Κι άλλο νταμπλ...

Πίσω ξανά στην κορυφή και δε σας χάλασε καθόλου...

Η πιο πετυχημένη ομάδα διαχρονικά στο Ελληνικό βόλλευ είναι και πάλι στο θρόνο της με τον πιο εμφατικό τρόπο. Κύπελλο σ'εναν συγκλονιστικό τελικό, πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας. Και τα 2 απέναντι στο μεγάλο αντίπαλο. Τα φώτα θα πέσουν μοιραία πάνω στον σούπερσταρ Ιβάν Μίλκοβιτς, αλλά το πρωτάθλημα ήρθε από παίχτες κλειδιά όπως ο εκπληκτικός Ριβέρα και ο ελπιδοφόρος Τζούριτς. Και φυσικά, στον πάγκο, υπήρχε μια τεράστια προπονητική μορφή, ο Άντερς Κρίστιανσον.


Ιβάν ο Τρομερός



Ο Ιβάν ο τρομερός (1944) είναι ένα masterpiece του παγκόσμιου σινεμά, από τον μέγιστο Ρώσο σκηνοθέτη Σεργκέι Άιζενστάιν. Το φιλμ κατηγορήθηκε ως προπαγανδιστικό, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο Άιζενστάιν είχε το τεράστιο ταλέντο να υποτάξει το πολιτικό μήνυμα στις απαιτήσεις της αισθητικής.
Ο Ιβάν Μίλκοβιτς είχε -και έχει- το ταλέντο να υποτάξει το μεγάλο αγωνιστικό του 'εγώ' στις απαιτήσεις της ομάδας βόλλευ του Ολυμπιακού. Ο ερχομός του Ντάντε στον ΠΑΟ πριν λίγα χρόνια μας έκανε να πιστέψουμε πως αυτό ήταν το 'ταβάνι' σε θέματα μεταγραφών από ελληνική ομάδα. Ήταν σαν να ερχόταν ο Κακά στο ποδόσφαιρο. Έλα όμως που το καλοκαίρι που μας πέρασε ήρθε ο "Μέσσι"...
Ο Μίλκοβιτς δεν ήταν πάντα τέλειος στα παιχνίδια που έκανε αλλά η ποιότητα και η προσωπικότητά του παρέσυρε τους υπόλοιπους στο ρυθμό του πρωταθλητισμού και της πίεσης του, στο ρυθμό του πνεύματος του νικητή... Πάνω απ'ολα, ο Ιβάν ΔΕΝ κρύφτηκε στα δύσκολα, ακόμα κι όταν δεν ήταν και τόσο αποτελεσματικός. Πήρε πολλές φορές την ομάδα στις πλάτες του, επιτυχώς ή όχι δεν έχει σημασία. Ο Ιβάν είναι γεννημένος ηγέτης. Και στο τέλος, εύκολα ή δύσκολα θα βγει νικητής... Άννα, έχεις κάθε δίκιο να αισθάνεσαι περήφανη ;)