Γλυκιές αλχημείες, πικρό αποτέλεσμα...

Ο Χενκ Τεν Κάτε την είδε για άλλη μια φορά Παρλιάρος. Είχε έμπνευση και αποφάσισε να ρισκάρει και να εμπιστευθεί την εμπειρία του Ζιλμπέρτο για το κέντρο της άμυνας. Ξεκίνησε βασικό τον -μέχρι πρότεινος παραγκωνισμένο- Μάτος, ενώ στην επίθεση Σάλπι κορυφή-Σισέ δεξιά. Και στο Β', "ξέθαψε" και τον Χριστοδουλόπουλο...

Για να μην τον αδικήσουμε εντελώς τον Ολλανδό (όπως έκανε -κατά την προσφιλή του συνήθεια- μετά το ματς ο Μίμης Δομάζος), ο Ζιλμπέρτο Σίλβα ήταν φοβερός ως στόπερ-λίμπερο στο κέντρο της άμυνας. Μπλόκαρε αποτελεσματικά τον Αγουέρο, αλλά τον 'κρέμασαν' η επιπολαιότητα του Σπυρόπουλου και η ανυπαρξία του Μουν. Ειδικά ο δεύτερος ήταν απλά τραγικός. Για Μάτος-Χριστοδουλόπουλο, οι όποιες ενστάσεις και τα όποια "κραξίματα" ακουστούν, θα είναι μάλλον δικαιολογημένα.

Για να αποδίδουμε όμως τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, η Ατλέτικο Μαδρίτης είναι καλύτερη ομάδα και πιο ποιοτική από τον Παναθηναϊκό, γι αυτό και εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που της δοθήκανε. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε ΜΟΝΟ για "λάθη του προπονητή", "χαμένες ευκαιρίες", "αυτοκτονίες" και τέτοια όμορφα. Άραγε έχουν πολλές ομάδες την πολυτέλεια να απαρτίζεται η επίθεσή τους από Φορλάν, Αγουέρο και Μάξι Ροντρίγκεζ??? Και οι τρεις σκόραραν. Και οι τρεις ήταν υπέροχοι. Η Ατλέτικο είναι μια κλάση παραπάνω από τον Παναθηναϊκό (κι από τον Ολυμπιακό κι από όλο το ελληνικό πρωτάθλημα μαζί). Ας μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις...

ΥΓ1: Οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο στον Λέτο. Όχι μόνο για τη γκολάρα που έβαλε, αλλά συνολικά για την παρουσία του. Είναι νωρίς βέβαια, και επειδή υπάρχει "δεδικασμένο" με το Σεμπαστιάν, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Κυρίως για τη συμπεριφορά του.

ΥΓ2: Βλέποντας τον Χάιτινχα στο ξεκίνημα του ματς, μπερδεύτηκα. Αυθόρμητα είπα μέσα μου "μα ο Γκώνιας δεν είναι στο στούντιο? Τι δουλειά έχει εδώ?"