Thursday 26 May 2011

Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες...

Οι πολιτισμένοι Σουηδοί...

Η περιγραφή του παρακάτω βίντεο τα λέει όλα.

A spectator attacks Pär Hansson, goalkeeper in Helsingborg, in the swedish football derby between Malmö FF and Helsingborg IF (24/5-2011). The game was later canceled due to that the police couldn't guarantee the players safety.


Νωρίτερα, ο τερματοφύλακας της Χέλσινμποργκ είχε δεχτεί φωτοβολίδα ακριβώς δίπλα του και παρουσιάστηκε πρόβλημα στην ακοή του. Ο διαιτητής μάζεψε τους ποδοσφαιριστές στο 20ό λεπτό και αποσώρησαν, ενώ μετά από λίγη ώρα ο αγώνας διεκόπη οριστικά...

Wednesday 25 May 2011

Η ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της, φέτος, έχουν αποδείξει ότι...

Η ΠΑΕ ΑΕΚ και ο κόσμος της, 



φέτος, 



έχουν αποδείξει ότι είναι οι μόνοι που αντιστέκονται απέναντι σε διοργανώτριες αρχές και όργανα που με τις αποφάσεις τους εθελοτυφλούν και "νομιμοποιούν" την παρανομία, αφήνοντας ατιμώρητους 



ή και καμία φορά επιβραβεύοντας τους αυτουργούς της.



Το οφείλουμε στην ιστορία μας, 



στα παιδιά μας 



και στον αυτοσεβασμό του καθένα μας ξεχωριστά."









 ΥΓ Ξέρω πολλούς ΑΕΚτζήδες που δεν συμφώνησαν με την κατάθεση της ένστασης. Όπως και πολλούς Ολυμπιακούς που δεν συμφώνησαν για τον Βάλνερ. Το θέμα έχει 2 πλευρές και μόνον δύο. Ο ΚΑΠ έχει συνταχθεί και υπογραφεί από τις ομάδες. Θα τηρείται ή όχι; Αν δεν τηρείται τι κάνουμε; Έχουμε τιμωρίες; Έχουμε. Και εκεί τελειώνει το θέμα.
Καλά κάνει η ΑΕΚ και ενίσταται λοιπόν, όπως καλά έκανε και ο Ολυμπιακός τότε. Αλλιώς θα μπορούσε η Χ ομάδα να παίξει για 5 λεπτάκια με 12 μωρέ και τι έγινε, 5 λεπτάκια είναι αυτά. Η ΑΕΚ το 2008, έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος επικοινωνιακά. Ακολούθησε την ιστορία με το CAS. Όποιος αισθάνεται "ηθικός" πρωταθλητής αδιαφορεί για δίκες και λέει "κόψτε τον λαιμό σας, πάρτε 3 βαθμούς στα χαρτιά". Όμως η ΑΕΚ  νομιμοποιήσε έτσι τα γεγονότα ως αντίδικη και -τελικώς- χαμένη. Στα του παρόντος, φυσικά και είναι κρίμα για τον Βόλο, όμως αυτόν τον παράγοντα έχουν, με αυτά τα ρίσκα ζούσαν.


Friday 20 May 2011

Περί Πόρτο



Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το άρθρο του Ηλία Μπαζίνα, το οποίο δημοσιεύεται σήμερα, 20/05 στην εφημερίδα Φίλαθλος, με τίτλο "Αντί Πινακίου Φακής".


