Από το ΟΑΚΑ
ΑΕΚ!ΑΕΚ!ΑΕΚ!-Είσαι στο μυαλοόο κάτι μαγικό...23.000 εκατέρωθεν έφτιαξαν μια από τις πιο όμορφες κερκίδες σε ελληνικά γήπεδα.
ΕΜΠΡΟΣ ΑΗΤΕ..-ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ, ΘΑ ΧΕΙΣ ΕΜΑΣ...
Λίγοι δίνουν σημασία στους 2 ζογγλέρ με την μπάλα στα πόδια και τα τσαλίμια τους.. Ο Κάρολος Παπούλιας μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για την χειραψία με τους πρωταγωνιστές. Όλα είναι έτοιμα. Σέντρα.
Γκολ ο Μπλάνκο στο 4'. Τι έγινε ρε παιδιά. "ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΡΕΕΕΕ". Έλα πάμε γερά ρε Θρύλε!! Τα κινητά παίρνουν φωτιά από τα SMS που γράφουν "1 μέτρο offside".
Χαμός στην κερκίδα της ΑΕΚ. "ΑΕΚ κι αλλό γκολ, ΑΕΚΑΡΑ κι άλλο γκολ" φωνάζουν. Και η ευχή τους πραγματοποιείται.
Γκολ ο Μπλάνκο στο 8'. Το ΟΑΚΑ σείεται. Κοιταζόμαστε. Ξυπνούν θύμησες. "ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑ ΜΟΛΙΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ?" Θέλει προσοχή τώρα. Να καλμάρουμε και θα δούμε τι θα κάνουμε. Η ΑΕΚ έκανε αυτό που ήθελε. Ο Ολυμπιακός δεν βλέπεται και χάνει με 2-0. Μέχρι το ημίχρονο η απελπισία μεγαλώνει. Όχι για τον χαμένο χρόνο, μα για το πρόσωπο που δείχνει η ομάδα. Ημίχρονο. Κάποιοι χαμογελούν, κάποιοι κοιτούν τον ζογγλέρ που προσπαθεί να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ(!) στο πόσες μπλούζες μπορεί να αλλάξει με την μπάλα στον σβέρκο του,κάποιοι του ρίχνουν και λέιζερ.
-Πρέπει να βάλουμε ένα μέχρι το 55' τουλάχιστον, είμαστε καλύτεροι, θα φοβηθούν.
-Χαίρω πολύ ρε φίλε, αλλά πως να βάλουμε γκολ?
-Δεν ξέρω, ας βάλει Ματ ή Όσκαρ, αλλά πρέπει να βάλουμε γκολ.
Το ημίχρονο αρχίζει.
Ντερμπισαϊρ αντί Πατσατζόγλου. Σκέφτομαι "εδώ στο ΟΑΚΑ, το 2002, είδα το καλύτερο του ματς με την φανέλα του Ολυμπιακού εναντίον της ΑΕΚ πάλι, 4-3. Τώρα χαιρετάει το σύλλογο. Γεια σου Πάτσα. "
Δεν είναι ώρα για τέτοια όμως.
ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!!! ΠΟΙΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΑΛΕ? Βρίσκομαι 2 σειρές κάτω. Ο ΜΑΤ, Ο ΜΑΤ!!!Πάμε ρε Θρύλε!!!
Περνάνε τα λεπτά σαν δευτερόλεπτα. Πότε κάπνισα 10 τσιγάρα? Ευκαρία ο ΜΑΤ από σέντρα του Γκαλέτι, αουτ. Κεφαλιά του ΜΑΤ, αουτ. Μπαίνει ο Τζόλε, αποθέωση. Εκτελεί φαουλ, είναι καλό, διώχνει ο Σάχα. Σουτ του Ματ με φάλτσο, διώχνει ο Σάχα. Περίεργη φάση με τον Κυριάκο, απωθεί -νόμιμα όμως- τον Ματ, και τραυματίζεται, ζητάει αλλαγή. 70'. Ούτε που θυμάμαι πως, αλλά η μπάλα στην περιοχή της ΑΕΚ, ο Σάχα κάνει λάθος, Ντούντου και ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!!!!! Βρίσκομαι στις ίδιες θέσεις με πριν, 2 σειρές κάτω. "ΠΟΙΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΑΛΕ?" Ο Ντούντου φωνάζω.
