Μια μικρή ιστοριούλα από το μέλλον: "Ο Εφιάλτης"

Η ιστορία μας τοποθετείται στο μέλλον. Όχι όμως στο πολύ μακρινό. Μεταφερόμαστε στο Φθινόπωρο του 2009.
Ο Παντελής είναι ένας 35χρόνος δημόσιος υπάλληλος. Φρεσκοπαντρεμένος, χωρίς παιδιά ακόμα. Μένει στο κέντρο της Αθήνας και ζει με τη σύντροφό του μια ήρεμη σε γενικές γραμμές ζωή. Βολτίτσες, φαγητό με φιλικά ζευγάρια, "εξορμήσεις" στην επαρχία τα σαββατοκύριακα. Έχει κι ένα πάθος όμως ο Παντελής. Τον Παναθηναϊκό. Μεγαλωμένος με "Καπετάνιο", Σαραβάκο, Γκμοχ, Ρότσα, Βαζέχα και Ευρώπη. Με τα διαρκείας του σε Λεωφόρο και ΟΑΚΑ, με τις εφημερίδες του (Από Αθλητική Ηχώ σε Derby και εσχάτως Πράσινη).
Είναι Οκτώβριος, βράδυ Τρίτης... Βροχερό, όπως και όλη η ημέρα απ'το πρωί. Ο Παντελής είχε δύσκολη μέρα είναι η αλήθεια. Αναγκάστηκε να φύγει νωρίς απ'το γραφείο. Τρεχάματα, δουλειές... Αθάνατη Ελλάδα της ταλαιπωρίας. Και συν τοις άλλοις σκέφτεται το επερχόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Οι ομάδες "συγκατοικούν" στην κορυφή της βαθμολογίας και ο τίτλος για το 2009/10 φαντάζει πιο αμφίρροπος από όλες τις άλλες χρονιές.
Η σύζυγος την έπεσε από νωρίς για ύπνο. Ο Παντελής αποφάσισε να χαζέψει λίγο στην tv το "Ολα 10" με το Θέμο και μετά να κοιμηθεί. Κατα τη 1.00 τα μάτια του γλαρώνουν. Πλαγιάζει κι αυτός στο κρεβάτι...
Λίγες ώρες μετά, μέσα στον βαθύ του ύπνο ξεκινάει ο εφιάλτης. Ακούει φωνές σκόρπιες και συγκεχυμένες. Άλλοτε ήρεμες κι άλλοτε φωναχτές: "...συγκλίνει στο κέντρο...", "...στην άλλη γωνία ο γκολκίπερ...", "...ξεκινάει μια κούρσα από αριστερά...", "...το κύπελλο στα χέρια του Τζόρτζεβιτς!". Όσο περνάει η ώρα αρχίζει να βλέπει και εικόνα στο όνειρο. Μια ερυθρόλευκη φανέλα, κόκκινες κάλτσες κατεβασμενες, ένα νούμερο... το 11, μια ιδρωμένη καράφλα. Κι όσο ίδρωνε η καράφλα που έβλεπε στο όνειρό του, άλλο τόσο ίδρωνε κι αυτός.
"ΟΧΙ" φώναζε στριφογυρνώντας... "ΟΧΙ, ΟΧΙ, κόψτε τον!"... Η εικόνα γινότανε πιο ξεκάθαρη. Ντέρμπι, δίχτυα, γκολ, Τζόλε!
Ο Παντελής πετάχτηκε όρθιος βγάζοντας μια κραυγή και ανασαίνοντας με κόπο. Κοίταξε το ρολόι. Ήταν 4.30. Προσπάθησε να θυμηθεί όσα μπορούσε, απ'αυτά που είδε πριν λίγο. Έτριβε τα μάτια του. Ήταν κάθιδρος... Μέσα στα επόμενα 5 δευτερόλεπτα πέρασαν απ' το μυαλό του δεκάδες εικόνες, παρόμοιες μ'αυτές που είδε στον ύπνο του, αλλά όμως υπαρκτές.
Ύστερα έμεινε για λίγο σιωπηλός. Θυμήθηκε τον περασμένο Μάρτη, το Μάρτη του 2009. Ο Τζόλε αποχώρησε απ' την ενεργό δράση. "Ουφ...Χριστέ μου, ευτυχώς"... Πήρε μια ΒΑΘΙΑ ανάσα, έκλεισε τα μάτια και ξανάπεσε για ύπνο.
Γέμισε με αισιοδοξία. "Την Κυριακή στο Καραϊσκάκη δεν θα είναι μέσα στο γήπεδο... Τι ευτυχία... Πάμε Μωρή ΠΑΝΑΘΑ!"