Thursday 29 April 2010

ΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΑΓΩΣΑΜΕ.

Eγώ δεν έχω πολλά να πω, με καλύπτουν οι παρακάτω। Να πω τι δηλαδή; Για Special Ones; Αν είναι αυτός Special One o Guardiola τι είναι; Που πήρε 6 στα 6; Μπράβο Χοσέ! Ωραίος. Ποδσόφαιρο με τα όλα του. Ωραίος.Όχι αλήθεια, είσαι ωραίος. Βρήκες το νόημα, κάνουμε τα εύκολα (καταστοφή και όχι δημιουργία), παίζουμε και λίγο με τα media, και παρουσίαζουμε το έκτρωμα σαν θαύμα. Ωραίος!
Για την Μπάρσα, τα καλύτερα είναι μπροστά της και όχι πίσω της, ακόμα και αν την θέση στην ιστορία την έχει ήδη κερδίσει.


"ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΠΑΡΣΑ! Κι αν οι δακρυικοί πόροι των οφθαλμών ενεργοποιηθούν εξαιτίας της πρέπει το ερέθισμα να είναι χαρά, λύτρωση, συγκίνηση...Συναισθήματα που, μόνο αυτό το τεράστιο σωματείο - το MES QUE UN CLUB - που λέγεται FC BARCELONA μπορεί πλέον να εμπλουτίσει τη μίζερη και flat καθημερινότητα μας...
Ναι, χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Όχι μόνο για γίνουμε η πρώτη ομάδα μετά το 1990 που κάνει «ριπίτ», αλλά για δώσουμε την ευκαιρία να δουν κι οι ποδοσφαιρικά «τυφλοί» (κι είναι πολλοί...). Ωστόσο, τη μεγάλη ομάδα την καθιερώνει η διάρκεια και το πώς αντιδρά στις αναποδιές. Συν τοις άλλοις, μην στεναχωριέστε, αυτή η ομάδα έτσι όπως είναι δομημένη και ηλικιακά, αλλά και ποιοτικά θα είναι πολύ σύντομα ξανά σ' έναν τελικό για να διεκδικεί και να κατακτά το «κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά».

ΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΑΓΩΣΑΜΕ.. Ναι, ξέρω, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσης και του «αδειάσματος» ψυχολογικού και σωματικού μετά τον αποκλεισμό. Δεν μπορώ να πιστέψω, όμως, ότι δεν υπάρχει κίνητρο πια. Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ: Να αποδειχθεί η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας νικηφόρα και παράλληλα η μη επιβράβευση του ποδοσφαιρικού ...αχταρμά των πρωτευουσιάνων! Σήμερα που όλοι μας περιμένουν στη γωνία λυγισμένους, πεθαμένους, με την απόγνωση στα μάτια, σήμερα θέλει ένα τεράστιο blaugrana χαμόγελο, σήμερα θέλει αποδείξεις αγάπης όχι στην Μπάρσα, αλλά σ αυτό που πρεσβεύει, σήμερα εν τέλει πρέπει να ξεχωρίσουν αυτοί που αγαπούν το ποδόσφαιρο κι αυτοί που θριαμβεύουν μέσα από την καταστροφή του...
Σ αυτή την αέναη μάχη ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή, το θέαμα και την αναγούλα, την τέχνη και την τσουρουκιά, νικητής δεν αναδεικνύεται πάντα ο ίδιος.
Πέρυσι κερδίσαμε, φέτος ηττηθήκαμε, γιατί δεν ήμασταν τόσο καλοί όσο έπρεπε. Προσπαθήσαμε πολύ, ναι, αλλά δεν έφτανε. Δεν έφτανε για να περάσουμε με τον δικό μας τρόπο, αυτόν που τελικά σαν σύγχρονοι σταυροφόροι έχουμε μείνει μόνοι να υπερασπιζόμαστε, όταν όλοι οι υπόλοιποι γουστάρουν και λίγη σκοπιμότητα, ταμπούρι, λεβεντιά και καθυστέρα.
Σε πείσμα όλων των υπόλοιπων, αυτών που τα χώνουν στον Πλατινί και τους μηχανισμούς του, εγώ θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μισέλ! Γιατί με υποχρεώνει να γίνω ακόμα καλύτερος, γιατί τελικά η καλύτερη ομάδα που έχει γνωρίσει αυτός ο πλανήτης δεν είναι η Μπάρσα της τελευταίας διετίας, αλλά αυτή που θα ακολουθήσει.
Θα είναι η Μπάρσα που θα λυώνει και τα ταμπούρια, που θα αδιαφορεί για τα ακυρωμένα γκολ, θα είναι η Μπάρσα που θα χρειάζεται 2 γκολ για να περάσει και θα βάζει 5 σε οποιονδήποτε.
Αυτή τη Μπάρσα μας προκαλείτε να φτιάξουμε. Και νομίζω πως πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Αλλωστε μόνο εμείς μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι.
Για την ώρα, ας φορέσουμε τα blaugrana μας, ας χαμογελάσουμε κι ας ονειρευτούμε γι αυτά που θα έρθουν. Κι όταν σταματήσουμε να ονειρευόμαστε, θα διαπιστώσουμε πως και πάλι η πραγματικότητα αυτού του συλλόγου θα μας έχει ξεπεράσει...