Είμαστε στο 80'+..Είναι ώρα να βάλουμε το τρίτο και να φύγουμε, είμαστε καλύτεροι. Η ΑΕΚ δειλά αλλά σταθερά ανεβάζει απόδοση. Εκτέλεση αουτ, ο Σκόκο δεν βλέπει την μπάλα στην πλάτη του,"ωραία καθαρίσαμε".ΜΑ... την παίρνει στην κατοχή του, περνάει 2, σουτ , γκολ. 3-2 στο 89'. Μια εικόνα κερδίζει το βλέμμα μου.
Αρχίζω και αμφισβητώ τις γνώσεις του Καλατράβα περί στατικής. Νομίζω ότι οι απέναντι θα γκρεμιστούν. Κάποιος χτύπησε από κάποιον, δεν βλέπουμε καλά, θολώσαμε. "ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ..." "ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΠΑΡΤΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ", "ΦΕΡΤΕ ΝΑ ΠΙΩ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΘΩ.." φωνάζουν.
Γιατί ρε γαμώτο? Γιατί να αδρανήσουμε έτσι μετά από τέτοια ανατροπή. Κρίμα. Πάμε σπίτι.
-Πάμε προς τα κάτω?Για να φύγουμε γρήγορα μετά?
Κάπου σε ένα σκαλί. Κοιτάμε την φάση, πρώτη κεφαλιά, δεύτερη. ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!
Δεν ξέρω αν είμαι στην ίδια θύρα με πριν. Αγκαλιαζόμαστε. Πονάει το κεφάλι μας, σφίγγεται.
Εδώ θα κάτσουμε για την παράταση. Στα κάγκελα. Αρχίζει. Έχουμε το πλεονέκτημα το ψυχολογικό.
Φοβερή πάσα Τζόλε, Γκαλέτι...ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ. Αγκαλιάζουμε αγνώστους, χοροπηδάμε, φωνάζουμε, πετάμε. Τι? Κόκκινη? Γιατί? Μαλακία.
πάμε ρε Θρύλε. Ώπα..ο Καφές πάει να βγει μόνος. 2η κίτρινη ο Αβραάμ. Και έχει ακόμα 15 ολόκληρα λεπτά. ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΝΙΑ!!! Τα κασκόλ στο αέρα και τραγουδάμε τον ύμνο. Πιέζει η ΑΕΚ, ανορθόδοξα όμως. Τελειώνει. Τελέιωσε. Πέναλτυ.
Άλλαξα 15 γούρια, μια κάπνιζα, μια τα χέρια στις τσέπες, μια δεν κοίταγα, μια καθόμουνα., φάνηκε αιώνας. Δοκάρι ο Μαϊστόροβιτς, Η ιστορία έχει κέφια, σκέφτομαι. Ο Τζόλε στην τελευταία ποδοσφαιρική ενέργειά του, θα μας χαρίσει άλλο ένα τρόπαιο. Όχι. Πώς γίνεται? Δεν μπορώ να το πιστέψω.
15 εύστοχα πέναλτυ για τον Ολυμπιακό, όλα με την πλάτη στον τοίχο.
Κοιταζόμαστε. Δεν πιστεύουμε τι ζούμε. Αντώνης. Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ.. Δεν έχουμε δύναμη για φωνή.
PROUD!
YΓ. Εσύ! Επ εσύ ο αψηλός! Εσύ με τα μαλλιά, ο μαγκάκος που είσαι? Ρε ΟΥΣΤ
Skywalker
ΕΜΠΡΟΣ ΑΗΤΕ..-ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ, ΘΑ ΧΕΙΣ ΕΜΑΣ...
Λίγοι δίνουν σημασία στους 2 ζογγλέρ με την μπάλα στα πόδια και τα τσαλίμια τους.. Ο Κάρολος Παπούλιας μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για την χειραψία με τους πρωταγωνιστές. Όλα είναι έτοιμα. Σέντρα.
Γκολ ο Μπλάνκο στο 4'. Τι έγινε ρε παιδιά. "ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΡΕΕΕΕ". Έλα πάμε γερά ρε Θρύλε!! Τα κινητά παίρνουν φωτιά από τα SMS που γράφουν "1 μέτρο offside".
