Friday 26 February 2010

Όταν ο Παναθηναϊκός γίνεται Panathinaikos...



Πέρυσι ήταν η Ίντερ στο Μιλάνο, φέτος η Ρόμα στην πρωτεύουσα της Ιταλίας. Ο Παναθηναϊκός της Ευρώπης τους έπιασε στον ύπνο τους Ρωμαίους και καθάρισε την πρόκριση μέσα σε 6 λεπτά. Στο κρισιμότερο σημείο ενός αγώνα, στα τελειώματα δηλαδή του Α' ημιχρόνου.
Η σιγουριά για την πρόκριση που δε θα χανόταν, πέρασε στους πράσινους οπαδούς στις κερκίδες του Ολίμπικο, οι οποίοι παραληρούσαν, την ώρα που η "προεδρίνα" και ο "καπιτάνο" κρεμάγανε πλερέζα. Δεν ήταν απλώς ένα ακόμα διπλό του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Δεν ήταν ένα ματς ομίλου Champions League. Ούτε 1ος γύρος απέναντι σε κάποια άσημη Ανατολικοευρωπαϊκή ομάδα. Ήταν μια εκτός έδρας νίκη πρόκρισης, κάτι που οι πράσινοι δεν είχαν καταφέρει ούτε τη "χρυσή" 10ετία του '80. Και μην ξεχνάμε ότι επετεύχθη απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ιταλίας.
Ο Σωτήρης Νίνης δεν έγινε χτες ξαφνικά άντρας. Ήταν εδώ και αρκετό καιρό, απλά κάποιοι έβρισκαν χίλιους μύριους τρόπους είτε να τον αποθεώσουν χωρίς λόγο, είτε να τον μειώσουν (επίσης χωρίς ιδιαίτερο λόγο). Δεν έδωσε απαντήσεις ο μικρός. Έδωσε, απλά, την πρόκριση στον ΠΑΟ. Όσο για τον Σισέ, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί αγχώνονται οι πράσινοι για το αν θα πάει στο Μουντιάλ... Μια χαρά θα είναι εδώ. Ξεκούραστο καλοκαιράκι στα ελληνικά νησιά και του χρόνου πιο δυνατός. Και στην τελική, δε μας θες μία μεσίε Ντομενέκ, δε σε θέλουμε 10.
Συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, για τη νίκη πρόκριση.

ΥΓ1: Αν ο Παναθηναϊκός, σήμερα, είναι Panathinaikos, το οφείλει στο Γιώργο Βαρδινογιάννη, που στις αρχές της δεκαετίας του '80 παρέλαβε μια ομάδα που -μετά το Wembley- δεν μπορούσε να περάσει γύρο και τη μετέτρεψε σε αξιοσέβαστο Ευρωπαϊκό κλαμπ.

ΥΓ2: Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ποδοσφαιρικό...

Wednesday 24 February 2010

Wikipedia - FC Girondins de Bordeaux

Έτσι ρε Έλληνα!!!
Κάποιος πρόσθεσε τον Howard Webb, διαιτητή της χθεσινής αναμέτρησης στο ρόστερ της Bordeaux...

Δε μας χα-Λούα...

