Την Πέμπτη το βράδυ βρέθηκα στο Ιντεάλ, μαζί με τον καλό φίλο Κώστα, για να παρακολουθήσουμε το ντοκυμαντέρ του Εμίρ Κουστουρίτσα "Μaradona", με θέμα τι άλλο? Τη ζωή -κυρίως τις ανθρώπινες πτυχές- του Ντιέγκο.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης προλόγισε το έργο του και μας έκανε σαφές το ότι η ταινία δημιουργήθηκε όχι τόσο για να εξάρει τις -αναμφισβήτητες- ποδοσφαιρικές αρετές του ειδώλου του, αλλά να αναδείξει την τεράστια προσωπικότητά του εκτός γηπέδων. Τις ταπεινές καταβολές του, την απότομη εκτίναξη στην κορυφή (που ζαλίζει τον οποιονδήποτε), τα πάθη και τις αδυναμίες του, τις ξεκάθαρες πολιτικές του θέσεις, την άρνησή του να συμβιβαστεί με ο,τιδήποτε τον αηδιάζει μόνο και μόνο για να παρουσιάσει μια "καλή εικόνα" προς τα έξω...
Ο ίδιος ο Μαραντόνα πριν ένα χρόνο, όταν και ολοκληρώθηκε η ταινία, είπε: "Αυτή είναι Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ταινία, όλες οι άλλες δε με ενδιαφέρουν..."
Αυτό κάτι λέει.
Στο έργο συναντούμε -με έναν βομβαρδισμό εικόνων και μουσικής- το πατρικό φτωχόσπιτο του Ντιέγκο, τις υποσχέσεις των παιδικών του χρόνων, τα γκολ του στον περίφημο προημιτελικό με την Αγγλία, την αποθέωση στη Νάπολι, τη φιλία με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες, την αποξένωση μέσα στην ίδια του την οικογένεια καθώς και την "επανασύνδεσή" του με αυτήν και φυσικά πολλές σπαρταριστές σκηνές από εκδηλώσεις της Iglesia Maradoniana, της περίφημης εκκλησίας του Μαραντόνα, που ιδρύθηκε το 1998. Βάφτιση, γάμος και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα! (Ήταν αν μη τι άλλο ένα ερέθισμα για να ψάξουμε παραπάνω γι αυτό και σύντομα θα έχουμε αφιέρωμα στη "Θρησκεία Μαραντόνα")
Ο Κουστουρίτσα καταθέτει την ψυχή του κι είναι φανερό αυτό, γιατί τρέφει μεγάλη αγάπη για το "αντικείμενο" της ταινίας του. Τίποτα δεν είναι στημένο, τίποτα δεν είναι ψεύτικο. Κι ο Μαραντόνα δείχνει να το εκτιμά αυτό και το ανταποδίδει στο σκηνοθέτη με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια. Δε θέλει να κάνει ούτε πολιτικό κήρυγμα λέγοντας για τις ΗΠΑ και τον Μπους, ούτε ηθική διαπαιδαγώγηση μιλώντας για την περιπέτειά του με την κοκαΐνη. Λέει απλά αυτά που αισθάνεται σε έναν εγκάρδιο φίλο.
Πολύ έξυπνα τα εμβόλιμα animation όπου ο Ντιέγκο ντριμπλάρει "μισητές" πολιτικές προσωπικότητες όπως η Θάτσερ, ο Κάρολος και ο Μπους... Πολύ έξυπνη και η παρομοίωση της διαδρομής της ζωής του με το 2ο γκολ απέναντι στους Άγγλους το 1986.
Ιδιαίτερα συγκινητικές 2 στιγμές που θα δείτε στα παρακάτω βίντεο. Στο πρώτο ο Ντιέγκο τραγουδάει με την οικογένειά του και φίλους το "Mano del Dios", ένα τραγούδι που γράφτηκε για τον ίδιο, ενώ στο 2ο -με αυτό τελειώνει η ταινία- παρακολουθεί το Manu Chao συγκινημένος να τραγουδάει άλλο ένα "Μαραντονικό" τραγούδι, το "La Vida Tombola".
Ο Ντιέγκο, ο Εμίρ, η ταραγμένη Λατινική Αμερική, τα βασανισμένα Βαλκάνια, η κοκαΐνη, ο Μπους, ο Μάνου Τσάο, η λόμπα με τον Ερυθρό Αστέρα, η Νάπολι, η Ντάλμα και η Τζιανίνα, η Iglesia Maradoniana, τα παγκόσμια κύπελλα, ο Χαβελάνζ και ο Μπλάτερ, το "χέρι του θεού", ο Ούγκο και ο Φιντέλ, ο απλός λαός της Αργεντινής...