Χαμός στην κερκίδα της ΑΕΚ. "ΑΕΚ κι αλλό γκολ, ΑΕΚΑΡΑ κι άλλο γκολ" φωνάζουν. Και η ευχή τους πραγματοποιείται.
Γκολ ο Μπλάνκο στο 8'. Το ΟΑΚΑ σείεται. Κοιταζόμαστε. Ξυπνούν θύμησες. "ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑ ΜΟΛΙΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ?" Θέλει προσοχή τώρα. Να καλμάρουμε και θα δούμε τι θα κάνουμε. Η ΑΕΚ έκανε αυτό που ήθελε. Ο Ολυμπιακός δεν βλέπεται και χάνει με 2-0. Μέχρι το ημίχρονο η απελπισία μεγαλώνει. Όχι για τον χαμένο χρόνο, μα για το πρόσωπο που δείχνει η ομάδα. Ημίχρονο. Κάποιοι χαμογελούν, κάποιοι κοιτούν τον ζογγλέρ που προσπαθεί να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ(!) στο πόσες μπλούζες μπορεί να αλλάξει με την μπάλα στον σβέρκο του,κάποιοι του ρίχνουν και λέιζερ.
-Πρέπει να βάλουμε ένα μέχρι το 55' τουλάχιστον, είμαστε καλύτεροι, θα φοβηθούν.
-Χαίρω πολύ ρε φίλε, αλλά πως να βάλουμε γκολ?
-Δεν ξέρω, ας βάλει Ματ ή Όσκαρ, αλλά πρέπει να βάλουμε γκολ.
Το ημίχρονο αρχίζει.
Ντερμπισαϊρ αντί Πατσατζόγλου. Σκέφτομαι "εδώ στο ΟΑΚΑ, το 2002, είδα το καλύτερο του ματς με την φανέλα του Ολυμπιακού εναντίον της ΑΕΚ πάλι, 4-3. Τώρα χαιρετάει το σύλλογο. Γεια σου Πάτσα. "
Δεν είναι ώρα για τέτοια όμως.
ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!!! ΠΟΙΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΑΛΕ? Βρίσκομαι 2 σειρές κάτω. Ο ΜΑΤ, Ο ΜΑΤ!!!Πάμε ρε Θρύλε!!!
Περνάνε τα λεπτά σαν δευτερόλεπτα. Πότε κάπνισα 10 τσιγάρα? Ευκαρία ο ΜΑΤ από σέντρα του Γκαλέτι, αουτ. Κεφαλιά του ΜΑΤ, αουτ. Μπαίνει ο Τζόλε, αποθέωση. Εκτελεί φαουλ, είναι καλό, διώχνει ο Σάχα. Σουτ του Ματ με φάλτσο, διώχνει ο Σάχα. Περίεργη φάση με τον Κυριάκο, απωθεί -νόμιμα όμως- τον Ματ, και τραυματίζεται, ζητάει αλλαγή. 70'. Ούτε που θυμάμαι πως, αλλά η μπάλα στην περιοχή της ΑΕΚ, ο Σάχα κάνει λάθος, Ντούντου και ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!!!!! Βρίσκομαι στις ίδιες θέσεις με πριν, 2 σειρές κάτω. "ΠΟΙΟΣ? ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΒΑΛΕ?" Ο Ντούντου φωνάζω.
Είμαστε στο 80'+..Είναι ώρα να βάλουμε το τρίτο και να φύγουμε, είμαστε καλύτεροι. Η ΑΕΚ δειλά αλλά σταθερά ανεβάζει απόδοση. Εκτέλεση αουτ, ο Σκόκο δεν βλέπει την μπάλα στην πλάτη του,"ωραία καθαρίσαμε".ΜΑ... την παίρνει στην κατοχή του, περνάει 2, σουτ , γκολ. 3-2 στο 89'. Μια εικόνα κερδίζει το βλέμμα μου.
Αρχίζω και αμφισβητώ τις γνώσεις του Καλατράβα περί στατικής. Νομίζω ότι οι απέναντι θα γκρεμιστούν. Κάποιος χτύπησε από κάποιον, δεν βλέπουμε καλά, θολώσαμε. "ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ..." "ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΠΑΡΤΟ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ", "ΦΕΡΤΕ ΝΑ ΠΙΩ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΘΩ.." φωνάζουν.
