Παναθηναϊκός 2009/2010

Πρωταθλητής λοιπόν ο Παναθηναϊκός μετά από 6 χρόνια. Δε μου αρέσει να κάνω ντρίμπλες του τύπου "ήταν ο λιγότερο κακός", "ήταν ο πιο σταθερός", "βασίλεψε στους τυφλούς ο μονόφθαλμος" και διάφορα τέτοια που μετριάζουν κατά κάποιο τρόπο μια επιτυχία. Ο ΠΑΟ ήταν καλύτερος από τους υπόλοιπους συνδιεκδικητές του τίτλου. Το ότι ο Ολυμπιακός ήταν ο χειρότερος της 15ετίας, το ότι η ΑΕΚ ακόμα δεν έχει λύσει πλήρως τα διοικητικά -και υπαρξιακά- της αδιέξοδα και το ότι ο ΠΑΟΚ είναι άπειρος ακόμα. δε μπορεί να μειώσει την αξία της κατάκτησης του τίτλου από τους Πράσινους. Ναι, συμφωνώ, με αυτούς τους αντιπάλους όπως εμφανίστηκαν φέτος ο ΠΑΟ μπορούσε να το πάρει και με 10+ βαθμούς διαφορά. Δεν το έκανε, αλλά μεταξύ μας, από το Γενάρη και μετά έδειξε -ακόμα κι όταν έχανε βαθμούς- ότι κινδυνεύει? Κανείς δεν πίστευε ότι θα το χάσει το πρωτάθλημα.

Tι είχε ο Παναθηναϊκός φέτος που δεν είχε τα προηγούμενα 6 χρόνια:

- Τερματοφύλακα. Οι καλές ομάδες πρέπει να ξεκινούν από έναν καλό τερματοφύλακα και στο πρόσωπο του Αλέξη Τζόρβα οι Πράσινοι τον βρήκαν. Δεν ήταν τέλειος, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από αξιόπιστος.
- Επιθετική νοοτροπία. Τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟ είχε αρχίσει να φτιάχνει το προφίλ του σαν μια ομάδα που 'παίρνει' αποτελέσματα. Βοήθησαν βέβαια σε αυτό και οι Ευρωπαϊκοί αγώνες. Μαλεζάνι, Μουνιόθ και -κυρίως- Πεσέιρο είχανε υποσχεθεί επιθετικό προσανατολισμό, αλλά στην πράξη κατέβαιναν με σκοπό πρώτα το μηδέν στην άμυνα. Ο Τεν Κάτε έκανε το πρώτο βήμα για αλλαγή, ο Νιόπλιας το ολοκλήρωσε. Ακόμα και σε παιχνίδια που έχασε πόντους, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε (όχι πάντα με ορθόδοξο τρόπο) πολλές ευκαιρίες για γκολ.
- Δεν έδωσε δικαιώματα στους "μικρούς". Πόσοι και πόσοι μικρομεσαίοι σύλλογοι δεν πήραν βαθμό (και βαθμούς) από τον Παναθηναϊκό (και σε Λεωφόρο και ΟΑΚΑ) τόσα χρόνια? Από ένα σημείο και μετά, κατέβαιναν στο γήπεδο ως ίσοι προς ίσον. Φέτος το Τριφύλλι (με εξαίρεση την Καβάλα) δεν τους έδωσε περιθώριο ούτε να το σκεφτούν ότι μπορούν να του κόψουν βαθμούς.
- Τον Τζιμπρίλ Σισέ. Κωνσταντίνου, Ν΄Ντόι, Δ.Παπαδόπουλος, Ροντρίγκο Σόουζα... Κάνουν μαζί έναν Σισέ? Ο Γάλλος σημείωσε πάνω από 20 γκολ στο πρωτάθλημα και παράλληλα έδωσε αυτοπεποίθηση και στην υπόλοιπη ομάδα. Έτσι κι αλλιώς, από το καλοκαίρι, η μεταγραφή του έδειχνε να σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τον ΠΑΟ. Είναι ο MVP του πρωταθλήματος.
- Σφυρίγματα. Φέτος (με εξαίρεση ένα πέναλτυ που δεν δόθηκε στο Βύντρα με τον Αστέρα Τρίπολης), οι Πράσινοι δεν αδικήθηκαν σε κανένα ματς. Δεν ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς ούτε λέμε ότι πήραν πρωτάθλημα με τη διαιτησία. Απλά, ευνοήθηκαν όσο χρειάζεται να ευνοείται η εκάστοτε καλύτερη ομάδα σε ένα πρωτάθλημα.
- Διοίκηση με πυγμή. Με μπροστάρη το Νίκο Πατέρα και ήρεμη δύναμη τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο Παναθηναϊκός κατέστησε σαφές στον Σωκράτη Κόκκαλη ότι "δεν παίζει πια μόνος του". Κράτησαν χαμηλούς τόνους όταν έπρεπε και ύψωσαν φωνή όταν χρειάστηκε. Δαπανήθηκαν λεφτά για μεταγραφές μεγάλες που απέδωσαν. Έγινε αλλαγή προπονητή όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες και ο Τεν Κάτε αντικαταστάθηκε από έναν άνθρωπο που ήξερε τι χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να επιστρέψει στην κορυφή.
- Αφήνω τελευταίο τον κόσμο. Έχω φίλους Παναθηναϊκούς και οι περισσότεροι απ'αυτούς είχαν διαρκείας φέτος. Έκαναν τη διαφορά. Γιατί άλλο είναι να μαζεύεις 50.000 κόσμο που μουρμουράει και γκρινιάζει, κι άλλο να μαζεύεις 50.000 κόσμο που έχει υπομονή, στηρίζει και βοηθά.

O ανυπέρβλητος Ζιλμπέρτο Σίλβα (ο πιο vital παίκτης του ΠΑΟ φέτος), ο Κατσουράνης του 1ου γύρου, ο Σαλπιγγίδης με τα πάνω του και τα κάτω του, ο Οσιομάρτυρας Λουκάς Βύντρα, ο Καραγκούνης που δέχτηκε πολλά πυρά, ο αναγεννημένος Νίνης και ο τρελο-Λέτο είναι (πέρα απ'τον Σισέ) τα -αγωνιστικά- ΠΡΟΣΩΠΑ 2010 για τον Παναθηναϊκό.

Για να χτίσεις μια δυναστεία χρειάζονται πολλοί παράγοντες και πολλή προσπάθεια. Ο Παναθηναϊκός απλώς πήρε το πρωτάθλημα για το 2010. Το άξιζε και μπράβο του. Αλλά για δυναστεία είναι νωρίς να μιλάμε ακόμα. Και η αλλαζονεία τιμωρείται. Ρωτήστε και κάποιους πώς την πάτησαν απ΄την αλλαζονεία τους. Ρωτήστε τους, ήταν δυναστεία και ξέρουν...