Ανέκαθεν το θέμα της διαιτησίας στο ποδόσφαιρο ήταν μείζον τόσο για τους Έλληνες παίκτες, προπονητές και παράγοντες, όσο και -φυσικά- για τους φιλάθλους και οπαδούς στη χώρα μας. Ο ρόλος των διαιτητών δεν επηρέασε όμως μόνο το ποδόσφαιρο. Αποτέλεσε (και συνεχίζει να αποτελεί) πηγή έμπνευσης στη μουσική αλλά και στον κινηματογράφο μας. Πιο κάτω, σας παραθέτουμε ενδεικτικά τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα (με σεβασμό στους δημιουργούς).
ΜΟΥΣΙΚΗΞεκινάμε από το λαϊκό μας τραγούδι φυσικά...O Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε τον πόνο του αδικημένου οπαδού τη δεκαετία του '50 και του '60 :
"Η διαιτησία με κατακρίνει, μ'έχει αδικήσει στ' αληθινά.." (Η Διαιτησία με κατακρίνει).
Στη συνέχεια, σε ένα πιο διασκεδαστικό ύφος βέβαια, τεράστια επιτυχία σημείωσε το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα "Ο πιο καλός ο διαιτητής".
Η περίοδος όπου διαιτήτευαν ρέφερι από το εξωτερικό "πάγωσε" θα λέγαμε την παραγωγικότητα στη μουσική όσον αφορά το θέμα, για να έρθουμε στη 10ετία του 1980. Το πρόβλημα με τους διαιτητές έμενε άλυτο και ο Γιάννης Γιοκαρίνης πολύ εύστοχα το απέδωσε ως εξής: "Ααααχ διατησία!Η ασθένειά σου έγινε χρονία..." (Αχ διαιτησία). Αλλά και η Ελένη Δήμου έγινε η φωνή πολλών αδικημένων με το σουξέ της "Διαιτησίες" ('Διαιτησίες, διαιτησίες..δε μας άφησαν στιγμή να χαρούμε τη ζωή'). Διασκευάζοντας ρομαντικές επιτυχίες του παρελθόντος, ο Γιάννης Πάριος είπε το περίφημο "Σου σφυρίζω".
Φτάνουμε και στις μέρες μας, με μια ακόμα διασκευή. Τα Μακρινά Ξαδέρφια διασκευάζουν Monty Pythons (Φωτεινή πλευρά της ζωής): "Σφύριξε χαρούμενα μπορείς..."
ΣΙΝΕΜΑ
Ο Ελληνικός κινηματογράφος -και δη η Finos Films- στις δόξες του, εμπνεύστηκε από τη διαιτησία και μας έδωσε αριστουργήματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την απίστευτη τριπλέτα Καρέζη-Παπαγιαννόπουλος-Αλεξανδράκης στη θρυλική κωμωδία "Δεσποινίς Διαιτητής"...? Ή τη συγκλονιστική ερμηνεία του Νίκου Κούρκουλου στο blockbuster του Νίκου Φώσκολου "Διαιτησία ώρα 0".. Τα πάνδεινα που υπέφερε η Ζωή Λάσκαρη στο "Η Διαιτησία στο Αναμορφωτήριο" αλλά και το "Νόμος του ΚΑΠ 4000" συγκίνησαν και προβλημάτισαν πλήθος θεατών, την ίδια στιγμή που ο απολαυστικός Παναγιώτης Βαρ...εεε..με συγχωρείτε..ο Θανάσης Βέγγος προσέφερε άφθονο γέλιο στη "Σχολή για διαιτητίνες" αλλά και στο "Μην είδατε το Διαιτητή". Και φυσικά, 28η Οκτωβρίου στην TV χωρίς το "Υποβρύχιο Παπαδιαιτητής" γίνεται??
Τα παραπάνω παραδείγματα μπορεί να σας φάνηκαν λίγα αλλά ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά όσον αφορά τη συμβολή της διαιτησίας στην τέχνη μας. Είμαστε παραπονιάρης λαός, πώς να το κάνουμε? Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα θα αγαπούμε και θα μισούμε τους άνδρες με τα μαύρα (και ενίοτε κόκκινα, κίτρινα, μπλε...)
