Είναι άστοχο να μιλάμε υποθετικά, αλλά όταν αυτό πηγάζει από τη φαντασία και συνάμα της δίνει τροφή, καμιά φορά κάνει καλό. Βάλτε και την απαραίτητη δόση χιούμορ...
Σ'αυτό το αφιέρωμα, προσπαθούμε να "παντρέψουμε" τωρινούς ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού με άσους -και μη- των αιωνίων από το πρόσφατο παρελθόν. Με μια λεπτομέρεια. Τα "δίδυμα" που προκύπτουν, θα προέρχονται απ'τα αντίπαλα στρατόπεδα ο καθένας.
Μέλμπεργκ - Χένρικσεν
Το απόλυτο (Σκανδιναβικό) πακέτο στην άμυνα. Φανταστείτε η δύναμη, το πάθος και το αποτελεσματικό man to man μαρκάρισμα του Σουηδού να συναντούσαν το καθαρό μυαλό, το positioning και την αρχοντιά του Δανού... Ένα λιοντάρι κι ένα κομπιούτερ. Ο ένας θα έκοβε κι ο άλλος θα έραβε στα μετόπισθεν. Ο Όλαφ με τα 'σπαγγάτα' τάκλιν του να χιμάει στον αντίπαλο και ο Ρενέ να καθαρίζει με άνεση. Ο επαγγελματισμός και οι σύνεση των δυο παικτών μαζί με τις παραπάνω αρετές θα αποτελούσαν την τελευταία 'πινελιά'. Εξάλλου η ιστορία το έχει αποδείξει. Όπου Σκανδιναβός = Εγγύηση.
Γεωργάτος - Λέτο
Ποιότητα! Είναι ίσως η καταλληλότερη λέξη για να χαρακτηρίσει μια τέτοια αριστερή πλευρά. Οι επελάσεις και οι θανατηφόρες σέντρες του καραφλού σε συνδυασμό με τα τρεξίματα και τις ντρίμπλες (έστω και τις παραπανίσιες) του Αργεντινού θα μπορούσαν να αποτελέσουν φόβητρο. Βέβαια, πάντα θα υπήρχε ο κίνδυνος ο "Γκεό" να μη γυρίζει πολύ στην άμυνα και ο Λέτο να μπερδεύει τα μπούτια του, αλλά who cares...
Σιμάο - Ζε Ελίας
Για να λέμε την αλήθεια, ίσως και να ήταν κομματάκι δύσκολο να βρεθούν στην ίδια 11δα για πολλούς αγώνες. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά με τόσες κάρτες που θα έπαιρναν (πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε και οι 2 μαζί) δε θα τους βλέπαμε συχνά μαζί. Όποτε θα συνυπήρχαν όμως, σίγουρα θα συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον για το πόσες γάμπες, πόσους λαιμούς και πόσους αστραγάλους θα μάζευαν για τη συλλογή τους, την οποία θα επιδείκνυαν με καμάρι στα αποδυτήρια...
Ζιλμπέρτο Σίλβα - Καρεμπέ
Εδώ πια μιλάμε για κέντρο παγκοσμίου κλάσης. Και με γαλόνια Παγκόσμιο Κύπελλο, Euro, Champions League και κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Παραστάσεις-εμπειρίες που ελάχιστοι έχουν. Η παρουσία τους και μόνο θα ήταν αρκετή να προκαλέσει δέος. Ο Γάλλος ήταν ένας πραγματικός οδοστρωτήρας στη μεσαία γραμμή, ιδανικός για να ανοίξει τους χώρους έτσι ώστε ο Βραζιλιάνος να κάνει άνετα όπως αυτός ξέρει καλύτερα "παιχνίδι από πίσω".
Μαρέσκα - Μπίσκαν
Όσους πανηγυρισμούς θα προκαλούσε η απόκτησή τους το καλοκαίρι, τόσα μπινελίκια θα είχε το μενού κατά το χειμώνα. Κυπελλούχοι CL και UEFA, κατά τα άλλα, αλλά δεν θα τους εμπιστευόμουν να φυλάνε ούτε το χωράφι μου, όχι μεσαία γραμμή ποδοσφαιρικής ομάδας. Και είναι σχεδόν βέβαιο, ότι παρεούλα, θα κάνανε μεγαλύτερη καταστροφή απ'ο,τι ο καθένας μόνος του. Άλλωστε, για κώνοι προπόνησης παραήταν ακριβοί οι άτιμοι.