Η Πόρτο είναι ίσως η καλύτερη ομάδα του κόσμου από την πλευρά της σχέσης μεταξύ ονόματος και διαχείρισης. Όχι πως η Πόρτο δεν είναι υπολογίσιμο όνομα και σοβαρή φανέλα. Είναι! Και κούπες έχει πάρει και -το πιο σπουδαίο- θα εξακολουθήσει να διεκδικεί με ίσους όρους απέναντι στα πιο βαριά ονόματα του Ευρωπαϊκού χώρου. Όμως δεν παύει να είναι μια φανέλα του 8. Με αποτελέσματα όμως του 9 και διαχείριση του 10. Είναι μια ομάδα υπόδειγμα μαγκιάς, με την πολύ καλή έννοια του όρου.
Στους αντίποδες έχουμε κάποιες ομάδες με φανέλες του 10 και διαχείριση για κουραβελτόσημο του 2,5 ευρώ. Ρεάλ, Ίντερ, Λίβερπουλ κ.α.
Η κακοδαιμονία των ομάδων αυτών ξεκινάει από το ότι ΑΤΥΧΗΣΑΝ (τονιζω τη λέξη διότι πράγματι σε περιπτώσεις όπως αυτές η τύχη ΠΑΙΖΕΙ...) να έχουν "μεγάλα αφεντικά" που δεν ξέρουν τόπι. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ξέρουν, αστροφυσική ή συνταγές για λαζάνια ή ανατομία της μπεκάτσας, και με αφήνει παγερά αδιάφορο, ό,τι κι αν είναι. ΤΟΠΙ πάντως δεν ξέρουν. Τόπι ξέρει η Πόρτο.
Βέβαια, υπάρχουν κι εκείνοι που λένε, για παράδειγμα, ότι ο Μπελούτσι δεν της βγήκε. Έχουν εν μέρει δίκιο. Πάντως, ακόμα κι από τον Μπελούτσι, η Πόρτο τα λεφτά δε θα χάσει!
Όσο για τους καραπαιχταράδες της, το Χουλκ και το Φαλκάο, αυτή την ώρα οι τιμές τους στο χρηματιστήριο είναι στα ουράνια! Έχω την πληροφορία ότι ΚΑΙ οι δύο παίχτες όταν ήταν εικοσάρηδες, προτάθηκαν αντί πινακίου φακής σε μεγάλη ελληνική ομάδα του κέντρου. Και... απορρίφθηκαν! (ΤΟΠΙ, είπαμε!...) Και ο μεν Φαλκάο πληρώθηκε απ'την Πόρτο ΛΙΓΑ μεν λεφτά, αλλά πάντως όχι και ξεφτίλα! Ο Χουλκ όμως, αυτό το τανκ, αγοράστηκε με κουκιά.
Εδώ δηλαδή έχουμε κάποια αντιστροφή του φαινομένου της αγοράς οπλικών συστημάτων από την Ελλάδα. Εμείς αγοράζουμε, αντί ενός τάνκερ φορτωμένου εβρά, κάτι υποβρύχια, που παρακαλάνε να τα αφήσεις να σκυλοπνιγούν εν ειρήνη, ξαπλωτά στο πλάι. Με συνέπειες για τους υπογραφατζήδες των σχετικών συμβάσεων, ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ, ναούμ! Να υποχρεωθούν, πχ, να φάνε με το ζόρι διπλή μερίδα καρβονάθρα ή ΑΚΟΜΑ και ορφανή μακαρονάδα ΧΩΡΙΣ ΤΥΡΙ! Έλεος! Να γιατί είμαστε κολοσσιαίοι και κανένας σάτυρας δεν μπορεί να μας ακουμπήσει ναούμ!

Thursday 19 May 2011

Τελικός των διεκδικητών για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη στο Μπακότερμα. Σκάκι. Θα περιλαμβάνει σκακιστική επικαιρότητα, ιστορικά στοιχεία, παρτίδες κτλ. Έχω μια παλιά αγάπη για το άθλημα και θα προσπαθήσω μέσα από το blog να βάλω ένα λιθαράκι στην Ελληνική Σκακιστική Διαδικυακή δραστηριότα που κάνει ομολογουμένως βήματα μπροστά, καθώς πέρα από τις ιστοσελίδες της ΕΣΟ και των συλλόγων, ξεφυτρώνουν συχνά ελληνόφωνα σκακιστικά ιστολόγια και ιστοσελίδες.

Μια σύντομη αναδρομή.

Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής για το Σκάκι είναι κάτι που προκαλεί δέος και θαυμασμό για τους σκακιστές και όχι μόνο. Είναι ο -αδιαμφησβήτητα- ισχυρότερος παίχτης του κόσμου. 

Ανεπίσημοι πρωταθλητές (πριν από το 1886) 
Πριν από το 1886, ο ισχυρότερος σκακιστής του κόσμου ήταν εκείνος που συζητιόταν πιό πολύ, εκείνος που έκανε τις πιο εντυπωσιακές νίκες, με λίγα λόγια ήταν κάτι ρευστό. Μεγάλοι σκακιστές που έχουν συνεισφέρει πάρα πολλά στην σύγχρονη θεωρία ανήκουν σε αυτούς.

