Alan Shearer

Άκουσα για πρώτη φορά το όνομα Alan Shearer στο γυμνάσιο. Η Εθνική Ελλάδος έκανε φιλικά προετοιμασίας για το Μουντιάλ των ΗΠΑ και στο Γουέμπλει είχε αρπάξει 5 τεμάχια από τα "λιοντάρια". Τόσα -πάνω κάτω- συνηθίζαμε να τρώμε στο Νησί (και ως σύλλογοι και ως εθνική ομάδα) και η αλήθεια είναι ότι ακόμα -με εξαίρεση το ματς θαύμα του 2002- οι Άγγλοι μας έχουν του χεριού τους. "Το τελικό 5-0 σημείωσε με ωραίο διαγώνιο σουτ ο Alan Shearer" έλεγαν στα αθλητικά, δείχνοντας τα στιγμιότυπα.

Κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι... Την κατάκτηση της Premier League από την Blackburn το 1995 με μπροστάρη τον Shearer ΟΥΤΕ που τη θυμάμαι. Ούτε και το πέρασμά της στο CL την επόμενη χρονιά. Έπρεπε να φτάσουμε στο καλοκαίρι του (Euro) '96 για να διαπιστώσω πόσο σπουδαίος γκολτζής ήταν ο Alan. Απ'το πρώτο κιόλας ματς κόντρα στους Ελβετούς μέχρι το ρεσιτάλ απέναντι στην Ολλανδία και το θρίλερ με τους Γερμανούς στα πέναλτι. Θυμάμαι πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει ο τρόπος που εκτελούσε τους γκολκίπερ απ'την άσπρη βούλα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν τον είδα ποτέ να αστοχεί απ'τα 11 βήματα...

Εκείνο το καλοκαίρι σκάει και η είδηση-βόμβα της μεταγραφής του στη γενέτειρά του, την αγαπημένη Newcastle του Kevin Keegan. Η πιο ακριβή μεταγραφή εκείνου του καιρού. Ως φίλος των "ανθρακωρύχων" (τότε τους φωνάζαμε παράνομα και καταχρηστικά έτσι, κι όχι "καρακάξες") και πιο συγκεκριμένα του σπουδαίου επιθετικού διδύμου Ferdinand/Cole, είδα με πολυ καλό μάτι αυτή τη μεταγραφή, γιατί ο Andy μας είχε 'προδώσει' για τα μάτια του Σερ Άλεξ... Κάπου εκεί, λοιπόν, άρχισα να παρακολουθώ όσο μπορώ πιο συχνά τα κατορθώματα του Alan και γενικότερα τα τεκταινόμενα στο Αγγλικό Ποδόσφαιρο.

Χωρίς ίντερνετ, λάιβ στρίμινγκ :) και λοιπές παρόμοιες ευκολίες, ο μόνος τρόπος ήταν τα στιγμιότυπα των αθλητικών και όσα μάτς έδειχνε κατά καιρούς το συνδρομητικό.

Θυμάμαι...

Το πρώτο του μεγάλο ντέρμπυ με τη Newcastle, να σημειώνει το 4ο γκολ στην ξεγυρισμένη 5άρα κόντρα στη Man Utd...

Nα βάζει 2 και να χάνει άλλα 22 στο 7-1 με την Tottenham παραμονές Πρωτοχρονιάς του '97...

Να ψάχνω -σε τριήμερη εκδρομή στα Τρίκαλα- τηλεόραση για να δω τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας το '98 με την Άρσεναλ, και να γαμοσταυρίζω γιατί ο μεγάλος την έστειλε στο δοκάρι στο 1-0...

Τα -για μια ακόμα φορά- άπιαστα (αλλά χωρίς αντίκρυσμα) πέναλτυ με την Αργεντινή στο Μουντιάλ της Γαλλίας.

Το γκολ με τους Γερμανούς στο Euro 2000

2001. Χειμώνας. Φαβιέρου και Χίου γωνία, στο 24ωρο καφενείο που δεν υπάρχει πια, να χω στηθεί μεσημέριάτικα μόνος μου μπροστά στην τηλεόραση να δω Manchester UTD - Newcastle για το πρωτάθλημα. Ο μεγάλος εκτελεί φάουλ έξω απ'την περιοχή και στέλνει τον Barthez για τσάι (ΕΔΩ στο 1:30) . Πετάγομαι και φωνάζω "ΠΩΩΩΩΩΩ" λες και ήταν γκολ τελικού. Τα τραπέζια του κουμ-καν και του Θανάση γυρίσανε αυτόματα. Περιττό να σας πω, πως αναφώνησαν κι αυτοί το ίδιο βλέποντας το replay...

Τον θυμάμαι στα 34 του να κάνει πλάκα στα πιτσιρίκια του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη, τα οποία δεν προλάβαιναν ούτε να τον κλωτσήσουν...

Τον θαύμασα από τις εξέδρες του St James's Park παρέα με τον Skywalker, να πετάει 2 γκολάκια στο Θρύλο...

Θυμάμαι τα ματς στο Champions League με τη Leverkuzen και την Inter, το μεγάλο come back... Τα γκολ με Everton, West Ham, Charlton, Chelsea, Portsmouth...

Το αγαπημένο μου γκολ. Το εκπληκτικό έμμεσο από τόσο κοντινή απόσταση κόντρα ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΝΤΕΚΑ της West Bromwhich!!!

Θυμάμαι πολλά πολλά ακόμα, όπως και το τελευταίο γκολ της καριέρας του. Μιας καριέρας παρόμοιας με το μόνο σέντερ φορ που μπορεί να συγκριθεί μαζί του εκείνη την εποχή. Τον Gabriel Batistuta. Πλούσια σε γκολ και φτωχή σε τίτλους. Ο εκφωνητής -δικαίως- λέει "Same old Shearer, always scoring!"

Αυτός ήταν ο Shearer. Πάντα να σκοράρει. Να το παστελώνει, να το κολλάει, να γράφει, όπως θέλετε πείτε το. Άλλωστε, όπως ήθελε σκόραρε κι αυτός. Με το δεξί του βρωμόποδο, με το σιδερένιο του κεφάλι, με κόντρες, με βολ πλανέ, με φάουλ, με πέναλτυ...