Έτρεφα μέσα μου μια κρυφή ελπίδα για το χτεσινό ματς του Ολυμπιακού στη Γαλλία. Θες γιατί πίστευα ότι οι Γιρονδίνοι θα τον υποτιμήσουν λαμβάνοντας υπόψη τα φετινά του χάλια? Θες γιατί σε τέτοια ματς καμιά φορά μετράει η τρέλα? Θες γιατί το "ποδόσφαιρο αλάνας" καμιά φορά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί...? Ο Χέλμουτ Σεν μετά τις 2 ισοπαλιες της Εθνικής Ελλάδος κόντρα στη Δυτικη Γερμανία είχε πει το εξής:
"Δεν καταλάβαινα τι σύστημα έπαιζε η Ελλάδα. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε... οι παίκτες άλλαζαν θέσεις... Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις έναν αντίπαλο όταν δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις τι κάνει."
Προφανώς και η Μπορντώ -ως πειθαρχημένη και σωστή ομάδα που είναι- δε θα ήταν δυνατόν να "αποκωδικοποιήσει" και να αντιμετωπίσει με ορθόδοξο τρόπο την αγωνιστική αναρχία των ερυθρόλευκων. Ζαριά, λοιπόν. Είχε κατι καλύτερο να κάνει ο ΟΣΦΠ? Όχι, αλλά αν αναγκάζεσαι να παίξεις ποδόσφαιρο του 1970 για 90' σίγουρα δεν εχεις ομάδα της προκοπής. Οκ, εχουμε δει πολλές φορές στα τελευταία λεπτά ομάδες να παίζουν άναρχα, αλλά το κάνουν για να κυνηγήσουν κάποιο γκολ. Το κάνουν όταν δεν έχουν πια άλλα "βέλη ση φαρέτρα τους". Το κάνουν γιατί τους πιέζει ο χρόνος... Όταν κατεβαίνεις να χτυπήσεις ένα ολόκληρο ματς έτσι (και δεν είναι η πρώτη φορά φέτος) τότε κλάφτα Χαράλαμπε... Κατανοώ ότι ο ηρωισμός και το φιλότιμο είναι φαινόμενα που τείνουν να εκλείψουν από το σύγχρονο ποδόσφαιρο (όπως και άλλα πολλά mental attributes). Κατανοώ επίσης όσους παλιούς φιλάθλους συγκινήθηκαν χτες βράδυ και είδαν στο πρόσωπο του Μέλμπεργκ τον Μουράτη, βάφτισαν "Θανάση Αγγελή" τον Ραούλ Μπράβο και αναπόλησαν τον Τάκη Συνετόπουλο βλέποντας τον Στολτίδη. Αλλά μέχρι εκεί. Δε νομίζω ότι ο Ολυμπιακός "..θα μπορούσε..εάν". Ακόμα και αυτή η -σε κάμψη- Μπορντώ είναι ανώτερη ομάδα από τους Πειραιώτες. Κι αν ζοριζόταν λίγο ακόμα θα έβρισκε τον τρόπο να αντεπεξέλθει.
Στα επι μέρους, θλίψη και μόνο θλίψη προκαλούσαν ο Λούα, ο Ντ'άτολο, ο Μαρέσκα και ο Αβραάμ.. Ο Νικοπολίδης φταίει στο 1ο γκολ (όπως και στο δοκάρι), αλλα σε 2-3 άλλες περιπτώσεις (όπως το τετ-α-τετ του Σαμάκ) είπε "ΟΧΙ". Ας μην είμαστε άδικοι. Ούτε με τον Αντώνη ούτε με τον Ντερπισάιρ. Και κατ'επέκταση ούτε με τον Μπάντοβιτς. Ο Μπόσκο κλήθηκε να γίνει ο "ο αίρων τας αμαρτίας" του Κόκκαλη, του Κετσπάγια και του Ζίκο. Τόσο μπορεί ο άνθρωπος.