Το αποψινό ματς του Ολυμπιακού με τη Μπορντώ θα μπορούσε να τελειώσει 1-1. Θα μπορούσε να τελειώσει και 0-2. "Θα μπορούσε..", "Θα μπορούσε..", "Θα μπορούσε.."
Άτυχος ο Μαρέσκα με την κεφαλιά στο 56', επιπόλαιος ο Λούα Λούα στο '81, άτυχος κι ο Τοροσίδης στο '88 και αδικημένος ο Ντάρμπισιρ -και ο Μαρέσκα κατ'επέκταση- στην επίμαχη φάση του '94. Που αναλύθηκε τόοοοσο μα τόοοοοσο πολύ που δε νομίζω ότι κάνει καλό ούτε στον Ολυμπιακό ούτε στο MEGA. Ξέρω, αύριο όλοι οι φανατικοί ολυμπιακοί θα μιλάνε για κλοπή (μην ξεχνάμε και το καθαρό τάκλιν του Λούα που σφυρίχτηκε φαουλ απ'το οποίο προήλθε το γκολ της Μπορντώ) και οι αντιολυμπιακοί ότι έκανε φάουλ ο Ντάρμπισιρ. Να χουμε να λέμε δηλαδή.... Δε θέλω να σταθώ περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι οι Γάλλοι έδειξαν σε αρκετά σημεία του αγώνα πόσο δουλεμένη ομάδα είναι και πόσο προσηλωμένη σε πλάνα και σχέδια. Άλλαζαν τη μπάλα σωστά, γρήγορα και πάνω απ'ολα ψύχραιμα. Σίγουρα δεν ήταν η ομάδα-φόβητρο του Οκτωβρίου/Νοεμβρίου που άφησε πίσω Μπάγερν και Γιούβε, αλλά η ποιότητά της ήταν φανερή.
Όχι όμως τόσο φανερή για να τη φοβηθούν οι ερυθρόλευκοι τόσο όσο τη φοβήθηκαν απόψε. Η περιρέουσα ατμόσφαιρα βλέπετε... "Φοβερή η Μπορντώ", "Δεν παίζεται η Μπορντώ", "Τρένο η Μπορντώ"! Πες πες πες, πίστεψε ο Ολυμπιακός ότι όντως οι Γάλλοι είναι υπερομάδα. Αλλά είπαμε. Καλύτεροι μεν από τους Πειραιώτες, αλλά όχι και υπερομάδα.
Οι αλλαγές του Μπάντοβιτς "ανακάτεψαν την τράπουλα" αλλά δεν ήταν αυτές που ουσιαστικά οδήγησαν τους ερυθρόλευκους στο να ανεβάσουν απόδοση, αλλά η ψυχή και το φιλότιμο πολλών παικτών. Αξιοσημείωτη η ψυχή και οι δυνάμεις που κατέθεσε ο Ολυμπιακός στο τελευταίο 10λεπτο, διαψεύδοντας ουσιαστικά τον ίδιο του τον εαυτό, που μας είχε συνηθίσει στο να είναι ευάλωτος και να "καταρρέει" στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο πολλών αγώνων.
Πλέον, μετά απ'αυτή την -τζάμπα όπως αποδείχτηκε- ήττα, η πρόκριση είναι πάρα πολύ δύσκολη για τον Ολυμπιακό, που έτσι κι αλλιώς δεν έχει -κακώς- σαν 1η προτεραιότητα την καλή πορεία στο Champions League. Στο βωμό του πρωταθλήματος θυσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία για κάτι καλό στην Ευρώπη. Όπως και πέρυσι όπου ο Παναθηναϊκός απέναντι στην -απλώς καλή- Βιγιαρεάλ έχασε σπουδαία ευκαιρία. Και δεν πήρε και πρωτάθλημα......

Monday 22 February 2010

Επιστροφές, πισωγυρίσματα, Κούπες, παραρτήματα, χαμένοι βαθμοί.