Γιατί ρε γαμώτο? Γιατί να αδρανήσουμε έτσι μετά από τέτοια ανατροπή. Κρίμα. Πάμε σπίτι.
-Πάμε προς τα κάτω?Για να φύγουμε γρήγορα μετά?
Κάπου σε ένα σκαλί. Κοιτάμε την φάση, πρώτη κεφαλιά, δεύτερη. ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!
Δεν ξέρω αν είμαι στην ίδια θύρα με πριν. Αγκαλιαζόμαστε. Πονάει το κεφάλι μας, σφίγγεται.
Εδώ θα κάτσουμε για την παράταση. Στα κάγκελα. Αρχίζει. Έχουμε το πλεονέκτημα το ψυχολογικό.
Φοβερή πάσα Τζόλε, Γκαλέτι...ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ. Αγκαλιάζουμε αγνώστους, χοροπηδάμε, φωνάζουμε, πετάμε. Τι? Κόκκινη? Γιατί? Μαλακία.
πάμε ρε Θρύλε. Ώπα..ο Καφές πάει να βγει μόνος. 2η κίτρινη ο Αβραάμ. Και έχει ακόμα 15 ολόκληρα λεπτά. ΘΡΥΛΕ ΓΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΝΙΑ!!! Τα κασκόλ στο αέρα και τραγουδάμε τον ύμνο. Πιέζει η ΑΕΚ, ανορθόδοξα όμως. Τελειώνει. Τελέιωσε. Πέναλτυ.
Άλλαξα 15 γούρια, μια κάπνιζα, μια τα χέρια στις τσέπες, μια δεν κοίταγα, μια καθόμουνα., φάνηκε αιώνας. Δοκάρι ο Μαϊστόροβιτς, Η ιστορία έχει κέφια, σκέφτομαι. Ο Τζόλε στην τελευταία ποδοσφαιρική ενέργειά του, θα μας χαρίσει άλλο ένα τρόπαιο. Όχι. Πώς γίνεται? Δεν μπορώ να το πιστέψω.
15 εύστοχα πέναλτυ για τον Ολυμπιακό, όλα με την πλάτη στον τοίχο.
Κοιταζόμαστε. Δεν πιστεύουμε τι ζούμε. Αντώνης. Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ.. Δεν έχουμε δύναμη για φωνή.
PROUD!
YΓ. Εσύ! Επ εσύ ο αψηλός! Εσύ με τα μαλλιά, ο μαγκάκος που είσαι? Ρε ΟΥΣΤ
Skywalker
Απ'την TV
"Τι να μας πει τώρα ο τελικός κυπέλλου Hellas Online μετά από τη χτεσινή βραδιά..." Αυτό σκέφτονταν οι περισσότεροι φίλαθλοι χτες βράδυ πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Το μπάσκετ έχει (ξανα)μπει για τα καλά στη ζωή μας και το βαρετό ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν έτοιμο να μας χαρίσει άλλη μια σούπα. Το mood δεν ήταν στα ύψη, κυρίως από τους Ολυμπιακούς.
Θα μείνει ο Βαλβέρδε? Θα μείνει ο Derbyshire? (έπρεπε να σουτάρει για τρίποντο ο Γκριρ???) Θα μπει στα πράγματα ο Τίγρης? Τι θα κάνει ο Νοτιάς? Τέτοια φοβερά ερωτήματα "βασάνιζαν" τους φιλάθλους που ετοιμάζονταν για ένα 'τυπικό' ντέρμπι χωρίς πολλά πολλά.
Στο 8' ο Μπλάνκο έχει ήδη σκοράρει 2 φορές και οι μεν οραματίζονται επανάληψη ονειρικής 4ρας, οι δε εφιαλτικής 4ρας. Εγώ πάλι ήμουν σίγουρος ότι ο ΟΣΦΠ θα αντιδράσει, αλλά η δίψα της ΑΕΚ για έναν τίτλο μετά από χρόνια θα τη βοήθαγε να κρατήσει γερά ένα 2-1 ας πούμε. Τα υπόλοιπα 35 λεπτά στο ημίχρονο κυλήσανε λιγάκι βαρετά, με μόνο ενδιαφέρον την κοκκορομαχία Αβραάμ-Κυργιάκου. Η ΑΕΚ γύρισε λίγο πίσω, ο Ολυμπιακός -με εξαίρεση ένα σουτ του Λέτο- δεν απείλησε παρά μόνο με "κουτσοφάσεις" από στημένα και κάπως έτσι τέλειωσε το ημίχρονο.
