Η ήδη τελειωμένη μεταγραφή του Κακά στη Ρεάλ και η επικείμενη του Κριστιάνο Ρονάλντο στην ίδια ομάδα, μονοπωλούν το ενδιαφέρον στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Περίπου 70.000.000 ευρώ ο πρώτος, περίπου 100.000.000 ο δεύτερος. Μιλάμε για χρήματα που θα δοθούν στη Μίλαν και στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντίστοιχα. Τα ποσά που θα δοθούν στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές είναι άλλο θέμα... Ε, να μην πάρουν από (περίπου) 10 εκατομμυριάκια -ευρώ βεβαίως βεβαίως- έκαστος ετησίως? Βάλτε τα κάτω, κάντε τους υπολογισμούς σας. Φροντίστε να το πράξετε καθιστοί, για να μη ζαλιστείτε...
Γυρίζω το χρόνο πίσω, στο καλοκαίρι του 2001. Έτυχε ένα βράδυ να δώ τα αθλητικά στις ειδήσεις μαζί με τον παππού μου. "Ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ έναντι του ποσού ρεκόρ των 25 δισεκατομμυρίων δραχμών".
Ο παππούς αντέδρασε: "25 δις?? Τι λες ρε παιδί μου... Τόσα λεφτά? Για να κλωτσάει το 'πετσί'? Πεινάει ο κοσμάκης και σκορπάνε έτσι τα λεφτά? Τι προσφέρει αυτός τώρα?"
"Εεε, δεν θα τα πάρει αυτός, η ομάδα του θα τα πάρει, αυτός θα πάρει πιο λίγα"
"Δηλαδή πόσο πιο λίγα? 5 δις? Και πάλι πολλά είναι. Αλλά εσείς φταίτε που τους 'αποθεώνουτε' όλους αυτούς"...
Φοιτητής, ακόμα τότε, και έχοντας ελάχιστη επαφή με το 'άθλημα' ΕΡΓΑΣΙΑ, παρεξήγησα τα λόγια του και προσπαθούσα να τον κάνω να καταλάβει ότι ο Ζιντάν προσφέρει στιγμές μαγείας και χαράς σε εκατομμύρια κόσμου, ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα άθλημα, είναι κάτι παραπάνω, κι άλλες τέτοιες αηδίες... Χάσμα γενεών. Για μένα ήταν πολύ φυσιολογικό ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής να παίρνει ΔΙΣ, ενώ για τον παππού μου είναι αφύσικο να παίρνει τόσα λεφτά ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ άνθρωπος. Ακόμα και κάποιος που θα συνεισέφερε τα μέγιστα για να δημιουργηθεί το φάρμακο για τον καρκίνο ας πούμε.
Μεγαλώνοντας και δουλευοντας, συνειδητοποιώ ποια είναι η διαφορά του να δουλεύεις 1 μήνα για να βγάλεις το 1% από αυτά που κάποιοι βγάζουν σε 90 ΛΕΠΤΑ(!). Λαϊκισμός? Πες το κι έτσι που λέει και ο Αλέφαντος. Μετά από τις 2 πρόσφατες δαπανηρές μεταγραφές τις Ρεάλ, θέλω αύριο -κατεβαίνοντας για ΠΣΚ στο χωριό- να σφίξω το χέρι στον παππού και να παραδεχτώ ότι όντως, τα λεφτά που ξοδεύονται για ένα 'πετσί' στην τελική, είναι -το λιγότερο- προκλητικά πολλά...
Κι επειδή γουστάρω να λαϊκίσω κι άλλο, παραθέτω το εξής βίντεο
Γυρίζω το χρόνο πίσω, στο καλοκαίρι του 2001. Έτυχε ένα βράδυ να δώ τα αθλητικά στις ειδήσεις μαζί με τον παππού μου. "Ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ έναντι του ποσού ρεκόρ των 25 δισεκατομμυρίων δραχμών".
Ο παππούς αντέδρασε: "25 δις?? Τι λες ρε παιδί μου... Τόσα λεφτά? Για να κλωτσάει το 'πετσί'? Πεινάει ο κοσμάκης και σκορπάνε έτσι τα λεφτά? Τι προσφέρει αυτός τώρα?"
"Εεε, δεν θα τα πάρει αυτός, η ομάδα του θα τα πάρει, αυτός θα πάρει πιο λίγα"
"Δηλαδή πόσο πιο λίγα? 5 δις? Και πάλι πολλά είναι. Αλλά εσείς φταίτε που τους 'αποθεώνουτε' όλους αυτούς"...
Φοιτητής, ακόμα τότε, και έχοντας ελάχιστη επαφή με το 'άθλημα' ΕΡΓΑΣΙΑ, παρεξήγησα τα λόγια του και προσπαθούσα να τον κάνω να καταλάβει ότι ο Ζιντάν προσφέρει στιγμές μαγείας και χαράς σε εκατομμύρια κόσμου, ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα άθλημα, είναι κάτι παραπάνω, κι άλλες τέτοιες αηδίες... Χάσμα γενεών. Για μένα ήταν πολύ φυσιολογικό ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής να παίρνει ΔΙΣ, ενώ για τον παππού μου είναι αφύσικο να παίρνει τόσα λεφτά ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ άνθρωπος. Ακόμα και κάποιος που θα συνεισέφερε τα μέγιστα για να δημιουργηθεί το φάρμακο για τον καρκίνο ας πούμε.
Μεγαλώνοντας και δουλευοντας, συνειδητοποιώ ποια είναι η διαφορά του να δουλεύεις 1 μήνα για να βγάλεις το 1% από αυτά που κάποιοι βγάζουν σε 90 ΛΕΠΤΑ(!). Λαϊκισμός? Πες το κι έτσι που λέει και ο Αλέφαντος. Μετά από τις 2 πρόσφατες δαπανηρές μεταγραφές τις Ρεάλ, θέλω αύριο -κατεβαίνοντας για ΠΣΚ στο χωριό- να σφίξω το χέρι στον παππού και να παραδεχτώ ότι όντως, τα λεφτά που ξοδεύονται για ένα 'πετσί' στην τελική, είναι -το λιγότερο- προκλητικά πολλά...
Κι επειδή γουστάρω να λαϊκίσω κι άλλο, παραθέτω το εξής βίντεο
Φυσικά και δεν μπορώ να σταματήσω να είμαι ποδοσφαιρόφιλος, φυσικά και δεν μπορώ να μην δω Champions League, φυσικά και δε μπορώ να αρνηθώ ότι θαυμάζω να βλέπω τον Κακά να παίζει μπάλα. Μέχρι εκεί όμως...
No comments:
Post a Comment