Όση σούπα φάγαμε τις δυο πρώτες αγωνιστικές σ'αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, τόσο "ψητό αρνί" έχουμε γευτεί στην 3η αγωνιστική και στα νοκ-άουτ. Μεγάλα σκορ, συγκινήσεις, διαιτησίες, ανατροπές, εκπλήξεις... Τα δυο πρώτα ζευγάρια των προημιτελικών είναι γεγονός. Ουρουγουάη-Γκάνα, Αργεντινή-Γερμανία. ΚΑΙ τα δύο αυτά ζευγάρια, νομίζω είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ του 50-50. Πού να δώσεις προβάδισμα? Στους σκληροτράχηλους Ουρουγουανούς ή στους δηλητηριώδεις Γκανέζους? Στους ενθουσιώδεις και με σιγουριά Αργεντινούς ή στους αποτελεσματικούς Γερμανούς? Ας τα πάρουμε ένα-ένα...
Η σελέστε μετά το 1-0 "έκατσε" και παρόλο που ισοφαρίστηκε και ψιλοκαρδιoχτύπησε με τους ΝοτιοΚορεάτες, εμένα δε μου έδωσε την εντύπωση ότι ανησυχεί. Έχει περίσσιο ταλέντο μπροστά και περίσσιο πάθος πίσω. Το ίδιο και οι Γκανέζοι. Θα λεγε κανείς ότι είναι απολύτως ίδιες ομάδες. Η λογική λέει ότι το ματς θα είναι κλειστό, αλλά όσο πειθαρχημένες κι αν είναι σαν ομάδες και οι δυό τους, έδειξαν ότι δε "μασάνε" αν ο αγώνας μετατραπεί με οποιοδήποτε τρόπο σε 'ροντέο'. Στα κοινά των δύο μονομάχων εκτός από την σφιχτή αμυντική γραμμή και την ομαδικότητα είναι και οι φουνταριστοί τους. Ο τεχνίτης και πολυδιάστατος Σουάρεζ απ΄τη μία, ο δυνατός και μαχητικός Γκιάν απ΄την άλλη. Έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους απέναντι σε Νότια Κορέα και ΗΠΑ (παρεπιπτόντως, οι ΗΠΑ κέρδισαν φιλάθλους με το τίμιο παιχνίδι τους σε αυτό το Μουντιάλ).
Μεγάλο συν των Ουρουγουανών ότι τις περισσότερες φορές βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα. Μεγάλο συν των Γκανέζων ότι είναι ΠΟΛΥ κοντρολαρισμένοι (σαν μονάδες και σαν σύνολο) σε σχέση με τους άλλους Αφρικανούς που είδαμε (Καμερούν, Νιγηρία).
Η Αργεντινή δε με "πετάει απ'την καρέκλα" σαν φίλαθλο αλλά μπαίνει με τον αέρα του φαβορί σε κάθε ματς και σου δίνει την εντύπωση πως ό,τι και να γίνει θα κερδίσει. O Μέσσι δείχνει σιγά σιγά να αποβάλλει το άγχος του να πετύχει ένα γκολ και αρχίζει να μην το παίρνει και πολύ προσωπικά το Μουντιάλ. Άλλωστε τώρα ζορίζουν τα πράγματα και δεν είναι ώρα για προσωπικούς θριάμβους. Το κέντρο των Αργεντινών δε φοβίζει, αλλά το ασφυκτικό πρέσινγκ από τους μπροστινούς είναι ικανό να διαλύσει τον οποιοδήποτε. Χωρίς να είναι αναγκαία η φαντασία ή κάποιο "κρύψιμο" της μπάλας. 
Το απέδειξαν και στο αποψινό ματς, έστω κι αν χρειάστηκαν το έγκλημα του επόπτη και το έγκλημα του Οσόριο για να προηγηθούν με το ασφαλές 2-0. Τα "σύννεφα" που πλανήθηκαν μετά το ανοσιούργημα του Ροζέτι και του βοηθού του φρόντισε να τα διαλύσει ο Κάρλος Τέβεζ με το καταπληκτικό γκολ που πέτυχε, το ωραιότερο απ'όσα έχουμε δει σ'αυτό το Μουντιάλ. 
