουρούση να αστοχεί στο Βερολίνο , τους Κλέιζα – Τεόντοσιτς να τσακώνονται στο Παρίσι. Λίγο πριν κλείσει το στόμα και σταματήσει ο εκκωφαντικός ήχος (που όμως δεν άκουγε όπως αργότερα παραδέχθηκε ο ήρωάς μας) , ξεπετάχτηκε τελευταία (σαν να προσπαθούσε να γατζωθεί και να μην αποκαλυφθεί στο φως)  η εικόνα του  Κορνίλιους Τόμπσον να πατάει για τρίποντο. 
Η αρρώστια  έφυγε.

Tuesday 10 January 2012

Henry notably scored the only goal in the 78th minute in his return to Arsenal

Loan to Arsenal

After training with Arsenal during the MLS off-season, Henry re-signed for Arsenal on a two-month loan deal on 6 January 2012. This is to provide cover for Gervinho and Marouane Chamakh, who would be unavailable due to their participation in the 2012 Africa Cup of Nations.[47] He made his second Arsenal début on 9 January 2012 as a 68th minute substitute against Leeds United in the FA Cup, Henry notably scored the only goal in the 78th minute in his return to Arsenal.[48]


Αναζήτηση στο Μπακότερμα