ΥΓ1: Δεν αρμόζει στο FCB ν' ανοίγουν τα ποτιστικά την ώρα που κάποιοι πανηγυρίζουν στο γήπεδο. Μικρότητες... Οι παίκτες της Inter δεν έφταιγαν τίποτα για την κόντρα που υπάρχει μεταξύ του συλλόγου και του ευεργετηθέντος (και συνεπώς σίγουρου εχθρού όπως λέει το αρχαίο ρητό...) πρώην μεταφραστή!ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ!

ΥΓ2: Piqenbauer!!!


Νίκος Καραμάνος - Ερίκ Καστέλ



Μην ξανακούσω:

- Μην ξανακούσω για το "έκτρωμα" της Ελλάδας στο Euro 2004. Η Ελλάδα τουλάχιστον είναι ένα μικρό ποδοσφαιρικό έθνος και δικαιούταν ακόμα και να παίξει 'ταμπούρι' (που δεν έπαιξε και τόσο).
- Μην ξανακούσω για Special One. Αν ο Μουρίνιο είναι τέτοιος, τότε ο Ρεχάγκελ που πήρε Euro με την Ελλαδίτσα τι είναι? Ο Γκουαρντιόλα που έκανε 6/6 παίζοντας διαστημικό ποδόσφαιρο τι είναι? Ο Μπενίτεθ που πήρε ΟΥΕΦΑ με Βαλένθια και CL με Λίβερπουλ καπάκι (ό,τι κι ο Μουρίνιο με την Πόρτο δηλαδή) τι είναι? Αφήνω τελευταίο τον Φαν Χάαλ. Γιατί αυτός θα είναι η νέμεσι του Πορτογάλου...
- Μην ξανακούσω όμως και για κωλοφαρδία του Μουρίνιο. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση, ανεξάρτητα με τον τρόπο...
- Μην ξανακούσω για Ιμπραΐμοβιτς! Να φύγετε κύριε! Να πάτε αλλού!
- Μην ξανακούσω τη φράση "Βραζιλιάνος Τερματοφύλακας? Αυτό είναι ανέκδοτο"...
- Μην ξανακούσω για διαιτησία. Ούτε για το γκολ του Μπόγιαν ούτε για το 1ο ματς. Όσο οφσάιντ ήταν το γκολ του Μιλίτο στο Μιλάνο, άλλο τόσο ήταν και του Πικέ χτες. Κι όσο για την κόκκινη στο Μόττα..? Τι κόκκινη, τι 2η κίτρινη, τι σημασία έχει?
- Μην ξανακούσω για τους "κωλοΓερμαναράδες" και "αχώνευτους" της Μπάγερν. Αρκετή (φυλετική) κακεντρέχεια για μια μια απ'τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης διαχρονικά!
- Μην ξανακούσω για τον 'αλλοπρόσαλο' Φαν Χάαλ και τις περίφημες "σχέσεις με τις βεντέτες". Μόκο όλοι.
- Μην ξανακούσω για τις περιορισμένες δυνατότητες και το 'ταβάνι' της Λυών. Ας μπορέσουν και άλλοι σύλλογοι με μεγαλύτερη φανέλα απ'τη δική της να είναι σταθερά στην 8άδα του CL κάθε χρόνο
- Μην ξανακούσω για τα λεφτά και τα μπάτζετ που φέρνουν τίτλους και θέαμα... Κάποιοι κατά Μαδρίτη μεριά το φυσάνε και δεν κρυώνει. Κι ας μετριάζει την πίκρα τους 'ξένος δάκτυλος'...
- Μην ξανακούσω για Champions League μέχρι τον τελικό. Τότε θα ακούσω. Και κύρίως, θα ΔΩ!