Αδιαμφισβήτητοι παγκόσμιοι πρωταθλητές (1886-1946)
Σε αυτήν την περίοδο το σύστημα λειτουργούσε ως εξής: ο Α παίκτης που εθεωρείτο ως ο πιο ισχυρός του κόσμου, δεχόταν πρόταση-πρόκληση από τον Β παίχτη και ΑΝ δεχόταν διεξαγόταν ένα ματς  με πολλές παρτίδες για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Κάποια στιγμή, όσο και να το ανέβαλλε ο Α για παράδειγμα, έπρεπε να παίξεί με αυτόν που τον προκαλούσε επίσημα για να μην χάσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του και επέλθει η αμφισβήτηση. Αν ο Β παίχτης επικρατούσε, στεφόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής και περίμενε μέχρι να λάβει πρόκληση από τον Γ παίκτη κ.ο.κ. Τεράστιοι σκακιστές στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές εκείνη την περίδο όπως ο Αλιέχιν και ο Καπαμπλάνκα.

Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIDE (1948-1993)
Με εξαίρεση τις -ανα περιόδους- μικρο-αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής του, αυτό το σύστημα έμεινε στις συνειδήσεις της σκακιστικής κοινότητας το πιο δίκαιο και σταθερό. ΟΛΟΙ οι σκακιστές του κόσμου είχαν το δικαίωμα να διεκδικήσουν τον τίτλο. Τα εθνικά τουρνουά έβγαζαν τους πρώτους που με την σειρά τους έπαιζαν σε τουρνουά γεωγραφικών περιοχών Zonal και Interzonal. Από κάποιο σημείο και μετά έφταναν στους 8 και τους 4 μέχρι να βγει ο διεκδικητής που θα έπαιζε με τον Πρωταθλητή σε ματς. (σημ. με ισοπαλία σε αυτό το ματς, ο Πρωταθλητής κρατούσε τον τίτλο του)
Δεν ήταν πάντα ήρεμα τα πράγματα στα ματς αυτά με αποκορύφωμα τις απαιτήσεις του Φίσερ στο περίφημο ματς με τον Σπάσκυ το 1972, την άρνησή του να κατέβει στο ματς με τον Κάρποφ τον 1975, και τον μαραθώνιο Κάρποφ - Κασπάροφ το 1984-1985 (που κράτησε 72 παρτίδες με 40 ισοπαλίες 16 νίκες αντίστοιχα για κάθε έναν!)


Δύο τίτλοι
Θυμάστε οι μπασκετικοί τι χαμός δημιουργήθηκε με την Ευρωλίγκα και την Σουπρολίγκα; Ε κάτι χειρότερο έγινε όταν ο Κασπάροφ αποφάσισε μαζί με άλλους Γκρανμέτρ να αποσχιστεί από την Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία. 