Όσο για το Λούα και τον Ντ'ατολο, να σας θυμίσω πώς αφομοιώθηκαν στο σύνολο του ΟΣΦΠ μεταγραφές περασμένων Ιανουαρίων... Θυμάστε με τι σύνεση ο Μπελούτσι προσαρμόστηκε στην ομάδα του Τάκη Λεμονή? Απ' τα πρώτα ματς του (με Άρη και Τσέλσι) έδειξε ότι τι μπορεί να κάνει στα πλαίσια μιας ΟΜΑΔΑΣ. Όχι μόνος του. Να θυμίσω το θαυματουργό Ματ που ήρθε πέρυσι το Γενάρη και σάρωσε? Οι φετινοί...? Πώς να αναδειχθεί ο Χεσούς Ντ'ατολο μέσα σε ένα καφενείο-αναψυκτήριο-μπορντέλο??? Αυτό, για να μη χρησιμοποιούμε συνέχεια την καραμέλα "ο τάδε είναι μέτριος παίκτης, δεν κάνει για ΟΣΦΠ"...
Ο κύκλος κλείνει. Κοιτώντας πίσω, 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια, 5 κύπελλα, 1 φορά στους 8 του CL και 2 στους 16 (όπως και στους 16 του ΟΥΕΦΑ το 2005) είναι αξιοσέβαστα κατορθώματα για τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη. Για τις πορείες, το μόνο μελανό σημείο ήταν οι εκτός έδρας εμφανισεις. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! Δεν μπορώ να ψέξω τον ΟΣΦΠ που δεν ήταν καθε χρόνο στους 8. Ας δούμε τι έκανε και η "μόνιμη" πρωταθλήτρια (και με μεγαλύτερο όνομα) Αιντχόβεν τόσα χρόνια. Ο Σωκράτης λοιπόν βλέπει το τέλος εποχής να έρχεται αλλά οι επικριτές του όσο πάνε και πληθαίνουν. Οι θαυμαστές -είτε απ΄την 7 είτε όχι- μειώνονται δραματικά. Και ξέρετε γιατί μειώνονται δραματικά? Για λόγους εξωαγωνιστικούς.Βαρέθηκε την κοροιδία ο μέσος γαύρος. Δεν τον πειράζει το να χάσει έναν τίτλο. Τον πειράζει ο τρόπος. Δεν τον πειράζει η απόλυση ενός προπονητή ή η έλευση κάποιου άλλου. Τον πειράζει ο τρόπος. Πάντα βέβαια ο Κόκκαλης "είχε τον τρόπο" του... Για να δούμε αν και αυτό το καλοκαίρι -αφού φυσικά δούμε τι θα γίνει στα playoff- ο τρόπος πιάσει ξανά...
"Δεν καταλάβαινα τι σύστημα έπαιζε η Ελλάδα. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε... οι παίκτες άλλαζαν θέσεις... Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις έναν αντίπαλο όταν δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις τι κάνει."
Προφανώς και η Μπορντώ -ως πειθαρχημένη και σωστή ομάδα που είναι- δε θα ήταν δυνατόν να "αποκωδικοποιήσει" και να αντιμετωπίσει με ορθόδοξο τρόπο την αγωνιστική αναρχία των ερυθρόλευκων. Ζαριά, λοιπόν. Είχε κατι καλύτερο να κάνει ο ΟΣΦΠ? Όχι, αλλά αν αναγκάζεσαι να παίξεις ποδόσφαιρο του 1970 για 90' σίγουρα δεν εχεις ομάδα της προκοπής. Οκ, εχουμε δει πολλές φορές στα τελευταία λεπτά ομάδες να παίζουν άναρχα, αλλά το κάνουν για να κυνηγήσουν κάποιο γκολ. Το κάνουν όταν δεν έχουν πια άλλα "βέλη ση φαρέτρα τους". Το κάνουν γιατί τους πιέζει ο χρόνος... Όταν κατεβαίνεις να χτυπήσεις ένα ολόκληρο ματς έτσι (και δεν είναι η πρώτη φορά φέτος) τότε κλάφτα Χαράλαμπε... Κατανοώ ότι ο ηρωισμός και το φιλότιμο είναι φαινόμενα που τείνουν να εκλείψουν από το σύγχρονο ποδόσφαιρο (όπως και άλλα πολλά mental attributes). Κατανοώ επίσης όσους παλιούς φιλάθλους συγκινήθηκαν χτες βράδυ και είδαν στο πρόσωπο του Μέλμπεργκ τον Μουράτη, βάφτισαν "Θανάση Αγγελή" τον Ραούλ Μπράβο και αναπόλησαν τον Τάκη Συνετόπουλο βλέποντας τον Στολτίδη. Αλλά μέχρι εκεί. Δε νομίζω ότι ο Ολυμπιακός "..θα μπορούσε..εάν". Ακόμα και αυτή η -σε κάμψη- Μπορντώ είναι ανώτερη ομάδα από τους Πειραιώτες. Κι αν ζοριζόταν λίγο ακόμα θα έβρισκε τον τρόπο να αντεπεξέλθει.
