Μάιστα, μάιστα...

Αγαπητοί μας, σήμερα διαλέξαμε δηλώσεις δυο πραγματικών πρωταγωνιστών του ποδοσφαίρου, οι οποίες μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, να γελάσουμε και να ατενίσουμε με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον. Διαβάστε λοιπόν τι είπε το μυγόχεσμα εεε συγγνώμη ο μικροκαμωμένος άσσος της Βραζιλίας, Ρομπίνιο.

"Ποτέ μου δεν πίστεψα πως στη Ρεάλ θα μπορούσα να γίνω ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου, ούτε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, γι’αυτό και το καλύτερο για μένα ήταν να φύγω......Σε αυτή την ομάδα μπορώ να γίνω ο κορυφαίος"

Μα ναι ναι αγαπητέ. Πολύ καλή επιλογή. Τι να κάτσεις να κάνεις στην Ρεαλ? Σε κρατάει πίσω. Ναι ναι. Η Σίτυ είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή. Θα μπορoύσες επίσης να συμπληρώσεις "Το κλίμα εδώ είναι πολύ καλό, η πόλη, οι άνθρωποι. Και ο καιρός μοιάζει με της Ιπανέμα. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο, ένιωσα ένα δεός, ειδικά δε όταν μπήκα στο City of Manchester και αντίκρυσα τους τίτλους και τις διακρίσεις, ένιωσα πως μπορώ και εγώ να γίνω ένας από αυτούς τους μυθικούς ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα της Σίτυ."


Η δεύτερη δήλωση που μας εξέπληξε ευχάριστα, είναι μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας του Εμανουελ του Αντεμπαγιόρ. Όπως μάθαμε ο Εμανουελ δεν περπατούσε μέχρι την ηλικία των 4 ετών, λόγω προβλημάτων υγείας, μέχρι που η μητέρα του τον πήγε σε μια εκκλησία του Λομέ, της πρωτεύουσας του Τόνγκο.

"Ήμουν σε μία εκκλησία και καθόμουν κάτω, όταν ξαφνικά μία μπάλα ποδοσφαίρου ήρθε προς το μέρος μου. Τότε, επειδή ήθελα να πιάσω την μπάλα, σηκώθηκα και πήγα προς το μέρος της. Όταν με είδαν όλοι έκλαιγαν και κάποιοι είπαν στη μητέρα μου πως επειδή περπάτησα με αφορμή το ποδόσφαιρο, έχω το άθλημα στο αίμα μου. Όπως αποδείχτηκε, είχαν δίκιο"

Στείλτε του μηνύματα λατρείας εδώ. Το αξίζει.