Tuesday 27 April 2010

Η Γιορτή του Ποδοσφαίρου...



Εν ψυχρώ πυροβολισμός στο 1.00....


Θέλετε κι άλλα? Σε άσχημο ματς (1-0) Κυπελλούχος Ελλάδας αναδείχτηκε ο Παναθηναϊκός με όμορφο γκολ του Λέτο...



ΥΓ Για να ευθυμήσουμε και λίγο...




Ανάλυση από τον Freddo
* 0′05” - Kόκε, αρχιμίδια έπαιξες Κόκεεεε
* 0′22” - Παραπάνω Κάμπορα, παραπάνω περίμενα
* 0′28” - Αγαπήστε τον ωραίο τον Ολυμπιακό (απολογούμαστε)
* 0′35” - Mιχάλη…
* 0′46” - Τόνι, Τόνι, περίμενα παραπάνω Tόνι, περίμενα παραπάνω Κάλβο

Thursday 22 April 2010

Η Ανακοίνωση της χρονιάς!!!!



Ανακοίνωση-καταπέλτης της ΠΑΕ Ηλιούπολης για τα όσα συνέβησαν στον Κυριακάτικο αγώνα μεταξύ της Αθηναϊκής ομάδας κόντρα στον Πανσερραϊκό στις Σέρρες. Ονόματα δεν γράφτηκαν, αλλά όλοι ξέρουμε... Είναι η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της χρονιάς:

«Περούκα σε αδίκησε η διαιτησία χθες; Έχεις κανένα σχόλιο ή δεν σε συμφέρει να μιλήσεις; Καλά κάνεις, μπράβο σου αφού βρήκες τα ποντίκια από την Ήπειρο μαγκιά σου. Τώρα γιατί δεν μιλάς για στημένα και διαιτησίες; Σε ευχαριστούμε που σεβάστηκες και ανταπέδωσες την φιλοξενία του πρώτου γύρου. Σου ετοιμάζουμε αξέχαστες φιλοξενίες , αφού ξέρεις ότι και του χρόνου θα ήμαστε μαζί. Ότι έκανες θα τα λάβεις και με τόκους.

Ρε ποντίκια την Ηλιούπολη βρήκατε να στήσετε; Να ξέρετε ότι η Ηλιούπολη για τους ποντικούς ξέρει να στήνει φάκες. Αλίμονο αν σας αφήσουν να σφυρίξετε στην Super Liga.

Υ.Γ.: Περούκα και ποντίκια στην Αθήνα πλέον είστε ανεπιθύμητοι. Προσοχή στις φάκες.
Εκ της ΠΑΕ Ηλιούπολη».

Πανηγυρισμός για σεμινάριο...