Tι είδαμε λοιπόν σε αυτόν τον τελικο; Είδαμε μια ομάδα με φρεσκάδα, σχέδιο (και Α και Β), ταλέντο, και πάθος και μια ομάδα με ταλέντο, εμπειρία, πείσμα αλλά και με βαρίδια στα πόδια.
Τα επανηλλειμένα κλεψίματα στα Split out και Pick n Roll του ΠΑΟ, έδειξαν από νωρίς πως κάποιος μπήκε στο γήπεδο για να δηλώσει πως "Παιδιά, είμαστε εδώ ακριβώς στο ίδιο σημείο με σας, αν όχι ψηλότερα". Αυτό το τρόπαιο ξέρουμε όλοι γιατί είναι σημαντικό, γιατί έφυγε αυτό το ανυπόφορο βάρος από τις πλάτες των ερυθρόλευκων. Απέδειξαν λοιπόν οι παίχτες του ΟΣΦΠ -άριστα καθοδηγούμενοι από τον Γιαννάκη- πως ακόμα και σε ματς 68 πόντων (δλδ ανταρτο-μπάσκετ) είναι ικανοί να πηδήξουν ψηλότερα 17 φορές από τους αντιπάλους τους, να τους κλέψουν 14 φορές την μπάλα και να βγάλουν άμυνες που όχι μόνο το Pick n roll του ΠΑΟ έσπασαν, αλλά υποχρέωσαν σε κωμικά λάθη τα γκαρντ του σε απλές μπασκετικές κινήσεις.
Δεν ξέρω τι φταίει στον ΠΑΟ, άλλοι λένε για την κούραση των παιδιών της Εθνικής (μα αυτό δεν υφίσταται και στο λιμάνι;), άλλοι για κορεσμό, άλλοι για λάθος επιλογές (Τέπιτς, Καλάθης, αριθμητικά λίγοι ψηλοί). Το βέβαιο είναι πως ο Παναθηναϊκός θα αντιδράσει και πιθανότατα θα πάρει τον επόμενο αγώνα με τους ερυθρόλευκους. Αλλά ποιός είναι 100% σίγουρος πως αυτός ο ΠΑΟ του Σαββάτου, και της Βαρκελώνης, και του ΟΑΚΑ με Παρτίζαν και Μαρούσι, και του ΣΕΦ, θα νικήσει όλα τα παιχνίδια στην έδρα του στους τελικούς; Εγώ όχι πάντως, αν και τον θεωρώ το φαβορί για τον 3ο τίτλο της σαιζόν, το ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο Ολυμπιακός έχει κάνει αδιαμφισβήτητα μερικές δρασκελιές μπροστά και κοιτά κατάματα τον Πρωταθλητή Ευρώπης. Έφτασε να έχει την πολυτέλεια να μετατρέπει τον Βούισιτς σε ρολίστα 5λέπτων. Να μπαίνει στο παρκέ ο μεγάλος Γιασικεβίτσιους και να του "βουτάνε" την μπάλα. Να σηκώνονται 2 πράσινοι να κόψουν τον Τσίλντρες αλλά το στιγμιότυπο να "γράφει". Αυτά τα λίγα από εμάς, εξάλλου θα έχετε διαβάσει πολλές αναλύσεις αλλού. Σε sites που εντόπισαν από νωρίς τις αδυναμίες του Κλέιζα, και τις αρετές του Καλάθη.
Και κάτι ακόμα. Δεν γίνεται μια ζωή να μπαίνει αυτό το καλάθι της απελπισίας. Και αν μπαίνει δεν φτάνει πάντα. Γενικότερα στον αθλητισμό.



Στο ποδόσφαιρο τώωρα... Ο ΠΑΟΚ ωραίος και μάγκας που το πήρε το ματσάκι, αλλά μέχρι εκεί. Πρωτάθλημα δεν παίρνει, αυτή είναι η εντύπωση μου. Εκτός αν νικήσει στο Χαριλάου. Για τα άλλα 2 πτώματα τι να πει κανείς; Το μόνο που μπορεί να πει και να περιγράψει την μέχρι τώρα πορεία τους με μερικές λέξεις είναι πως λόγω της ικανότητας του Σισέ, και της καλής προετοιμασίας των πρασίνων (και κατ'επέκταση των λίγων και βραχυπρόθεσμων τραυματισμών) ο ΠΑΟ έχει και το αβαντάζ του Χ στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Τίποτε άλλο. Και στην Νέα Σμύρνη θα νικήσει τον Πανιώνιο που χαλάρωσε μετά την νίκη του στα Γιάννενα, και τον αδιάφορο Αστέρα στην Τρίπολη θα κερδίσει. Και όλα θα παιχτούν στο ΟΑΚΑ.
Οι χειρότεροι διεκδικητές των τελευταίων χρόνων είναι πάντως οι φετινοί αιώνιοι.

ΥΓ1 Ο Τζόρβας δεν είναι για βασικός στην Εθνική ρε παιδιά, τι άλλο θέλετε δηλαδή?
ΥΓ2 Φέρνεις Χ στον Εργοτέλη, που θες να πας ?
ΥΓ3 Φέρνει Χ ο βασικός σου αντίπαλος και χάνεις 2ο ματς στην σειρά...

Tuesday 16 February 2010

Του τριημέρου...

