Κυριακή βράδυ, 14 Αυγούστου 2011. Μετά από “ξηρασία” σχεδόν 3 μηνών κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση μου για να απολαύσω πραγματικό ποδόσφαιρό (είχε προηγηθεί η πρεμιέρα του Αγγλικού πρωταθλήματος για να είμαι δίκαιος ) ωστόσο το Super Cup Ισπανίας μεταξύ της πρωταθλήτριας Ευρώπης και Ισπανίας Μπαρτσελόνα και της κυπελλούχου Ισπανίας Ρεάλ Μαδρίτης , μετά και τα όσα είχαν διαδραματιστεί τον περασμένο Μάιο , είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Το συνδρομητικό συνδέεται με το Bernabeu, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική , το πλάνο από τη φυσούνα είναι άκρως ενθαρρυντικό,( ο Μπουσκέτς κοντοστέκεται και χαιρετά ένθερμα τον Ίκερ Κασίγιας ) και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι τα “παρατράγουδα” αποτελούν παρελθόν, ότι έγινε έγινε, νέα χρονιά αρχίζει , μεγάλες ομάδες και οι δύο, ας επικεντρωθούμε επιτέλους στο ποδόσφαιρο που αποδεδειγμένα μπορούν να διαφημίσουν με τον καλύτερο τρόπο οι δυο κορυφαίες ομάδες του ισπανικού ποδοσφαίρου, μακριά από γκρίνιες , κοκορομαχίες και βρώμικα χτυπήματα που κανέναν δεν τιμούν.
Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα
φάνηκε ότι οι Μαδριλένοι αυτή την περίοδο βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Δείχνουν πιο “φρέσκοι” με περισσότερες δυνάμεις , χωρίς απουσίες και τραυματισμούς , πήραν τον έλεγχο του αγώνα απέναντι σε μια “μπουκωμένη” ακόμα και με αρκετές αλλαγές (αναγκαστικές) στην ενδεκάδα της Μπάρτσα , που παρατάχθηκε χωρίς Πικέ, Πουγιόλ , Μπουσκέτς και Τσάβι .
Ενώ λοιπόν όλα έδειχναν ότι η Ρεάλ κυριαρχούσε στον αγωνιστικό χώρο , ανέλαβε δράση ο γνωστός “ύποπτος” δηλαδή ο Ζοσέ Μουρίνιο! Από την πρώτη φορά που ο διαιτητής της αναμέτρησης αποφάσισε να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα για να σφυρίξει υπέρ της Μπάρτσα θαρρείς και διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα τον προπονητή της Ρεάλ , άρχισε να εκτινάσσεται από τον πάγκο του και με έντονες χειρονομίες να διαμαρτύρεται επί δικαίων και αδίκων.
Η αντανάκλαση της συμπεριφοράς του , στον αγωνιστικό χώρο ήταν άμεση. Οι παίκτες της Ρεάλ , που έπαιζαν πραγματικά σπουδαία , για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να επιδίδονται στα γνωστά πλέον αντιαθλητικά μαρκαρίσματα χάνοντας συνεπακόλουθα και το ρυθμό τους , ακολουθώντας όμως τον ρυθμό του προπονητή τους!
Κάπως έτσι ο φουκαράς ο Αμπιντάλ είδε να περνάει όλη η ζωή του σε ταινία κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια του, με τις σχάρες του παπουτσιού του Κεντίρα στον ρόλο της.. οθόνης (σχετική φωτό) , Πέδρο και Άλβες βγήκαν τουλάχιστον από μία φορά.. άουτ μαζί με την μπάλα από τακλιν του ψυχικά επικίνδυνου Πέπε , ο Καρβάλιο πάλευε να.. μεγαλώσει 2-3 νούμερα την φανέλα του Μέσι , τραβολογώντας τον όπου τον προλάβαινε , μέχρι και ο συνήθως ήρεμος Τσάμπι Αλόνσο έκανε κάποια τάκλιν που θα τα ζήλευε ακόμα και ο ..Γκατούζο!
Το αποτέλεσμα ήταν η Μπάρτσα να φύγει από την Μαδρίτη (και χάρη στον εξαιρετικό για μια ακόμη φορά Βαλντές) με μια ισοπαλία (2-2) που της δίνει πλεονέκτημα στον επαναληπτικό αγώνα του Κάμπ Νου , όπου θα έχει όλα τα αστέρια της στην διάθεση της , τον κόσμο στον πλευρό της (πιθανώς και τον Φάμπρεγκας στην αποστολή.)
