Saturday 14 February 2009

Η συμμετοχή μας στο διαγωνισμό του Fight Club

Συμμετείχε και το Μπακότερμα στο διαγωνισμό του Fight Club

ΕΡΩΤΗΣΗ:
Ποιοί πιστεύεις ότι είναι οι τρεις μεγαλύτεροι «μισοπλέμονοι» και οι τρεις μεγαλύτερες «τιτίκες» που έχουν περάσει από το ελληνικό πρωτάθλημα και γιατί;

Πώς θα απαντούσε ο Νίκος Αλέφαντος???
Κατά την άποψή μας έτσι:

Εγώ κοίταξε να δεις, έχω δουλέψει με όλων των ειδώνε τους παίχτες. Και το "μισοπλέμονας" εγώ το χω βγάλει να ξέρεις, ν' ακούς τον Αλέφαντο τι σου λέει. Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Ο Γιεκινί. Μεγάαααλη ιστορία! Τότε που είπα ότι έχει ελονοσία κάτι ήξερα. Ο άνθρωπος ήρθε στον Ολυμπιακό σαραντατριώ χρονώ, επειδή εβαλε ένα γκολ στο Μουντιάλ. Ήτανε μεγάλος, είχε βαρύνει κιόλας και να ξέρεις, οι μαύροι "σπάνε" πιο γρήγορα από τους άσπρους. Οι μάυροι στα 20 είναι λιοντάρια και μετά τα 30 σέρνονται. Πού να παίξει ο Γιεκινί σαράντα χρονώ (?), δεν άντεχε, έκατσε δυο ματς κι έφυγε. Πάμε παρακάτω. ξέρεις ποιος άλλος ήτανε μισοπλέμονας? Αυτός ο -πώς τον λέγανε με τα μαλλιά- της Ξάνθης ο Αργεντινός,ο..πες τονα μωρέ..ο Μάνσον! (σ.σ εννοεί Μάνσο). Ντάξει καλή μπαλιά είχε, τριπλαδόρος το να τ'άλλο ξέρω γω αλλά δεν άντεχε το 90λεπτο με τίποτα. Με τίποτα! Έπαιζε μισή ώρα γύρω γύρω 2-3 τρίπλες κι αυτό. Τέλος. Και μετά έκανε σβούρες γύρω από τον εαυτό του και παραμύθιαζε ότι κρατάει μπάλα. Άσε με μωρέ.. Και μας τον παρουσιάσανε παιχταρά το μεγάλο το δεκάρι το Μάνσον. Άσε που ήτανε σα γυναίκα. Τέλος πάντων. Να σου πω κι έναν τρίτο? Να σου πω. Κι είναι κι Έλληνας. Ο Γιωργιάδης ο Χαραλάμπους. Απατεώνας μεγάλος, καταρχήν το αριστερό πόδι ήτανε διακοσμητικό. Τον είχα στον Ολυμπιακό και δεν έκανε ούτε για να κουβαλάει τα παπούτσια του Καστίγιο.. Σου μιλάω ανοιχτά τώρα. Όλο φύσαγε και ξεφύσαγε κι όποτε θυμότανε έκανε και κανα σουτ, έριχνε και καμιά κλωτσιά. Που θα μου πουν εμένα για το Γιωργιάδη ότι ήτανε παίχτης, που πήγε στη Νότιχαμ και γυάλιζε τις εξέδρες. Για να παίξεις Αγγλία θέλει πλεμόνια αντοχές τα πάντα όλα. Σε παρακαλώ..σε παρα...μα σε παρακαλώ τώρα...
Για τις Τιτίκες τώρα.. Να σου πω, για μένα η μεγαλύτερη τιτίκα που έπαιξε μπάλα στην Ελλάδα ήταν ο Ασάνοβιτς. Βέεβαια. Επιτρέπεται τώρα χαφ, να παίζει σε ένα έπι ένα τετραγωνικό μέτρο? Ούτε ο Βαλντεράμα δεν έπαιζε σε ένα επί ένα. Προσωπικές μονομαχίες μηδέν, το πόδι δεν το βαζε στη φωτιά. Είναι χαφ αυτό δηλαδή? Όχι πες μου είναι χαφ αυτά?? Και τι έκανε ο Ασάνοβιτς δηλαδή? Έβαλε ένα γκολ με τη Γκαβάλα, έβγαλε και μια μπαλιά με τη Γκορούνια κι αυτό ήτανε. Ας όψεται ο Πομπόρσκι (σ.σ Προσινέτσκι) κι ο Μόμπαν που οργώνανε το γήπεδο και τον κάνανε μάγκα στο Μουντιάλ και ήρθε με τουπέ ότι είναι Παγκόσμιος πρωταθλητής και το χαφ το μεγάλο και κουραφέξαλα. Άλλη τιτίκα μεγάλη ήτανε ο Βούλγαρος της ΑΕΚ ο ξανθός, ο Ντόζερ (σ.σ Τόζερ). Βούλγαρος, Ρουμάνος, Ούγγρος... τήτανε? Αυτόνα τον παίχτη άμα τον φύσαγες στο κέντρο θα φτανε με κωλοτούμπες στο κόρνερ. Τι να το κάνω εγώ που είχε καλή μπαλιά και γλυκό πόδι κι έπαιζε λέει με ψηλά το κεφάλι. Τι να τον κάνω? Να βαράει τα στημένα? Αυτός εμένα μου θύμιζε το ποδοσφαιράκι με τις σούστες... Αλλά να ξέρεις -και θα σου κλείσω μ'αυτό- τον πρώτο άνθρωπο που είπα Τιτίκα και δικαιώθηκα ήταν ο Προτάσοφ, τον είχα στην Προοδευτική. Ήτανε φύρα στην επίθεση ο Προτάσοφ. Και στον Ολυμπιακό που ήτανε παλιότερα τα περισσότερα γκολ που έβαλε τα βαζε κι η γιαγιά μου, απ' τα 2 μέτρα. Κάτι κεφαλίτσες και κάτι πλασεδάκια του κώλου. Που 'χα Αλμανίδη Αλτζάχερ στην Προοδευτική που τρώγανε σίδερα και είχα και τον Προτάσοφ που περίμενε τη μπάλα στα πόδια να κάνει το πλασέ σε άδειο τέρμα. Για κάτσε ρε μάγκα. Ματώνουνε άλλοι τη φανέλα να πάρεις εσύ τη δόξα? Τιτίκα από τις λίγες κι ο Προτάσοφ...
Λοιπόν, αυτά και καληνύχτα για αύριο...


Δεν κερδίσαμε, αλλά καλά να είμαστε...

No comments:

Αναζήτηση στο Μπακότερμα