Φινάλε της φάσης των 16

Τρεις νέοι σήμερα το απόγευμα, παρακολουθούσαν στο γραφείο τους σε full screen από το site της -απεργούσης- EΡΤ τον αγώνα Παραγουάη-Ιαπωνία σε live streaming. Οι δύο άντεξαν και το είδαν όλο. Ο τρίτος έφυγε στο 65 με την κρυφή ελπίδα (ω ναι! τέτοιος μαλάκας!) ότι θα προλάβαινε να δει τα πέναλτυ στο σπίτι του. Από Μαρούσι Μεταξουργείο χωρίς προαστιακό και μετρό, μόνο με λεωφορείο μέχρι την Κάνιγγος κι από κει με τα πόδια... Έφτασε στις 8.05 και όρμηξε στο τηλεκοντρόλ. Είχαν όλα όμως τελειώσει...
Πέρα απ'το αστείο, ήταν σίγουρα ο χειρότερος μέχρι στιγμής αγώνας (μαζί με το Αλγερία-Σλοβενία και το Ονδούρα-Ελβετία) σ'αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Λίγοι συνδυασμοί της προκοπής και πολύ συμπαγείς και δεμένες άμυνες, που αποδείχτηκαν μάλλον αχρείαστες. Στις λεπτομέρειες, η Παραγουάη ήταν η τυχερή στα πέναλτυ και νομίζω ότι συνολικά με τη μέχρι τώρα παρουσία της στο τουρνουά δικαιούτο μισό % παραπάνω την πρόκριση, παρόλο που οι Ιάπωνες έδειξαν σπουδαία ψυχικά χαρίσματα σε όσα ματς έπαιξαν. Οι Παραγουανοί έχουν ισορροπημένους και σκληροτράχηλους μπαλαδόρους και προβλέπω να ρίχνουν πολύ ξύλο στους Ισπανούς. Ο Βαλντέζ, ο Ορντιγκόζα, ο Μορέλ, ο Ριβέρος, ο Βέρα, καταπίνουν τρελά χιλιόμετρα στο χορτάρι και πέφτουν να σκυλιά στους αντιπάλους. Δεν είναι "φινετσάτοι" αλλά δε στερούνται και τεχνικής.

Αν για κάτι συμπαθώ τους Ισπανούς είναι γιατί δεν προδίδουν ποτέ την κουλτούρα τους σε κανένα άθλημα. Θέλουν να κερδίζουν σαν Ισπανοί, γι αυτό και έχουν φάει στο παρελθόν πολλές 'σφαλιάρες'. Σαν Ισπανοί όμως... Παίζουν φουλ επιθετικά, γρήγορα (έως και βιαστικά καμιά φορά), αλλάζουν πολλές πάσες και δεν έχουν καμιά διάθεση να προσαρμοστούν στο παιχνίδι του αντιπάλου και στις συνθήκες του. "Ας το κάνει αυτός", μοιάζουν να λένε. Το 2008 δικαιώθηκαν για πρώτη φορά και αν κρατήσουν χαμηλούς τόνους, μπορεί το φετινό καλοκαίρι να συμβεί και δεύτερη φορά. Ο δαιμόνιος Βίγια σπέρνει τον πανικό και 'μασκαρεύει' την αγωνιστική κατρακύλα του μηδενικού που λέγεται Τόρες. Ο Ινιέστα, αεικίνητος, αλλάζει πλευρές στο γήπεδο. Ο Ράμος είναι σίγουρα μέσα στα 3 top δεξιά μπακ στον κόσμο. Ο Τσάμπι Αλόνσο ψύχραιμος στο κέντρο και Πικέ-Πουγιόλ μπορεί ΑΝ θέλουν να αφήσουν να περάσει κανά ψόφιο σουτ προς τα χέρια του Άγιου Ίκερ. Σπουδαίοι όλοι τους και με πολύ πλούσιο σε ταλέντο πάγκο (Πέδρο, Μάτα, Σίλβα, Γιορέντε, Μαρτσένα). Σπουδαίοι, αλλά "μισοί" χωρίς την ιδιοφυία στο κέντρο του γηπέδου, που λέγεται Τσάβι Φερνάντεζ. Του μοναδικού ίσως ποδοσφαιριστή αυτή τη στιγμή στο Μουντιάλ που ξέρει τι κάνει, πότε το κάνει, πώς το κάνει και κυρίως γιατί το κάνει.


Spain 1-0 Portugal (Last 16)

Goalsarena | MySpace Video

Όσο για σένα CR-7... Είσαι λίγος αγόρι μου, είσαι πολύ λίγος κι αυτό δεν είναι ούτε ψέμα αλλά ούτε και τίποτα καινούργιο... Σε έχουμε δει να ντριμπλάρεις 6 παίχτες της Φούλαμ και της Πόρτσμουθ, να πηδάς στο θεό και να παίρνεις κεφαλιές με την Αλμερία και τη Θέουτα, να πατάς γκάζι και να τρέχεις σαν τον άνεμο, να σουτάρεις βολίδες από τα 40 μέτρα και να "γράφει" με τον κάθε πικραμένο της Πρέμιερ Λιγκ και της Πριμέρα Ντιβιζιόν και τον κάθε "μεσαίο" του Τσάμπιονς Λιγκ... Όταν όμως οι κώλοι σφίξουν και βρεθείς στα μεγάλα καλοκαιρινά ραντεβού (Euro, Μουντιάλ) το σκατό σου έχει φτάσει στις -ψηλές- κάλτσες σου. Τώρα μπορείς να ντριμπλάρεις με την άνεσή σου τον Όμηρο Σίμπσον, να "γράψεις το μέλλον" σου (κατά πώς λέει και το σλόγκαν...) και μετά να γυρίσεις σπίτι, να τραβήξεις ένα λουσιματάκι και να πάς για Νάνι. Καληνύχτα Κριστιάνο...