Στα επι μέρους, θλίψη και μόνο θλίψη προκαλούσαν ο Λούα, ο Ντ'άτολο, ο Μαρέσκα και ο Αβραάμ.. Ο Νικοπολίδης φταίει στο 1ο γκολ (όπως και στο δοκάρι), αλλα σε 2-3 άλλες περιπτώσεις (όπως το τετ-α-τετ του Σαμάκ) είπε "ΟΧΙ". Ας μην είμαστε άδικοι. Ούτε με τον Αντώνη ούτε με τον Ντερπισάιρ. Και κατ'επέκταση ούτε με τον Μπάντοβιτς. Ο Μπόσκο κλήθηκε να γίνει ο "ο αίρων τας αμαρτίας" του Κόκκαλη, του Κετσπάγια και του Ζίκο. Τόσο μπορεί ο άνθρωπος.
Όσο για το Λούα και τον Ντ'ατολο, να σας θυμίσω πώς αφομοιώθηκαν στο σύνολο του ΟΣΦΠ μεταγραφές περασμένων Ιανουαρίων... Θυμάστε με τι σύνεση ο Μπελούτσι προσαρμόστηκε στην ομάδα του Τάκη Λεμονή? Απ' τα πρώτα ματς του (με Άρη και Τσέλσι) έδειξε ότι τι μπορεί να κάνει στα πλαίσια μιας ΟΜΑΔΑΣ. Όχι μόνος του. Να θυμίσω το θαυματουργό Ματ που ήρθε πέρυσι το Γενάρη και σάρωσε? Οι φετινοί...? Πώς να αναδειχθεί ο Χεσούς Ντ'ατολο μέσα σε ένα καφενείο-αναψυκτήριο-μπορντέλο??? Αυτό, για να μη χρησιμοποιούμε συνέχεια την καραμέλα "ο τάδε είναι μέτριος παίκτης, δεν κάνει για ΟΣΦΠ"...
Ο κύκλος κλείνει. Κοιτώντας πίσω, 12 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια, 5 κύπελλα, 1 φορά στους 8 του CL και 2 στους 16 (όπως και στους 16 του ΟΥΕΦΑ το 2005) είναι αξιοσέβαστα κατορθώματα για τον Ολυμπιακό του Κόκκαλη. Για τις πορείες, το μόνο μελανό σημείο ήταν οι εκτός έδρας εμφανισεις. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! Δεν μπορώ να ψέξω τον ΟΣΦΠ που δεν ήταν καθε χρόνο στους 8. Ας δούμε τι έκανε και η "μόνιμη" πρωταθλήτρια (και με μεγαλύτερο όνομα) Αιντχόβεν τόσα χρόνια. Ο Σωκράτης λοιπόν βλέπει το τέλος εποχής να έρχεται αλλά οι επικριτές του όσο πάνε και πληθαίνουν. Οι θαυμαστές -είτε απ΄την 7 είτε όχι- μειώνονται δραματικά. Και ξέρετε γιατί μειώνονται δραματικά? Για λόγους εξωαγωνιστικούς.Βαρέθηκε την κοροιδία ο μέσος γαύρος. Δεν τον πειράζει το να χάσει έναν τίτλο. Τον πειράζει ο τρόπος. Δεν τον πειράζει η απόλυση ενός προπονητή ή η έλευση κάποιου άλλου. Τον πειράζει ο τρόπος. Πάντα βέβαια ο Κόκκαλης "είχε τον τρόπο" του... Για να δούμε αν και αυτό το καλοκαίρι -αφού φυσικά δούμε τι θα γίνει στα playoff- ο τρόπος πιάσει ξανά...
1 comment:
Γεια χαρά! θα χαρούμε να δούμε τις απόψεις σας και στο φόρουμ μας στο Αθλητικό Καφέ.
Post a Comment