Τα κεφάλια μέσα, λοιπόν, ξανά. Καλά περάσαμε -ελπίζουμε κι εσείς- το τριήμερο και η ξενέρα της επιστροφής μετριάζεται από το γεγονός πώς η εργάσιμη εβδομάδα ξεκίνησε από Τρίτη...
Ευτυχώς, στα σημερινά πρωτοσέλιδα δεν είδαμε κλισέ άλλων ετών όπως "Έκαψε τον Καρνάβαλο" ή "Πέταξε αετό για κορυφή". Μια κάποια πρόοδος είναι κι αυτή. Αλλά ας δούμε τι έγινε αυτό το Σαββατοκύριακο.
Φυσικά και η ήττα του ΠΑΟ από την Καβάλα στο ΟΑΚΑ είναι πρώτη είδηση. Αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εντελώς ουρανοκατέβατη και ανέλπιστη.
1) Η Καβάλα πριν το ματς ήταν αήττητη στα ματς κόντρα στους 3 μεγάλους της Αθήνας. Και παρέμεινε.
2) Η Καβάλα ενισχύθηκε από 2 ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στο κέντρο της άμυνας και την επίθεση (Μουρ, Σμολάρεκ).
3) Η Καβάλα προσέλαβε έναν έμπειρο προπονητή, τον Άαντ ντε Μος, κάτοχο Κυπέλλου Κυπελλούχων με την Μαλίν (!) το 1988 και Σούπερ Καπ Ευρώπης την επόμενη χρονιά.
Προσθέστε στα παραπάνω την ήδη καλή παρουσία της στο πρωτάθλημα και θα καταλάβετε γιατί το προχτεσινό -άνετο διπλό- δεν αποτελεί δα και έκπληξη μεγατόνων.
Και κάτι ακόμα. Δικαιώνονται όσοι υποστηρίζουν -μαζί με αυτούς κι εμείς- ότι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι ο πολυτιμότερος παίκτης του φετινού Παναθηναϊκού...

Την ίδια ώρα στου Ρέντη κρατάνε χαμηλούς τόνους. Ναι καλά ακούσατε. Κρατάνε χαμηλούς τόνους και στόχος είναι η ομάδα μέρα με τη μέρα να γίνεται καλύτερη. Ο Κόκκαλης τάζει πριμ για τα αυτονόητα. Νίκη σε Τρίπολη και Παγκρήτειο... Κανένα ίχνος έπαρσης και αλλαζονείας. Όσοι βρήκατε φούρνο όρθιο να αγοράσετε λαγάνα χτες ήσασταν τυχεροί. Όσο για το ματς με τον Αστέρα, με το σκορ στο 1-2, ο Λούα Λούα φρόντισε να μην ξυπνήσουν μνήμες Ιωαννίνων και Ηρακλή στους ερυθρόλευκους. Που, ναι μεν θα κοιτάζουν τι κάνει ο αιώνιος, αλλά δεν θα είναι πια το πρώτο τους μέλημα. Πλέον η υπόθεση τίτλος περνάει ΚΑΙ από τα πόδια τους.

Η υπόθεση τίτλος όμως ίσως αρχίσει να περνάει την άλλη βδομάδα κι από τα πόδια του ΠΑΟΚ, που με νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό, δε γίνεται μόνο ρυθμιστής του πρωταθλήματος, αλλά και συνδιεκδικητής. Το πρόγραμμά του είναι σαφώς πολύ δύσκολο (με Άρη στο Βικελλίδης και με ΑΕΚ στην Τούμπα) και η ομάδα του Σάντος θυμίζει λίγο την ΑΕΚ της περιόδου 2004/2005. Σου δίνει την άισθηση ότι κάποια στιγμή θα κάνει την ανέλπιστη γκέλα. Το σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα διασυρθεί ξανά φέτος, όπως με τα Γιάννενα στο κύπελλο. Κι αν μάλιστα κερδίσει άνετα τον ΠΑΟ (με ένα σκορ άνω του 2-0), τότε θα μιλάμε πλήρη ανατροπή σκηνικού.