Maradona by Kusturica
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης προλόγισε το έργο του και μας έκανε σαφές το ότι η ταινία δημιουργήθηκε όχι τόσο για να εξάρει τις -αναμφισβήτητες- ποδοσφαιρικές αρετές του ειδώλου του, αλλά να αναδείξει την τεράστια προσωπικότητά του εκτός γηπέδων. Τις ταπεινές καταβολές του, την απότομη εκτίναξη στην κορυφή (που ζαλίζει τον οποιονδήποτε), τα πάθη και τις αδυναμίες του, τις ξεκάθαρες πολιτικές του θέσεις, την άρνησή του να συμβιβαστεί με ο,τιδήποτε τον αηδιάζει μόνο και μόνο για να παρουσιάσει μια "καλή εικόνα" προς τα έξω...
Ο ίδιος ο Μαραντόνα πριν ένα χρόνο, όταν και ολοκληρώθηκε η ταινία, είπε: "Αυτή είναι Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ταινία, όλες οι άλλες δε με ενδιαφέρουν..."
Αυτό κάτι λέει.
Στο έργο συναντούμε -με έναν βομβαρδισμό εικόνων και μουσικής- το πατρικό φτωχόσπιτο του Ντιέγκο, τις υποσχέσεις των παιδικών του χρόνων, τα γκολ του στον περίφημο προημιτελικό με την Αγγλία, την αποθέωση στη Νάπολι, τη φιλία με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες, την αποξένωση μέσα στην ίδια του την οικογένεια καθώς και την "επανασύνδεσή" του με αυτήν και φυσικά πολλές σπαρταριστές σκηνές από εκδηλώσεις της Iglesia Maradoniana, της περίφημης εκκλησίας του Μαραντόνα, που ιδρύθηκε το 1998. Βάφτιση, γάμος και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα! (Ήταν αν μη τι άλλο ένα ερέθισμα για να ψάξουμε παραπάνω γι αυτό και σύντομα θα έχουμε αφιέρωμα στη "Θρησκεία Μαραντόνα")
Ο Κουστουρίτσα καταθέτει την ψυχή του κι είναι φανερό αυτό, γιατί τρέφει μεγάλη αγάπη για το "αντικείμενο" της ταινίας του. Τίποτα δεν είναι στημένο, τίποτα δεν είναι ψεύτικο. Κι ο Μαραντόνα δείχνει να το εκτιμά αυτό και το ανταποδίδει στο σκηνοθέτη με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια. Δε θέλει να κάνει ούτε πολιτικό κήρυγμα λέγοντας για τις ΗΠΑ και τον Μπους, ούτε ηθική διαπαιδαγώγηση μιλώντας για την περιπέτειά του με την κοκαΐνη. Λέει απλά αυτά που αισθάνεται σε έναν εγκάρδιο φίλο.
Πολύ έξυπνα τα εμβόλιμα animation όπου ο Ντιέγκο ντριμπλάρει "μισητές" πολιτικές προσωπικότητες όπως η Θάτσερ, ο Κάρολος και ο Μπους... Πολύ έξυπνη και η παρομοίωση της διαδρομής της ζωής του με το 2ο γκολ απέναντι στους Άγγλους το 1986.
Ιδιαίτερα συγκινητικές 2 στιγμές που θα δείτε στα παρακάτω βίντεο. Στο πρώτο ο Ντιέγκο τραγουδάει με την οικογένειά του και φίλους το "Mano del Dios", ένα τραγούδι που γράφτηκε για τον ίδιο, ενώ στο 2ο -με αυτό τελειώνει η ταινία- παρακολουθεί το Manu Chao συγκινημένος να τραγουδάει άλλο ένα "Μαραντονικό" τραγούδι, το "La Vida Tombola".
Ο Ντιέγκο, ο Εμίρ, η ταραγμένη Λατινική Αμερική, τα βασανισμένα Βαλκάνια, η κοκαΐνη, ο Μπους, ο Μάνου Τσάο, η λόμπα με τον Ερυθρό Αστέρα, η Νάπολι, η Ντάλμα και η Τζιανίνα, η Iglesia Maradoniana, τα παγκόσμια κύπελλα, ο Χαβελάνζ και ο Μπλάτερ, το "χέρι του θεού", ο Ούγκο και ο Φιντέλ, ο απλός λαός της Αργεντινής...
Maradona by Kusturica
No comments:
Post a Comment