Όσο για την Ρεάλ , συμπληρώνοντας ένα χρόνο με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της τα κέρδη της είναι ,εκτιμώ, λιγότερα από τα αναμενόμενα. Να με συγχωρήσουν οι φίλοι της , αλλά ούτε μαγικό ποδόσφαιρο αποδίδει ενώ με τα καμώματα του Πορτογάλου (που έστειλε για άλλη μια φορά στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, τον βοηθό του , Αϊτόρ Καράνκα ) κινδυνεύει να “μικρύνει” σαν μέγεθος .
Ο Μουρίνιο κατάφερε μέσα στα άλλα, να ξυπνήσει το εθνικιστικό μένος των Μαδριλένων , που περήφανα ανεμίζουν στο γήπεδο χιλιάδες σημαίες της Ισπανίας , αλλά δεν ξεχνάνε να αποδοκιμάζουν άγρια τον Τσάβι , τον Μπουσκέτς , τον Ινιέστα , την σύντροφο του Πικέ , τον Πικέ, ακόμα και τον Βίγια , πρώτο σκόρερ της δικής του “υποτίθεται ” αγαπημένης εθνικής ομάδας της Ισπανίας .
Όλα αυτά τα παιδιά δηλαδή , που πέρυσι το καλοκαίρι έγιναν η αφορμή για να γεμίσουν οι Μαδριλένοι την Puerta de Sol , κεντρική πλατεία της Μαδρίτης για να πανηγυρίσουν ,όχι όπως συνηθίζουν, μια επιτυχία της αγαπημένης τους Ρεάλ , αλλά της εθνικής Ισπανίας που κατέκτησε το Μουντιάλ , με 7 παίκτες της Μπάρτσα στην ενδεκάδα και σκόρερ του μοναδικού τέρματος στον τελικό , έναν Καταλανό , τον Αντρές Ινιέστα.
Είναι τα ίδια παιδιά που δεν δηλώνουν ψεύτικους τραυματισμούς για να αποφύγουν να συμμετάσχουν στα φιλικά της εθνικής τους όπως έκανε π.χ. ο “καθαρόαιμος” Ισπανός σταρ της Ρεαλ , Σέρχιο Ράμος στον τελευταίο αγώνα της Ισπανίας εναντίον της Ιταλίας. Στον ίδιο αγώνα δηλαδή που Πικέ και Μπουσκέτς έπαιξαν και τραυματίστηκαν.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι Καστιγιάνοι αναπολούν τις εποχές που με Σαλγκάδο – Ιέρο και τα λοιπά “παραπαίδια” της Ρεάλ Μαδρίτης , η εθνική τους ομάδα δεν σταύρωνε επιτυχία σε διεθνή διοργάνωση ούτε με αίτηση.
Όσο για τον αγαπημένο τους Ραούλ , που προχθές εσκεμμένα φώναζαν το όνομα του, για να “πικάρουν” τον Βίγια την ώρα που έβγαινε αλλαγή , ας κοιτάξουν στην άκρη του πάγκου τους και θα δούνε ποιος και με ποιο τρόπο , τον “πέταξε” πέρυσι το καλοκαίρι από την ομάδα τους, της οποίας αποτελεί ζωντανή ιστορία.
Αν όλα τα παραπάνω, δεν “μικραίνουν” μια ομάδα , τότε δεν ξέρω τι μπορεί να το κάνει. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ , πρέπει να αναλογιστεί αν το κόστος της επανάκτησης των σκήπτρων στο ισπανικό ποδόσφαιρο από την Ρεάλ Μαδρίτης με τον συγκεκριμένο προπονητή και αυτή την ηθική, αξίζει τον κόπο.
Η ηθική είναι σε πρώτο πλάνο στην Μπάρτσα. Πολλές φορές με αγωνιστικό κόστος. Αλλά αυτή ήταν , είναι και θα είναι η Μπάρτσα.
