Την τελευταία 5ετία, ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να προκριθεί 2 φορές στους 16 του Champions League (2007/8, 2009/10) ενώ άλλη μια φορά έχασε στο τσακ την πρόκριση, έχοντας μαζέψει 10 ολόκληρους βαθμούς (2004/5). Τι κοινό έχουν οι 3 αξιόλογες αυτές παρουσίες στην Ευρώπη? Τον ισχυρό ανταγωνισμό μέσα στο ελληνικό πρωτάθλημα...
Την περίοδο 2004/5 (που από πλευράς αποτελεσμάτων στο Champions League μοιάζει πολύ με τη φετινή), οι Ερυθρόλευκοι με τον Μπάγεβιτς να επιστρέφει στον πάγκο και το Ριβάλντο στην πρώτη χρονιά του, πήραν το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική στο Καυταντζόγλειο. Ένα πρωτάθλημα καθόλου εύκολο, μιας και ο ΠΑΟ αλλά και η ανανεωμένη ΑΕΚ του Ντέμη ήταν δυνατοί συνδιεκδικητές του τίτλου, σε μια κούρσα με πολλές ανατροπές. Στην Ευρώπη ο ΟΣΦΠ πήρε 10 βαθμούς και τερμάτισε 3ος στην ισοβαθμία με τη Λίβερπουλ, χάρις στο γκολ του Τζέραρντ, ενω στη συνέχεια στο ΟΥΕΦΑ πέρασε ένα γύρω (με 2 νίκες κόντρα στη Σοσό) προτού αποκλειστεί στη φάση των 16 από τη Νιούκαστλ.
Τις επόμενες 2 σαιζόν, 2005/6 και 2006/7, ο Ολυμπιακός με το Σόλιντ στον πάγκο εξασφάλισε το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς -με καθαρές νίκες στα ντέρμπι- και στο τέλος το κατέκτησε με μεγάλες διαφορές κι από τον 2ο κι από τον 3ο. Στο Champions League, η ομάδα που εμφάνισε ο Νορβηγός ήταν λίγη.. Μέτριες εμφανίσεις εκτός έδρας με κάποια καλά Χ (Ρόμα, Σαχτάρ, ήττες στο τέλος από Λυών, Ρεάλ), αλλά συντριβές εντός έδρας (2-4 από Βαλένθια, 1-4 από Λυών, 1-3 από Ρόζενμποργκ).
Η χρονιά 2007/8 ήταν ιδιαίτερη για τους Ερυθρόλευκους. Τα πρώτα διπλά στο Champions League ήταν γεγονός, αποτέλεσμα μιας ομάδας με ψυχή και συνοχή, που ήξερε τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Αλλά και που συναντούσε προβλήματα εντός συνόρων, τόσο γιατί και η ίδια δυσκολευόταν να πάρει αποτελέσματα, όσο και γιατί Παναθηναϊκός και ΑΕΚ (με Πεσέιρο και Φερέρ αντίστοιχα) ακολουθούσαν (ή προπορεύονταν) με μικρή διαφορά. Το πρωτάθλημα το πήρε τελικά ο Ολυμπιακός, αλλά στα χαρτιά...
Η περσινή χρονιά επεφύλασσε στο τέλος άλλο ένα εύκολο, χωρίς αντίπαλο στην ουσία, πρωτάθλημα για τον ΟΣΦΠ. Όχι γιατί ο ίδιος έπαιζε φοβερή μπάλα με διάρκεια, αλλά γιατί οι βασικοί συνδιεκδικητές ήταν έως ανύπαρκτοι... Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή πορεία σίγουρα είναι απ' αυτές που θα θέλουν να ξεχάσουν στο λιμάνι. Αποκλεισμός από το Champions League (και μάλιστα από τη μικρή Ανόρθωση) και μετά στο ΟΥΕΦΑ από την ουραγό της Γαλλίας Σεντ Ετιέν.
Και φέτος? Φέτος που ξανά ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος (έστω και μόνο από τον Παναθηναϊκό), ο Ολυμπιακός δείχνει στην Ευρώπη τσαμπουκά, συγκέντρωση, πλάνο. Ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο και πώς να το πάρει. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος δε θεωρείται δεδομένη (ακριβώς όπως έγινε και το 2004/5 και το 2007/8) ενώ δε λείπουν και κάποια εις βάρος του σφυρίγματα, που άλλες χρονιές δεν περνούσαν καν απ'το μυαλό κανενός στο λιμάνι. Δείγμα του ότι ο ΟΣΦΠ δεν "παίζει μόνος του" πια στα της διαιτησίας... Αν συνυπολογίσουμε και τους πολλούς τραυματισμούς, τα λάθη της διοίκησης σε θέματα προπονητή (Κετσπάγια) αλλά και μη μεταγραφών, τότε το επίτευγμα για φέτος είναι τεράστιο. Στο λιμάνι νιώθουν (από τον προπονητή και τους παίχτες μέχρι τους οπαδούς) ότι τίποτα δεν θα τους χαριστεί, γι αυτό και καταθέτουν στο Champions League όλα τα θετικά του "ερυθρόλευκου DNA", αφήνοντας παράλληλα στην άκρη τα αρνητικά του, και κυρίως τις προκαταλήψεις του.