Monday 12 April 2010

Παναθηναϊκός 2009/2010




Πρωταθλητής λοιπόν ο Παναθηναϊκός μετά από 6 χρόνια. Δε μου αρέσει να κάνω ντρίμπλες του τύπου "ήταν ο λιγότερο κακός", "ήταν ο πιο σταθερός", "βασίλεψε στους τυφλούς ο μονόφθαλμος" και διάφορα τέτοια που μετριάζουν κατά κάποιο τρόπο μια επιτυχία. Ο ΠΑΟ ήταν καλύτερος από τους υπόλοιπους συνδιεκδικητές του τίτλου. Το ότι ο Ολυμπιακός ήταν ο χειρότερος της 15ετίας, το ότι η ΑΕΚ ακόμα δεν έχει λύσει πλήρως τα διοικητικά -και υπαρξιακά- της αδιέξοδα και το ότι ο ΠΑΟΚ είναι άπειρος ακόμα. δε μπορεί να μειώσει την αξία της κατάκτησης του τίτλου από τους Πράσινους. Ναι, συμφωνώ, με αυτούς τους αντιπάλους όπως εμφανίστηκαν φέτος ο ΠΑΟ μπορούσε να το πάρει και με 10+ βαθμούς διαφορά. Δεν το έκανε, αλλά μεταξύ μας, από το Γενάρη και μετά έδειξε -ακόμα κι όταν έχανε βαθμούς- ότι κινδυνεύει? Κανείς δεν πίστευε ότι θα το χάσει το πρωτάθλημα.

Tι είχε ο Παναθηναϊκός φέτος που δεν είχε τα προηγούμενα 6 χρόνια:

- Τερματοφύλακα. Οι καλές ομάδες πρέπει να ξεκινούν από έναν καλό τερματοφύλακα και στο πρόσωπο του Αλέξη Τζόρβα οι Πράσινοι τον βρήκαν. Δεν ήταν τέλειος, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από αξιόπιστος.
- Επιθετική νοοτροπία. Τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟ είχε αρχίσει να φτιάχνει το προφίλ του σαν μια ομάδα που 'παίρνει' αποτελέσματα. Βοήθησαν βέβαια σε αυτό και οι Ευρωπαϊκοί αγώνες. Μαλεζάνι, Μουνιόθ και -κυρίως- Πεσέιρο είχανε υποσχεθεί επιθετικό προσανατολισμό, αλλά στην πράξη κατέβαιναν με σκοπό πρώτα το μηδέν στην άμυνα. Ο Τεν Κάτε έκανε το πρώτο βήμα για αλλαγή, ο Νιόπλιας το ολοκλήρωσε. Ακόμα και σε παιχνίδια που έχασε πόντους, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε (όχι πάντα με ορθόδοξο τρόπο) πολλές ευκαιρίες για γκολ.
- Δεν έδωσε δικαιώματα στους "μικρούς". Πόσοι και πόσοι μικρομεσαίοι σύλλογοι δεν πήραν βαθμό (και βαθμούς) από τον Παναθηναϊκό (και σε Λεωφόρο και ΟΑΚΑ) τόσα χρόνια? Από ένα σημείο και μετά, κατέβαιναν στο γήπεδο ως ίσοι προς ίσον. Φέτος το Τριφύλλι (με εξαίρεση την Καβάλα) δεν τους έδωσε περιθώριο ούτε να το σκεφτούν ότι μπορούν να του κόψουν βαθμούς.
- Τον Τζιμπρίλ Σισέ. Κωνσταντίνου, Ν΄Ντόι, Δ.Παπαδόπουλος, Ροντρίγκο Σόουζα... Κάνουν μαζί έναν Σισέ? Ο Γάλλος σημείωσε πάνω από 20 γκολ στο πρωτάθλημα και παράλληλα έδωσε αυτοπεποίθηση και στην υπόλοιπη ομάδα. Έτσι κι αλλιώς, από το καλοκαίρι, η μεταγραφή του έδειχνε να σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τον ΠΑΟ. Είναι ο MVP του πρωταθλήματος.
- Σφυρίγματα. Φέτος (με εξαίρεση ένα πέναλτυ που δεν δόθηκε στο Βύντρα με τον Αστέρα Τρίπολης), οι Πράσινοι δεν αδικήθηκαν σε κανένα ματς. Δεν ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς ούτε λέμε ότι πήραν πρωτάθλημα με τη διαιτησία. Απλά, ευνοήθηκαν όσο χρειάζεται να ευνοείται η εκάστοτε καλύτερη ομάδα σε ένα πρωτάθλημα.
- Διοίκηση με πυγμή. Με μπροστάρη το Νίκο Πατέρα και ήρεμη δύναμη τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο Παναθηναϊκός κατέστησε σαφές στον Σωκράτη Κόκκαλη ότι "δεν παίζει πια μόνος του". Κράτησαν χαμηλούς τόνους όταν έπρεπε και ύψωσαν φωνή όταν χρειάστηκε. Δαπανήθηκαν λεφτά για μεταγραφές μεγάλες που απέδωσαν. Έγινε αλλαγή προπονητή όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες και ο Τεν Κάτε αντικαταστάθηκε από έναν άνθρωπο που ήξερε τι χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός για να επιστρέψει στην κορυφή.
- Αφήνω τελευταίο τον κόσμο. Έχω φίλους Παναθηναϊκούς και οι περισσότεροι απ'αυτούς είχαν διαρκείας φέτος. Έκαναν τη διαφορά. Γιατί άλλο είναι να μαζεύεις 50.000 κόσμο που μουρμουράει και γκρινιάζει, κι άλλο να μαζεύεις 50.000 κόσμο που έχει υπομονή, στηρίζει και βοηθά.