Οι Μεξικανοί προσπάθησαν να αιφνιδιάσουν στην αρχή, αλλά μετά το 2-0 (και όπως αυτό διαμορφώθηκε) πέρασαν ένα διάστημα μεγάλου πελαγώματος. Η φάση των 16 τους στοιχειώνει και δεν κατάφεραν να περάσουν ούτε σ'αυτό το τουρνουά στα προημιτελικά. Είναι τεχνική ομάδα, γρήγορη, αλλά με ελλιπή ψυχικά χαρίσματα. Α! Και να μην ξεχάσω... Φρόντισε να προσέχεις τι λές γενικά αγαπητέ Ντιέγκο γενικά για τη FIFA, γιατί μπορεί να συνεχίσουν να σε "εκθέτουν" οι διαιτητές της ;)
Στη μητέρα των Ευρωπαϊκών μαχών, τι έιχες Γιάννη τι είχα πάντα. Το χουμε ξαναδεί το έργο, απλά κάθε φορά αλλάζει η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί. Ο Τζέιμς φταίει και δε φταίει στο πρώτο και στο 3ο γκολ, η αμυντική λειτουργία της Αγγλίας (ναι ναι, η ίδια που ουσιαστικά δεν απειλήθηκε καθόλου στον όμιλο) ήταν από χείριστη έως τραγική και ο Γκλεν Τζόνσον με τον Άπσον δεν πρέπει απλά να ξαναφορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο... Ας έρθουμε όμως και στην επίμαχη φάση του γκολ του Λάμπαρντ. Μετά το 2-0 από τον Ποντόλσκι η εικόνα του ματς ήταν τέτοια που έλεγες ότι οι Άγγλοι θα είναι τυχεροί αν γλυτώσουν με κάτω από τέσσερα γκολ. Και ξαφνικά μέσα στην αναμπουμπούλα μειώνουν, παίρνουν τα πάνω τους, ισοφαρίζουν και... για μισό λεπτό. 
Δεν ισοφαρίζουν... Η μη κατακύρωση του πεντακάθαρου γκολ του Λάμπαρντ μας στέρησε την ευκαιρία να δούμε ένα ματς από την αρχή, σε μια ΕΝΤΕΛΩΣ άλλη βάση. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες... Οι Γερμανοί βάλανε τη μπάλα κάτω και εκμεταλλευτήκανε στο έπακρο τη -διαχρονική- αφέλεια των Άγγλων και τους διέλυσαν στην κόντρα. Τους πάτησαν, δεν είναι ψέμμα. Τα "λιοντάρια" ήταν ανύπαρκτα σε όλο το Β' ημίχρονο και ηττήθηκαν κατά κράτος από τα "πάντσερ". και δε μένει και πολύς χώρος για δικαιολογίες. Ο Τζέραρντ το είπε μετά το ματς (μίλησε σαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ αρχηγός). "Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ΑΝ και ΑΜΑ...").
Η Αγγλία συνεχίζει να μας προσφέρει (και κυρίως στους φιλάθλους της) τραγωδίες και δράματα. Ποιος ξέρει... ίσως το ποδοσφαιρικό τους φρόνημα να διατηρείται ζωντανό μέσα από το δράμα της αποτυχίας... Ίσως να γουστάρουν να "τρέφονται" με συζητήσεις για το τι έφταιξε κάθε φορά και δεν πήγαν καλά. Πότε ο Σίμαν, πότε τα πέναλτυ, πότε οι διαιτητές, πότε τα χέρια του Θεού... μέχρι να ξανάρθει η επόμενη διοργάνωση όπου θα ξεκινήσουν και πάλι με όρεξη και ελπίδες και ξανά η ίδια μέρα της Μαρμότας...
Η δε Γερμανία, σ'αυτό το τουρνουά παρουσιάζει ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Είναι η Γερμανία της Μπάγερν, του Αμβούργου, της Βέρντερ... είναι η Γερμανία του 2006 και του 2008 με περισσότερο πάθος και εμπειρία. Κι επειδή τα τελευταία 10-15 χρόνια βρέθηκαν πολλοί και διάφοροι που τη μιμήθηκαν και θέλησαν να παίξουν "γερμανικά", πείσμωσε και ίσως θέλει να αποδείξει ΠΟΙΑ είναι η πραγματική Γερμανία...
