Το αποψινό ματς μου θύμισε τον προ 8ετίας αγώνα του Ολυμπιακού με την Μάντσεστερ στην Αγγλία (τέτοια εποχή νομίζω ήτανε). Πολλά κοινά σημεία...
Τότε, ήταν ο Ελευθερόπουλος αυτός που κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο μέχρι το '78. Το λεπτό, δηλαδή, που δέχθηκε το γκολ από τον Σόλσκιερ και η ομάδα κατέρρευσε κι έφαγε άλλα δύο. Μέχρι και πέναλτι του Φαν Νίστελροι είχε πιάσει ο 'Ελέ' (που αγωνίστηκε τραυματίας) και πιστέψαμε -οι αφελείς- ότι είχε έρθει η στιγμή για κάτι καλό εκτός έδρας...
Απόψε ήταν ο Νικοπολίδης ο ήρωας -με ΕΝΝΙΑ(!!!) αποκρούσεις- μέχρι το ίδιο λεπτό. Το 78ο! Μισή στιγμή ολιγωρίας αρκεί στην Άρσεναλ του Βενγκέρ για να κάνει τη ζημιά στον οποιονδήποτε αντίπαλο. Πόσο μάλλον στο φτωχό πλην τίμιο ΟΣΦΠ. Και μετά, φυσιολογικότατα, ήρθε η συνήθης κατάρρευση. Μόνο που αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός δε δέχτηκε άλλα δύο, αλλά ένα τέρμα, κι αυτό οφσάιντ, οπότε κάπως μετριάζεται η απογοήτευση.
Απογοήτευση... ΤΕΣ-ΠΑ! Μην είμαστε και πλεονέκτες. Δεν υπήρχε νοήμων φίλαθλος που να πίστευε ότι υπό νορμάλ συνθήκες ο Ολυπιακός θα έπαιρνε βαθμό στο Emirates. Και έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας (και με το Νικοπολίδη να κάνει ένα απ'τα κορυφαία παιχνίδια της καριέρας του), μόνο νορμάλ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν οι συνθήκες. Ακόμα κι έτσι, η ήττα αναπόφευκτη.
- Και τι να κάνουμε βρε αδερφέ... Αφού οι αγγλικές ομάδας είναι έτη φωτός μπροστά...
Σωστό. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η ήττα, αλλά ο τρόπος που έρχεται. Δεν έχουμε απλώς αποδεχθεί, σαν χώρα, την ανωτερότητα των Άγγλων. Φοβόμαστε ακόμα και να σταθούμε αξιοπρεπώς. Οι ομάδες μας ταξιδεύουν στο Νησί με την προοπτική να μη φάνε πολλά και -ΑΝ..ΑΝ γίνει καμιά στραβή- να "κλέψουν" κανένα βαθμουλάκι. Θυμηθείτε τον Ολυμπιακό του Λεμονή. Πάλεψε στα ίσα το μεγαθήριο που λέγεται Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου, αλλά στο Λονδίνο, έφαγε 3 με "κάτω τα χέρια".
Δεν ξέρω πώς και γιατί παγιώθηκε στην νοοτροπία όλων μας - παίκτες, προπονητές, φίλαθλοι, οπαδοί, δημοσιογράφοι- η αντίληψη "Με τη Ρεάλ και τη Μίλαν ίσως έχουμε και 1-2% πιθανότητες για κάτι καλό, με τις αγγλικές όμως, δεν έχουμε ΚΑΜΙΑ τύχη". Μπορεί και να είμαι υπερβολικός...
Στα μέσα-έξω ματς που ακολουθούν κόντρα στη Σταντάρ Λιέγης, ο Ολυμπιακός θα κυνηγήσει ρεαλιστικά τους 4 βαθμούς. Ο φετινός Ολυμπιακός, όμως, ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει (ρεαλιστικά πάντα) να πάει για το 2 στα 2. Προσοχή! Ο φετινός Ολυμπιακός. Γιατί ο 'διαχρονικός', είναι πολύ πιθανόν να μαζέψει έναν ή και κανέναν βαθμό στις δυο αναμετρήσεις.
Όσο για το Νικοπολίδη τι να πω. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος για τους designers του Pro Evolution να του βελτιώσουν τα attributes τελευταία στιγμή, πριν βγάλουν το παιχνίδι στην αγορά...
