ΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΑΓΩΣΑΜΕ.

Eγώ δεν έχω πολλά να πω, με καλύπτουν οι παρακάτω। Να πω τι δηλαδή; Για Special Ones; Αν είναι αυτός Special One o Guardiola τι είναι; Που πήρε 6 στα 6; Μπράβο Χοσέ! Ωραίος. Ποδσόφαιρο με τα όλα του. Ωραίος.Όχι αλήθεια, είσαι ωραίος. Βρήκες το νόημα, κάνουμε τα εύκολα (καταστοφή και όχι δημιουργία), παίζουμε και λίγο με τα media, και παρουσίαζουμε το έκτρωμα σαν θαύμα. Ωραίος!
Για την Μπάρσα, τα καλύτερα είναι μπροστά της και όχι πίσω της, ακόμα και αν την θέση στην ιστορία την έχει ήδη κερδίσει.

"ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΠΑΡΣΑ! Κι αν οι δακρυικοί πόροι των οφθαλμών ενεργοποιηθούν εξαιτίας της πρέπει το ερέθισμα να είναι χαρά, λύτρωση, συγκίνηση...Συναισθήματα που, μόνο αυτό το τεράστιο σωματείο - το MES QUE UN CLUB - που λέγεται FC BARCELONA μπορεί πλέον να εμπλουτίσει τη μίζερη και flat καθημερινότητα μας...
Ναι, χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Όχι μόνο για γίνουμε η πρώτη ομάδα μετά το 1990 που κάνει «ριπίτ», αλλά για δώσουμε την ευκαιρία να δουν κι οι ποδοσφαιρικά «τυφλοί» (κι είναι πολλοί...). Ωστόσο, τη μεγάλη ομάδα την καθιερώνει η διάρκεια και το πώς αντιδρά στις αναποδιές. Συν τοις άλλοις, μην στεναχωριέστε, αυτή η ομάδα έτσι όπως είναι δομημένη και ηλικιακά, αλλά και ποιοτικά θα είναι πολύ σύντομα ξανά σ' έναν τελικό για να διεκδικεί και να κατακτά το «κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά».

ΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΑΓΩΣΑΜΕ.. Ναι, ξέρω, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσης και του «αδειάσματος» ψυχολογικού και σωματικού μετά τον αποκλεισμό. Δεν μπορώ να πιστέψω, όμως, ότι δεν υπάρχει κίνητρο πια. Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ: Να αποδειχθεί η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας νικηφόρα και παράλληλα η μη επιβράβευση του ποδοσφαιρικού ...αχταρμά των πρωτευουσιάνων! Σήμερα που όλοι μας περιμένουν στη γωνία λυγισμένους, πεθαμένους, με την απόγνωση στα μάτια, σήμερα θέλει ένα τεράστιο blaugrana χαμόγελο, σήμερα θέλει αποδείξεις αγάπης όχι στην Μπάρσα, αλλά σ αυτό που πρεσβεύει, σήμερα εν τέλει πρέπει να ξεχωρίσουν αυτοί που αγαπούν το ποδόσφαιρο κι αυτοί που θριαμβεύουν μέσα από την καταστροφή του...
Σ αυτή την αέναη μάχη ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, το θέαμα και την αναγούλα, την τέχνη και την τσουρουκιά, νικητής δεν αναδεικνύεται πάντα ο ίδιος.
Πέρυσι κερδίσαμε, φέτος ηττηθήκαμε, γιατί δεν ήμασταν τόσο καλοί όσο έπρεπε. Προσπαθήσαμε πολύ, ναι, αλλά δεν έφτανε. Δεν έφτανε για να περάσουμε με τον δικό μας τρόπο, αυτόν που τελικά σαν σύγχρονοι σταυροφόροι έχουμε μείνει μόνοι να υπερασπιζόμαστε, όταν όλοι οι υπόλοιποι γουστάρουν και λίγη σκοπιμότητα, ταμπούρι, λεβεντιά και καθυστέρα.
Σε πείσμα όλων των υπόλοιπων, αυτών που τα χώνουν στον Πλατινί και τους μηχανισμούς του, εγώ θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μισέλ! Γιατί με υποχρεώνει να γίνω ακόμα καλύτερος, γιατί τελικά η καλύτερη ομάδα που έχει γνωρίσει αυτός ο πλανήτης δεν είναι η Μπάρσα της τελευταίας διετίας, αλλά αυτή που θα ακολουθήσει.
Θα είναι η Μπάρσα που θα λυώνει και τα ταμπούρια, που θα αδιαφορεί για τα ακυρωμένα γκολ, θα είναι η Μπάρσα που θα χρειάζεται 2 γκολ για να περάσει και θα βάζει 5 σε οποιονδήποτε.
Αυτή τη Μπάρσα μας προκαλείτε να φτιάξουμε. Και νομίζω πως πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Αλλωστε μόνο εμείς μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι.
Για την ώρα, ας φορέσουμε τα blaugrana μας, ας χαμογελάσουμε κι ας ονειρευτούμε γι αυτά που θα έρθουν. Κι όταν σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, θα διαπιστώσουμε πως και πάλι η πραγματικότητα αυτού του συλλόγου θα μας έχει ξεπεράσει...