Πάρτο αλλιώς Χάιντσε!!
Η σελέστε μετά το 1-0 "έκατσε" και παρόλο που ισοφαρίστηκε και ψιλοκαρδιoχτύπησε με τους ΝοτιοΚορεάτες, εμένα δε μου έδωσε την εντύπωση ότι ανησυχεί. Έχει περίσσιο ταλέντο μπροστά και περίσσιο πάθος πίσω. Το ίδιο και οι Γκανέζοι. Θα λεγε κανείς ότι είναι απολύτως ίδιες ομάδες. Η λογική λέει ότι το ματς θα είναι κλειστό, αλλά όσο πειθαρχημένες κι αν είναι σαν ομάδες και οι δυό τους, έδειξαν ότι δε "μασάνε" αν ο αγώνας μετατραπεί με οποιοδήποτε τρόπο σε 'ροντέο'. Στα κοινά των δύο μονομάχων εκτός από την σφιχτή αμυντική γραμμή και την ομαδικότητα είναι και οι φουνταριστοί τους. Ο τεχνίτης και πολυδιάστατος Σουάρεζ απ΄τη μία, ο δυνατός και μαχητικός Γκιάν απ΄την άλλη. Έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους απέναντι σε Νότια Κορέα και ΗΠΑ (παρεπιπτόντως, οι ΗΠΑ κέρδισαν φιλάθλους με το τίμιο παιχνίδι τους σε αυτό το Μουντιάλ).
Μεγάλο συν των Ουρουγουανών ότι τις περισσότερες φορές βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα. Μεγάλο συν των Γκανέζων ότι είναι ΠΟΛΥ κοντρολαρισμένοι (σαν μονάδες και σαν σύνολο) σε σχέση με τους άλλους Αφρικανούς που είδαμε (Καμερούν, Νιγηρία).
Η Αργεντινή δε με "πετάει απ'την καρέκλα" σαν φίλαθλο αλλά μπαίνει με τον αέρα του φαβορί σε κάθε ματς και σου δίνει την εντύπωση πως ό,τι και να γίνει θα κερδίσει. O Μέσσι δείχνει σιγά σιγά να αποβάλλει το άγχος του να πετύχει ένα γκολ και αρχίζει να μην το παίρνει και πολύ προσωπικά το Μουντιάλ. Άλλωστε τώρα ζορίζουν τα πράγματα και δεν είναι ώρα για προσωπικούς θριάμβους. Το κέντρο των Αργεντινών δε φοβίζει, αλλά το ασφυκτικό πρέσινγκ από τους μπροστινούς είναι ικανό να διαλύσει τον οποιοδήποτε. Χωρίς να είναι αναγκαία η φαντασία ή κάποιο "κρύψιμο" της μπάλας. 
Το απέδειξαν και στο αποψινό ματς, έστω κι αν χρειάστηκαν το έγκλημα του επόπτη και το έγκλημα του Οσόριο για να προηγηθούν με το ασφαλές 2-0. Τα "σύννεφα" που πλανήθηκαν μετά το ανοσιούργημα του Ροζέτι και του βοηθού του φρόντισε να τα διαλύσει ο Κάρλος Τέβεζ με το καταπληκτικό γκολ που πέτυχε, το ωραιότερο απ'όσα έχουμε δει σ'αυτό το Μουντιάλ. 