Το ότι ο Βαλβέρδε θα έβγαζε τον Πάτσα και θα έβαζε τον Derbyshire δε χρειαζόταν να σαι ο Κάλχας για να το προβλέψεις. Όπως επίσης και το ότι ο θαυματουργός Εγγλέζος θα πετύχαινε σίγουρα ένα τεμμάχιο, ακόμα κι αν ήταν η μείωση του σκορ σε 4-1 στο 90'. Consolation goal που λέμε και στο Κιβέρι... Το γρήγορο γκολ με την έναρξη του Β' (όπως απαιτούσε ο Ερνέστο) ξανάβαλε τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι, και ο Ματ παραλίγο σε τετ-α-τετ να πετύχει τσακ μπαμ και 2ο. Ο τραυματισμός του Κυργιάκου (από τον υπερβολικό του ζήλο) και το 2-2 από τον Ντουντού έφεραν το ματς τούμπα. Απ'το 70' μέχρι το 89' ο Ολυμπιακός έπαιζε την ΑΕΚ στο μισό γήπεδο χωρίς όμως να καταφέρει να κάνει την ανατροπή. Όλοι έτοιμοι, λοιπόν, για μια τυπική παράταση ελληνικού τελικού όπου Ο Γιάννης και το Θεριό φοβούνται ο ένας τον άλλον...
Και να σου στο 89', η άμυνα παράκουσε τις εντολές του Ερνέστο και η ΑΕΚ κέρδισε πλάγιο. Και ο "υδραυλικός" Νάτσο Σκόκο ξεπατικώνει το Ρομπέρτο Μπάτζιο και το Ρομάριο για να σκοράρει και να στείλει τη μισή εξέδρα στα ουράνια και την άλλη μισή στα τάρταρα... Γουάου, τι επίλογος για έναν τελικό. Νάτσο είσαι ήρωας, εκατοντάδες ΑΕΚτζήδες στις κερκίδες σε δευτερόλεπτα έχουν προλάβει να "γράψουν" το παραμύθι που θα διηγούνται στα παιδιά τους γι αυτό το σπάνιας ομορφιάς -και κρισιμότητας- γκολ. Καπνογόνα, προπονητικό τιμ και παγκίτες στον αγωνιστικό χώρο, ο τραυματίας Κυργιάκος ετοιμάζεται για τη δική του εκδίκηση... Ποιος ακούει τώρα τους ΑΕΚτζήδες, σκέφτηκα. Θα αρχίσουν τα γνωστά "Ξεβράκωσε στο 89' τον χάρτινο", "ΗΔΟΝΗ στο 89' με το διορισμένο" κλπ κλπ.
Μια φάση ακόμα και όλα για όλα. Γιόμα στην περιοχή αλλά ο Σάχα προλαβαίνει. Ωπ(!), κάτι έχει γίνει πιο πριν... Ο Ζεράλντο στη διεκδίκηση έχωσε αγκωνιά στο Αγγλάκι και το καημένο τα είδε όλα κωλυόμενα και εμεινε μερικά λεπτά στο χορτάρι. Γιατροί, αού, ο Ματ ζαλισμένος, καθυστέρηση στην καθυστέρηση... Όλα τα χαμε, η διάσειση του Derbyshire μας έλειπε. Ρε δεν πα να ήταν και κρανιοεγκεφαλική κάκωση, στο 96' χωρίς να το πάρει κανείς είδηση ο Άγγλος ασθενής έκανε το 3-3 και πλέον η παράταση ήταν βέβαιο πως δε θα εξελισσόταν σε μάχη ανάμεσα στο Γιάννη και το Θεριό, αλλά θα πρόσφερε μεγάλη συγκίνηση...