Τότε, ήταν ο Ελευθερόπουλος αυτός που κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο μέχρι το '78. Το λεπτό, δηλαδή, που δέχθηκε το γκολ από τον Σόλσκιερ και η ομάδα κατέρρευσε κι έφαγε άλλα δύο. Μέχρι και πέναλτι του Φαν Νίστελροι είχε πιάσει ο 'Ελέ' (που αγωνίστηκε τραυματίας) και πιστέψαμε -οι αφελείς- ότι είχε έρθει η στιγμή για κάτι καλό εκτός έδρας...
Απόψε ήταν ο Νικοπολίδης ο ήρωας -με ΕΝΝΙΑ(!!!) αποκρούσεις- μέχρι το ίδιο λεπτό. Το 78ο! Μισή στιγμή ολιγωρίας αρκεί στην Άρσεναλ του Βενγκέρ για να κάνει τη ζημιά στον οποιονδήποτε αντίπαλο. Πόσο μάλλον στο φτωχό πλην τίμιο ΟΣΦΠ. Και μετά, φυσιολογικότατα, ήρθε η συνήθης κατάρρευση. Μόνο που αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός δε δέχτηκε άλλα δύο, αλλά ένα τέρμα, κι αυτό οφσάιντ, οπότε κάπως μετριάζεται η απογοήτευση.
Απογοήτευση... ΤΕΣ-ΠΑ! Μην είμαστε και πλεονέκτες. Δεν υπήρχε νοήμων φίλαθλος που να πίστευε ότι υπό νορμάλ συνθήκες ο Ολυπιακός θα έπαιρνε βαθμό στο Emirates. Και έτσι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας (και με το Νικοπολίδη να κάνει ένα απ'τα κορυφαία παιχνίδια της καριέρας του), μόνο νορμάλ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν οι συνθήκες. Ακόμα κι έτσι, η ήττα αναπόφευκτη.
- Και τι να κάνουμε βρε αδερφέ... Αφού οι αγγλικές ομάδας είναι έτη φωτός μπροστά...
Σωστό. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι η ήττα, αλλά ο τρόπος που έρχεται. Δεν έχουμε απλώς αποδεχθεί, σαν χώρα, την ανωτερότητα των Άγγλων. Φοβόμαστε ακόμα και να σταθούμε αξιοπρεπώς. Οι ομάδες μας ταξιδεύουν στο Νησί με την προοπτική να μη φάνε πολλά και -ΑΝ..ΑΝ γίνει καμιά στραβή- να "κλέψουν" κανένα βαθμουλάκι. Θυμηθείτε τον Ολυμπιακό του Λεμονή. Πάλεψε στα ίσα το μεγαθήριο που λέγεται Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου, αλλά στο Λονδίνο, έφαγε 3 με "κάτω τα χέρια".
Δεν ξέρω πώς και γιατί παγιώθηκε στην νοοτροπία όλων μας - παίκτες, προπονητές, φίλαθλοι, οπαδοί, δημοσιογράφοι- η αντίληψη "Με τη Ρεάλ και τη Μίλαν ίσως έχουμε και 1-2% πιθανότητες για κάτι καλό, με τις αγγλικές όμως, δεν έχουμε ΚΑΜΙΑ τύχη". Μπορεί και να είμαι υπερβολικός...
Στα μέσα-έξω ματς που ακολουθούν κόντρα στη Σταντάρ Λιέγης, ο Ολυμπιακός θα κυνηγήσει ρεαλιστικά τους 4 βαθμούς. Ο φετινός Ολυμπιακός, όμως, ταπεινή μου γνώμη είναι ότι πρέπει (ρεαλιστικά πάντα) να πάει για το 2 στα 2. Προσοχή! Ο φετινός Ολυμπιακός. Γιατί ο 'διαχρονικός', είναι πολύ πιθανόν να μαζέψει έναν ή και κανέναν βαθμό στις δυο αναμετρήσεις.
Όσο για το Νικοπολίδη τι να πω. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος για τους designers του Pro Evolution να του βελτιώσουν τα attributes τελευταία στιγμή, πριν βγάλουν το παιχνίδι στην αγορά...
No comments:
Post a Comment