Υ.Γ. Πριν από 5 χρόνια , όλο το Μπερναμπέου χειροκρότησε όρθιο τον Ροναλντίνιο , που με τη φανέλα της Μπάρτσα , σκόραρε εις βάρος της Ρεάλ. Αυτό λέγεται ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Φαντάζεστε μια αντίστοιχη εικόνα , με τον Μουρίνιο προπονητή της Ρεάλ ? Ούτε για αστείο…
Αναδημοσίευση από balacticos.blogspot.com
Το συνδρομητικό συνδέεται με το Bernabeu, η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική , το πλάνο από τη φυσούνα είναι άκρως ενθαρρυντικό,( ο Μπουσκέτς κοντοστέκεται και χαιρετά ένθερμα τον Ίκερ Κασίγιας ) και πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι τα “παρατράγουδα” αποτελούν παρελθόν, ότι έγινε έγινε, νέα χρονιά αρχίζει , μεγάλες ομάδες και οι δύο, ας επικεντρωθούμε επιτέλους στο ποδόσφαιρο που αποδεδειγμένα μπορούν να διαφημίσουν με τον καλύτερο τρόπο οι δυο κορυφαίες ομάδες του ισπανικού ποδοσφαίρου, μακριά από γκρίνιες , κοκορομαχίες και βρώμικα χτυπήματα που κανέναν δεν τιμούν.
Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα
φάνηκε ότι οι Μαδριλένοι αυτή την περίοδο βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Δείχνουν πιο “φρέσκοι” με περισσότερες δυνάμεις , χωρίς απουσίες και τραυματισμούς , πήραν τον έλεγχο του αγώνα απέναντι σε μια “μπουκωμένη” ακόμα και με αρκετές αλλαγές (αναγκαστικές) στην ενδεκάδα της Μπάρτσα , που παρατάχθηκε χωρίς Πικέ, Πουγιόλ , Μπουσκέτς και Τσάβι .
Ενώ λοιπόν όλα έδειχναν ότι η Ρεάλ κυριαρχούσε στον αγωνιστικό χώρο , ανέλαβε δράση ο γνωστός “ύποπτος” δηλαδή ο Ζοσέ Μουρίνιο! Από την πρώτη φορά που ο διαιτητής της αναμέτρησης αποφάσισε να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα για να σφυρίξει υπέρ της Μπάρτσα θαρρείς και διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα τον προπονητή της Ρεάλ , άρχισε να εκτινάσσεται από τον πάγκο του και με έντονες χειρονομίες να διαμαρτύρεται επί δικαίων και αδίκων.
Η αντανάκλαση της συμπεριφοράς του , στον αγωνιστικό χώρο ήταν άμεση. Οι παίκτες της Ρεάλ , που έπαιζαν πραγματικά σπουδαία , για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να επιδίδονται στα γνωστά πλέον αντιαθλητικά μαρκαρίσματα χάνοντας συνεπακόλουθα και το ρυθμό τους , ακολουθώντας όμως τον ρυθμό του προπονητή τους!
Κάπως έτσι ο φουκαράς ο Αμπιντάλ είδε να περνάει όλη η ζωή του σε ταινία κυριολεκτικά μπροστά από τα μάτια του, με τις σχάρες του παπουτσιού του Κεντίρα στον ρόλο της.. οθόνης (σχετική φωτό) , Πέδρο και Άλβες βγήκαν τουλάχιστον από μία φορά.. άουτ μαζί με την μπάλα από τακλιν του ψυχικά επικίνδυνου Πέπε , ο Καρβάλιο πάλευε να.. μεγαλώσει 2-3 νούμερα την φανέλα του Μέσι , τραβολογώντας τον όπου τον προλάβαινε , μέχρι και ο συνήθως ήρεμος Τσάμπι Αλόνσο έκανε κάποια τάκλιν που θα τα ζήλευε ακόμα και ο ..Γκατούζο!
Το αποτέλεσμα ήταν η Μπάρτσα να φύγει από την Μαδρίτη (και χάρη στον εξαιρετικό για μια ακόμη φορά Βαλντές) με μια ισοπαλία (2-2) που της δίνει πλεονέκτημα στον επαναληπτικό αγώνα του Κάμπ Νου , όπου θα έχει όλα τα αστέρια της στην διάθεση της , τον κόσμο στον πλευρό της (πιθανώς και τον Φάμπρεγκας στην αποστολή.)