"Μεταξύ του διαστήματος 1993-2006 υπήρχε διένεξη στο σκακιστικό κόσμο για το ποιός είναι ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Μέρος της διένεξης αυτής είχε προέλθει από το γεγονός ότι έως τις αρχές της δεκαετίας του '90, ο τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή καθοριζόταν από μεμονωμένα ματς διψήφιου αριθμού παρτίδων μεταξύ του κατόχου του τίτλου και ενός διεκδικητή, ο οποίος είχε προηγουμένως αποκτήσει το δικαίωμα να αναμετρηθεί μαζί του κερδίζοντας στον κύκλο του Τουρνουά των Υποψηφίων. Σε όλες τις παρτίδες ακολουθούταν η "κλασική" (μακρά) διάρκεια χρόνου. Οι διοργανώσεις της FIDE από το 1997 και μετά διεξάγονταν με τη συμμετοχή περισσοτέρων των 100 παικτών με σύστημα νοκ-άουτ, οι δε παρτίδες είχαν υποχρεωτικά αρκετά μικρότερη διάρκεια. Στο τέλος κάθε γύρου, τυχούσες ισοπαλίες μεταξύ παικτών επιλύονταν με πολύ γρήγορες παρτίδες (διάρκειας μερικών λεπτών) ράπιντ ή μπλιτς. Πολλοί θεωρούσαν ότι το σύστημα αυτό δεν ήταν το πιο αντικειμενικό στην ανάδειξη του καλύτερου παίκτη. Γνωστοί γκρανμαίτρ όπως οι Κασπάροβ και Κράμνικ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη νέα μορφή των τουρνουά αυτών. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE το 2005 προσπάθησε να επιλύσει τα προβλήματα αυτά εισάγοντας ένα νέο τρόπο ανάδειξης του Παγκόσμιου Πρωταθλητή με τη συμμετοχή μικρού αριθμού κορυφαίων παικτών σε τουρνουά διπλών παρτίδων.
Παρόλα αυτά, τα κλασσικά ματς διεκδίκησης και υπεράσπισης του τίτλου συνέχισαν να γίνονται με παραδοσιακές συνθήκες από τους παίκτες που αντιτίθενταν στη FIDE.  Η FIDE αναγνωρίζε ως Παγκόσμιο Πρωταθλητή εκείνον που προέκυπτε από τα τουρνουά της, με τελευταίο τον Βέσελιν Τοπάλοβ, νικητή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της FIDE το 2005. θεωρούταν ως ο "Κλασσικός" Παγκόσμιος Πρωταθλητής (έχοντας νικήσει τον τελευταίο αδιαφιλονίκητο Παγκόσμιο Πρωταθλητή
Η μακρόχρονη αυτή διαφωνία επιλύθηκε οριστικά τον Οκτώβριο του 2006 με την αναμέτρηση Κράμνικ-Τοπάλοβ η οποία έλαβε χώρα στην Ελίστα, πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Καλμυκίας, μέλος της νυν Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε ματς 12 παρτίδων, οι παίκτες αναδείχθηκαν ισόπαλοι 6-6. Ακολούθησαν 4 παρτίδες "τάι-μπρείκ" γρήγορου (ράπιντ) σκακιού, στις οποίες επικράτησε ο Κράμνικ με σκορ 2,5-1,5 και αναδείχθηκε ως ο Επίσημος (Αδιαφιλονίκητος) Παγκόσμιος Πρωταθλητής Σκακιού.
Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δεν είναι απαραίτητα ο παίκτης με τη μεγαλύτερη βαθμολογία ΕΛΟ: Παραδείγματος χάρη, παρόλη τη νίκη του Κράμνικ έναντι του Τοπάλοβ, στη λίστα ΕΛΟ του Ιανουαρίου 2007, ο Τοπάλοβ παραμένει πρώτος, με τον Κράμνικ να καταλαμβάνει την τρίτη θέση.
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 στη Σόφια, στον τελικό στις 13 Μαΐου του 2010 ο Άναντ κέρδισε τον Τοπάλοβ και παρέμεινε παγκόσμιος πρωταθλητής." Πηγή

Οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές 
Ανεπίσημοι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές

    * Ρούι Λόπεθ ντε Σεγκούρα, ~1560, Ισπανία
    * Πάολο Μπόι και Λεονάρντο ντα Κούτρι, ~1575, Ιταλία
    * Αλεσσάντρο Σάλβιο, ~1600, Ιταλία
    * Τζοακίνο Γρέκο, ~1620, Ιταλία
    * Λεγκάλ ντε Κερμέρ, ~1730–1747, Γαλλία
    * Φρανσουά-Αντρέ Φιλιντόρ, ~1747–1795, Γαλλία
    * Αλεσάντρ Ντεσαπέλ, ~1800–1820, Γαλλία
    * Λουί ντε λα Μπουρντοναί, ~1820–1840, Γαλλία
    * Χάουαρντ Στώντον, 1843–1851, Αγγλία
    * Άντολφ Άντερσεν, 1851–1858, Γερμανία
    * Πωλ Μόρφυ, 1858–1859, ΗΠΑ
    * Άντολφ Άντερσεν, 1858–1866, Γερμανία
    * Βίλελμ Στάινιτς, 1866–1886, Αυστρία
    Επίσημοι (αδιαφιλονίκητοι) Παγκόσμιοι Πρωταθλητές