Ο Ματ δεν την πάλεψε στην παράταση... Μπήκε ο Όσκαρ. Στην ΑΕΚ δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι έγινε. Όταν αρχίζουν και σιγά σιγά συνειδητοποιούν τι συμβαίνει, ο Τζόλε σερβίρει στον Γκαλέτι κι αυτός στέλνει τη μπάλα εκεί που πρέπει. 4-3 και η πλάστιγγα γέρνει προς ΟΣΦΠ. Όλοι το νιώθουν ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν πιάσει πια τον ταύρο απ'τα κέρατα. Ο Λουτσιάνο όμως -άθελά του- επιθυμεί να δώσει κι άλλο ενδιαφέρον στον τελικό. Βγάζει τη φανέλα, βγάζει και τη φανέλα μέσα απ' τη φανέλα και παράλληλα βγάζει και τον εαυτό του απ'το ματς. Και ο Αβραάμ με ένα χαζό τάκλιν στις καθυστερήσεις του Α' της παράτασης τον ακολουθεί. 11 κίτρινοι, πια, εναντίον 9 κόκκινων.
Η Ένωση ξεκινάει δυνατά στην επανάληψη και ο Σκόκο κατά λάθος βάζει -άλλη μια- γκολάρα. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο τελικός είναι ΑΕΚ-ΟΣΦΠ κι όχι Μίλαν-Λίβερπουλ. Στα τελευταία λεπτά της παράτασης η ατολμία της ΑΕΚ και ο ηρωισμός του ΟΣΦΠ έστειλαν τη ματσάρα εκεί που της άξιζε να σταλεί. Στα πέναλτι...
Δείτε τα άλλη μια φορά, μου είναι αδύνατο να περιγράψω με λόγια αυτή τη διαδικασία...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ποτέ δε θυμάμαι τον Ολυμπιακό να έχει βγει νικητής σε παρόμοιο τελικό και ειδικά στα πέναλτυ. Το '74 και το '76 οι ματσάρες-τελικοί κυπέλλου έβγαλαν νικητές ΠΑΟΚ και Ηρακλή. Το '88 (το θυμάμαι έστω και λίγο), ήταν ο πρώην ερυθρόλευκος -και τότε πράσινος- Σαργκάνης που του στέρησε το Κύπελλο στα πέναλτυ. Χτες έσπασε και αυτή η κατάρα...
Ο Τζόλε είχε την ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του όντας ο άνθρωπος που θα έβαζε τέλος (με θετική κατάληξη για τον ΟΣΦΠ) στο ματς. Απέναντί του είχε την ομάδα απ'την οποία έχει περισσότερα πρωταθλήματα. Δεν τα κατάφερε, μπήκε στο club του Πλατινί, του Ζίκο και άλλων... Αλλά το Κύπελλο το πήρε. Και το σήκωσε -δικαιωματικά- αυτός. Δεν ήταν η μορφή του ματς, αλλά αυτός που ήταν, ο Αντώνης Νικοπολίδης, φρόντισε να χαρίσει στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ένα γλυκό τέλος στην σπουδαία καριέρα του.
Ο Derbyshire, ο Ντουντού, ο Μπλάνκο, ο Σκόκο, ο Σάχα, ο Τοροσσίδης, ο Γκαλέτι, ο Κυργιάκος, ο Ντούσαν κι ο Ερνέστο, ο Κάκος, ο Πιλάβιος, ο Παπούλιας... O Θρύλος και η Ένωση...
Fondeus
"Τι να μας πει τώρα ο τελικός κυπέλλου Hellas Online μετά από τη χτεσινή βραδιά..." Αυτό σκέφτονταν οι περισσότεροι φίλαθλοι χτες βράδυ πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Το μπάσκετ έχει (ξανα)μπει για τα καλά στη ζωή μας και το βαρετό ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν έτοιμο να μας χαρίσει άλλη μια σούπα. Το mood δεν ήταν στα ύψη, κυρίως από τους Ολυμπιακούς.
Θα μείνει ο Βαλβέρδε? Θα μείνει ο Derbyshire? (έπρεπε να σουτάρει για τρίποντο ο Γκριρ???) Θα μπει στα πράγματα ο Τίγρης? Τι θα κάνει ο Νοτιάς? Τέτοια φοβερά ερωτήματα "βασάνιζαν" τους φιλάθλους που ετοιμάζονταν για ένα 'τυπικό' ντέρμπι χωρίς πολλά πολλά.