O ανυπέρβλητος Ζιλμπέρτο Σίλβα (ο πιο vital παίκτης του ΠΑΟ φέτος), ο Κατσουράνης του 1ου γύρου, ο Σαλπιγγίδης με τα πάνω του και τα κάτω του, ο Οσιομάρτυρας Λουκάς Βύντρα, ο Καραγκούνης που δέχτηκε πολλά πυρά, ο αναγεννημένος Νίνης και ο τρελο-Λέτο είναι (πέρα απ'τον Σισέ) τα -αγωνιστικά- ΠΡΟΣΩΠΑ 2010 για τον Παναθηναϊκό.

Για να χτίσεις μια δυναστεία χρειάζονται πολλοί παράγοντες και πολλή προσπάθεια. Ο Παναθηναϊκός απλώς πήρε το πρωτάθλημα για το 2010. Το άξιζε και μπράβο του. Αλλά για δυναστεία είναι νωρίς να μιλάμε ακόμα. Και η αλλαζονεία τιμωρείται. Ρωτήστε και κάποιους πώς την πάτησαν απ΄την αλλαζονεία τους. Ρωτήστε τους, ήταν δυναστεία και ξέρουν...

Saturday 10 April 2010

You have 0 friends - South Park - S14Ep04

Το καινούριο επεισόδιο του South Park...
Facebook και Social Networking στο στόχαστρο!