    * Βίλελμ Στάινιτς, 1886–1894, Αυστρία/ΗΠΑ
    * Εμάνουελ Λάσκερ, 1894–1921, Γερμανία
    * Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, 1921–1927, Κούβα
    * Αλεξάντερ Αλιέχιν, 1927–1935, Ρωσία/Γαλλία
    * Μαξ Όυβε, 1935-1937, Ολλανδία
    * Αλεξάντερ Αλιέχιν, 1937–1946, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1948–1957, Σοβιετική Ένωση
    * Βασίλι Σμυσλόβ, 1957–1958, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1958–1960, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Ταλ, 1960–1961, Σοβιετική Ένωση
    * Μιχαήλ Μποτβίννικ, 1961–1963, Σοβιετική Ένωση
    * Τίγκραν Πετροσιάν, 1963–1969, Σοβιετική Ένωση
    * Μπόρις Σπάσκυ, 1969–1972, Σοβιετική Ένωση
    * Μπόμπι Φίσερ, 1972–1975, ΗΠΑ
    * Ανατόλι Κάρποβ, 1975–1985, Σοβιετική Ένωση
    * Γκάρι Κασπάροβ, 1985–1993, Σοβιετική Ένωση/Ρωσία
    * Βλαντιμίρ Κράμνικ, 2006–2007, Ρωσία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2007–παρόν, Ινδία
    "Κλασικοί" Παγκόσμιοι Πρωταθλητές (1993 - 2006)

    * Γκάρι Κασπάροβ, 1993–2000, Ρωσία
    * Βλαντιμίρ Κράμνικ, 2000–2006, Ρωσία
   Παγκόσμιοι Πρωταθλητές FIDE (1993 - 2006)

    * Ανατόλι Κάρποβ, 1993–1999, Ρωσία
    * Αλεξάντερ Χάλιφμαν, 1999–2000, Ρωσία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2000–2002, Ινδία
    * Ρουσλάν Πονομάριοβ, 2002–2004, Ουκρανία
    * Ρουστάμ Κασιμτζάνοβ, 2004–2005, Ουζμπεκιστάν
    * Βέσελιν Τοπάλοβ, 2005–2006, Βουλγαρία
    * Βισβανάθαν Άναντ, 2007– Ινδία

Στο παρόν, τα πράγματα φαίνεται να έχουν ομαλοποιηθεί, με ενστάσεις βεβαίως από πολλούς για τον τρόπο διεξαγωγής τους (ο πανίσχυρος Νορβηγός Κάρλσεν με δήλωσή του παραιτήθηκε του δικαιώματός του να συμμετάσχει στο φετινό τουρνουά των 8 υποψηφίων).

Οι αγώνες άρχισαν στις 5 Μαίου στο Καζάν της Ρωσίας Οι προημιτελικοί και οι ημιτελικοί ήταν ματς 4 παρτίδων (σετα  ισόπαλα αποτελέσματα ακολούθησαν αγώνες ράπιντ και τέλος, όταν χρειάστηκε, μπλιτς). Ο τελικός των αγώνων των διεκδικητών αποτελείται από 6 παρτίδες.


Οπότε ο Ισραηλινός -Ρώσος είναι βέβαια και αυτός :) - με τον Ρώσο Γκριστσούκ θα αναμετρηθούν σε 6 παρτίδες για το ποιός θα κάτσει το 2012 απέναντι από τον Άναντ.

Για αρχή, θα δοκιμάσουμε να μεταδώσουμε την πρώτη παρτίδα, που παίζεται τώρα.
Εννοείται ότι περιμένουμε προτάσεις και σχόλια, ακόμα και υποδείξεις!!!




Live chess broadcast powered by ChessBomb and Chessdom


Wednesday 18 May 2011

Europa League. Πάλαι ποτέ κύπελλο UEFA? Όχι μόνο...

Εν αναμονή του μεγάλου τελικού για το Europa League απόψε, λογικό είναι να διαβάζετε σε αθλητικά sites και blogs αφιερώματα για περασμένους τελικούς, δυναστείες, εκπλήξεις, σκόρερ κλπ κλπ. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- αναφέρονται, βέβαια, στο παρελθόν του κυπέλλου UEFA. Θεωρώντας ότι το Europa League αποτελεί τη συνέχειά του. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το Europa League αποτελεί συνέχεια ΚΑΙ του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Κυπελλούχων, το οποίο σταμάτησε το 1999, αλλά η ουσία είναι ότι δεν καταργήθηκε, παρά συγχωνεύτηκε με το τότε Κύπελλο UEFA.
Άρα, είναι άδικο να αφήνουμε απ'εξω από τα κάθε λογής retro αφιερώματα το θρυλικό Cup Winners Cup. Εξάλλου, ο θεσμός του Κυπέλλου δεν έχει -ακόμα- καταργηθεί σε κάποια χώρα, ενώ στην πατρίδα του ποδοσφαίρου παραμένει ο αρχαιότερος θεσμός.
Κύπελλο Κυπελλούχων λοιπόν... με πολλές αναμνήσεις (προσωπικά) που ξεκινούν από το 1986. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. Ήταν Πάσχα, πρωί αν θυμάμαι καλά. Δεν ήξερα -φυσικά- ποιοι παίζουν και γιατί παίζουν. Ύστερα από χρόνια έμαθα για την υπερομάδα Ντιναμό Κιέβου του Βαλερί Λομπανόφσκι που αποτέλεσε τη βάση της ΕΣΣΔ εκείνο το καλοκαίρι για το Μουντιάλ του Μεξικού.