Η ΑΕΚ κι ο Άρης συνεχίζουν να δίνουν κιτρινόμαυρο χρώμα στην πρώτη πεντάδα, αλλά τίποτα παραπάνω. Στο δικέφαλο ξανά μανά τα ίδια σκηνικά με τα διοικητικά, ξανά μανά κάποιο φως στο τούνελ. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει. Στην αρχή της σαιζόν, κάθε ήττα της ΑΕΚ ήτανε είδηση. Μετά την κατρακύλα, ήτανε είδηση κάθε νίκη της. Στην παρούσα φάση -καθαρά αγωνιστικά- η ΑΕΚ βρίσκεται σε ένα σημείο που χάσει-κερδίσει δεν ενδιαφέρει κανέναν (και πολλούς απ'τους φίλους της).
Ο Άρης είναι καλή ομάδα και λόγω προπονητή παίζει σωστό ποδόσφαιρο. ΟΚ, το παμε το ξαναείπαμε, μη γίνουμε κι αηδία. Κι ας μην υπερβάλλουμε. Χωρίς προσθήκες καλύτερων παικτών, μόνος ο Κούπερ δε θα μπορέσει ποτέ των ποτών να οδηγήσει τον Άρη πάνω απ'την 4η-5η θέση.

Στην ουρά, τα Γιάννενα θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να κάνουν παρέα με τον Πάνθρακα στη Β΄. Ο 3ος της παρέας ποιος θα είναι? Προσωπικά (κι ας με συγχωρήσουν οι φίλοι των παρακάτω ομάδων) νομίζω ότι και η Λάρισα και ο Πανιώνιος και ο Ηρακλής και η Ξάνθη και ο Λεβαδειακός αξίζουν να είναι 3οι απ'το τέλος. Όποιος απ'αυτούς κι αν τερματίσει 14ος με την αξία του θα τερματίσει. Και ουδόλως με ενδιαφέρει αν ο Ηρακλής είναι Γηραιός, ο Πανιώνιος Ιστορικός και η Λάρισα Βασίλισσα του κάμπου κ.ο.κ ...


ΥΓ1: Έστω και με...δόσεις, το Champions League επιστρέφει. Με ματσάρες.
ΥΓ2: 123-125. Όχι, δεν ήταν το σκορ του Κυριακάτικου All-Star Game του ΝΒΑ, αλλά το αποτέλεσμα του αγώνα ΟΦΗ-Ξάνθη για την Α2, μετά από 4 παρατάσεις!!!
ΥΓ3: Μιας και είπαμε για ΝΒΑ, ρεκόρ θεατών στο Ντάλλας. 108.713, οι περισσότεροι σε αγώνα μπάσκετ ever. ΟΚ, οι πάνω-πάνω τι σκατά έβλεπαν...???
ΥΓ4: 1 χρόνο αποκλεισμό από την Ευρώπη για την ομάδα βόλλευ του Ηρακλή. Και ίσως επεκταθεί η ποινή και σε άλλες ελληνικές ομάδες.
ΥΓ5: Αύριο έχει Ερίκ Καστέλ

Friday 12 February 2010

Καλό τριήμερο!!

Εντάξει, αργήσαμε αρκετά. Δικαιούμαστε να κάνουμε κι εμείς τις "κοιλιές" μας και τις αποχές μας. Kι επειδή έρχεται τριήμερο και +3 μέρες αποχής θα ήταν too much, είπαμε να σας προσφέρουμε -με αφορμή και τις τελευταίες μέρες των Αποκριών- ένα post με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, σχετικό με τα μασκαρέματα.


Δε θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε με κάποιον "εγχώριο" ήρωα...


Ισμαέλ Μπλάνκο


...και να συνεχίσουμε με έναν απ'τους πολύ αγαπημένους που πέρασαν από το Ελλάντα...


Φέλιξ Μπόρχα


Κλασσικός καραγκιόζης για τη συνέχεια...


Μπρους Γκρόμπελαρ


R.I.P Αντόνιο...


Αντόνιο Ντε Νίγκρις


O Αρχηγός ο αλανιάρης...


Τζον Τέρρυ


Εκεί εκεί στη Β' Εθνική (Αργεντινής)


Φακούντο Σάβα


Σούπερ ήρωας από το Εκουαδόρ


Ιβάν Καβιέδες


Μichael Mayers is back


Paul Gascoigne


Το καμάρι της Καταλωνίας...