Στο 8' ο Μπλάνκο έχει ήδη σκοράρει 2 φορές και οι μεν οραματίζονται επανάληψη ονειρικής 4ρας, οι δε εφιαλτικής 4ρας. Εγώ πάλι ήμουν σίγουρος ότι ο ΟΣΦΠ θα αντιδράσει, αλλά η δίψα της ΑΕΚ για έναν τίτλο μετά από χρόνια θα τη βοήθαγε να κρατήσει γερά ένα 2-1 ας πούμε. Τα υπόλοιπα 35 λεπτά στο ημίχρονο κυλήσανε λιγάκι βαρετά, με μόνο ενδιαφέρον την κοκκορομαχία Αβραάμ-Κυργιάκου. Η ΑΕΚ γύρισε λίγο πίσω, ο Ολυμπιακός -με εξαίρεση ένα σουτ του Λέτο- δεν απείλησε παρά μόνο με "κουτσοφάσεις" από στημένα και κάπως έτσι τέλειωσε το ημίχρονο.
Το ότι ο Βαλβέρδε θα έβγαζε τον Πάτσα και θα έβαζε τον Derbyshire δε χρειαζόταν να σαι ο Κάλχας για να το προβλέψεις. Όπως επίσης και το ότι ο θαυματουργός Εγγλέζος θα πετύχαινε σίγουρα ένα τεμμάχιο, ακόμα κι αν ήταν η μείωση του σκορ σε 4-1 στο 90'. Consolation goal που λέμε και στο Κιβέρι... Το γρήγορο γκολ με την έναρξη του Β' (όπως απαιτούσε ο Ερνέστο) ξανάβαλε τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι, και ο Ματ παραλίγο σε τετ-α-τετ να πετύχει τσακ μπαμ και 2ο. Ο τραυματισμός του Κυργιάκου (από τον υπερβολικό του ζήλο) και το 2-2 από τον Ντουντού έφεραν το ματς τούμπα. Απ'το 70' μέχρι το 89' ο Ολυμπιακός έπαιζε την ΑΕΚ στο μισό γήπεδο χωρίς όμως να καταφέρει να κάνει την ανατροπή. Όλοι έτοιμοι, λοιπόν, για μια τυπική παράταση ελληνικού τελικού όπου Ο Γιάννης και το Θεριό φοβούνται ο ένας τον άλλον...
Και να σου στο 89', η άμυνα παράκουσε τις εντολές του Ερνέστο και η ΑΕΚ κέρδισε πλάγιο. Και ο "υδραυλικός" Νάτσο Σκόκο ξεπατικώνει το Ρομπέρτο Μπάτζιο και το Ρομάριο για να σκοράρει και να στείλει τη μισή εξέδρα στα ουράνια και την άλλη μισή στα τάρταρα... Γουάου, τι επίλογος για έναν τελικό. Νάτσο είσαι ήρωας, εκατοντάδες ΑΕΚτζήδες στις κερκίδες σε δευτερόλεπτα έχουν προλάβει να "γράψουν" το παραμύθι που θα διηγούνται στα παιδιά τους γι αυτό το σπάνιας ομορφιάς -και κρισιμότητας- γκολ. Καπνογόνα, προπονητικό τιμ και παγκίτες στον αγωνιστικό χώρο, ο τραυματίας Κυργιάκος ετοιμάζεται για τη δική του εκδίκηση... Ποιος ακούει τώρα τους ΑΕΚτζήδες, σκέφτηκα. Θα αρχίσουν τα γνωστά "Ξεβράκωσε στο 89' τον χάρτινο", "ΗΔΟΝΗ στο 89' με το διορισμένο" κλπ κλπ.
