Φανέλες και χέρια.

Γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από απόψεις καφενειακού επιπέδου.
"'Έλα μωρέ γατάκια, ποιά Barca τώρα, έχει πολύ βαριά φανέλα η Μίλαν" ακούς απο δω, "Πάλι παρκάρισμα λεωφορείου απέναντι στην Barca, το γκολ από χέρι, άφησαν το γήπεδο ακούρευτο"

Όπως πάντα στην ζωή, η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Και εξηγούμαι.

Η Barcelona είναι πολύ καλύτερη ομάδα από την Μίλαν. Η τωρινή Barcelona, από την τωρινή Μίλαν. Και θα υπάρξουν περίοδοι, όπως παλιότερα, που η μία θα είναι καλύτερη από την άλλη και τούμπαλιν.

Δηλαδή πέρυσι και πριν 3-4 χρόνια που ξανασυναντήθηκαν, και η Barca έκανε πλάκα στην Μίλαν, δεν ήταν πιο βαριά η φανέλα της Μίλαν;

Λοιπόν, η Barca εκτός από την συνήθη κατοχή, δεν έπαιξε τίποτα χτες. 1 φάση νομίζω και 2 σουτ, κάτι τέτοιο. Γιατί; Γιατί δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά (δεν έχει το δικαίωμα;) και γιατί παίζει χωρίς προπονητή (πράγμα που την εμποδίζει να αλλάξει κάτι στο παιχνίδι, όταν τα πράγματα στραβώνουν).

Αντιθέτως η Μίλαν, έπαιξε χειρότερα, αλλά οι συνθήκες του ματς, την έφεραν νικήτρια. Πριν το πρώτο γκολ (που είναι ΚΑΤΑΦΑΝΕΣΤΑΤΟ ΧΕΡΙ από το Ζαπάτα) δεν έβγαινε από την περιοχή (με εξαίρεση 1-2 φάσεις αντεπίθεσεις που ήταν οφσάιντ). Ναι, η Μίλαν κλείστηκε. Και; Οι Καταλανοί θα έπρεπε να το έχουν συνηθίσει αυτό. Να ξέρουν να το αντιμετωπίζουν. Δεν είναι πια 2008 ούτε 2009, να σοκάρονται με κάθε κατενάτσιο που στήνει η Ίντερ και η όποια Ίντερ. Καθείς με τα όπλα του λέω εγώ. 

Καλός ο χαβαλές με τους κάγκουρες της Μίλαν, και με την φανέλα της Barca... αλλά αν θέλουμε να δούμε ψύχραιμα τα πράγματα, έχουμε έναν επαναληπτικό που αρχίζει από το 45-55.

Ο Όσιος Λουκάς

Η κυρά Γιούλα ήταν παντρεμένη με το Βαγγέλη πάνω από τριάντα χρόνια. Από έρωτα παντρεύτηκαν, όχι από συνοικέσιο. Νοστιμούλα ήτανε, μαζεμένη, σεμνή, ε σου λέει ο Βαγγέλης καλό κορίτσι, απ'αυτά που είναι ό,τι πρέπει για να ανοίξεις σπίτι.

Ο Βαγγέλης ήτανε βενζινάς, επιχειρηματίας. Σκοτούρες, άγχη, τρεχάματα, ήθελε μια σύντροφο για να έχει το κεφάλι του ήσυχο πίσω στο σπίτι. Η Γιούλα ήτανε καλή νοικουρά, τίμια. Εντάξει, δεν εξέπεμπε την αρχοντιά μιας "οικοδέσποινας" αλλά τις δουλειές της τις έκανε μια χαρά. Και ντολμαδάκια του κανε του Βαγγέλη (εντάξει, όχι και τέλεια αυγοκομμένα) και μουσακά του κανε του Βαγγέλη (αν και έβαζε πολλή κανέλα) και τα σώβρακα του πλενε του Βαγγέλη και παιδιά του κανε του Βαγγέλη (3 ζωή να χουνε).