Friday 9 April 2010

Διαδοχολογία

Είναι Αργεντινός, κοντός, "σφαίρα", με απίστευτη ισορροπία και "ξεκίνημα-σταμάτημα-επιτάχυνση" έξω απ΄την ανθρώπινη λογική... Είναι μάγος με τη μπάλα στα πόδια και μπορεί να περάσει μια ομάδα μόνος του, στέλνοντας στον ψυχίατρο τους αντιπάλους και στα ουράνια τους φίλους. Άρα? Είναι ο διάδοχος του Μαραντόνα. Εύκολο συμπέρασμα, απλοϊκό. Μετά και την τελευταία εμφάνιση-όνειρο κόντρα στην Άρσεναλ, ο Λιονέλ Μέσσι ανάγκασε πολλούς δημοσιογράφους (και μη) να γράψουν ξανά για τον "Υιό του Θεού" και διάφορα τέτοια (συμπεριλαμβάνοντας φυσικά και την ομοιότητα του γκολ του Μέσσι με τη Χετάφε και του γκολ του Ντιέγκο με την Αγγλία το '86).
Ας κατεθέσω λοιπόν κι εγώ, ταπεινά, την άποψή μου για το θέμα. Κατ'αρχήν, ο Μαραντόνα δε θα έπρεπε να συζητιέται ΚΑΝ να έχει διάδοχο. Το ίδιο ισχύει και για τον Πελέ, τον Κρόιφ, τον Ζιντάν... Ο Ιησούς και ο Μωάμεθ δεν είχαν διαδόχους. Είχαν μόνο μαθητές και πιστούς. Έτσι λοιπόν και τα ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου, δημιούργησαν τις δικές τους σχολές, με τους δικούς τους "μαθητές" και "πιστούς". Έτσι κι ο Μέσσι τώρα, δεν είναι διάδοχος κανενός "προφήτη". Είναι ο ιδρυτής μιας νέας θρησκείας, που θα αποκτήσει τους δικούς της 'απόστολους' και 'μάρτυρες' στις δύσκολες εποχές που έρχονται. Και μετά το Μέσσι θα βγει κάποιος άλλος "Προφήτης" που θα αναγκαστεί να υποστεί τη σύγκριση με το Μέσσι και την διαδοχολογία ... Και τα χρόνια θα περνούν και θα περνούν, μέχρι να φτάσουμε στην εποχή των ποδοσφαιριστών-ρομπότ που θα τα κάνουν όλα τέλεια...
Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε να ιδρύσει μια ποδοσφαιρική θρησκεία ένας Νορβηγός τερματοφύλακας. Ένας αθώος γίγαντας που θα οδηγήσει τη Ρόζεμποργκ στην κατάκτηση του Champions League, και την Εθνική Νορβηγίας στην κατάκτηση του Euro. Θα πάρει μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα και σαν γνήσιος Σκανδιναβός ερασιτέχνης -εραστής της τέχνης- ποδοσφαιριστής σταματήσει στα 31 του αρνούμενος συμβόλαια δισεκατομμυρίων.
Μπορεί να είναι ένας Γκανέζος σέντερ φορ που θα σκοράρει 70 γκολ το χρόνο και μέσα από το ποδόσφαιρο θα αναδείξει και θα στηλιτεύσει τα προβλήματα της Αφρικής. Θα γίνει το "μαύρο πρόβατο" (όνομα και πράμα) για τους απανταχού μάνατζερ της FIFA και της UEFA και θα βρουν έναν τρόπο να τον εξοντώσουν, αλλά αυτός θα επιβιώσει και θα γίνει το ποδοσφαιρικό είδωλο του Τρίτου Κόσμου.
Μπορεί να είναι κι ένα Ελληνόπουλο, που θα καταφέρει να υπερπηδήσει τα εμπόδια του μίζερου πρωταθλήματός μας και να σταθεί η αφορμή για να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα... (Όνειρα ε?)
Όλα ξεκινούν απ'την ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει σε κάτι και πόσο μεγάλη είναι αυτή. Και μέσα στο γενικότερο 'εκφυλισμό' του ποδοσφαίρου (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) τα τελευταία χρόνια, η ανάγκη αυτή είναι μεγάλη...

Wednesday 7 April 2010

VISCA BARCA

Ρετρομανείς, παρελθοντολάγνοι και λοιποί «παλιοί» αλλάξανε τα κόζια -που λέει και ο Νικολακόπουλος-… Βραζιλίες του 70, Ολλανδίες του 74, Άγιαξ, Μίλαν, Λίβερπουλ κτλ μετακινήθηκαν μια θέση πιο πίσω στην λίστα με την «καλύτερη ομάδα» όλων των εποχών…

Η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα είναι στην κορυφή και θα είναι για πολύ καιρό ακόμα. Τα επιχειρήματα? Πολλά και αδιάψευστα. Και ξεκινάν από πέρυσι όταν άρχισε αυτήν την τρελή πορεία προς τα 6 τρόπαια. Κατόρθωμα που στο σημερινό ποδόσφαιρο μοιάζει ακατόρθωτο. Και δεν είναι ρε παιδιά μόνο θέμα Μέσσι. Είναι αυτό το αυτόματο που είναι 100% αυτόματο (και όχι αυτοματισμοί και γεωμετρία επί χόρτου και τέτοια που ακούγαμε κατά καιρούς για Άρσεναλ κτλ).

Πόσες φορές σας έχει τύχει να βλέπετε ποδόσφαιρο και μερικές ενέργειες ποδοσφαιριστών να σας φαίνονται λάθος και εσείς με το καθαρό μυαλό σας και από τον καναπέ σας, να βρίσκετε την –όντως- καλύτερη επιλογή? Ε οι παίκτες της Μπαρτσελόνα πέρα από το ότι βρίσκουν την καλύτερη επιλογή πάντα –σύμφωνα με εσάς- , πολλές φορές, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που έχουν να αναλύσουν καταστάσεις, βρίσκουν (η εφευρίσκουν) μια ακόμη καλύτερη επιλογή. Κάποια στιγμή ο Λαπόρτα θα φώναξε τον Πέπε στο γραφείο του , θα άνοιξε το XBOX με το Pro Evolution Soccer και θα του είπε «Αυτό θέλω να κάνουμε», είναι η μόνη λογική εξήγηση. Και δεν το λέω τόσο για χτες, αλλά για το ματς στο Emirates.

