Το αποψινό ματς του Ολυμπιακού με τη Μπορντώ θα μπορούσε να τελειώσει 1-1. Θα μπορούσε να τελειώσει και 0-2. "Θα μπορούσε..", "Θα μπορούσε..", "Θα μπορούσε.."
Άτυχος ο Μαρέσκα με την κεφαλιά στο 56', επιπόλαιος ο Λούα Λούα στο '81, άτυχος κι ο Τοροσίδης στο '88 και αδικημένος ο Ντάρμπισιρ -και ο Μαρέσκα κατ'επέκταση- στην επίμαχη φάση του '94. Που αναλύθηκε τόοοοσο μα τόοοοοσο πολύ που δε νομίζω ότι κάνει καλό ούτε στον Ολυμπιακό ούτε στο MEGA. Ξέρω, αύριο όλοι οι φανατικοί ολυμπιακοί θα μιλάνε για κλοπή (μην ξεχνάμε και το καθαρό τάκλιν του Λούα που σφυρίχτηκε φαουλ απ'το οποίο προήλθε το γκολ της Μπορντώ) και οι αντιολυμπιακοί ότι έκανε φάουλ ο Ντάρμπισιρ. Να χουμε να λέμε δηλαδή.... Δε θέλω να σταθώ περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι οι Γάλλοι έδειξαν σε αρκετά σημεία του αγώνα πόσο δουλεμένη ομάδα είναι και πόσο προσηλωμένη σε πλάνα και σχέδια. Άλλαζαν τη μπάλα σωστά, γρήγορα και πάνω απ'ολα ψύχραιμα. Σίγουρα δεν ήταν η ομάδα-φόβητρο του Οκτωβρίου/Νοεμβρίου που άφησε πίσω Μπάγερν και Γιούβε, αλλά η ποιότητά της ήταν φανερή.
Όχι όμως τόσο φανερή για να τη φοβηθούν οι ερυθρόλευκοι τόσο όσο τη φοβήθηκαν απόψε. Η περιρέουσα ατμόσφαιρα βλέπετε... "Φοβερή η Μπορντώ", "Δεν παίζεται η Μπορντώ", "Τρένο η Μπορντώ"! Πες πες πες, πίστεψε ο Ολυμπιακός ότι όντως οι Γάλλοι είναι υπερομάδα. Αλλά είπαμε. Καλύτεροι μεν από τους Πειραιώτες, αλλά όχι και υπερομάδα.
Οι αλλαγές του Μπάντοβιτς "ανακάτεψαν την τράπουλα" αλλά δεν ήταν αυτές που ουσιαστικά οδήγησαν τους ερυθρόλευκους στο να ανεβάσουν απόδοση, αλλά η ψυχή και το φιλότιμο πολλών παικτών. Αξιοσημείωτη η ψυχή και οι δυνάμεις που κατέθεσε ο Ολυμπιακός στο τελευταίο 10λεπτο, διαψεύδοντας ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό, που μας είχε συνηθίσει στο να είναι ευάλωτος και να "καταρρέει" στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο πολλών αγώνων.
Πλέον, μετά απ'αυτή την -τζάμπα όπως αποδείχτηκε- ήττα, η πρόκριση είναι πάρα πολύ δύσκολη για τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει -κακώς- σαν 1η προτεραιότητα την καλή πορεία στο Champions League. Στο βωμό του πρωταθλήματος θυσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία για κάτι καλό στην Ευρώπη. Όπως και πέρυσι όπου ο Παναθηναϊκός απέναντι στην -απλώς καλή- Βιγιαρεάλ έχασε σπουδαία ευκαιρία. Και δεν πήρε και πρωτάθλημα......
Άτυχος ο Μαρέσκα με την κεφαλιά στο 56', επιπόλαιος ο Λούα Λούα στο '81, άτυχος κι ο Τοροσίδης στο '88 και αδικημένος ο Ντάρμπισιρ -και ο Μαρέσκα κατ'επέκταση- στην επίμαχη φάση του '94. Που αναλύθηκε τόοοοσο μα τόοοοοσο πολύ που δε νομίζω ότι κάνει καλό ούτε στον Ολυμπιακό ούτε στο MEGA. Ξέρω, αύριο όλοι οι φανατικοί ολυμπιακοί θα μιλάνε για κλοπή (μην ξεχνάμε και το καθαρό τάκλιν του Λούα που σφυρίχτηκε φαουλ απ'το οποίο προήλθε το γκολ της Μπορντώ) και οι αντιολυμπιακοί ότι έκανε φάουλ ο Ντάρμπισιρ. Να χουμε να λέμε δηλαδή.... Δε θέλω να σταθώ περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι οι Γάλλοι έδειξαν σε αρκετά σημεία του αγώνα πόσο δουλεμένη ομάδα είναι και πόσο προσηλωμένη σε πλάνα και σχέδια. Άλλαζαν τη μπάλα σωστά, γρήγορα και πάνω απ'ολα ψύχραιμα. Σίγουρα δεν ήταν η ομάδα-φόβητρο του Οκτωβρίου/Νοεμβρίου που άφησε πίσω Μπάγερν και Γιούβε, αλλά η ποιότητά της ήταν φανερή.
Όχι όμως τόσο φανερή για να τη φοβηθούν οι ερυθρόλευκοι τόσο όσο τη φοβήθηκαν απόψε. Η περιρέουσα ατμόσφαιρα βλέπετε... "Φοβερή η Μπορντώ", "Δεν παίζεται η Μπορντώ", "Τρένο η Μπορντώ"! Πες πες πες, πίστεψε ο Ολυμπιακός ότι όντως οι Γάλλοι είναι υπερομάδα. Αλλά είπαμε. Καλύτεροι μεν από τους Πειραιώτες, αλλά όχι και υπερομάδα.
Οι αλλαγές του Μπάντοβιτς "ανακάτεψαν την τράπουλα" αλλά δεν ήταν αυτές που ουσιαστικά οδήγησαν τους ερυθρόλευκους στο να ανεβάσουν απόδοση, αλλά η ψυχή και το φιλότιμο πολλών παικτών. Αξιοσημείωτη η ψυχή και οι δυνάμεις που κατέθεσε ο Ολυμπιακός στο τελευταίο 10λεπτο, διαψεύδοντας ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό, που μας είχε συνηθίσει στο να είναι ευάλωτος και να "καταρρέει" στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο πολλών αγώνων.
Πλέον, μετά απ'αυτή την -τζάμπα όπως αποδείχτηκε- ήττα, η πρόκριση είναι πάρα πολύ δύσκολη για τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει -κακώς- σαν 1η προτεραιότητα την καλή πορεία στο Champions League. Στο βωμό του πρωταθλήματος θυσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία για κάτι καλό στην Ευρώπη. Όπως και πέρυσι όπου ο Παναθηναϊκός απέναντι στην -απλώς καλή- Βιγιαρεάλ έχασε σπουδαία ευκαιρία. Και δεν πήρε και πρωτάθλημα......
1 comment:
Διαφωνούμε φίλε!
1) Οι αλλαγές του Μπάντοβιτς ανακάτεψαν την τράπουλα" και ήταν αυτές που ουσιαστικά οδήγησαν τους ερυθρόλευκους στο να ανεβάσουν απόδοση.
2) Πως να καταρεύσει η ομάδα στο β' όταν δεν τρέχει στο α';;;
Post a Comment