Κάρλες Πουγιόλ



Άντε και καλή Καθαροδευτέρα!!!

Wednesday 3 February 2010

Περί Εθνικής Αγγλίας ο λόγος

Το σκάνδαλο των τελευταίων ημερών με τον Τζον Τέρι έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην Αγγλία. Πολλοί είναι αυτοί που ζητούν από τον Φάμπιο Καπέλο να του αφαιρέσει το περιβραχιόνιο στην εθνική Αγγλίας, με τον Γουέν Ρούνεϊ να αποτελεί την πρώτη επιλογή των οπαδών για διάδοχο του αμυντικού της Τσέλσι.
Το ανδρικό περιοδικό lifestyle “APOL” ζήτησε από τους αναγνώστες του να ψηφήσουν για το αν πρέπει ο Τέρι να κρατήσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού των «λιονταριών» ή αυτό θα πρέπει να περάσει σε άλλα χέρια. Το 33% των αναγνωστών θεωρεί πως αυτό πρέπει να περάσει στον Γουέιν Ρούνεϊ, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί (σ.σ 32%) που θεωρούν πως ο αρχηγός της Τσέλσι πρέπει να στηριχθεί σ’ αυτή τη στιγμή. Υπάρχει και ένα 24% που υποστηρίζει πως το αρχηγικό χρίσμα πρέπει να πάει στον Στίβεν Τζέραρντ της Λίβερπουλ.
Όπως και έχει ο Τέρι περνά δύσκολες ώρες και στο στρατόπεδο της εθνικής Αγγλίας αναζητούν τρόπο για να τον στηρίξουν. Στις 03/03 τα «λιοντάρια» υποδέχονται την Αίγυπτο στο Γουέμπλεϊ και άπαντες περιμένουν τη στάση του κόσμου απέναντι στον παίκτη της Τσέλσι.

Πηγή: contra.gr


Toν Νοέμβριο του 2007, είχα στείλει μια επιστολή στον Αντώνη Καρπετόπουλο με θέμα την Εθνική Αγγλίας. Προσέξτε το κομμάτι που είναι υπογραμμισμένο...

«Κατά τη γνώμη μου, άλλο ο καθρέφτης της ποδοσφαιρικής κουλτούρας ενός λαού κι άλλο ο καθρέφτης του ποδοσφαίρου της χώρας (in terms of progress, quality etc, που θα λέγανε και οι Αγγλοι). Ο καθρέφτης της ποδοσφαιρικής κουλτούρας είναι η εθνική ομάδα, ενώ ο καθρέφτης του "ποδοσφαίρου" μιας χώρας είναι το εγχώριό της πρωτάθλημα. Στην Αγγλία ισχύει ο ίδιος "καθρέφτης" και για τις δύο περιπτώσεις κι αυτός είναι η Πρέμιερ Λιγκ. Η εθνική ομάδα είναι απλώς άλλος ένας "θεσμός", που υπάρχει επειδή "αποφασίσαμε κι εμείς πριν από πολλές δεκαετίες να μπούμε στο διεθνές ποδοσφαιρικό σύστημα κατά κάποιον τρόπο".
Και όπως όλοι οι θεσμοί στο νησί, τα "πατροπαράδοτα" τηρούνται μέχρι αηδίας. Ακόμα και πριν από λίγα χρόνια ο τερματοφύλακας της εθνικής Αγγλίας όφειλε να είναι κοντόχοντρος, με μουστάκι και να δέχεται εύκολα γκολ. Τα σέντερ μπακ έπρεπε στάνταρ να 'χουν εξέχουσα θέση στους Ανώνυμους Αλκοολικούς και τα σέντερ φορ να είναι πανύψηλα παλικάρια με μούσι, σθένος, και "παράσημο" τα κατάγματα στη μύτη τους. Φυσικά και -εν πολλοίς- αστειεύομαι, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Τον μέσο Αγγλο ίσως τον ενδιαφέρει περισσότερο το ποιος θα 'ναι αρχηγός στην εθνική (με όσο το δυνατόν περισσότερη ίντριγκα!), παρά το αν η εθνική θα αγωνιστεί καλά. Βασικά νομίζω ότι κατά βάθος οι Αγγλοι είναι ενάντια (ή τουλάχιστον περιφρονούν) στην έννοια "εθνική ομάδα". Δεν μπορούν να το κατανοήσουν. Δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη απόδειξης μιας "εθνικής ποδοσφαιρικής ταυτότητας": κανένας δεν την αμφισβητεί. Και είναι πραγματικά παράδοξο το ότι η εθνική τους αγωνίζεται με "στυλ ρομαντικό", την ίδια ώρα που το διεθνές ποδόσφαιρο έχει εμπορευματοποιηθεί ΤΟΣΟ, επηρεασμένο κατά πολύ από τις κινήσεις εξυγίανσης και μετατροπής του σε "θέαμα", ΚΥΡΙΩΣ από την Αγγλία. Πώς μπορούν να θεωρούνται "ρομαντικοί" αυτοί που συνέβαλαν τα μέγιστα και πρωτοπόρησαν ώστε να εδραιωθούν στο ποδόσφαιρο έννοιες όπως "Τηλεοπτικά Δικαιώματα", "Κλειστό Κύκλωμα Τηλεόρασης", Ε-Tickets και δεν ξέρω γω τι άλλο... Κάπου όλα αυτά συγκρούονται...»