Τα χρόνια περάσανε και το νοικοκυριό τους -όπως κάθε νοικοκυριό που σέβεται τον εαυτό του- απέκτησε προβλήματα. Οικονομικής -τι άλλο?- φύσεως. Η Γιούλα κυρία, ψύχραιμη. Ο Βαγγέλης ήτανε πιο ευάλωτος. Μάλλον. Χαρτιά, ποτό... Ήτανε κι αυτός ο γείτονας ο αχώνευτος που είχε κερδίσει το λαχείο και επιδείκνυε τα πλούτη του κι ο Βαγγέλης έτρωγε μεγάλο κανάλι. Χαρτιά, ποτό... Θυμός. Χαρτιά, ποτό... Δεν ήθελε και πολύ να ξεσπάσει εκεί που φαντάζεστε. Ω ναι.

Έχανε στο κουμ-καν ο Βαγγέλης? Ξύλο η Γιούλα.

Κόκκαλο απ'τα ξύδια ο Βαγγέλης? Ξύλο η Γιούλα.

Χρέη στο βενζινάδικο? Ξύλο η Γιούλα.

Κυρία όμως, είπαμε. Τα ντολμαδάκια ντολμαδάκια, ο μουσακάς μουσακάς, τα σώβρακα σώβρακα και το σεξ σεξ. Και το ξύλο ξύλο.

Άρχισαν να του φταίνε τώρα όλα του Βαγγέλη. Λίγο παραπάνω αλάτι στη σούπα, ένα σπασμένο πιάτο, ένα πουλόβερ που μπήκε στο πλύσιμο, παναγίες, χριστούς, χαστούκια..

Δυστυχώς, τέτοια σκηνικά υπάρχουν σε πολλά πολλά σπίτια.

Ο κάθε Βαγγέλης που τα χει κάνει πουτάνα στη ζωή του (και κυρίως στη δουλειά του) έχει μια Γιούλα για να ξεσπάει.

Κάπως έτσι -κατά καιρούς- ο Λουκάς Βύντρα ήταν η Γιούλα των Παναθηναϊκών Βαγγέληδων.

Και απλά, έκανε το αυτονόητο. Παντρεύτηκε τον πλούσιο γείτονα.

Εντάξει, ποτέ δεν ήταν ο τρομερός δεξιός μπακ. Και εννοείται ότι ο Τοροσίδης είναι -πολύ- καλύτερος. Δεν παύει όμως να είναι τίμιος. Και αυτός ο χαρακτηρισμός (τουλάχιστον για τον Βύντρα) δεν πρέπει να αποδίδεται συνοδεία συμπόνοιας. Ούτε για να μασκαρέψει την -όποια- αμπαλοσύνη του.

Ναι. Κατά περιόδους οι σέντρες του απασχολούν τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.

Ναι. Όταν κάνει τσαφ κάποιοι κάνουν το σταυρό τους.

Ναι. Αν βρεθεί αντίπαλος με εξτρέμ στα ντουζένια του θα γελάσουν και τα ball boys.

Δεν παύει όμως να είναι τίμιος και μαχητής. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.

Και -το κυριότερο- δε φταίει ΜΟΝΟ αυτός για την αγωνιστική κατάντια του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Όχι τόσο όσο θα θελαν οι χιλιάδες που τον γιούχαραν με την πρώτη ευκαιρία από τις εξέδρες του ΟΑΚΑ και της Λεωφόρου.

Οι Ολυμπιακοί που αντιμετωπίζουν διστακτικά τη μεταγραφή, ας αναλογιστούν τι καλύτερο θα μπορούσε να αναπληρώσει το κενό του Τοροσίδη, δεδομένου του ότι ο Μανιάτης δεν ξαναγυρνάει δεξί μπακ.

Οι δε Ολυμπιακοί που κοκκορεύονται λέγοντας "εμείς τον Τάσο τον Πάντο που ήταν σκάλες κατώτερος απ'τον Βύντρα τον εμψυχώναμε, δεν ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα" ας θυμηθούν τι είχε ακούσει ο Αλεξανδρής τα πρώτα χρόνια στο λιμάνι, ο Αμπντούν πέρυσι και διάφοροι άλλοι.

Αυτά, για να τα λέμε και όλα.

ΥΓ: Αυτή τη φορά επιστρέψαμε. Για τα καλά. Το νου σας.

Mπαμπά με ποιούς είμαστε?

Έχοντας τελειώσει -με επιτυχία- την 1η Δημοτικού, το καλοκαίρι του σωτήριου έτους 1988, ήταν η πρώτη φορά που κλήθηκα να πάρω στα σοβαρά το τι εστί Ποδόσφαιρο.