ΥΓ1: Δεν αρμόζει στο FCB ν' ανοίγουν τα ποτιστικά την ώρα που κάποιοι πανηγυρίζουν στο γήπεδο. Μικρότητες... Οι παίκτες της Inter δεν έφταιγαν τίποτα για την κόντρα που υπάρχει μεταξύ του συλλόγου και του ευεργετηθέντος (και συνεπώς σίγουρου εχθρού όπως λέει το αρχαίο ρητό...) πρώην μεταφραστή!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ!

ΥΓ2: Piqenbauer!!!


Νίκος Καραμάνος - Ερίκ Καστέλ



Μην ξανακούσω:

- Μην ξανακούσω για το "έκτρωμα" της Ελλάδας στο Euro 2004. Η Ελλάδα τουλάχιστον είναι ένα μικρό ποδοσφαιρικό έθνος και δικαιούταν ακόμα και να παίξει 'ταμπούρι' (που δεν έπαιξε και τόσο).
- Μην ξανακούσω για Special One. Αν ο Μουρίνιο είναι τέτοιος, τότε ο Ρεχάγκελ που πήρε Euro με την Ελλαδίτσα τι είναι? Ο Γκουαρντιόλα που έκανε 6/6 παίζοντας διαστημικό ποδόσφαιρο τι είναι? Ο Μπενίτεθ που πήρε ΟΥΕΦΑ με Βαλένθια και CL με Λίβερπουλ καπάκι (ό,τι κι ο Μουρίνιο με την Πόρτο δηλαδή) τι είναι? Αφήνω τελευταίο τον Φαν Χάαλ. Γιατί αυτός θα είναι η νέμεσι του Πορτογάλου...
- Μην ξανακούσω όμως και για κωλοφαρδία του Μουρίνιο. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση, ανεξάρτητα με τον τρόπο...
- Μην ξανακούσω για Ιμπραΐμοβιτς! Να φύγετε κύριε! Να πάτε αλλού!
- Μην ξανακούσω τη φράση "Βραζιλιάνος Τερματοφύλακας? Αυτό είναι ανέκδοτο"...
- Μην ξανακούσω για διαιτησία. Ούτε για το γκολ του Μπόγιαν ούτε για το 1ο ματς. Όσο οφσάιντ ήταν το γκολ του Μιλίτο στο Μιλάνο, άλλο τόσο ήταν και του Πικέ χτες. Κι όσο για την κόκκινη στο Μόττα..? Τι κόκκινη, τι 2η κίτρινη, τι σημασία έχει?
- Μην ξανακούσω για τους "κωλοΓερμαναράδες" και "αχώνευτους" της Μπάγερν. Αρκετή (φυλετική) κακεντρέχεια για μια μια απ'τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης διαχρονικά!
- Μην ξανακούσω για τον 'αλλοπρόσαλο' Φαν Χάαλ και τις περίφημες "σχέσεις με τις βεντέτες". Μόκο όλοι.
- Μην ξανακούσω για τις περιορισμένες δυνατότητες και το 'ταβάνι' της Λυών. Ας μπορέσουν και άλλοι σύλλογοι με μεγαλύτερη φανέλα απ'τη δική της να είναι σταθερά στην 8άδα του CL κάθε χρόνο
- Μην ξανακούσω για τα λεφτά και τα μπάτζετ που φέρνουν τίτλους και θέαμα... Κάποιοι κατά Μαδρίτη μεριά το φυσάνε και δεν κρυώνει. Κι ας μετριάζει την πίκρα τους 'ξένος δάκτυλος'...
- Μην ξανακούσω για Champions League μέχρι τον τελικό. Τότε θα ακούσω. Και κύρίως, θα ΔΩ!