Τοροσίδης - Μικάελσεν
Μ'αρέσει αυτό το δίδυμο. Στερείται τεχνικής και φινέτσας, είναι μονοκόμματο και "μπαστουνάτο" (όπως θα έλεγε και ο Ιωαννίδης στο μπάσκετ) αλλά θα συνέθετε μια δεξιά πλευρά ατσάλινη. Γερά σκαριά και οι δυο τους, με τρομερές αντοχές, θα μπορούσαν να ήταν ιδανικοί πλάγιοι και σε ένα 3-5-2 (όχι μαζί φυσικά). Τσαμπουκάδες με την καλή έννοια, ισορροπημένοι αμυντικά-επιθετικά στο παιχνίδι τους, κι αν από σέντρες το "μαγαζί" δε διαθέτει και τις καλύτερες, ε, δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Ντάρμπισιρ - Λυμπερόπουλος
Κι αυτό το δίδυμο μου 'κάνει' και μου είχε καρφωθεί χωρίς λόγο στο μυαλό πολύ πριν σκεφτώ να κάνω το αφιέρωμα. Ο Λύμπε ήταν και παραμένει ένας αλτρουιστής επιθετικός, που παίζει άριστα με πλάτη αλλά και με ψηλά το κεφάλι. Και είναι σίγουρο ότι πάντα θα ήξερε πού θα στριφογύριζε ο Άγγλος για να του πετάξει τη μπάλα και να το καρφώσει. Ή ακόμα ακόμα -το πάω μακριά- σουτ του Λυμπερόπουλου από μακριά, απόκρουση του τερματοφύλακα και πετάγεται σαν την κόμπρα ο Ματ για να σκοράρει... θα ήταν συνηθισμένη σκηνή!
Νίνης - Τζιοβάνι
Σαφώς και δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικός, αλλά πείτε μου. Είναι δυνατόν αυτοί να μη βρίσκονταν με κλειστά μάτια με τόση μπάλα που κατέχουν? Ο κόσμος σίγουρα θα αναρρωτιόταν άν μεταξύ Νίνη-μπάλας-Τζιοβάνι υπάρχει κανένα σκοινί... Και φυσικά πλάι στο Βραζιλιάνο, ο Σωτηράκης θα χε μάθει καινούργια κόλπα και θα είχε γίνει το πιο κακομαθημένο παιδί του Ελληνικού ποδοσφαίρου! (κακία???)
Ριβάλντο - Σισέ
Το καλύτερο το φυλάω τελευταίο. Δε θέλω να πω τίποτα. Απλά κλείστε τα μάτια και φανταστείτε...
Υπενθυμίζω ότι βάλαμε σκόπιμα παίκτες του πρόσφατου παρελθόντος γιατί διαφορετικά θα πήγαινε ποοοολύ μακριά η βαλίτσα. Τώρα, αν εσείς θέλετε... Περιμένουμε τις ενστάσεις και τις προτάσεις σας!
Σ'αυτό το αφιέρωμα, προσπαθούμε να "παντρέψουμε" τωρινούς ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού με άσους -και μη- των αιωνίων από το πρόσφατο παρελθόν. Με μια λεπτομέρεια. Τα "δίδυμα" που προκύπτουν, θα προέρχονται απ'τα αντίπαλα στρατόπεδα ο καθένας.
Μέλμπεργκ - Χένρικσεν
Το απόλυτο (Σκανδιναβικό) πακέτο στην άμυνα. Φανταστείτε η δύναμη, το πάθος και το αποτελεσματικό man to man μαρκάρισμα του Σουηδού να συναντούσαν το καθαρό μυαλό, το positioning και την αρχοντιά του Δανού... Ένα λιοντάρι κι ένα κομπιούτερ. Ο ένας θα έκοβε κι ο άλλος θα έραβε στα μετόπισθεν. Ο Όλαφ με τα 'σπαγγάτα' τάκλιν του να χιμάει στον αντίπαλο και ο Ρενέ να καθαρίζει με άνεση. Ο επαγγελματισμός και οι σύνεση των δυο παικτών μαζί με τις παραπάνω αρετές θα αποτελούσαν την τελευταία 'πινελιά'. Εξάλλου η ιστορία το έχει αποδείξει. Όπου Σκανδιναβός = Εγγύηση.
Γεωργάτος - Λέτο
Ποιότητα! Είναι ίσως η καταλληλότερη λέξη για να χαρακτηρίσει μια τέτοια αριστερή πλευρά. Οι επελάσεις και οι θανατηφόρες σέντρες του καραφλού σε συνδυασμό με τα τρεξίματα και τις ντρίμπλες (έστω και τις παραπανίσιες) του Αργεντινού θα μπορούσαν να αποτελέσουν φόβητρο. Βέβαια, πάντα θα υπήρχε ο κίνδυνος ο "Γκεό" να μη γυρίζει πολύ στην άμυνα και ο Λέτο να μπερδεύει τα μπούτια του, αλλά who cares...
Σιμάο - Ζε Ελίας
Για να λέμε την αλήθεια, ίσως και να ήταν κομματάκι δύσκολο να βρεθούν στην ίδια 11δα για πολλούς αγώνες. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά με τόσες κάρτες που θα έπαιρναν (πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε και οι 2 μαζί) δε θα τους βλέπαμε συχνά μαζί. Όποτε θα συνυπήρχαν όμως, σίγουρα θα συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον για το πόσες γάμπες, πόσους λαιμούς και πόσους αστραγάλους θα μάζευαν για τη συλλογή τους, την οποία θα επιδείκνυαν με καμάρι στα αποδυτήρια...