http://www.sport-fm.gr/article/110474


Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να δείτε και την ταινία Mike Bassett, England Manager
Πληροφορίες ΕΔΩ.

Για να δούμε αν ο Καπέλο θα καταφέρει να κάνει τους Άγγλους να απαγκιστρωθούν από τις εμμονές τους και να καταφέρουν κάτι καλό στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο...

Monday 1 February 2010

Βολέματα...

Βολεύτηκε με την ισοπαλία χτες ο Παναθηναϊκός... Το +8 βλέπετε, ήταν μια διαφορά που -μαθηματικά- του επέτρεπε ακόμα και να υποστεί ήττα. Αλλά τα ντέρμπι είναι ντέρμπι. Την ήττα δεν τη σηκώνει κανείς εύκολα. Και ιδιαίτερα από τη φετινή ΑΕΚ. Ρωτήστε και στο λιμάνι αν το φυσάνε ακόμα για να κρυώσει!
Οι πράσινοι στα 2 τελευταία ματς παίζουν με την άνεση που τους δίνει η μεγάλη διαφορά και με τη "σιγουριά" ότι ο Ολυμπιακός θα γκελάρει οπωσδήποτε σε κάποιο από τα εκτός έδρας ματς. Η εικόνα, άλλωστε, των ερυθρόλευκων είναι τέτοια στους τελευταίους αγώνες που δίνει δικαιώματα για τέτοιες σκέψεις. Κι εδώ που τα λέμε, μαθημένος από πρωταθλητισμό δεν είναι τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΟ, οπότε δεν θα ήταν και πολύ δίκαιο να τον "σφυροκοπάμε" για το αν διαχειρίζεται σωστά την πρωτιά του. Και μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός ίσως έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι, ακόμα κι αν η διαφορά πάει στο +3, έχει όλα τα φόντα να κερδίσει -ή ακόμα και να θριαμβεύσει- επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Αυτό όμως αργεί, όταν έρθει η ώρα εκείνου του ντέρμπι θα δούμε πώς θα είναι η βαθμολογία και θα τα ξαναπούμε.
Αυτός που ίσως δε λογίζεται σαν κίνδυνος για τον Παναθηναϊκό είναι ο ΠΑΟΚ. Μήπως -λέω μήπως- οι πράσινοι σκοπεύουν να βολευτούν και στην Τούμπα με κανά Χ? Κι αν στραβώσει το ματσάκι στη Λάρισα? Τότε θα υπάρχει ακόμα περιθώριο για ισοπαλία-βόλεμα στη Θεσσαλονίκη? Η ουσία είναι ότι ο ΠΑΟ -ο φετινός ΠΑΟ με βάση αυτά που έχει δείξει- μπορούσε να "καθαρίσει" και τον Άρη στη Θεσσαλονίκη και την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Δεν το έπραξε γιατί δε ρίσκαρε. Χτες είχε μεν 2 δοκάρια, αλλά θα μπορούσε να πιέσει παραπάνω, μιας και η ΑΕΚ στο Β' ήταν επιπόλαιη στην κόντρα.