Το Μουντιάλ του '86 δεν το πολυθυμάμαι, θυμάμαι μόνο την πρεμούρα των μεγαλύτερων παιδιών για το Μαραντόνα, γεγονός που με έκανε να μην τον βλέπω και με πολύ καλό μάτι. Anyway. Στα εγχώρια, περισσότερο με ενδιέφερε να μαζεύω τα χαρτάκια της Καρουζέλ, παρά να βλέπω μπάλα. (Εντάξει, τα γκολ στην Αθλητική Κυριακή τα βλεπα -και του Θρύλου πρώτα πρώτα εννοείται). Η σχέση μου με την ποδοσφαιρική τηλεθέαση ήταν μάλλον χαλαρή (το Champions league ήταν ακόμα Πρωταθλητριών τότε..).

'Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!' 'Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα!' 'Euro!' 'Πανευρωπαϊκό!'

Hey.. Guys.. Για σταθείτε! Πανευρωπαϊκό υπάρχει ΜΟΝΟ στο μπάσκετ! και είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ! 1987, forgot?? Τι? Έχει και στο ποδόσφαιρο? Και τι είναι αυτό το Πανευρωπαϊκό δηλαδή? Εθνικές ομάδες? Ααα.. Και η Ελλάδα γιατί δεν παίζει? Ααα.. δεν προκρίθηκε.. Και γιατί δεν προκρίθηκε, αφού ο Αναστόπουλος κι ο Σαραβάκος είναι οι καλύτεροι στον κόσμο?? Ααα.. δεν είναι ε...? Και ποιοι είναι τότε? ... ... ...

Α ρε πατέρα... θα περάσουν μερικά χρόνια ακόμα μέχρι το Google να σε φτάσει στις απαντήσεις που μου χεις δώσει..

Μέχρι την εφηβεία, η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρικών αγώνων που παρακολουθούσα στην TV, ήταν παρέα με τον πατέρα μου. Και -παράδοξο- δεν τον ρώτησα ποτέ τι είναι οφσάιντ, τι είναι πέναλτυ, τι διαφορά έχει η κόκκινη απ'την κίτρινη κάρτα. Αυτά τα έμαθα και τα κατάλαβα μέσα απ'τους αγώνες. Συνήθως τον ρωτούσα 'με ποιους είμαστε', 'πού παίζει αυτός? γιατί δεν τον παίρνουμε στον Ολυμπιακό?', 'πού βρίσκεται το τάδε γήπεδο', 'πόσους κατοίκους έχει η Ιρλανδία'. Τέτοια ωραία.

Στο Euro του 1988 λοιπόν, ο πατέρας μου (αν και παραδοσιακά αγγλόφιλος) ήταν με τη Σοβιετική Ένωση. 'Γιατί?' 'Γιατί παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο'. (Ακόμα και σήμερα μετά από μια Μπαρτσελονική 5ετία, δε μπορώ να ξεστομίσω τη φράση 'καλύτερο ποδόσφαιρο'... ο πατέρας μου όχι μόνο μπορούσε, ήταν και βέβαιος). Εγώ πάλι αποφάσισα να μην είμαι με κανέναν, παρά μόνο με τον Ολυμπιακό. Βέβαια, στο χωριό οι μεγαλύτεροι (ξανα)βρήκαν νέο ίνδαλμα. 'Φανμπάστεν!Φανμπάστεν!'. Μετά το Μαραντόνα το '86, τους δικαίωσε και αυτός...

Και να χω τον πατέρα μου στον τελικό να μου εκθειάζει το Ντασάεφ: 'αααα! Το Βουνό!' 'Πώωω.. είναι τερματοφυλακάρα!' Πάρε δύο.'Τι τερματοφυλακάρα ρε μπαμπά? δεν είδες τι γκολ έφαγε?' 'εεε δεν πιανότανε αυτό!' 'καλά καλά... εμένα μ'αρέσει πιο πολύ ο άλλος...' 'ε καλός είναι κι ο Φαν Μπρόικελεν αλλά όχι σαν τον Ντασάεφ. Έτυχε'... Πιάνει και πέναλτυ ο Φαν Μπρόικελεν και αρχίζω και νευριάζω. 'Μπαμπά με δουλεύεις?? Όλο ψέμματα μου λες :( '