Οι Μεξικανοί προσπάθησαν να αιφνιδιάσουν στην αρχή, αλλά μετά το 2-0 (και όπως αυτό διαμορφώθηκε) πέρασαν ένα διάστημα μεγάλου πελαγώματος. Η φάση των 16 τους στοιχειώνει και δεν κατάφεραν να περάσουν ούτε σ'αυτό το τουρνουά στα προημιτελικά. Είναι τεχνική ομάδα, γρήγορη, αλλά με ελλιπή ψυχικά χαρίσματα. Α! Και να μην ξεχάσω... Φρόντισε να προσέχεις τι λές γενικά αγαπητέ Ντιέγκο γενικά για τη FIFA, γιατί μπορεί να συνεχίσουν να σε "εκθέτουν" οι διαιτητές της ;)
Στη μητέρα των Ευρωπαϊκών μαχών, τι έιχες Γιάννη τι είχα πάντα. Το χουμε ξαναδεί το έργο, απλά κάθε φορά αλλάζει η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί. Ο Τζέιμς φταίει και δε φταίει στο πρώτο και στο 3ο γκολ, η αμυντική λειτουργία της Αγγλίας (ναι ναι, η ίδια που ουσιαστικά δεν απειλήθηκε καθόλου στον όμιλο) ήταν από χείριστη έως τραγική και ο Γκλεν Τζόνσον με τον Άπσον δεν πρέπει απλά να ξαναφορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο... Ας έρθουμε όμως και στην επίμαχη φάση του γκολ του Λάμπαρντ. Μετά το 2-0 από τον Ποντόλσκι η εικόνα του ματς ήταν τέτοια που έλεγες ότι οι Άγγλοι θα είναι τυχεροί αν γλυτώσουν με κάτω από τέσσερα γκολ. Και ξαφνικά μέσα στην αναμπουμπούλα μειώνουν, παίρνουν τα πάνω τους, ισοφαρίζουν και... για μισό λεπτό. 
Δεν ισοφαρίζουν... Η μη κατακύρωση του πεντακάθαρου γκολ του Λάμπαρντ μας στέρησε την ευκαιρία να δούμε ένα ματς από την αρχή, σε μια ΕΝΤΕΛΩΣ άλλη βάση. Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες... Οι Γερμανοί βάλανε τη μπάλα κάτω και εκμεταλλευτήκανε στο έπακρο τη -διαχρονική- αφέλεια των Άγγλων και τους διέλυσαν στην κόντρα. Τους πάτησαν, δεν είναι ψέμμα. Τα "λιοντάρια" ήταν ανύπαρκτα σε όλο το Β' ημίχρονο και ηττήθηκαν κατά κράτος από τα "πάντσερ". και δε μένει και πολύς χώρος για δικαιολογίες. Ο Τζέραρντ το είπε μετά το ματς (μίλησε σαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ αρχηγός). "Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ΑΝ και ΑΜΑ...").
Η Αγγλία συνεχίζει να μας προσφέρει (και κυρίως στους φιλάθλους της) τραγωδίες και δράματα. Ποιος ξέρει... ίσως το ποδοσφαιρικό τους φρόνημα να διατηρείται ζωντανό μέσα από το δράμα της αποτυχίας... Ίσως να γουστάρουν να "τρέφονται" με συζητήσεις για το τι έφταιξε κάθε φορά και δεν πήγαν καλά. Πότε ο Σίμαν, πότε τα πέναλτυ, πότε οι διαιτητές, πότε τα χέρια του Θεού... μέχρι να ξανάρθει η επόμενη διοργάνωση όπου θα ξεκινήσουν και πάλι με όρεξη και ελπίδες και ξανά η ίδια μέρα της Μαρμότας...
Η δε Γερμανία, σ'αυτό το τουρνουά παρουσιάζει ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Είναι η Γερμανία της Μπάγερν, του Αμβούργου, της Βέρντερ... είναι η Γερμανία του 2006 και του 2008 με περισσότερο πάθος και εμπειρία. Κι επειδή τα τελευταία 10-15 χρόνια βρέθηκαν πολλοί και διάφοροι που τη μιμήθηκαν και θέλησαν να παίξουν "γερμανικά", πείσμωσε και ίσως θέλει να αποδείξει ΠΟΙΑ είναι η πραγματική Γερμανία...Πάρτο αλλιώς Χάιντσε!!
1 comment:
Μέχρι στιγμής ο πιο "αντικειμενικός"...
'Η σωστότερα,αυτός που δεν μάσησε να γράψει για το σχέδιο της FIFA. Ποιο είναι αυτό; Κατ' εμέ BRA vs ΑRG.Αλλά υπάρχουν και ξανθιές παραλλαγές που ενδέχεται να οδηγήσουν σε repeat του '74.Συνωμοσιολόγος;Ίσως. Εγώ τις 2 Γουάες χαίρομαι κι απολαμβάνω.
Post a Comment