Μια φάση ακόμα και όλα για όλα. Γιόμα στην περιοχή αλλά ο Σάχα προλαβαίνει. Ωπ(!), κάτι έχει γίνει πιο πριν... Ο Ζεράλντο στη διεκδίκηση έχωσε αγκωνιά στο Αγγλάκι και το καημένο τα είδε όλα κωλυόμενα και εμεινε μερικά λεπτά στο χορτάρι. Γιατροί, αού, ο Ματ ζαλισμένος, καθυστέρηση στην καθυστέρηση... Όλα τα χαμε, η διάσειση του Derbyshire μας έλειπε. Ρε δεν πα να ήταν και κρανιοεγκεφαλική κάκωση, στο 96' χωρίς να το πάρει κανείς είδηση ο Άγγλος ασθενής έκανε το 3-3 και πλέον η παράταση ήταν βέβαιο πως δε θα εξελισσόταν σε μάχη ανάμεσα στο Γιάννη και το Θεριό, αλλά θα πρόσφερε μεγάλη συγκίνηση...
Ο Ματ δεν την πάλεψε στην παράταση... Μπήκε ο Όσκαρ. Στην ΑΕΚ δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι έγινε. Όταν αρχίζουν και σιγά σιγά συνειδητοποιούν τι συμβαίνει, ο Τζόλε σερβίρει στον Γκαλέτι κι αυτός στέλνει τη μπάλα εκεί που πρέπει. 4-3 και η πλάστιγγα γέρνει προς ΟΣΦΠ. Όλοι το νιώθουν ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν πιάσει πια τον ταύρο απ'τα κέρατα. Ο Λουτσιάνο όμως -άθελά του- επιθυμεί να δώσει κι άλλο ενδιαφέρον στον τελικό. Βγάζει τη φανέλα, βγάζει και τη φανέλα μέσα απ' τη φανέλα και παράλληλα βγάζει και τον εαυτό του απ'το ματς. Και ο Αβραάμ με ένα χαζό τάκλιν στις καθυστερήσεις του Α' της παράτασης τον ακολουθεί. 11 κίτρινοι, πια, εναντίον 9 κόκκινων.
Η Ένωση ξεκινάει δυνατά στην επανάληψη και ο Σκόκο κατά λάθος βάζει -άλλη μια- γκολάρα. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο τελικός είναι ΑΕΚ-ΟΣΦΠ κι όχι Μίλαν-Λίβερπουλ. Στα τελευταία λεπτά της παράτασης η ατολμία της ΑΕΚ και ο ηρωισμός του ΟΣΦΠ έστειλαν τη ματσάρα εκεί που της άξιζε να σταλεί. Στα πέναλτι...
Δείτε τα άλλη μια φορά, μου είναι αδύνατο να περιγράψω με λόγια αυτή τη διαδικασία...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ποτέ δε θυμάμαι τον Ολυμπιακό να έχει βγει νικητής σε παρόμοιο τελικό και ειδικά στα πέναλτυ. Το '74 και το '76 οι ματσάρες-τελικοί κυπέλλου έβγαλαν νικητές ΠΑΟΚ και Ηρακλή. Το '88 (το θυμάμαι έστω και λίγο), ήταν ο πρώην ερυθρόλευκος -και τότε πράσινος- Σαργκάνης που του στέρησε το Κύπελλο στα πέναλτυ. Χτες έσπασε και αυτή η κατάρα...
Ο Τζόλε είχε την ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του όντας ο άνθρωπος που θα έβαζε τέλος (με θετική κατάληξη για τον ΟΣΦΠ) στο ματς. Απέναντί του είχε την ομάδα απ'την οποία έχει περισσότερα πρωταθλήματα. Δεν τα κατάφερε, μπήκε στο club του Πλατινί, του Ζίκο και άλλων... Αλλά το Κύπελλο το πήρε. Και το σήκωσε -δικαιωματικά- αυτός. Δεν ήταν η μορφή του ματς, αλλά αυτός που ήταν, ο Αντώνης Νικοπολίδης, φρόντισε να χαρίσει στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ένα γλυκό τέλος στην σπουδαία καριέρα του.
Ο Derbyshire, ο Ντουντού, ο Μπλάνκο, ο Σκόκο, ο Σάχα, ο Τοροσσίδης, ο Γκαλέτι, ο Κυργιάκος, ο Ντούσαν κι ο Ερνέστο, ο Κάκος, ο Πιλάβιος, ο Παπούλιας... O Θρύλος και η Ένωση...
Fondeus
No comments:
Post a Comment