Διαβάστε ΕΔΩ ένα καταπληκτικό άρθρο για το συγκεκριμένο αγώνα.

Κύλησε αρκετό νερό στο αυλάκι μέχρι να έρθουμε στο 1991, τότε που αντιπάθησα για πρώτη φορά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γιατί κέρδισε τη Μπαρτσελόνα του αγαπημένου μου Ερίκ Καστέλ...



Μετά από δυό χρόνια ήταν η πορεία του Ολυμπιακού με τον ανεπανάληπτο Μίρτσο και το γκολ του Βαΐτση στο Μονακό, μέχρι τους 8, που με έκαναν να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγης το τι έγινε. Παράλληλα, ο φίλος μου ο Μιχάλης παρακολουθούσε κι "έχτιζε" την παθολογική του αγάπη για την Πάρμα (παθολογική αγάπη που κρατάει μέχρι σήμερα) και την καμάρωσε νικήτρια το 1993 και φιναλίστ το 1994.





Και φυσικά, ποιος δε θυμάται το γκολ του Ναΐμ την επόμενη χρονιά, στο Σαραγόσα-Άρσεναλ? (μόνο ο Σίμαν μπορούσε να το φάει αυτό το γκολ)



To 1997 περίμενα με αγωνία να δω τα μαγικά του Ρονάλντο στον τελικό κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν. Η εφηβική μου αφέλεια επέβαλλε στο "Φαινόμενο" να περνάει 4-5 παίκτες και να σημειώνει χατ-τρικ. Τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι, αλλά έτσι κι αλλιώς η Μπαρτσελόνα κέρδισε με 1-0 (χάρις σε πέναλτυ που κέρδισε και εκτέλεσε ο Ρονάλντο). Κάτι ήταν κι αυτό.



To 'τέλος εποχής' ήρθε το 1999 με τη Λάτσιο (την...τότε Μάντσεστερ Σίτι) να παίρνει το τρόπαιο απέναντι στη Μαγιόρκα, με τις γκολάρες του Βιέρι και του Νέντβεντ.



Το Κύπελλο Κυπελλούχων από τότε, συγχωνεύτηκε με το Κύπελλο UEFA. Ε και? Είπαν κάποιοι... Καλύτερα. Τι τους θέλανε τόσους θεσμούς? Οι παλιότεροι όμως, έχουν να θυμούνται απίστευτα ματς και δη τελικούς.


Αποκαθήλωση των κατόχων, Τότεναμ - Ατλέτικο Μαδρίτης 5-1, 1963


O πρώτος Γερμανικός τίτλος, Ντόρτμουντ-Λίβερπουλ 2-1, 1966


Η εισβολή των φιλάθλων κοστίζει, Γκλάσκοου Ρέιντζερς - Ντιναμό Μόσχας 3-2, 1972


Η σφαγή της Λιντς στη Θεσσαλονίκη, Μίλαν - Λίντς 1-0, 1973


Και η θεία δίκη απ'το Μαγδεμβούργο, Μαγδεμβούργο - Μίλαν 2-0, 1974


Η πρώτη μεγάλη Ντιναμό, Ντιναμό Κιέβου - Φερεντσβάρος 3-0, 1975


To show του Ρέζενμπρινκ και του Βαν ντερ Ελστ, Άντερλεχτ - Γουέστ Χαμ 4-2, 1976


Το πρώτο της Μπάρτσα, Μπαρτσελόνα - Φορτούνα Ντίσελντορφ 4-3, 1979


O τελικός με τους λιγότερους θεατές και τα ομορφότερα γκολ, Ντιναμό Τιφλίδας - Καρλ Τζάις Ιένα 2-1, 1981


Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, Αμπερντίν - Ρεάλ Μαδρίτης 2-1, 1983