Για τον Ολυμπιακό τα έχουμε ξαναπεί... Χάλια μπάλα, αλλά εδώ που έφτασε μετράνε οι βαθμοί. Και χρειάζεται 1-2 νίκες με ευρύ σκορ για να πάρει λίγο ακόμα τα πάνω του και να κόψει τον αέρα στους μικρούς που ορέγονται αποτελέσματα (ειδικά μέσα στο Καραισκάκη). Και ειλικρινά, δεν είναι και το πιο τιμητικό για τους ερυθρόλευκους να λέει ο Λυκουρόπουλος στη μετάδοση "ο Ολυμπιακός με 10 παίκτες, πια, παλεύει για την επιβίωσή του στο ματς"...
Ο ΠΑΟΚ, απ'την άλλη, εύκολα ή δύσκολα τα 3ποντα τα παίρνει και αν μη τι άλλο -με τέτοια άμυνα- ΔΕ χάνει. 8 γκολ σε 20 αγώνες είναι επίδοση επιπέδου Τσέλσι επί Μουρίνιο. Για να μην πώ Γιουβέντους επί Τραπατόνι... Οι επόμενοι δυο αγώνες είναι ΟΙ ΠΛΕΟΝ κρίσιμοι για το δικέφαλο του βορρά, καθώς με 2 νίκες -δύσκολα αλλά όχι απίθανο για τη φετινή ομάδα- δεν θέτουν μόνο θέμα 2ης θέσης, αλλά και πρωταθλήματος. Σε περίπτωση 2 ηττών, βέβαια, μάλλον θα πρέπει να συμβιβαστούν με την 3η θέση και να "ακονίσουν τα μαχαίρια τους" για τα playoff.
Ο Άρης και ο Αστέρας Τρίπολης, αποκάλυψαν το ΣΚ μια χρόνια πληγή των μεσαίων ομάδων στην Ελλάδα. Είναι αυτό που στο χωριό μου αποκαλούμε inconsistency. Κοινώς, ασυνέπεια. Δε λέω, καλή ομάδα η Ξάνθη, αλλά όταν μας έχεις πάρει τ'αυτιά κύριε Άρη με την "Αλλαγή νοοτροπίας" του Κούπερ και ότι "αλλάζουμε επίπεδο", σε τέτοια ματς δε χάνεις με κάτω τα χέρια (ουσιαστικά απ'το 1ο ημίχρονο). Κι εσύ κύριε Αστέρα Τριπόλεως, τι να τα κάνεις τα playoff, όταν δεν μπορείς να πάρεις ένα Χ στη Λιβαδειά...?


ΥΓ1: Δυσκολεύομαι να θυμηθώ ποδοσφαιριστή να αποβάλλεται με 2 κίτρινες που ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ήταν -το λιγότερο- βλακώδεις. Εσείς κύριε Ντ'Άτολο θυμάστε κανέναν?
ΥΓ2: Πολλή μουρμούρα είχε πέσει για το Νικοπολίδη τελευταία, αλλά η απόκρουση στην προβολή του Στολτίδη έκλεισε στόματα.
ΥΓ3: Μίρνες Σίσιτς, καλώς μας όρισες πίσω!
ΥΓ4: Είναι τυφλοί -ή μήπως το αποκρύπτουν σκόπιμα- αυτοί που δε βλέπουν ότι ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι ο καλύτερος παίκτης του φετινού ΠΑΟ?
ΥΓ5: Ρε τον Ντενίλσον.......... Θα γελάσει κόσμος!
ΥΓ6: 4 χρόνια κλείνει σήμερα ο Καραγεωργίου στον πάγκο του Εργοτέλη. Συγχαρητήρια για τη δουλειά του αλλά και στη διοίκηση που τον στηρίζει.


Highlights: Το τακουνάκι του Γκούτι στον Μπενζεμά και η κούρσα του Ρούνει στο 2ο γκολ της Μάντσεστερ ήταν τα απόλυτα highlight του Σαββατοκύριακου





Αναζήτηση στο Μπακότερμα