Όσο για την Ρεάλ , συμπληρώνοντας ένα χρόνο με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της τα κέρδη της είναι ,εκτιμώ, λιγότερα από τα αναμενόμενα. Να με συγχωρήσουν οι φίλοι της , αλλά ούτε μαγικό ποδόσφαιρο αποδίδει ενώ με τα καμώματα του Πορτογάλου (που έστειλε για άλλη μια φορά στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, τον βοηθό του , Αϊτόρ Καράνκα ) κινδυνεύει να “μικρύνει” σαν μέγεθος .
Ο Μουρίνιο κατάφερε μέσα στα άλλα, να ξυπνήσει το εθνικιστικό μένος των Μαδριλένων , που περήφανα ανεμίζουν στο γήπεδο χιλιάδες σημαίες της Ισπανίας , αλλά δεν ξεχνάνε να αποδοκιμάζουν άγρια τον Τσάβι , τον Μπουσκέτς , τον Ινιέστα , την σύντροφο του Πικέ , τον Πικέ, ακόμα και τον Βίγια , πρώτο σκόρερ της δικής του “υποτίθεται ” αγαπημένης εθνικής ομάδας της Ισπανίας .
Όλα αυτά τα παιδιά δηλαδή , που πέρυσι το καλοκαίρι έγιναν η αφορμή για να γεμίσουν οι Μαδριλένοι την Puerta de Sol , κεντρική πλατεία της Μαδρίτης για να πανηγυρίσουν ,όχι όπως συνηθίζουν, μια επιτυχία της αγαπημένης τους Ρεάλ , αλλά της εθνικής Ισπανίας που κατέκτησε το Μουντιάλ , με 7 παίκτες της Μπάρτσα στην ενδεκάδα και σκόρερ του μοναδικού τέρματος στον τελικό , έναν Καταλανό , τον Αντρές Ινιέστα.
Είναι τα ίδια παιδιά που δεν δηλώνουν ψεύτικους τραυματισμούς για να αποφύγουν να συμμετάσχουν στα φιλικά της εθνικής τους όπως έκανε π.χ. ο “καθαρόαιμος” Ισπανός σταρ της Ρεαλ , Σέρχιο Ράμος στον τελευταίο αγώνα της Ισπανίας εναντίον της Ιταλίας. Στον ίδιο αγώνα δηλαδή που Πικέ και Μπουσκέτς έπαιξαν και τραυματίστηκαν.
Φαίνεται λοιπόν ότι οι Καστιγιάνοι αναπολούν τις εποχές που με Σαλγκάδο – Ιέρο και τα λοιπά “παραπαίδια” της Ρεάλ Μαδρίτης , η εθνική τους ομάδα δεν σταύρωνε επιτυχία σε διεθνή διοργάνωση ούτε με αίτηση.
Όσο για τον αγαπημένο τους Ραούλ , που προχθές εσκεμμένα φώναζαν το όνομα του, για να “πικάρουν” τον Βίγια την ώρα που έβγαινε αλλαγή , ας κοιτάξουν στην άκρη του πάγκου τους και θα δούνε ποιος και με ποιο τρόπο , τον “πέταξε” πέρυσι το καλοκαίρι από την ομάδα τους, της οποίας αποτελεί ζωντανή ιστορία.
Αν όλα τα παραπάνω, δεν “μικραίνουν” μια ομάδα , τότε δεν ξέρω τι μπορεί να το κάνει. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ , πρέπει να αναλογιστεί αν το κόστος της επανάκτησης των σκήπτρων στο ισπανικό ποδόσφαιρο από την Ρεάλ Μαδρίτης με τον συγκεκριμένο προπονητή και αυτή την ηθική, αξίζει τον κόπο.
Η ηθική είναι σε πρώτο πλάνο στην Μπάρτσα. Πολλές φορές με αγωνιστικό κόστος. Αλλά αυτή ήταν , είναι και θα είναι η Μπάρτσα.
Υ.Γ. Πριν από 5 χρόνια , όλο το Μπερναμπέου χειροκρότησε όρθιο τον Ροναλντίνιο , που με τη φανέλα της Μπάρτσα , σκόραρε εις βάρος της Ρεάλ. Αυτό λέγεται ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Φαντάζεστε μια αντίστοιχη εικόνα , με τον Μουρίνιο προπονητή της Ρεάλ ? Ούτε για αστείο…
Αναδημοσίευση από balacticos.blogspot.com
No comments:
Post a Comment