Mεγάλη Κυρία, Γιουβέντους - Πόρτο 2-1, 1984


Οι τελευταίοι Βρεττανοί πριν τον αποκλεισμό, Έβερτον - Ραπίντ Βιέννης 3-1 1985


Ένα αστέρι γεννιέται, Άγιαξ - Λοκομοτίβ Λειψίας 1-0, 1987


Tροπαιούχοι στην παρθενική εμφάνιση στην Ευρώπη, Μαλίν - Άγιαξ 1-0, 1988



Και κάτι, κλείνοντας, για το "ουεφάκι" όπως το αποκαλούν πολλοί Ελληνάρες υποτιμητικά. Χαζέψτε τη Μπράγκα στον τελικό (που τη θέλατε και για ιδανικό αντίπαλο κάποιοι το καλοκαίρι) και λιώστε στα πλέι οφ.
Εξακολουθούμε να ΜΗΝ ασχολούμαστε μέχρι να τελειώσει η σαιζόν με τη Superleague. Παρακολουθούμε όμως τη μεταγραφολογία και όπως έχουμε υποσχεθεί θα κριθούν οι πάντες τον Αύγουστο...

Tuesday 10 May 2011

20 χρόνια Champions League

Για όσους δεν το ξέρετε, αυτή είναι η 20ή σαιζόν του Champions League (ξεκίνησε πειραματικά με 2 ομίλους το φθινόπωρο του 1991). Μετά το βίντεο με τις αποκρούσεις, που σημείωσε τεράστια επιτυχία), το νέο μας πόνημα αφορά σ'αυτά τα 20 χρόνια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και σηματοδοτεί και την αρχή σε μια σειρά αφιερωμάτων που θα ολοκληρωθούν λίγο πριν το μεγάλο τελικό της 28ης Μαΐου.






Monday 9 May 2011

Επαγγελματίας Πρωταθλητής (Litterally...)

Πέρα κι απ'το 6ο, το 9ο ή το 20ό, σημασία έχει και τι αφήνεις πίσω σου. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά συνολικά σαν ομάδα. Κάποιοι σύλλογοι έμειναν στην ιστορία ως παραγωγοί ταλέντων. Κάποιοι άλλοι ως απαρτία 'αστέρων'. Πολλές 'ομάδες προπονητή' εμφανίστηκαν στην Ευρωλίγκα. Άλλες διέπρεψαν παίζοντας σπουδαία άμυνα, άλλες διαλύοντας με την επίθεσή τους τους αντιπάλους. Η προσφορά και το μέγεθος του Παναθηναϊκού στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν μπορεί να περιοριστεί σε αριθμό τίτλων (όσο κι αν είναι το ΠΡΩΤΟ που μετράει) ούτε σε αγωνιστικές καινοτομίες.
Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη ομάδα μοντέλο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ στον 21ο αιώνα. Μοντέλο διοίκησης/προπονητή/παικτών/κόσμου (με τα καλά και τα άσχημα που έχουν κάθε οπαδοί). Είναι ο πρώτος ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ, κι εδώ είναι η προσφορά. Το μάθημα του πώς παίρνεις τίτλους κι όχι πόσους παίρνεις. Το μάθημα του πώς ξεπερνάς τις ήττες και τις αποτυχημένες χρονιές για να επανέλθεις τροπαιούχος.
Πριν από 2 χρόνια, μετά το F4 του Βερολίνου, σε αυτό ΕΔΩ το post είχα γράψει το εξής:
"Αν ο Μουρίνιο -στο ποδόσφαιρο- αυτοαποκαλείται 'εκλεκτός', ο Ζέλικο μάλλον θα πρεπε να αποκαλείται 'εκλέκτορας'..."
Και παρακολουθώντας -εκ του σύνεγγης- τα φετινά καραγκιοζιλίκια του Πορτογάλου (ανεξάρτητα από τις προπονητικές του ικανότητες) μπαίνω ξανά στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της έννοιας "Special One". Ο Ομπράντοβιτς ΕΙΝΑΙ ο Special One για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί δεν τον ενδιαφέρει καν ο τίτλος αυτός. Είναι ερωτευμένος όπως δήλωσε με το μπάσκετ. Με τις προπονήσεις, με τα συστήματα, με τους παίχτες, με τις νίκες, με τις κούπες...
Η εύκολη εξήγηση είναι "πάνω απ'ολους ο Ζοτς". Ο ίδιος όμως επιμένει στο "πάνω απ'όλους ο Παναθηναϊκός". Υπήρξε ζωή μετά τον Μποντιρόγκα, υπήρξε ζωή μετά το Σισκάουσκας, μετά τον Σπανούλη και τον Πέκοβιτς. Προφανώς και θα υπάρξει ζωή και μετά τον Διαμαντίδη. Και κάπως έτσι θα ρθει και το 7ο και το 8ο και το -πολυπόθητο 9ο- για να φτάσει τη Βασίλισσα Ρεάλ Μαδρίτης. Mε ή χωρίς Ομπράντοβιτς...