Αλλά -επιμένω- ο ισχυρός ανταγωνισμός από πλευράς Παναθηναϊκού (εξωαγωνιστικά κυρίως, γιατί αγωνιστικά... άστο) και το γεγονός ότι δε θεωρείται τίποτα δεδομένο και σίγουρο για τον Ολυμπιακό, είναι ίσως ο κυριότερος παράγοντας -ΚΑΙ- για τη φετινή πολύ καλή πορεία στο Champions League.
Την περίοδο 2004/5 (που από πλευράς αποτελεσμάτων στο Champions League μοιάζει πολύ με τη φετινή), οι Ερυθρόλευκοι με τον Μπάγεβιτς να επιστρέφει στον πάγκο και το Ριβάλντο στην πρώτη χρονιά του, πήραν το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική στο Καυταντζόγλειο. Ένα πρωτάθλημα καθόλου εύκολο, μιας και ο ΠΑΟ αλλά και η ανανεωμένη ΑΕΚ του Ντέμη ήταν δυνατοί συνδιεκδικητές του τίτλου, σε μια κούρσα με πολλές ανατροπές. Στην Ευρώπη ο ΟΣΦΠ πήρε 10 βαθμούς και τερμάτισε 3ος στην ισοβαθμία με τη Λίβερπουλ, χάρις στο γκολ του Τζέραρντ, ενω στη συνέχεια στο ΟΥΕΦΑ πέρασε ένα γύρω (με 2 νίκες κόντρα στη Σοσό) προτού αποκλειστεί στη φάση των 16 από τη Νιούκαστλ.
Τις επόμενες 2 σαιζόν, 2005/6 και 2006/7, ο Ολυμπιακός με το Σόλιντ στον πάγκο εξασφάλισε το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς -με καθαρές νίκες στα ντέρμπι- και στο τέλος το κατέκτησε με μεγάλες διαφορές κι από τον 2ο κι από τον 3ο. Στο Champions League, η ομάδα που εμφάνισε ο Νορβηγός ήταν λίγη.. Μέτριες εμφανίσεις εκτός έδρας με κάποια καλά Χ (Ρόμα, Σαχτάρ, ήττες στο τέλος από Λυών, Ρεάλ), αλλά συντριβές εντός έδρας (2-4 από Βαλένθια, 1-4 από Λυών, 1-3 από Ρόζενμποργκ).
Η χρονιά 2007/8 ήταν ιδιαίτερη για τους Ερυθρόλευκους. Τα πρώτα διπλά στο Champions League ήταν γεγονός, αποτέλεσμα μιας ομάδας με ψυχή και συνοχή, που ήξερε τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Αλλά και που συναντούσε προβλήματα εντός συνόρων, τόσο γιατί και η ίδια δυσκολευόταν να πάρει αποτελέσματα, όσο και γιατί Παναθηναϊκός και ΑΕΚ (με Πεσέιρο και Φερέρ αντίστοιχα) ακολουθούσαν (ή προπορεύονταν) με μικρή διαφορά. Το πρωτάθλημα το πήρε τελικά ο Ολυμπιακός, αλλά στα χαρτιά...
Η περσινή χρονιά επεφύλασσε στο τέλος άλλο ένα εύκολο, χωρίς αντίπαλο στην ουσία, πρωτάθλημα για τον ΟΣΦΠ. Όχι γιατί ο ίδιος έπαιζε φοβερή μπάλα με διάρκεια, αλλά γιατί οι βασικοί συνδιεκδικητές ήταν έως ανύπαρκτοι... Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή πορεία σίγουρα είναι απ' αυτές που θα θέλουν να ξεχάσουν στο λιμάνι. Αποκλεισμός από το Champions League (και μάλιστα από τη μικρή Ανόρθωση) και μετά στο ΟΥΕΦΑ από την ουραγό της Γαλλίας Σεντ Ετιέν.
Και φέτος? Φέτος που ξανά ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος (έστω και μόνο από τον Παναθηναϊκό), ο Ολυμπιακός δείχνει στην Ευρώπη τσαμπουκά, συγκέντρωση, πλάνο. Ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο και πώς να το πάρει. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος δε θεωρείται δεδομένη (ακριβώς όπως έγινε και το 2004/5 και το 2007/8) ενώ δε λείπουν και κάποια εις βάρος του σφυρίγματα, που άλλες χρονιές δεν περνούσαν καν απ'το μυαλό κανενός στο λιμάνι. Δείγμα του ότι ο ΟΣΦΠ δεν "παίζει μόνος του" πια στα της διαιτησίας... Αν συνυπολογίσουμε και τους πολλούς τραυματισμούς, τα λάθη της διοίκησης σε θέματα προπονητή (Κετσπάγια) αλλά και μη μεταγραφών, τότε το επίτευγμα για φέτος είναι τεράστιο. Στο λιμάνι νιώθουν (από τον προπονητή και τους παίχτες μέχρι τους οπαδούς) ότι τίποτα δεν θα τους χαριστεί, γι αυτό και καταθέτουν στο Champions League όλα τα θετικά του "ερυθρόλευκου DNA", αφήνοντας παράλληλα στην άκρη τα αρνητικά του, και κυρίως τις προκαταλήψεις του.
Αλλά -επιμένω- ο ισχυρός ανταγωνισμός από πλευράς Παναθηναϊκού (εξωαγωνιστικά κυρίως, γιατί αγωνιστικά... άστο) και το γεγονός ότι δε θεωρείται τίποτα δεδομένο και σίγουρο για τον Ολυμπιακό, είναι ίσως ο κυριότερος παράγοντας -ΚΑΙ- για τη φετινή πολύ καλή πορεία στο Champions League.
No comments:
Post a Comment