Περιμένουμε και από σας να θυμηθείτε και να μας στείλετε τις δικές σας αγαπημένες "διαιτητο-ταινίες" και "διαιτητο-τράγουδα"...
Μέχρι το επόμενο "χειρουργείο" και τις επόμενες γκρίνιες να είστε καλά!
"Η διαιτησία με κατακρίνει, μ'έχει αδικήσει στ' αληθινά.." (Η Διαιτησία με κατακρίνει).
Στη συνέχεια, σε ένα πιο διασκεδαστικό ύφος βέβαια, τεράστια επιτυχία σημείωσε το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα "Ο πιο καλός ο διαιτητής".
Η περίοδος όπου διαιτήτευαν ρέφερι από το εξωτερικό "πάγωσε" θα λέγαμε την παραγωγικότητα στη μουσική όσον αφορά το θέμα, για να έρθουμε στη 10ετία του 1980. Το πρόβλημα με τους διαιτητές έμενε άλυτο και ο Γιάννης Γιοκαρίνης πολύ εύστοχα το απέδωσε ως εξής: "Ααααχ διατησία!Η ασθένειά σου έγινε χρονία..." (Αχ διαιτησία). Αλλά και η Ελένη Δήμου έγινε η φωνή πολλών αδικημένων με το σουξέ της "Διαιτησίες" ('Διαιτησίες, διαιτησίες..δε μας άφησαν στιγμή να χαρούμε τη ζωή'). Διασκευάζοντας ρομαντικές επιτυχίες του παρελθόντος, ο Γιάννης Πάριος είπε το περίφημο "Σου σφυρίζω".
Φτάνουμε και στις μέρες μας, με μια ακόμα διασκευή. Τα Μακρινά Ξαδέρφια διασκευάζουν Monty Pythons (Φωτεινή πλευρά της ζωής): "Σφύριξε χαρούμενα μπορείς..."
ΣΙΝΕΜΑ
Ο Ελληνικός κινηματογράφος -και δη η Finos Films- στις δόξες του, εμπνεύστηκε από τη διαιτησία και μας έδωσε αριστουργήματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την απίστευτη τριπλέτα Καρέζη-Παπαγιαννόπουλος-Αλεξανδράκης στη θρυλική κωμωδία "Δεσποινίς Διαιτητής"...? Ή τη συγκλονιστική ερμηνεία του Νίκου Κούρκουλου στο blockbuster του Νίκου Φώσκολου "Διαιτησία ώρα 0".. Τα πάνδεινα που υπέφερε η Ζωή Λάσκαρη στο "Η Διαιτησία στο Αναμορφωτήριο" αλλά και το "Νόμος του ΚΑΠ 4000" συγκίνησαν και προβλημάτισαν πλήθος θεατών, την ίδια στιγμή που ο απολαυστικός Παναγιώτης Βαρ...εεε..με συγχωρείτε..ο Θανάσης Βέγγος προσέφερε άφθονο γέλιο στη "Σχολή για διαιτητίνες" αλλά και στο "Μην είδατε το Διαιτητή". Και φυσικά, 28η Οκτωβρίου στην TV χωρίς το "Υποβρύχιο Παπαδιαιτητής" γίνεται??
Τα παραπάνω παραδείγματα μπορεί να σας φάνηκαν λίγα αλλά ήταν από τα πιο χαρακτηριστικά όσον αφορά τη συμβολή της διαιτησίας στην τέχνη μας. Είμαστε παραπονιάρης λαός, πώς να το κάνουμε? Όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα θα αγαπούμε και θα μισούμε τους άνδρες με τα μαύρα (και ενίοτε κόκκινα, κίτρινα, μπλε...)
Περιμένουμε και από σας να θυμηθείτε και να μας στείλετε τις δικές σας αγαπημένες "διαιτητο-ταινίες" και "διαιτητο-τράγουδα"...
Μέχρι το επόμενο "χειρουργείο" και τις επόμενες γκρίνιες να είστε καλά!
No comments:
Post a Comment