Friday 6 May 2011

Κλάψτε, κλάψτε, κλάψτε, κλάψτε και πλαντάξτε!

Γειά σας αγαπημένοι μας φίλοι. Η διάθεσή μας είναι ανεβασμένη και για αυτό θα κάνουμε ένα μακροσκελές ποστ καζούρας να το πω; Χαβαλέ; Ανασκόπησης των 4 classico; Κάτι τέτοιο.

Αρχίζουμε με ένα μικρό Intro. 



Λίγο ξύλο ακόμα


Έλα εδωωωώ!



Εδώ ένα βίντεο με φάσεις που δυστυχώς τα καμάρια μας δεν πετύχαιναν τους Blaugrana.

 

Εδώ βλέπουμε μια περίπτωση 11 vs 11

Εδώ βλέπουμε όλα τα γκολ των 4 παιχνιδιών



Εδώ γελάμε με το κλάμα


(να βγει ο Δούρος στο τηλέφωνο)

Εδώ μιλάει η εικόνα


Εδώ μιλάει ο αστείος
 
L'equipe: Η Barça αγάπη και ευγένεια
Gazeta dello Sport: Ο Guardiola δίνει κι άλλο μάθημα στην Μαδρίτη
Mirror: Loser Ronaldo
La republica: To ποδόσφαιρο της Barça είναι ένας ύμνος στην δόξα
Bild: Κυνήγι του Messi αλλά η Barça είναι στον τελικό
 
Εμείς δεν μιλάμε πολύ φίλοι μας, τι να πούμε. Άλλωστε τα έχετε διαβάσει όλα, είμαστε σίγουροι.
Σε λίγες λέξεις πάντως μπορούμε να περιορίσουμε μια ανασκόπηση. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πέρασε άνετα στον τελικό τον σοβαρό, έχασε στα ίσα το κυπελλάκι, έχασε απο βλακείες την νίκη σε αδιάφορο ματσάκι στο πρωτάθλημα. Μια άλλη ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων, πήρε 2 ισοπαλίες καλές, πήρε το κυπελλάκι στην παράταση στα ίσα, ξεβρακώθηκε στην έδρα της στο άλλο ματς. Έριξε πολύ ξύλο, έκανε πολύ λίγες φάσεις, φώναξε για την διαιτησία, αυτά. Καλό καλοκαίρι τους ευχόμαστε, καλά μπάνια, ηρεμία, ξεκούραση, και τον Φθινόπωρο θα είμαστε πάλι παρεούλα.
Εμείς έχουμε δουλίτσες.



YΓ  Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ2 Όποιος βγάζει πολλή γλώσσα...
ΥΓ3 Χαβαλέ κάνουμε φίλοι της Μαδρίτης, καζουρίτσα, συνηθίστε το, αλλά λογικά το έχετε συνηθίσει
ΥΓ4 Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ6 Σοβαρά τώρα. Μέχρι και τον τελικό της 28ης Μαΐου θα ακολουθήσουν αφιερώματα για τον Champions League, για όλους τους τελικούς, με αποκορύφωμα ένα βίντεο έκπληξη. 
ΥΓ7 Επίσης σοβαρά. Διονυσάκη πατώνεις;
ΥΓ8 Μπράβο στην Σάλκε και στον Μεγάλο Ραούλ (άξιος αντίπαλος όχι σαν κάτι άλλα μειράκια), μπράβο και στον Σερ Άλεξ. Ευχόμαστε να δούμε έναν τελικό με σασπένς και όμορφο ποδόσφαιρο ;)
ΥΓ9 Visca Barca!
ΥΓ10 "Έλα μωρέ τώρα!! Ποιά Μπαρτζελόνα; Με τις ντόπες; Δεν είδες τον αράπη που έπαθε καρκίνο μωρέ τώρα"?






Gracias Equip

Αναζήτηση στο Μπακότερμα