Η φετινή Μπαρτσελόνα όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα επαναλάβει τα περσινά και θα διατηρήσει τα κεκτημένα. Είναι γάτα ο Μουρίνιο και δεν ξεγιελιέται εύκολα. Ούτε εσείς μην ξεγιελιέστε. Μην νομίζετε δηλαδή ότι θα πάει τα ματς σε μικρά σκορ, δεν είναι χαζός. Δεν θα κοιτάξει δηλαδή το 1 μπροστά και το 0 πίσω όπως συνηθίζει. Γιατί το 1 μπροστά είναι πιθανό, αλλά το 0 πίσω απίθανο. Ροντέο δηλαδή, μόνο έτσι έχει ελπίδες. Η περσινή Τσέλσι που το πήγε στο ξύλο και στα «σφιχτά» και αποκλείστηκε στο 92’ (μην ακούω βλακείες για διαιτησίες τώρα με τον μεγαλύτερο θεατρίνο τον μεγάλων ομάδων στην Ευρώπη, τον Ντρογκμπά), είχε την τύχη με το μέρος της στην Βαρκελώνη.

Εκτός από τα κλασσικά –ναι παιχταράς ο Μέσσι λες και δεν το ξέραμε-, χτες χάρηκα και για τους φιλάθλους στο Καμπ Νου. Ξέρετε τι είναι κάθε ΣαββατοΚύριακο να είσαι 99% σίγουρος ότι η ομάδα σου θα νικήσει εύκολα και μάλιστα με σκορ? Κάπου βαριέσαι κιόλας. Χτες όμως στο γκολ του Μπέντνερ, ο κόσμος φοβήθηκε. Άναψαν τα αίματα. Λίγο το σκορ, λίγο η απουσίες των 2 στόπερ, του Ίμπρα και του Ινιέστα δεν ήθελαν και πολύ. Και έτσι πανηγύρισαν με την καρδιά τους τα 4 γκολ της ομάδας και μου άρεσε αυτό.

Κάτι άλλο τώρα. Αναμφισβήτητα ο Βενγκέρ είναι πολύ καλός προπονητής. Αλλά όχι μεγάλος. Είχε τόσες ευκαιρίες να αποδείξει το αντίθετο αλλά δεν το έκανε ποτέ. Ακούμε τόσα χρόνια για αυτοματισμούς, τρίγωνα, εναλλαγές πλευρών και νέα ταλέντα από τις ακαδημίες. Δηλαδή ο Γκουαρντιόλα τι να πει? Και μην μου πείτε ότι είναι οι μεταγραφές οι διαφορά, γιατί δεν είναι. Η διαφορά είναι ότι έχει ενσωματώσει πολύ καλύτερα και κυρίως πολύ πιο γρήγορα και τους έμπειρους και τους νέους. Είδαμε την Άρσεναλ λοιπόν να δέχεται 6 γκολ σε 2 ματς (από τύχη δεν ήταν 8-9) από μια ομάδα που κάνει ότι κι αυτή. Απλά το κάνει πολύ καλύτερα.

Την Κυριακή είναι δύσκολα στην Μαδρίτη. Η απουσία του Αμπιντάλ δυσκολεύει περισσότερο τα πράγματα από την πλευρά του Ρονάλντο. Δεν ξέρουμε αν θα παίξει και ο Ίμπρα ακόμα και η Μαδρίτη είναι σε φόρμα κι αυτή. Δεν λέω είναι γρήγορη και δυνατή ομάδα, αλλά αν και οι δύο ομάδες πιάσουν καλή απόδοση το ματς είναι λίγα με πολλά…

VISCA BARCA

Sunday 4 April 2010

Αναζήτηση στο Μπακότερμα