Ζιλμπέρτο Σίλβα - Καρεμπέ
Εδώ πια μιλάμε για κέντρο παγκοσμίου κλάσης. Και με γαλόνια Παγκόσμιο Κύπελλο, Euro, Champions League και κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης. Παραστάσεις-εμπειρίες που ελάχιστοι έχουν. Η παρουσία τους και μόνο θα ήταν αρκετή να προκαλέσει δέος. Ο Γάλλος ήταν ένας πραγματικός οδοστρωτήρας στη μεσαία γραμμή, ιδανικός για να ανοίξει τους χώρους έτσι ώστε ο Βραζιλιάνος να κάνει άνετα όπως αυτός ξέρει καλύτερα "παιχνίδι από πίσω".
Μαρέσκα - Μπίσκαν
Όσους πανηγυρισμούς θα προκαλούσε η απόκτησή τους το καλοκαίρι, τόσα μπινελίκια θα είχε το μενού κατά το χειμώνα. Κυπελλούχοι CL και UEFA, κατά τα άλλα, αλλά δεν θα τους εμπιστευόμουν να φυλάνε ούτε το χωράφι μου, όχι μεσαία γραμμή ποδοσφαιρικής ομάδας. Και είναι σχεδόν βέβαιο, ότι παρεούλα, θα κάνανε μεγαλύτερη καταστροφή απ'ο,τι ο καθένας μόνος του. Άλλωστε, για κώνοι προπόνησης παραήταν ακριβοί οι άτιμοι.
Τοροσίδης - Μικάελσεν
Μ'αρέσει αυτό το δίδυμο. Στερείται τεχνικής και φινέτσας, είναι μονοκόμματο και "μπαστουνάτο" (όπως θα έλεγε και ο Ιωαννίδης στο μπάσκετ) αλλά θα συνέθετε μια δεξιά πλευρά ατσάλινη. Γερά σκαριά και οι δυο τους, με τρομερές αντοχές, θα μπορούσαν να ήταν ιδανικοί πλάγιοι και σε ένα 3-5-2 (όχι μαζί φυσικά). Τσαμπουκάδες με την καλή έννοια, ισορροπημένοι αμυντικά-επιθετικά στο παιχνίδι τους, κι αν από σέντρες το "μαγαζί" δε διαθέτει και τις καλύτερες, ε, δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Ντάρμπισιρ - Λυμπερόπουλος
Κι αυτό το δίδυμο μου 'κάνει' και μου είχε καρφωθεί χωρίς λόγο στο μυαλό πολύ πριν σκεφτώ να κάνω το αφιέρωμα. Ο Λύμπε ήταν και παραμένει ένας αλτρουιστής επιθετικός, που παίζει άριστα με πλάτη αλλά και με ψηλά το κεφάλι. Και είναι σίγουρο ότι πάντα θα ήξερε πού θα στριφογύριζε ο Άγγλος για να του πετάξει τη μπάλα και να το καρφώσει. Ή ακόμα ακόμα -το πάω μακριά- σουτ του Λυμπερόπουλου από μακριά, απόκρουση του τερματοφύλακα και πετάγεται σαν την κόμπρα ο Ματ για να σκοράρει... θα ήταν συνηθισμένη σκηνή!
Νίνης - Τζιοβάνι
Σαφώς και δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικός, αλλά πείτε μου. Είναι δυνατόν αυτοί να μη βρίσκονταν με κλειστά μάτια με τόση μπάλα που κατέχουν? Ο κόσμος σίγουρα θα αναρρωτιόταν άν μεταξύ Νίνη-μπάλας-Τζιοβάνι υπάρχει κανένα σκοινί... Και φυσικά πλάι στο Βραζιλιάνο, ο Σωτηράκης θα χε μάθει καινούργια κόλπα και θα είχε γίνει το πιο κακομαθημένο παιδί του Ελληνικού ποδοσφαίρου! (κακία???)
Ριβάλντο - Σισέ
Το καλύτερο το φυλάω τελευταίο. Δε θέλω να πω τίποτα. Απλά κλείστε τα μάτια και φανταστείτε...
Υπενθυμίζω ότι βάλαμε σκόπιμα παίκτες του πρόσφατου παρελθόντος γιατί διαφορετικά θα πήγαινε ποοοολύ μακριά η βαλίτσα. Τώρα, αν εσείς θέλετε... Περιμένουμε τις ενστάσεις και τις προτάσεις σας!
1 comment:
Σιμαο- Ζε ελίας: χαχαχαχα! κορυφαία η ανάλυση του διδύμου:):)
Τορο-Μικαελσεν: οι χειρότεροι ever.
Καρεμπε-Ζιλμπερτο: κορυφαίοι.
Τζιοβάνι-Νίνης: δεν μου κολάνε ρε παιδιά. Και οι δύο θέλουν εναν γρήγορο μπροστά τους.
Post a Comment