Έφυγα για λίγο απ'το σπίτι, αλλά θα πεφτα πάλι στους θιασώτες-πρήχτες με τον Φαν Μπάστεν οπότε δεν απομακρύνθηκα πολύ. Δε θυμάμαι τι ακριβώς σκεφτόμουν, μόνο ήμουν απογοητευμένος γιατί πίστεψα στα λόγια του μπαμπά μου υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Πού ήταν το 'καλύτερο ποδόσφαιρο'? Έχασε... Ένιωθα πολύ ξεκομμένος από την πραγματικότητα. Όλοι μου οι φίλοι και τα άλλα παιδιά ήταν με τον Φαν Μπάστεν κι εγώ ήμουνα με τους ηττημένους.

Ξαναμπήκα στο σπίτι με μούτρα... 'Έλα εδώ ρε χαζέ! Δε γίνεται να κερδίζουν πάντα αυτοί που υποστηρίζουμε.' 'Ναι.. αλλά εσύ μου είπες ψέμματα ότι ήταν καλύτεροι..' 'Ναι, ήτανε, πριν τον αγώνα. Μέσα στον αγώνα ήτανε η Ολλανδία καλύτερη' 'καλά...'

Έμαθα νωρίς νωρίς ότι στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος και κυρίως δεν κερδίζει πάντα αυτός που θέλουμε εμείς.

Μετά από 2 χρόνια η Σοβιετική Ένωση έπαψε να υφίσταται σαν χώρα και η Ολλανδία δεν ξανακέρδισε ποτέ διεθνή τίτλο.

Bonus Track εκείνων των ημερών

Olympiacos BC Euroleague Champions 2012 - Nothing is Impossible

by Don Basketblog
http://don-basketblog.blogspot.com/

2012  Kωνσταντινούπολη

Λίγα δευτερόλεπτα μετά το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη ένας 31χρονος μπασκετόφιλος γονατίζει. Είναι ψυχολογικά εξουθενωμένος , το σώμα του δεν μπορεί να αντιληφθεί όσα το μυαλό του καταγράφει,  τα πόδια δεν τον βαστούν. Ανοίγει το στόμα  όσο πιο πολύ μπορεί βγάζοντας μια άναρθρη κραυγή. Οι φίλοι  του (ορκίστηκαν πως) είδαν  απ’ το στόμα να  ξετρυπώνουν θαμπές, μαυρόασπρες εικόνες χαμένες στο χωροχρόνο: τον Πάσπαλι να πατάει γραμμή , τον Σαμπόνις , τον 24χρονο Γιασικεβίτσιους να πανηγυρίζει μετά το 7^ο εύστοχο τρίποντο , τον Κόμαζετς να κοιτάει γεμάτος έκπληξη τον Έντνι , τον Μπένο Ούντριχ να σοκάρει το ΣΕΦ , τον Μποντιρόγκα να ποστάρει τον Χαρίση στο κλειστό του Κορυδαλλού , τον Παπαμακάριο να χάνει το τρίποντο , τον Μπουρούση να αστοχεί στο Βερολίνο , τους Κλέιζα – Τεόντοσιτς να τσακώνονται στο Παρίσι. Λίγο πριν κλείσει το στόμα και σταματήσει ο εκκωφαντικός ήχος (που όμως δεν άκουγε όπως αργότερα παραδέχθηκε ο ήρωάς μας) , ξεπετάχτηκε τελευταία (σαν να προσπαθούσε να γατζωθεί και να μην αποκαλυφθεί στο φως)  η εικόνα του  Κορνίλιους Τόμπσον να πατάει για τρίποντο. 

Η αρρώστια  έφυγε.

Henry notably scored the only goal in the 78th minute in his return to Arsenal

<sup>Loan to Arsenal

After training with Arsenal during the MLS off-season, Henry re-signed for Arsenal on a two-month loan deal on 6 January 2012. This is to provide cover for Gervinho and Marouane Chamakh, who would be unavailable due to their participation in the 2012 Africa Cup of Nations.[47] He made his second Arsenal début on 9 January 2012 as a 68th minute substitute against Leeds United in the FA Cup, Henry notably scored the only goal in the 78th minute in his return to Arsenal.[48]</sup>

Ρόδα είναι..